تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835985686
عامل محرک هجمه ها علیه امام(ره) - پایگاه خبری دزنیوز
واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: به گزارش گروه دیگر رسانه های خبرگزاری فارس «عباس اکبری» در روزنامه «وطن امروز» و در یادداشتی به شرح زیر نوشت: ۱- این را مکرر شنیده ایم که روز عاشورا در کربلا آنگاه که حضرت علی اکبر فرزند عزیز امام حسین(ع) وارد میدان نبرد با دشمن سفاک شد، دشمنان تا فهمیدند او نامش «علی» است، با غیظ و […]به گزارش گروه دیگر رسانه های خبرگزاری فارس «عباس اکبری» در روزنامه «وطن امروز» و در یادداشتی به شرح زیر نوشت: ۱- این را مکرر شنیده ایم که روز عاشورا در کربلا آنگاه که حضرت علی اکبر فرزند عزیز امام حسین(ع) وارد میدان نبرد با دشمن سفاک شد، دشمنان تا فهمیدند او نامش «علی» است، با غیظ و کینه بیشتری به او حمله ور شدند. در واقع یادآوری نام «علی» برای دشمن به مثابه تازه شدن کینه هایی بود که از آن بزرگمرد داشتند؛ کینه هایی که به خاطر اصرار حضرت علی(ع) بر اجرای عدالت در دوران حکومتش و به خاطر دلاوری های آن حضرت در کنار پیامبر(ص) در جنگ ها بود. حتی اصل جنگ آنها با امام حسین(ع) هم بی ارتباط نبود با کینه هایی که از امیرالمومنین(ع) داشتند. دافعه حضرت علی(ع) و قاطعیت ایشان در اجرای عدالت و دلاوری حضرت در مقابله با دشمن، عاملی بود که موجب دشمنی های زیادی نسبت به او شده بود. علی(ع) همان کسی بود که شبانه برای یتیمان آذوقه می برد، همان بود که سر در تنور آن پیرزن کرد و خطاب به خویش فرمود: «بچش حرارت آتش را، این سزای کسی است که از وضع یتیمان بی خبر است!» اما در همین حال علی(ع) همان بود که سپاه او در جنگ صفین نزدیک به ۵۰ هزار نفر از لشکریان دشمن را به هلاکت رساند. همان بود که «در دوران خلافت خود شلاق به دوش در کوچه و بازار حرکت و خلافکاران و بزهکاران را تعزیر می کرد». آری! حضرت علی(ع) هم جاذبه داشت، هم دافعه. جاذبه و دافعه ای که شهید مطهری درباره آن می گوید: «علی مردی دشمن ساز و ناراضی ساز بود. این یکی دیگر از افتخارات بزرگ او است. هر آدم مسلکی، هدفدار و مبارز بویژه انقلابی که در پی عملی کردن هدف های مقدس خویش است و مصداق قول خداست: «یجاهدون فی سبیل الله و لایخافون لومه لائم؛ در راه خدا می کوشند و از سرزنش سرزنشگری بیم نمی کنند» (مائده/ آیه ۵۴) دشمن ساز و ناراضی درست کن است. لهذا دشمنانش، مخصوصا در زمان خودش، اگر از دوستانش بیشتر نبوده اند کمتر هم نبوده و نیستند. اگر شخصیت علی(ع) امروز تحریف نشود و همچنان که بوده ارائه داده شود، بسیاری از مدعیان دوستی اش در ردیف دشمنانش قرار خواهند گرفت. در میان اصحاب پیغمبر هیچ کس مانند علی دوستانی فداکار نداشت، همچنان که هیچ کس مانند او دشمنانی اینچنین جسور و خطرناک نداشت.مردی بود که حتی بعد از مرگ، جنازه اش مورد هجوم دشمنان واقع گشت». هرچند امیرالمومنین(ع) به دلیل فرصتی که برای تشکیل حکومت برایش پیش آمد، بیشتر مورد توجه است اما این خصلت فقط مختص حضرت علی(ع) نیست، بلکه همه ائمه اطهار اینچنین بودند و در اجرای احکام الهی قاطعیت داشتند. لازمه معصوم بودن و کامل بودن، پذیرش و عمل به تمام اسلام است. دلیل عشق و ارادت ها از یک سو و کینه ها و خصومت ها از سوی دیگر به ائمه اطهار علیهم السلام هم همین اهتمام آنها به اسلام کامل بود. ۲- این ویژگی اسلام است که دینی جامع و یکپارچه است. نمی توان بخشی از آن را قبول کرد و بخشی دیگر را نفی. این رویه توسط قرآن بشدت نفی شده است: «إِنَّ الَّذینَ یَکفُرونَ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَیُریدونَ أَن یُفَرِّقوا بَینَ اللَّهِ وَرُسُلِهِ وَیَقولونَ نُؤمِنُ بِبَعضٍ وَنَکفُرُ بِبَعضٍ وَیُریدونَ أَن یَتَّخِذوا بَینَ ذلِکَ سَبیلًا (آیه ۱۵۰ سوره مبارکه نساء)». نقد رهبر معظم انقلاب به شعار تصنعی اسلام رحمانی هم همین است: «گاهی یک شعارهایی داده می شود، شعارهای به ظاهر اسلامی که باطناً اسلامی نیست، از جمله چیزهایی که اخیراً خیلی رایج شده و انسان می شنود در نوشته ها و در گفته ها، «اسلام رحمانی» [است]، خب! کلمه قشنگی است، هم اسلامش قشنگ است، هم رحمانی اش قشنگ است، اما یعنی چه؟ تعریف اسلام رحمانی چیست؟ خب! خدای متعال، هم رحمان و رحیم است، هم «اشدّالمعاقبین» است، هم دارای بهشت است، هم دارای جهنم است. خدای متعال، مؤمنین و غیرمؤمنین را یک جور به حساب نیاورده، اَفَمَن کانَ مُؤمِنًا کَمَن کانَ فاسِقًا لا یَستَوون. اسلام رحمانی که گفته می شود، قضاوتش درباره مؤمن، غیرمؤمن، کافر دشمن و کافر غیردشمن چیست؟ همین طور پرتاب کردن یک کلمه بدون عمق یابی، کاری است غلط و احیاناً گمراه کننده. بعضی ها که در حرف ها و نوشتجات و اظهارات این تعبیر «اسلام رحمانی» را به کار می برند، انسان مشاهده می کند و خب احساس می کند این اسلام رحمانی یک کلیدواژه ای است برای معارف نشأت گرفته از لیبرالیسم، یعنی آن چیزی که در غرب به آن لیبرالیسم گفته می شود. البته تعبیر لیبرالیسم و عنوان لیبرالیسم برای تمدن غربی و فرهنگ غربی و ایدئولوژی غربی هم تعبیر غلطی است، چون واقعاً آنها نه لیبرالند، نه اعتقاد به لیبرالیسم به معنای واقعی کلمه دارند ولی خب! حالا یک اصطلاحی است لیبرالیسم. اگر اسلام رحمانی اشاره به این است، این، نه اسلام است، نه رحمانی است، مطلقا». ۳- انتشار فایل صوتی شیخ حسینعلی منتظری که در آن نظام جمهوری اسلامی را به خاطر سرکوب منافقین مورد هجمه قرار داده، از نظر محتوایی چیز جدیدی ندارد و در واقع بیشتر حالت بازخوانی مواضع گذشته وی در قبال منافقین است. ذوق زدگی رسانه هایی چون بی بی سی از این مساله و اینکه باز بهانه ای پیدا کرده اند برای حمله به امام عزیز و نظام اسلامی هم چیز عجیبی نیست، چرا که فلسفه وجود این رسانه ها همین است اما آنچه محل تامل است اینکه چه چیزی موجب شده دشمنان امام و رسانه هایی چون بی بی سی امیدوار باشند بتوانند با تمسک به یک فایل صوتی از فردی که خصومت او نسبت به امام مبرهن است و همچنین با حمایت از گروهکی که جنایت های مکررش در قبال مردم ایران کمترین جای دفاع ندارد، اهداف شان را پیش ببرند. چه چیزی موجب شده آنها احساس کنند مقابله قاطع حضرت امام و جمهوری اسلامی با منافقین تروریست- که تکلیفشان مشخص است و جنایات آنها کم نظیر است- می تواند بهانه ای برای حمله به امام باشد و امیدوار باشند به اینکه این حمله ها بتواند روی عده ای هم تاثیر بگذارد؟! افزون بر خصومت ها و کینه های دیرین آنها نسبت به حضرت امام که به آن اشاره شد، پاسخ این سوال را باید در نوع مواجهه برخی گروه های سیاسی داخلی و برخی کسانی که مسؤولیت تبیین اندیشه های حضرت امام را دارند، جست وجو کرد. در اینکه حضرت امام(ره) مظهر وحدت و یکپارچگی مردم و گروه های مختلف کشور هستند، شکی نیست و در عشق و ارادت مردم به آن پیر سفرکرده کمترین تردیدی وجود ندارد اما این را نمی توان انکار کرد که برخی نسبت به امام کینه هایی دارند و برخی هم که علی الظاهر خود را حامی امام می دانند و مدام از امام دم می زنند، بیش از آنکه به دنبال پیروی واقعی از امام باشند، به دنبال سوءاستفاده از نام امام هستند. این واقعیتی است که مغایرت مبانی و دیدگاه ها و مواضع و اقدامات آنها با مبانی مبرهن امام، آن را ثابت کرده است. اینها همان کسانی هستند که در طول سال های اخیر با امام و اندیشه های ایشان طبق قاعده «نُؤمِنُ بِبَعضٍ وَ نَکفُرُ بِبَعضٍ» برخورد کردند. همان هایی که با دیدگاه های امام گزینشی برخورد کردند و آن بخشی را که برای اغراض و اهداف سیاسی شان لازم دیدند برجسته کردند و بخش های دیگر اندیشه های امام را –که اتفاقا بخش اصلی دیدگاه های ایشان را تشکیل می دهد- سعی کردند سانسور و تحریف کنند. کسانی که حتی ابایی از این ندارند که بگویند ما این بخش از دیدگاه های امام را می پذیریم اما در کنار آن دیدگاه های کسانی را که در مغایرت آشکار با اندیشه های امام هستند هم می پذیریم. یعنی نوعی التقاط؛ التقاطی که منافقین هم انحراف شان از همان شروع شد. امیدواری رسانه های معاند به تاثیر تخریب های شان نسبت به امام، ماحصل سوءاستفاده سیاسی از امام توسط کسانی است که اتفاقا بیشترین تکلیف را در قبال حضرت امام دارند. کسانی که در همین مدتی که امام عزیز و فرزند بزرگوارش مورد هجمه شدید کینه توزان بودند، در حالی که انتظار می رفت در خط مقدم دفاع از ایشان باشند، سکوت کردند و برخی هم ترجیح دادند موضعی نسبی و کلی بگیرند. کسانی که به سهولت بارزترین و برجسته ترین دیدگاه های امام را با برچسب «افراطی گری» و تندروی مورد هجمه قرار می دهند. همان هایی که در تبلیغات و شعارهای شان از امام و خط امام دم می زنند اما در عمل قهرمان شان همو است که در رابطه با منافقین می نویسد: «آنچه پس از عملیات مرصاد انجام شد غیرقانونی بود. به باور من جمهوری اسلامی یک پوزش خواهی و حلالیت طلبی به خانواده های آنان بدهکار است. اشتباه از سوی هر کس که سر زند اشتباه است. معیار سنجش ما در مورد هر موضوع و اقدامی حقیقت و عدالت است نه شخصیت افراد، هر قدر هم که بزرگ و تاریخ ساز باشند». به موجب همین برخوردهای گزینشی با امام بود که سال گذشته رهبر حکیم انقلاب در مراسم رحلت حضرت امام در حرم مطهر، خطر «تحریف امام» را گوشزد کردند و برای مقابله با چنین خطری توجه به منظومه فکری امام و «امام را جامع و یکپارچه دیدن» را مورد تاکید قرار دادند. مرور آرا و اندیشه های امام آشکارا به ما نشان می دهد آن بزرگمرد نیز همچون جد خود هم جاذبه داشت، هم دافعه. در حالی که با مردم و مستضعفان و پابرهنگان مهربان و دلسوز بوده و آنها را ولی نعمتان و صاحبان اصلی انقلاب می دانست، با دشمنان و منافقین و مستکبرین و زورگویان قاطع و تند برخورد می کرد و از این مساله ابایی هم نداشت.
شنبه ، ۳۰مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها