واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها:
عشق جیمز فرانکو به ادبیات
«مادر، می توانم با خطر بخوابم؟» جدیدترین کار جیمز فرانکو از نظر منتقدان هوشمندانه تر از آنی است که فکرش را بکنید.
روزنامه بانی فیلم: «مادر، می توانم با خطر بخوابم؟» جدیدترین کار جیمز فرانکو از نظر منتقدان هوشمندانه تر از آنی است که فکرش را بکنید.
به نقل از رولینگ استون، در فیلم جدید جیمز فرانکو خون آشام های زن و تیراندازی دست جمعی هست و توطئه گرایانه ترین پروژه ای است که او انجام داده است. در بازسازی فیلم سال ۱۹۹۶ لایف تایم یعنی «مادر، می توانم با خطر بخوابم؟» توسط جیمز فرانکو اتفاقهایی به وقوع می پیوندد که این روزها هم در صدر اخبار جای دارند: یک دانشجوی مرد کالج سعی میکند به زنی بیهوش تجاوز کند، قاتلی به خاطر عقایدی که با افکار او مغایرت دارد، آدم می کشد و در فلوریدا تیراندازی دست جمعی صورت میگیرد.
بازسازی این فیلم ۲۰ سال پیش، که در نسخه اصلیاش توری اسپلینگ نقش آفرینی کرده بود، شامل خونآشامهای نوجوان، بحث کلاسی معطوف به موضوع های محوری چون «دراکولا»ی برم استوکر و روخوانی شعر قرن نوزدهمی «بازار گوبلین ها» نوشته کریستینا روزتی میشود. بازتاب اتفاقهایی که در فیلم او میافتد و مشابهت با رخدادهای معاصر، بیشتر از اینکه علم غیب باشد، این است که فرانکو سعی کرده هر اتفاقی را که می توانسته امتحان کند و ببیند کدامها جواب می دهند. با این حال فرانکو و همکارانش فیلمی ساخته اند که به طور عجیبی پراحساس و تاثیرگذار است. حتی بعضی مواقع می توان گفت الهام بخش هم هست. همانطور که بدون شک خیلیها به یاد دارند، در فیلم اصلی؛ توری اسپلینگ نقش دوست ازهمه جا بیخبر یک روانی جذاب را بازی میکند. این روانی در صحنه اول فیلم قربانیاش را با ضربات یک تکه چوب به قتل میرساند.
فیلم جدید که توسط امبر کانی نوشته شده و ملانی اتکینهد آن را کارگردانی کرده (فرانکو اعتبار نوشتن داستان را دریافت می کند و به عنوان تهیه کننده اجرایی هم در پروژه حضور دارد) تقریبا همه چیز به غیر از جزییترین بخش های خط داستانی و شخصیت خود اسپلینگ را کنار می گذارد. اسپلینگ در فیلم جدید در نقش مادر یک دانشجوی کالج به اسم لیا (لیلا جورج) را بازی می کند که عاشق خطر است. خطر مورد نظر، پرل (امیلی مید) عکاس است که «شب رو» یعنی خون آشام است. اما با وجود اینکه او مجبور میشود آدم بکشد تا زنده بماند، سعی می کند با دقت قربانیانش را انتخاب کند و آنها را از میان مردان آزارگر انتخاب می کند.
جیمز فرانکو نسخه جدید «مادر، می توانم با خطر بخوابم؟» را کارگردانی نکرده، اما این فیلم پر از نشانههای اوست که حالا شامل چند مجموعه شعر و داستان کوتاه، مجموعه های هنری، نمایش در گالری، یک رمان، چند ای پی از موسیقی ضبط شده و چند پروژه سینمایی که در مراحل متخلف تهیه و ساخت هستند، می شود. مثل بیشتر کارهای فرانکو، این فیلم هم به شیوه ای امن، شجاع است و اجازه می دهد «لایف تایم» کمی هیجان به کارهایش اضافه کند.
علاوه بر این، فیلم جدید یک تفاوت مهم دیگر هم با نسخه اصلی دارد: مردم آن را تماشا می کنند، از جمله بسیاری از کسانی که هیچ ایده ای ندارند که فرانکو زندگیاش را به یک پروژه هنری خیلی بزرگ تبدیل کرده است. احتمالا تعداد کسانی که برای تماشای این فیلم به لایف تایم رجوع می کنند، از تعداد تمام کسانی که پروژه های کارگردانی او را نگاه کرده اند، عبور خواهد کرد. پروژه ادامه دار او برای اقتباس سینمایی از کارهای ادبی فیلم نشدنی (کورمک مک کارتی؟ بله. ویلیام فاکنر؟ بله) احساس فیلم های خانگی را دارند، اما این فیلم عملا می تواند وارد خانه های مردم بشود و به صورت خانوادگی تماشا شود. آیا این فیلم مزخرف است؟ بله و علاوه بر این، مزخرفی است که خودش هم می داند مزخرف است، آن هم طوری که ممکن است از نظر مخاطبان ثابت لایف تایم اهانت آور باشد. اما در عین حال می تواند هم از احساسات مخاطبانش سوءاستفاده کند و هم آنها را سرگرم کند.
تاریخ انتشار: ۰۲ تير ۱۳۹۵ - ۱۷:۵۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 134]