واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: تبادل فرهنگی با تولید مشترک سینمایی
شايد فيلم سينمايي «سلام بمبئي» را بتوان اولين پروژه سينمايي مشترك ايران و هند پس از سالها دانست
نویسنده : معصومه طاهري
شايد فيلم سينمايي «سلام بمبئي» را بتوان اولين پروژه سينمايي مشترك ايران و هند پس از سالها دانست؛ چراكه فيلم «دخترلر» اولين فيلم سينمايي ايراني نيز در هند و به زبان فارسي ساخته شد. «سلام بمبئي» در نوع خود اتفاقي جديد و جالب است به خصوص براي مخاطبان ايراني كه با بازيگران هندي آشنايي دورادوري دارند ولي با همه اين احوال «سلام بمبئي» با توجه به تجربه سينمايي ايران مانند يك هندوانه سربسته است كه نميتوان قبل از اكران اين فيلم را تنها به دليل اولين بودنش يا بازيگران چهرهاي كه دارد موفق دانست. هنر كارگرداني و البته فيلمنامه قوي از نكاتي است كه به هيچ وجه در يك اثر هنري حتي با چهرههاي مشهور قابل انكار نيست و چه بسا اهميت بيشتري هم دارد كه بايد در اين فيلم بعد از اكران هم ديد و آن وقت نظر داد.
البته ناگفته نماند ايران پيش از اين نيز تجربههاي مشترك سينمايي مختلف داشته است همچون فيلم «اتوبوس» كه با سرمايهگذاري فرانسويها ساخته شده است اما حضور بازيگران مشهور خارجي يا حضور در يك لوكيشن خارج از ايران نيز تجربه تازهاي نيست فيلم «بازمانده» به كارگرداني سيفالله داد و بازي جمال سليمان بازيگر معروف عرب؛ كه خوش درخشيد اما همين تجربه آن هم در ژانر مقاومت توسط جمال شورجه با فيلم «سي و سه روز» موفقيتآميز نبود. «سلام بمبئي» اما پسزمينههاي خوب ديگري نيز دارد و آن اشتراكات وسيع مردم ايران و هند است و نيز علاقه و شناختي كه مردم اين دو كشور نسبت به همديگر دارند. پيش از آن كه استعمار انگليس، مهاجمانه همه شبه قاره هند را تحت سلطه خود قرار دهد زبان فارسي در اين كشور رواج بسياري داشت تا جايي كه به در و ديوار آثار به جاي مانده دوران قبل ادبيات فارسي را به راحتي ميتوان در هند دنبال كرد و هنوز شاعران مختلفي از اين كشور به زبان فارسي شعر ميسرايند. شعراي مشهور ايراني نيز يك پايشان در هند و يك پايشان در ايران بوده است. از صائب تبريزي كه سالها در هند زندگي كرده تا حافظ شيرازي كه به دعوت پادشاه بنگال به آن كشور فراخوانده شد ولي نتوانست برود و اين مسئله را در اشعارش ميتوان ديد كه اشاره كرده است.
در هر حال بين هند و ايران وجوه مشترك فرهنگي زيادي وجود دارد. در اين ميان شاعران بزرگ ديگري هم داريم كه در هند به دنيا آمدهاند و آنجا زندگي كرده و درگذشتهاند؛ شايد معروفترين چهرهاي كه نامش به ذهن خطور ميكند اقبال لاهوري باشد كه البته در پاكستان يا به قولي هند تقسيم نشده زندگي كرد.
اما بيدل دهلوي يا ميرزا عبدالقادر بيدل دهلوي نيز از چهرههاي مشهوري است كه در شهر عظيمآباد به دنيا آمد و در دهلي درگذشت. او كه غزليات مشهوري دارد ميتواند به عنوان يك نماد مشترك فرهنگ ايران و هند محسوب شود و در يك پروژه بزرگ سينمايي مطرح گردد و حتي نقش اين شاعر هندي اما فارسيزبان به يكي از بازيگران معروف هندي سپرده شود. «سلام بمبئي» شايد زمينه و بستر مساعدي باشد براي همكاريهاي بيشتر ايران و هند اما در مسيري هدايت و برنامهريزي شده و بهتر كه تأثيرگذاري بالايي دارد. حالا كه پس از دست دست كردنهاي مسئولان و متوليان امر با وجود طرحها و ايدههاي مختلف دلسوزان فرهنگي اعم از ايرانيان مقيم امريكا و نخبگان داخلي و خارجي براي ساخت پروژه سينمايي مولوي كه البته به جرأت ميتوان گفت هنوز ميدان از دست نرفته و فرصت كار هست و ميتوان قبل از تحريف به شخصيت و تاريخ توسط جاعلان هاليوودي دست به كار شد و اقدامات مناسب و خوبي انجام داد. در اين ميان بنيادهاي سينمايي مانند سعدي كه وظيفه گسترش زبان و ادبيات فارسي را دارند بهتر و بيشتر اقدام كنند. براي نمونه بيدل دهلوي ميتواند هم علاقه مردم دو كشور را به هم نزديك كند و هم مردم جهان را با ادبيات فارسي آشنا سازد بدون آن كه سخنراني و همايش پرهزينه براي زبان فارسي داشته باشيم تنها با كمك يك فيلم با محتواي قوي و مناسب زبان فارسي را به دنيا معرفي كنيم؛ البته به شرط اينكه همتي باشد و كسي يا كساني خود را مسئول بدانند تا اقدام و عملي اساسي داشته باشند نه اينكه در حد طرح بماند و خاك بخورد و بعد كه هاليووديها فيلمي ساختند بياييم و زبان و قلم نقد و گلايه داشته باشيم.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۹ تير ۱۳۹۵ - ۲۰:۴۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 111]