تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836124669
خشونت خود را بازتولید می کند - پایگاه خبری اطلاع رسانی شفا آنلاین
واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>روانشناسی>خشم و خشونت به سادگی در خیابان ها، خانه ها، میان آدم ها و در برخورد با محیط زیست و جانوران دیده می شود.به گزارش شفا آنلاین ،به نظر می رسد جامعه ایرانی در سال های اخیر خشمگین تر از پیش شده است.می گویند خشم به یک هسته درونی تهدید شدگی برمی گردد و نارضایتی، خوراک آن است. با شیوا دولت آبادی، روان شناس، درباره اینکه چرا جامعه ایرانی این همه خشمگین است و راهکارهایی برای مدیریت آن، گفت وگو کرده ایم. خشم یکی از هیجان های درونی انسان است که طبیعی است. چگونه است این خشم انسان را از تعادل خارج می کند و خطرناک می شود؟ از دیدگاه روان شناسی تکاملی، همه جانداران به سیستم های هیجانی ای مجهز هستند که با آنها ارتباط خود را با جهان اطراف تنظیم می کنند. ما انسان ها هم با هیجان هایی که یکی از آنها خشم است، به نوعی بقای خود را ضمانت می کنیم. این به سادگی به این معناست که اگر تحت هیچ شرایطی اضطراب و خشم نداشته باشیم، خیلی زود از میان می رویم. هیجان های منفی ما، ما را از تغییر شرایط در اطراف مان آگاه و در ما آمادگی برای نشان دادن واکنش ایجاد می کنند. اصولا تحریک پذیری و واکنش به محرک ها، بخشی جدانشدنی از حیات است ولی گاهی پاسخ ها در تناسب با محرک ها نیستند. از نگاهی دیگر، در روند طبیعی زندگی و حتی در «بهترین شرایط»، برای رشد انسان و مثلا وقتی که همه چیز به صورت متعادل و مطلوب هم به انسان داده می شود، باز هم جریان رشد طبیعی انسان در گرو این است که نظم و تعادل او اندکی به هم بخورد و انسان به دنبال این برود که چیزی به دست بیاورد یا مهارت تازه ای یاد بگیرد و شرایط خود را تغییر دهد. کل جریان رشد روانی ما از دیدگاه نظریه پردازانی مانند پیاژه و فروید در گرو مضطرب شدن ماست. کودک گرسنه و مضطرب می شود و مادر را صدا می زند و به این ترتیب به استفاده از گفتار بیرونی دست می یابد. تعاملی که انسان در حال رشد با اشیا و انسان های دیگر برقرار می کند، همه برای دستیابی به تعادل هایی است که در جریان لحظه به لحظه زندگی بر هم می ریزند. برخی مانند یونگ این اضطراب های جاری در زندگی را به شکل های رمانتیک تر و تئاتری تری تحلیل می کنند. برای مثال، تنهاماندن کودک همراه با اضطراب است. کودک وقتی مضطرب می شود، صدا می زند و با بیرون ارتباط برقرار می کند و به تدریج هم ارتباط اجتماعی و هم شناخت یا معرفتش را از جهان، در کسب همین تجربه ها به دست می آورد. تعادل حیاتی به هم می ریزد و کودک برای رسیدن به تعادل نسبی برای فهم جهان خود تلاش می کند. بنابراین هیجان ها در اشکال مختلف از رشد گرفته تا صیانت از خود، نقشی اساسی در بودن ما دارند و باید باشند. همان طور که هیجان شادی، طبیعتا در ما انگیزه و شورآفرین است و تعلق ما را به جهان بیشتر می کند، همان طور هم اضطراب، ما را به تکاپو می اندازد کاری کنیم تا اضطرابمان را کاهش دهیم. زیستن همراه با تحریک پذیری است و خیلی از محرک هایی که هرکس از نوزاد تا یک انسان بالغِ به ثمررسیده تجربه می کنند، او را آزرده می کنند. اما اینکه وقایع و یا محرک های اطراف هرکس او را تا چه اندازه برآشفته می کنند، به این برمی گردد که او به جهان چطور نگاه و از چه منابع درونی و بیرونی ای برای مواجهه با محرک های نامطلوب استفاده می کند. بعضی شرایط محیطی اصولا آستانه تحریک پذیری فرد را پایین می آورند. مثلا در معرض حرارت شدید قرارگرفتن، در معرض صداهای بلند قرارگرفتن یا به طور خلاصه، هر آنچه حواس ما را بیش از توان طبیعی فیزیولوژیک تحریک کند و به توانمندی و کارایی مان آسیب بزند تحمل ما را پایین می آورد. درباره استرس که خود یکی از ایجادکننده های خشم است، هم از استرس خوب وبد می گوییم که خوب آن موجب انگیختگی مناسب برای کارایی و بد آن موجب رنج و درد بسیار است. حال وقتی از تحریک پذیری منفی و به ویژه از به وجودآمدن خشم که تحت تأثیر ادراک ما از یک محرک است صحبت می کنیم، خشم و تجربه استرس تحت تأثیر احساس تهدیدشدگی اتفاق می افتند، یعنی جایی که احساس می کنیم منافع یا بقای خود ما یا کسانی که ما دوست داریم و کسانی که از ما حمایت می کنند، یا ما مسئول حمایت از آنها هستیم تهدید می شوند، خشمگین می شویم. چرا در برخی افراد و برخی جوامع این خشم بیشتر دیده می شود؟ علت اصلی به وجود آمدن خشم بیش از هر چیز، به یک هسته تجربه تهدید شدگی برمی گردد، یعنی پاسخ به یک محرک یا اتفاق بیرونی شدیدتر از پاسخی است که انتظار می رود. این تهدیدشدگی در آدم های متفاوت به اندازه های مختلف در سطوح و اندازه های متفاوت و در آستانه های مختلف رخ می دهد. برای مثال، اگر فردی که اعتمادبه نفس کافی دارد و دارای پیشینه ای است که او را تا حدودی بر خودش متکی می کند؛ در برابر یک توهین، خیلی دیرتر آزرده می شود و تهدید شدگی را دیرتر احساس می کند، تا کسی که از خودش راضی نیست، اعتمادبه نفس ندارد و ترسو است و اصولا در این جهان احساس طرد شدگی و رهاشدگی می کند. در یک تحلیل روان شناختی، تجربه تهدیدشدگی کاملا فردی و شخصی است و در هرکسی می تواند از آستانه دیگری آغاز شود. بنابر ویژگی های شخصیتی، تجارب زندگی و عواملی دیگر، در برخی از افراد آستانه ها بسیار پایین است و خیلی زود این تنش تهدیدشدگی را تجربه می کنند که البته احساس ناکامی و ترس با آن همراه می شود و موضع خشمانه می گیرند. این در حالی است که تجربه همان شرایط برای دیگری تعبیر و تفسیر یا ترجمه به تهدید نمی شود. بنابراین ما می توانیم بگوییم آدم ها بنا بر ویژگی های شخصیتی ای که در هر زمان دستاورد و محصول تاریخچه زندگی آنهاست به علاوه ژنتیک و به اصطلاح «اپی» ژنتیکی که آنها را ساخته است، به وقایع واکنش نشان می دهند. بحث پایه های بیولوژیکی شخصیت که به اختصار در اینجا به آن اشاره کردیم، در پژوهش های مربوط به شخصیت از اهمیت زیادی برخوردار است. به سادگی می توانیم جایی برای این تفاوت های بیولوژیکی در شکل گیری آستانه های تحریک پذیری و درنتیجه تهدیدپذیری قائل شویم، یعنی کسانی را داریم که اصولا و شاید حتی از کودکی خونسردتر از دیگران هستند و این به سازوکار عصبی با حدود زیادی ژنتیکی هر فرد برمی گردد که تحت تأثیر آن به شکل ها و درجه های متفاوتی، احساس تهدید می کنند. البته جا دارد در نقش ژنتیک مبالغه نکنیم، چراکه شرایط محیطی، اجتماعی و اقتصادی می توانند باعث تغییر در رفتار و حتی خلق وخوی انسان ها شوند. مثلا گاهی با افرادی برخورد می کنیم که می بینیم در نوجوانی در بیان رفتارهای خود برون گرا بوده اند، ولی در میان سالی خویشتندار هستد. بنابراین حتی این ویژگی هایی که ما به عنوان ویژگی های کمابیش بیولوژیک شخصیت برای شخص قائلیم، تحت تأثیر شرایط محیطی قرار می گیرند و تغییر می کنند. ذهن ما با عاداتی که برای جمع بندی درونی گفتارها و طرح واره های درونی برای خود ساخته است، می تواند به طرف تفسیر های منفی گرایش پیدا کند یعنی حتی اندکی پارانویید به جهان نگاه کند، این البته باز نتیجه تاریخچه زندگی ما است که چه چیزهایی تجربه کرده ایم و چه حمایت هایی را دریافتیم و چه حرمت شکنی هایی را تجربه کرده ایم. اینها به آمادگی های زیستی عصبی علاوه عوامل ژنتیکی یا پایه ای شخصیت یا خام بیولوژیک آدم ها را آماده می کنند برای اینکه این تهدید را زودتر یا دیرتر احساس کنند و هم اینکه چه مکانیسم هایی را برای دفاع خود به راه بیندازند. در برخی با خشونت آشکار مواجهیم و در برخیبا خشونت پنهان. ما خشم فروخورده و پنهان داریم. آدم هایی را داریم که زخم معده می گیرند. این تفاوت ها به هرحال در بیان خشم در انسان ها وجود دارد. خود اینکه کسی چرا خشم را بیرون می ریزد و دیگری خشم را فرومی خورد، به الگوهای تأیید و تشویق بیرونی برمی گردد. کودکی که بابت حق طلب نبودن تشویق شده است وقتی خشمگین می شود، ترجیح می دهد با خود این را حل وفصل کند و در خودش بریزد. ما همراه با هیجان ها علائم فیزیولوژیک داریم. وقتی هیجان ها بالا می گیرند بسیار اوقات آن قدر سریع خود را نشان می دهند که به قول برخی نظریه پردازان روان شناسی، اول علائم خود را نشان می دهند و بعد شخص فکر می کند برای مثال ترسیده است. در هر لحظه، ما مثل یک دانشمند کوچک فرضیه های خود را رد یا اثبات می کنیم و خود اینها درواقع رنگ و بوی عاطفی دارند. این تفسیرها از طرح واره های بسیار عمیق در ذهن ریشه گرفته در شخصیت ما که از کودکی شکل گرفته اند، تغذیه می شوند. مثلا از یک دیدگاه می توانیم کاملا بگوییم برخی طرح واره های ناسازگاری که انسان ها دارند مثل اینکه «من همیشه مورد تهدید هستم» یا «هیچ کس من را نمی فهمد» و «هر کاری کنم فایده ندارد»، در این تفسیرها از تهدیدها نقش ایفا می کنند. ترتیب اینکه من وقتی چیزی را تجربه می کنم به خودم چه می گویم، معنای تهدید را ایجاد می کند. وقتی که از اعتمادبه نفس بالا برخوردار نیستیم، زودتر احساس می کنیم تهدید شده ایم و خیلی زودتر احساس ناکامی می کنیم و می ترسیم و واکنش خشم نشان می دهیم. اساسا چه اتفاقی می افتد که فردی احساس تهدید می کند؟ باید ببینیم دراین میان چه اتفاقی در مغز می افتد؟ در مغز ما مراکزی قرار دارند که حافظه های هیجانی ما را در خود ذخیره کرده اند. خیلی جاها وقتی که ما آسیب های کوچک و بزرگ دیده ایم، اینها با محتوای خود در سیستم عصبی ما مانده اند. تفسیر، فهمیده و باز نشده اند. مثل اینکه آدم از خودش می پرسد چرا از یک رنگ اصلا خوشم نمی آید؟ هیچ وقت پیش نمی آید تحلیل کرده باشد یا دنبال داستان اولیه گشته باشد. ولی خیلی اوقات معلوم می شود یک تجربه ناگوار فهمیده نشده بیشتر از جنس شرطی شدگی، چنین نتیجه ای داشته که من از یک چیزی ذاتا خوشم نمی آید و ماهیت آن را دوست ندارم. این یک نمونه خیلی کوچک از حساسیت هایی است که می توانیم با حافظه هیجانی داشته باشیم و شکل های پیچیده تری هم ممکن است وجود داشته باشند. مثلا یک تجربه ناگوار در کودکی با بزرگ سالی که ما را تهدید کرده، ما را آماده می کند با بزرگ سالی که کوچک ترین شباهتی با این فرد داشته باشد، خیلی زودتر آشفته شویم و به خشم اجازه جولان دهیم. پس به این ترتیب اگر بخواهیم جمع بندی میانه ای بکنیم، می توانیم بگوییم خشم تحت تأثیر ویژگی های فردی، تاریخچه زندگی و تجربه های شخصی من از یک سو و شرایط اجتماعی ای که در آن قرار می گیرم - مثل اینکه اصولا جامعه من چقدر آرامش می دهد، اصولا چقدر آرامش در آن تأیید می شود، چقدر آدم با آرامش و برآشفته نشدن یا کنترل خشم خود می تواند در آن موفق باشد یا برعکس-، از سوی دیگر، قرار دارد. باید دید چقدر ممکن است وقتی من به اصطلاح شمشیر را از رو می بندم به عنوان کودک یا بزرگ سال تأیید بیشتری از جامعه خود بگیرم. خود این به طور طبیعی به طرف الگوگرفتن از کسانی که در متن خود تأیید می کنند و خود تأیید کننده هستند و آدم هایی هستند که امتیازهایی را به من می دهند یا می گیرند، پیش می رود. الگوهای رفتاری خود آنها برای من الگو می شود، یعنی من در چند سطح می آموزم. یک ویژگی ای که خشونت دارد این است که با پرخاشگری کم نمی شود. اتفاقا خشونت چرخه ای دارد که خود را بالا می کشد. یعنی برخلاف اینکه برای مثال خوردن، گرسنگی را برطرف می کند ، درباره پرخاشگری و بیان خشونت، این موضوع دامن زده می شود. این به سیستم های مغزی درگیر در خشونت برمی گردد. درواقع مدارهایی که فعال می شوند سیراب نمی شوند و بیشتر برای اینکه بالا کشیده شوند، تحریک می شوند. شاید در زمانی در عصر بدویت که بشر روی کره خاکی زندگی می کرده و غیر از توان جسمانی و پرخاشگری برای حل وفصل مشکلات چیزی نداشته، این کارا بوده و شاید بعدها کاربردی هم داشته که تکاملی باقی مانده است. درعین حال، خیلی از انگیزه های دیگر که همراه با هیجان ها هستند، با برآورده شدن کاهش می یابند، ولی پرخاشگری نه. نمی بینید آدمی که با پرخاش زیادش مشکل را حل کرده، بعد از آن حال خوشی داشته باشد. در زندگی روزمره هم دیده می شود که نوعی از این چرخه در آن وجود دارد. جامعه ایرانی بسیار خشمگین به نظر می رسد و ظاهرا افراد در آن به سادگی خشم را بروز می دهند و در مواردی که لازم نیست میزانی از خشم بروز داده شود، خشم بالایی بروز می کند. این جامعه را چطور می بینید؟ من جامعه ای را می بینم که خشونت در آن تبدیل به ارزش شده است. تفاوت های طبقاتی نوعی خشونت است و مشاهده تفاوت های طبقاتی نیز. به این شکل که وقتی خیلی از آدم ها نمی توانند ولی به آسانی تعدادی دیگر به چیزهایی که نیاز دارند دسترسی داشته باشند، آمادگی برای پرخاشگری دارند چون همیشه تهدیدشدگی را از سوی کسانی که فکر می کنند به ناحق سهم آنها را خورده و نداده اند، احساس می کنند. بنابراین اگر جامعه ای تبعیض زیادی داشته باشد، همواره در آن نوعی پتانسیل خشم وجود دارد. این به دلیل تجارب، مشاهدات و ناکامی های روزمره ای است که تجربه می شود. یعنی می توان گفت از دوره ای که تبعیض و نابرابری در سطح جامعه بیشتر نمایان شد، خشم در این جامعه بیشتر بروز کرد؟ اگر از بیرون نگاه کنیم، می توانیم بگوییم دیدن یک کودک کار کنار یک پورشه، خشونت آشکار است. ما راجع به آن حرف نمی زنیم اما تأثیر آن در روان ما یعنی در سیستم اطلاعاتی ما و در آن حافظه پنهان با ما هست. وقتی راجع به دو میلیون کودک کار صحبت و چاره جویی می شود، خب، در اینکه یک جامعه نابرابر است، شکی نیست. به هرحال، اگر اسم این را خشونت بگذارم، پنهان است. ولی کسی که گلاویز می شود و قمه و قفل ماشین درمی آورد، به شکل آشکار خشم خود را بروز می دهد. البته در طبقات مرفه مردم هم عرض به لحاظ طبقاتی هم خشونت خود را بیان می کنند ولی بخشی از خشونت ناشی از ناکامی بابت نداشتن در برابر داشته های دیگران است. جامعه ای که رو به آینده چشم انداز روشنی به ویژه برای نسل جوان نداشته باشد، پر از ناکامی است و ناکامی یعنی تهدید، ترس و ناامنی. بنابراین بخشی از آن تبعیض آشکار است و بخشی به دلیل نداشتن چشم اندازی روشن برای تلاش برای بودن و زندگی و رضایتمندی در زندگی. آدم ها برای اینکه از زندگی راضی باشند هم نیاز دارند که عزت نفسشان ارضا شود و به آن بازخوردی از ارزشمندی آنها داده شود و یکی اینکه بتوانند زندگی شان را از نظر مادی بچرخانند و نان شب کافی داشته باشند. واقعیت این است که آدم ها چیز زیادی برای خوشبخت بودن نیاز ندارند و نیاز دارند احساس کنند کارایی دارند و زندگی شان معنا دارد و مفید و مؤثرند و سیستمی باید بابت آن به آنها بازخورد نشان دهد. وقتی اینها نیست، طبیعتا نوعی نارضایتی هست که می تواند خوراک خشم باشد. در چنین جامعه ای ریسک های بالا مانند کلاهبرداری دیده می شود. با وجودی که آدم ها به هر دری می زنند نان به دست بیاورند یا نانشان را چرب تر کنند، نمی شود انتظار یک جامعه آرام و معقول را داشت. با توجه به وضع اقتصادی و برخی نابرابری هایی که در جامعه ایرانی هست، برای این جامعه چه می شود کرد؟ من امید دارم از جاهایی مانند مدرسه شروع کنیم و بچه ها را معقول تر تربیت کنیم. خانواده ها زیاده از حد به آنها توجه یا بی توجهی می کنند. مدرسه باید به نوعی بتواند نسلی از بچه هایی را که کمتر آسیب دیده هستند پرورش دهد و آنها را در عین اینکه آگاه می کند و عمیق بار می آورد، از اینکه آستانه هایشان این همه پایین و لطمه پذیر باشد واکسینه کند. یعنی بتواند بچه ها را در برابر توهین هایی که ممکن است دیگران به آنها بکنند، از درون تقویت کند. به علاوه، آنها را در برابر خطرهایی که می تواند واقعیت گریزی و پناه بردن به مواد مخدر داشته باشد واکسینه کند. برای این کار لازم است خیلی خیلی بیشتر از یاددادن محفوظات، به بچه ها زندگی و ارزش بودن و تلاش را یاد بدهیم.شرق
جمعه ، ۱۱تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[مشاهده در: www.shafaonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
گوناگون
پربازدیدترینها