تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817517006
روایت اینستاگرامی پرویز پرستویی از یک کیف قاپی
واضح آرشیو وب فارسی:پایگاه خبری آفتاب: روایت اینستاگرامی پرویز پرستویی از یک کیف قاپی
پرویز پرستویی در صفحه اینستاگرام خود عکسی از ترافیک سنگین به اشتراک گذاشت.
آفتاب‌‌نیوز : به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان؛ پرویز پرستویی بازیگر پرآوازه کشورمان با انتشار پستی در صفحه اینستاگرم خود عکسی از ترافیک سنگین و راه بندان خیابان های تهران منتشر و در خصوص یک کیف قاپی نوشت.
وی نوشت:
"دارم از میدان راه آهن به طرف میدان شوش می روم. مسیر محل کارم. ترافیک است و قدم قدم جلو می رویم. صدای بلند یک جوانک سیزده، چهارده ساله توجهم را جلب می کند. حدود بیست متر جلوتر از اتومبیل ما، زیر بغل زن نسبتا مسنی را گرفته و دارد به حالتی شبیه کشیدن، او را از بین ماشین هایی که یکدیگر را تنگ در بغل گرفته اند، رد می کند. هزار دفعه بهت گفتم نیا دم مدرسه لامصب! مادر قطره اشکش را با لبه چادرش، از گوشه چشمانش پاک می کند.
گفتم رفتی اردو. دلم شور زد! پسرک صدایش را بالاتر می برد: با کدوم پول رفتم اردو؟ از سر قبر بابام آوردم؟ از خیابان رد شده اند. زن می خواهد به داخل کوچه ای بپیچد. کیفت رو بده من ببرم خونه. لازم نکرده. تمام خشمش را روی زمین تف می کند و بر می گردد تا دوباره از خیابان رد شود. نگاه گر گرفته اش به ماشین هاست. ما به او رسیده ایم. نگاهی به داخل اتومبیل مان می اندازد. نگاهش وحشی و بی تمرکز است. کوله پشتی اش را روی کاپوت ماشین کناری می کوبد ولی راننده چیزی به او نمی گوید! جراتش را ندارد! ما کمی جلوتر می رویم.
پسرک از خیابان گذشته.این طرف، یک نفر همسن و سال خودش منتظرش است. با موتور. ما از هر دو رد می شویم. به میدان رسیده ایم و می خواهیم به سمت راست بپیچیم. یک موتور با سرعت به ما می رسد. پسرکی که ترک راننده نشسته با کوله پشتی اش به کمر زنی که از خیابان رد می شود می کوبد؛ زن درست جلوی ماشین ما که به خاطر ترافیک، سرعتش بسیار کم است، نقش زمین می شود؛ پسرک کیف او را بین زمین و آسمان می قاپد؛ موتور می غرد و به راست می پیچد؛ همه مبهوت تر از آن هستند که واکنشی نشان بدهند یا شاید ترسان تر از آن. زن را بلند می کنیم. نگران زانو و آرنج زخمی اش نیست. حقوق گرفته بودم خرج ماه خودم و بچه هام بود. مادرش به عزاش بشینه.نفرین زن مثل گردباد در سرم می پیچید. و زنی را به خاطر می آورم که دلش شور زده بود و پسری که میخواست به اردو برود و موتور مدت ها بود که رفته بود.
۰۸ دی ۱۳۹۵ - ۱۳:۰۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پایگاه خبری آفتاب]
[مشاهده در: www.aftabnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها