محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829178156
كسي حواسش به تئاتر نيست
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: كسي حواسش به تئاتر نيست
اواخر سال گذشته خبر اجراي يك نمايش از كشور آلمان در جشنواره تئاتر فجر به‌گوش رسيد...
نویسنده : محمد محمدي
اواخر سال گذشته خبر اجراي يك نمايش از كشور آلمان در جشنواره تئاتر فجر به‌گوش رسيد؛ گروهي معتبر و بين‌المللي كه براي سه اجرا در تالار وحدت به تهران آمده بودند، فارغ از نوع نگاه و پرداخت رسانه‌اي به حضور اين گروه در كشور يك نكته بسيار تأسف‌آور در اين داستان به چشم مي‌خورد و آن حضور پررنگ مديران ارشد فرهنگي براي تماشاي اين نمايش بود؛ مديراني كه تنها بر اساس فضاسازي‌هاي ايجادشده در رسانه بدون شناخت سازنده اثر، خود متن و خيلي عناصر و اركان ديگر تنها براي جا نماندن از فضاسازي‌هاي صورت گرفته خود را به هر نوع و نحوي كه امكان داشت به تالار وحدت مي‌رساندند و به تماشاي اين نمايش مي‌نشستند. قطع به‌يقين اگر اين نمايش در كشور مبدأ و موطن خود به صحنه مي‌رفت آنقدر مديران مربوطه خودشان براي ديدن دست‌وپا نمي‌زدند كه متأسفانه مديران فرهنگي كشور ما براي ديدن آن مشتاق بودند.
اما هنوز شش ماه از اين اجرا نگذشته بود كه مجدداً در سالني ديگر نيز گروهي متشكل از چند كشور اروپايي به بهانه يكصدمين سالگرد تولد شكسپير نويسنده نامي و شهير انگليسي براي سفيران ساير كشورها و برخي هنرمندان داخل كشور نمايشي را به صحنه بردند؛ اجرايي كاملاً خصوصي در قلب پايتخت تنها براي به رخ كشيدن فرهنگ و هنر بريتانيايي به سايرين و بازهم تأسف‌آور آنكه برخي مديران حاضر در مراسم نيز نه‌تنها با كمال ميل نظاره‌گر چنين فخرفروشي‌هايي بودند كه خود نيز حظ وافر را از چنين مراسمي در سطح و سطوح مدعوين حاضر كه اغلب از مديران و سفراي ارشد بودند مي‌بردند.
ذكر اين نكته ضروري است كه نگارنده في نفسه مخالفتي با اين اجرا‌ها در كشور ندارد اما آنچه جاي تأسف است پاسخ به اين پرسش است كه آيا دستگاه ديپلماسي و فرهنگي ما نيز در چنين وسعتي در ساير كشورها فعاليت فرهنگي و هنري دارد؟ آيا سفارتخانه‌هاي ما نيز اينچنين از گروه‌هاي نمايشي داخلي براي اجرا در خارج از كشور حمايت مي‌كنند و سالن مجهز و پرظرفيتي را به جهت ترويج فرهنگ و هنر در مقابل ديدگان سفرا و مديرانشان در اختيار مي‌گيرند؟ و آيا براي بزرگداشت نويسندگان و فرهيختگان مطرح سرزمينمان گامي اينچنيني برمي‌دارند؟ متأسفانه آن‌گونه كه از شواهد و قرائن پيداست پاسخ منفي است و در چنين غفلت و انفعالي آشكار است كه مناسب‌ترين بستر براي مراودات به‌ظاهر فرهنگي با نيت‌ها و اهداف سياسي از طرف سفارتخانه‌ها با هنرمندان كشور به وجود مي‌آيد؛ ارتباطاتي كه در سايه بي‌مديريتي و غفلت دستگاه‌هاي ديپلماسي و فرهنگي كشور روز به‌روز وسيع‌تر و عميق‌تر مي‌شود و تمام اينها در حالي است كه دستگاه‌هاي فرهنگي و ديپلماسي ما هيچ‌گونه برنامه مشابهي از آنچه بيان شد ندارند و تنها سهم ما از اين اتفاقات ميزباني خوب براي پياده كردن اهداف استراتژيك و مهم آنها بوده است، البته متأسفانه هر زماني كه تئاترهايي هم از كشورمان براي اجرا در ساير كشورها انتخاب مي‌شوند، نوع نگاه و انديشه غربي را ترويج مي‌كند نه انديشه و هنر ايراني را.
اما نگارنده به ضرس قاطع اميدوار است به فضل خدا روزي فرا خواهد رسيد كه دستگاه‌هاي ديپلماسي و فرهنگي كشور با همت مديران و هنرمندان متعهد به اصل و اساس انقلاب و نظام با حضور فعال خود در اين عرصه‌ها، انفعال و بي‌برنامگي حاضر را به ساماني برسانند و ما نيز در قلب كشورهاي اروپايي اينچنين فرهنگ و هنر سرزمينمان را به منصه ظهور و بروز برسانيم، به گونه‌اي كه مديران و هنرمندانشان براي ديدن آثار هنري ما دست از پا نشناسند. همان‌طور كه در داخل كشور با كمال تأسف هستند برخي مديران به‌ظاهر فرهنگي كه چنان ذوقي براي ديدن اين آثار دارند كه گويي اگر لحظه‌اي از اين آثار را نبينند دچار خسران غيرقابل جبران خواهند شد.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۲ آبان ۱۳۹۵ - ۲۲:۰۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 93]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها