واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: روزنامه بانی فیلم: در مستند قدرتمند و به موقع «سیزدهم»، کارگردان «سلما» به اکتشاف در نژاد و زندانی شدن میپردازد.
به نقل از گاردین، پشت کارآمدی حسادت آمیز اِیوا دووِرنِی، ریشههای تیره ای وجود دارند. کارگردان «سلما» اخیرا به مجله آمریکایی نیو ریپابلیک گفت: «حس میکنم فرصت کوتاهی دارم. نمی دانم فراتر از چهار فیلم چه چیزی وجود دارد چون هیچ یک از ما هنوز موفق نشدهایم بیش از چهار فیلم بسازیم.»
با وجود اینکه دوورنی اخیرا قراردادی با کمپانی دیزنی امضا کرد تا به نخستین کارگردان زن سیاهپوستی بدل شود که فیلمی ۱۰۰ میلیون دلاری میسازد، او ظنی قابل درک دارد که با یک اشتباه، تمام تلاش هایش ممکن است به باد برود و تاثیر آن اشتباه روی مسیر حرفهای کاریاش بسیار بیشتر از تاثیری باشد که همان اشتباه میتوانست روی حرفه یکی از همتایان مردش داشته باشد.
برای همین است که او دیدی بسیار پرانرژی و تجربی را نسبت به انتخاب پروژههایش مورد استفاده قرار داده که در تضادی مستقیم با پیش زمینه سازی پر هرج ومرج خیلی از کارگردانهای دیگر دارد. مثال بارزش هم این است که بعد از فیلم خوش نقدش که نامزد دریافت جایزه اسکار شد، او پروژهای را در دست گرفت که هیچ کس در هالیوود انتظارش را نداشت: یک مستند. پروژه «سیزدهم» هر مستندی هم نیست: یک رساله رسا، واضح و به شدت کوبنده است که از آمریکای مستعمره تا «جان سیاه پوستان مهم است» را به هم متصل می کند.
این فیلم که از طریق نت فلیکس پخش میشود، از وضع قانون اساسی سیزدهم ایالات متحده – که بردگی و خدمت غیرارادی را از میان برد – تا سال ۲۰۱۶ که یک مرد از هر سه مرد سیاهپوستان آمریکایی می تواند در طی طول عمرش انتظار به زندان افتادن را داشته باشد، مسیری نابودکننده را آشکار می کند. در واقع دراین فیلم پروسه مجرم شدن به طور کامل شرح داده میشود. فیلم در ابتدا دههها را با سرعت پشت سر میگذارد، اما همینطور که به زمان حال نزدیک تر می شود از سرعتش میکاهد و عجایب حافظه انسان را بازتاب میکند که اجازه میدهد تاریخ خود را تکرار کند.
دوربین دوورنی به ندرت ثابت می ایستد و انگار که دیوانه وار دنبال پاسخی میگردد، چهره مصاحبه شوندگان او را نشان می دهد که گستره ای بزرگ از فعالان حقوق مردمی تا سیاستمداران راست گرا را شامل می شود. در عین حال، تدوین شجاعانه اسپنسر اوریک که یکی از فیلمنامه نویسان مستند هم هست، باعث میشود چیزی که در دستانی با خلاقیت کمتر ممکن بود یک مستند مصاحبه ای معمولی باشد به یک مقاله سینمایی تبدیل شود که پر از موسیقی قدرتمند و انتخابهای خوش سبک جالب است. تقریبا هر بار که کلمه «مجرم» بیان میشود، این کلمه با حروف بزرگ بالای صفحه نشان داده میشود و به این ترتیب از سلاح زبانی پروپاگاندای نژادپرستانه علیه خودش استفاده می کند.
نام دوورنی نمادی از نبرد ادامهدار فیلمسازان آفریقایی-آمریکایی برای ساخته شدن فیلمهایشان در هالیوود است؛ زیرا آکادمی در سال ۲۰۱۵ تصمیم گرفت به فیلم خوشنقد حقوق مردمی ساخته دوورنی با نام «سلما» تنها دو نامزدی اسکار برای بهترین فیلم و بهترین آهنگ را اختصاص دهد.
ایوا دورونی چندی پیش کمپانیاش را دوباره افتتاح کرد تا از طریق آن به به پخش فیلمهای متفاوت فیلمسازان زن و اقلیت نژادی کمک کند.
دوورنی بعد از موفقیت فیلم بیوگرافیکی خود درباره مارتین لوترکینگ که نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم سال هم شد، تبدیل به یکی از چهرههای مطرحی شد که در عین حال نشاندهنده کمبود اقلیتها در هالیوود هستند. با این حال، او تابستان گذشته شانس کارگردانی فیلم «پلنگ سیاه» را به خاطر اختلافهای هنری رد کرد. او با پذیرش این پروژه میتوانست اولین زن سیاهپوستی باشد که یک فیلم ابرقهرمانی مارول را کارگردانی میکند. او در این باره به مجله اسنس گفت: « فقط همین را بگویم که ایدههای متفاوتی نسبت به چیزی که داستان قرار بود باشد داشتیم. مارول شیوه خاصی برای انجام دادن کارها دارد».
۱۹ مهر ۱۳۹۵ - ۱۷:۱۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 109]