تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815649112
وداع بامادر 2شهید که آموزگار مهربانی بود +عکس
واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نیوز:
وداع بامادر 2شهید که آموزگار مهربانی بود +عکس امروز دانش‌آموزان مجتمع استثنایی توحید با مرحومه «سرور داورپناه» وداع کردند؛ خانم مدیری که مانند مادری دلسوز، بهترین سال‌های عمرش را در کنار آنها سپری کرده بود
به گزارش فرهنگ نیوز، امروز مراسم یادبود مرحومه «سرور داورپناه» در مجتمع استثنایی توحید برگزار شد؛ جایی که خانم داورپناه بهترین سال‌های عمرش را در کنار دانش‌آموز با نیازهای ویژه گذرانده بود.
سرور داورپناه خود و همسرش جانباز بوده و دارای دو فرزند شهید به نام‌های کامبیز(محمدرضا) و کامران(حسنعلی) طوافی و فرزند جانباز 70 درصد به نام کامیار(حسینعلی) بودند.
خانم داورپناه بیش از 30 سال مدیریت مدرسه استثنایی توحید را برعهده داشت و در این سال‌ها برای رشد و پیشرفت دانش‌آموزان استثنایی تلاش بسیاری کرد.
امروز دل دانش‌آموزان استثنایی مدرسه نیز گرفته بود و اشک گاه‌گاهی مهمان چشمان‌شان می‌شد؛ انگار هنوز باور نداشتند که خانم داورپناه برای همیشه رفته است؛ آنها می‌گفتند «خانم داورپناه بازنشسته شده است ولی به ما سر می‌زند».
خانم داورپناه درباره روز اولی که در مدرسه استثنایی حضور یافت، گفته است: «این بچه‌ها خیلی عاطفی هستند، می آیند آدم را بغل می‌کنند. آدم را می بوسند. اینهاست که آدم را نگه می دارد. عاطفی بودن این بچه‌ها، بی غل و غش بودن این بچه‌ها. مثل فرشته بودن این بچه‌ها، بچه های عادی می فهمند یک گوشه می‌ایستند و سلام می‌کنند. اینها آدم را ماچ می‌کنند و بغل می کنند. آنوقت کم کم مهربانی‌های آنهاست که مرا به راه آورد».
منبع: فارس
95/7/5 - 20:08 - 2016-9-26 20:08:04
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ نیوز]
[مشاهده در: www.farhangnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها