تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805110822
دیدگاه واقع گرایانه امام حسن(ع)، وحدت بخش جامعه اسلامی
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به مناسبت سالروز ولادت امام حسن(ع) دیدگاه واقع گرایانه امام حسن(ع)، وحدت بخش جامعه اسلامی تهران- ایرنا- امام حسن مجتبی(ع) دومین پیشوای شیعیان است که با نگاهی واقع گرایانه به مسایل مهم و اساسی مسلمانان می نگریست و می کوشید تا جامعه اسلامی را در روزگار تفرقه و نفاق با هدایت و آگاهی بخشی به سرمنزل مقصود رهنمون سازد.
حسن بن علی بن ابی طالب(ع) در نیمه ماه رمضان سال سوم هجرت در شهر مدینه دیده به جهان گشود. پدر ایشان حضرت علی(ع) و مادر بزرگوار این امام همام حضرت فاطمه(س) بودند. کنیه امام حسن(ع)، ابو محمد محسوب می شد که پیامبر اکرم(ص) به آن والامقام نسبت دادند.ایشان بیشتر از هفت سال از هنگامه پیامبری آخرین فرستاده حق را درک کرد تا آن که با رحلت حضرت محمد(ص) و شهادت حضرت زهرا(س)، همراه و یاری رسان پدر در مسیر گسترش دین اسلام شد.امام حسن مجتبی(ع) اهل جود و بخشش بود در روایت های فراوانی در این باره آمده است. علامه مجلسی صاحب کتاب «بحار الانوار» از کتاب «حلیة الاولیاء» نقل می کند: «امام حسن(ع) دو بار تمام زندگی اش را در راه خدا میان مستمندان تقسیم کرد.»امام دوم شیعیان در کمال و فضیلت های انسانی همچون پدر و جد بزرگوار خویش بود. ایشان پس از شهادت امام علی(ع) به مقام امامت رسید، بر پایه گفته شیخ مفید بیعت با امام حسن مجتبی(ع)، در روز جمعه، 21 رمضان 40 هجری قمری صورت پذیرفت و از آن پس ایشان نزدیک به شش ماه به اداره امور مسلمانان پرداخت. در این مدت معاویه که دشمن سرسخت حضرت علی(ع) و اهل بیت(ع) و سال ها برای دستیابی به خلافت جنگیده بود؛ به عراق مکان خلافت امام حسن(ع) لشگر کشید و در این مسیر گروه خوارج نیز با وی همکاری کردند. در برابر این دشمنان دین اسلام، طرفداران علی ابن ابیطالب(ع) و جمعی از مهاجران و انصار بودند که با هجرت به کوفه در آن شهر سکونت داشتند، آنها بارها مراتب اخلاص و ایمان خود را در تمامی ثابت کرده بودند و از یاران راستین خاندان پیامبر(ص) به شمار می رفتند.امام حسن(ع) وقتی طغیان و عصیان معاویه را در برابر خود دید با نگارش نامه هایی او را به اطاعت و پرهیز از توطئه و خونریزی فرا خواند اما معاویه در پاسخ به امام(ع) تنها به این امر استدلال کرد که من در حکومت با سابقه تر و در این امر آزموده تر و به سال از تو بزرگترم همین و دیگر هیچ!.امام حسن(ع) در نهایت با توجه به عوامل گوناگون برای رویارویی با ستیزه جویی های معاویه اعلام جهاد کرد اما در این میان امویان موفق شدند تا با فریب برخی از افراد، آنها را با خود همراه سازند و به ایجاد نفاق در سپاه امام حسن(ع) بپردازد. به همین علت دومین پیشوای شیعیان در 41هجری قمری پیشنهاد معاویه مبنی بر صلح را بنابر مصلحت مسلمانان و جلوگیری از جنگ پذیرفت تا شریعت اسلام را پاسداری کند.سرانجام این امام بزرگوار در 47 سالگی با دسیسه و نیرنگ معاویه به دست همسرش جعده دختر اشعث کندی به شهادت رسید و در آرامگاه بقیع به خاک سپرده شد.پژوهشگر گروه اطلاع رسانی ایرنا به مناسبت سالروز ولادت امام حسن مجتبی(ع) با «محمد حاجی تقی» عضو هیات علمی گروه تاریخ دانشگاه شهید بهشتی به گفت و گو پرداخته است.حاجی تقی با اشاره به شرایط جامعه اسلامی در زمان امام حسن(ع) گفت: پس از اینکه امام علی(ع) به دست ابن ملجم مرادی از گروه خوارج به شهادت رسید، طبیعی به نظر می آمد که فرزند ارشد ایشان که پرفضیلت ترین صحابی پیامبر و از اهل بیت ایشان محسوب می شد، در میان مردم کوفه به عنوان امام برای تداوم حرکتی که وجود داشت، پذیرفته شود. از طرف دیگر معاویه نیز که در شام و مصر بر مسند قدرت تکیه داشت با دعاوی رسیدن به خلافت علیه امام حسن(ع) به کارشکنی پرداخت. عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی، بیعت حسن بن علی(ع) با صحابه خود در مسجد کوفه را مهم و تاثیرگذار دانست و بیان کرد: با وجود اصرار برخی از نیروهای امام(ع) مانند قیس بن سعد که اعتقاد بر بیعت جنگ علیه معاویه داشت، امام حسن بیعت خود را اینگونه منعقد کرد که با من بیعت کنید به اینکه با هر فردی که در صلح باشم در صلح باشید و با هر فردی که در جنگ باشم در جنگ باشید... این نوع بیعت معنای خاصی داشت و نشان می داد که امام(ع) با آگاهی بر وضعیت جامعه به این نتیجه رسیده بود، ممکن است، شرایط جنگ با معاویه فراهم نشود. از این رو امام حسن(ع) به گونه ای عمل کرد که بیعت تنها بر مبنای جنگ نباشد و پایه آن را بر صلح و جنگ گذاشت.این استاد تاریخ اسلام یادآور شد: با توجه به شرایطی که امام حسن(ع) در بیعت با یاران خود پیش بینی کرده بود این نتیجه به دست می آید که ایشان از همان ابتدا همزمان به پافشاری بر اصول، واقع گرایی را نیز مدنظر داشت. یکی از مهم ترین صفت های امام دوم شیعیان(ع) که در بیعت با یارانش به صورت کامل مشهود است، واقع بینی نسبت به شرایطی بود که در آن قرار داشت. وضعیتی که اگر در تصمیم گیری های ایشان لحاظ نمی شد، به طور قطع شکست سنگینی برای دین اسلام به بار می آورد. وی صلح امام حسن(ع) با معاویه را بسیار مهم و حایز اهمیت دانست و توضیح داد: تحول هایی که در ماه های نخستین خلافت امام دوم شعیان(ع) به وقوع پیوست نشان داد که انفعال و دوگانگی در میان عراقیان به ویژه در کوفه بسیار بیشتر از آن چیزی بود که در عصر امام علی(ع) وجود داشت و این مطلب در کلام خود امام حسن(ع) نیز وجود دارد که می فرماید: زمانه ای است که بازماندگان صفین در عزای کشته شدگان خود نوحه می کنند و بازماندگان نهروان در پی انتقام کشته شدگان خود هستند.حاجی تقی دلیل های صلح امام حسن(ع) را اینگونه عنوان کرد: عوامل متعددی باعث صلح شد که یکی از آنها حضور گسترده خوارج بود. با نگاهی به تاریخ اسلام می توان دریافت که پس از جنگ نهروان و شهادت امام علی(ع) جریان خوارج نه تنها منزوی و نابود نشدند بلکه به سرعت در عراق گسترش پیدا کردند و باعث شکل گیری فرقه های گوناگون شدند. نفوذ و گسترش آنها به میزانی بود که حتی در سپاه امام(ع) نیز حضوری فعال داشتند و نه تنها باعث تفرقه میان سپاهیان شده بودند بلکه خود امام بزرگوار نیز به وسیله یکی از خوارج زخمی شده بود.عامل دیگر، تزلزل و دوگانگی مردم کوفه بود. با نگاهی به دو سال پایانی خلافت امام علی(ع) می توان دریافت که ایشان مردم کوفه را از معاویه برحذر می کرد و نسبت به تهدیدی که برای اسلام داشت، آنها را آگاه می ساخت اما آنان به این امر واقف نبودند و از خود تزلزل نشان می دادند و همین شرایط نیز به دوره امام حسن(ع) منتقل شد، به عنوان نمونه فرماندهی هشت هزار تن از پیش قراولان سپاهیان امام(ع) در برابر سپاه معاویه بر عهده عبیدالله بن عباس بود اما او با پیشنهاد یک میلیون درهمی معاویه به وی پیوست. عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی در ادامه افزود: علت دیگر صلح امام حسن(ع) با معاویه این بود که ایشان سپاه قابل توجهی برای جنگ با این فرد نداشت و خود امام نیز در اردوگاه با خنجر یکی از خوارج زخمی شده بود، این عوامل زمینه ساز تفرقه و ایجاد چند دستگی در سپاه به شمار می رفت. با توجه به این عوامل، امام حسن(ع) به این نتیجه رسید که این در شرایط، امکان رویارویی با سپاه دشمن نیست و این امر نتیجه ای جزء کشتار، خونریزی و نابودی اسلام نخواهد داشت. به همین سبب به یک صلح با عزت رضایت داد، این امر یک نگاه واقع گرایانه به شرایط تاریخی است که تداوم آن در سیره امامان آن را به مثابه یکی از مبانی اندیشه تشیع شناسانده است. استاد تاریخ اسلام درباره مفاد صلح امام حسن(ع) با معاویه تصریح کرد: واقع گرایی که در بیعت امام(ع) با یارانش و سپس در صلح با معاویه وجود داشت در مفاد صلح نامه نیز خود را نشان داد، به این صورت که در قالب گزارش های تاریخی که از این صلح به دست می آید چند مورد مهم مشاهده می شود. ماده نخست صلح این است، «معاویه باید به کتاب خدا و سنت پیامبر(ص) عمل کند.» که در این ماده تلاش امام حسن(ع) بر این است تا انحراف معاویه از اسلام را به کمترین میزان برساند و ماده دوم بدین گونه به شمار می رود که «مردم در هر کجای عالم که باشند از شام، عراق، حجاز و یمن از شر او ایمن باشند و جان و مال و زنان و اولاد شیعیان علی بن ابیطالب از معاویه در امان بماند.» این ماده برای پاسداری از شیعیان بود اما ماده بعدی این صلح که در برخی از منابع آمده مبنی بر واگذاری بخشی از بیت المال کوفه یا خراج دارابگرد(شهری در ایران) را بایستی در راستای همان واقع گرایی تفسیر کرد. حفظ عزت مسلمانان و تامین نیازهای مالی آنها به وسیله بیت المالی که جز متصرفات امام(ع) است، عملی برآمده از دوراندیشی و خرد ایشان بود، در پایان می توان مهمترین بخش از صلح نامه را این دانست که معاویه برای خود جانشینی انتخاب نکند با آنکه وی در سال های بعد این شرط را انجام نداد و با موروثی کردن خلافت در خاندان خود و انتقال آن به یزید از مفاد عهدنامه سرباز زد، این بدعت خطرناکی بود که در خلافت به وجود آمد و دین اسلام را تهدید می کرد و همین امر باعث شکل گیری قیام امام حسین(ع) در سال های آینده شد. وی در ادامه افزود: در واقع دغدغه امامان حفظ دین بود اما با یک نگاه واقع گرایانه که این موضوع نیز به خوبی در قیام امام حسین(ع) مشاهده می شود زیرا با انتخاب یزید به جانشینی، ایجاد انحراف اساسی در رهبری امت و فساد او، ضرورت قیام و بیعت نکردن با یزید را به خوبی نشان می دهد. نتیجه اینکه با نگاهی به سیره حضرت علی(ع) امام حسن(ع) و امام حسین(ع) می توان دریافت که تمام عملکرد این امامان در یک بستر واقع گرایانه با افقی کمال گرایانه برای پیشبرد و حفظ اسلام بود و این امر در این چارچوب قابل فهم است.حاجی تقی در پایان درباره علاقه پیامبر(ص) به امام حسن(ع) گفت: با توجه به روایت هایی موجود، دوستی و عشق حضرت محمد(ص) به امام(ع) یک عشق خاص محسوب می شد و هنگامی که امام حسن(ع) کودک بود، پیامبر اسلام(ص) ایشان را در آغوش می گرفتند و می گفتند، خدایا من این فرزند را دوست دارم و دوست بدار فردی که او را دوست می دارد و دشمن بدار شخصی که او را دشمن می دارد که این امر نشان دهنده جایگاه عالی امام حسن(ع) است، همچنین از پیامبر اکرم(ص) روایت کرده اند که درباره امام حسن(ع) و امام حسین(ع) می فرمودند: این دو فرزند من، امام هستند خواه برخیزند و خواه بنشینند(یعنی در هر حال امام و پیشوا هستند).*گروه اطلاع رسانی**پژوهشم**9370**2002**9131
31/03/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها