واضح آرشیو وب فارسی:الف: درباره نه تاریخی مردم سوئیس به یارانه میلیونی
علی نبوی، 19 خرداد 95
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۹ خرداد ۱۳۹۵ ساعت ۱۲:۱۸
وقتی نام کشور سوئیس به گوشمان میخورد ناخودآگاه به یاد ساعت، طبیعت زیبا، بانکهای معتبر با میزان سپردههای مافوق تصور و در کل رفاه و ثروتی در حد اعلا می افتیم. آسایش و مکنتی که برایمان به مانند بهشتی روی زمین اما دست نیافتنی است.وقتی به نوع زندگی در این کشور مینگریم و چگونگی رسیدن به جایگاه با شکوه کنونیاش را جویا میشویم، با نکته قابل تأمل و دلیل کلیدی روبرو میشویم که همانا مردم آن کشور هستند. نظام سیاسی سوییس مرکب از دموکراسی مستقیم و غیر مستقیم بر مبنای حق حاکمیت مردم استوار است. این بدان معنی است که برای تصویب قوانین مهم مردم به وسیلهی اجرای رفراندوم نظر خود را اعلام کرده و در حیات سیاسی کشور نقش بسزا و پویایی دارند. دوره ریاست یکساله روسای جمهور سوئیس دلیلی است بر حمیت سیاستمداران این کشور برای بهبود شرایط جامعه ای که آنها را معتمد خود میدانند. این پیوستگی سیاسی در سوئیس موجب همبستگی اجتماعی در میان مردم شده تا ترکیب بی نظیری از تعامل میان اعتماد مردم و مدیریت دولت صورت گیرد.وجود این همبستگی ملی در مسائل مختلف به ویژه حوزه اقتصادی و اجتماعی متجلی است. آنجا که مردم این کشور دولت را یاری میکنند تا در وانفسای رکود اقتصادی در قاره سبز در سال ۲۰۰۳ سیاست طلایی بودجه با اقبال ۸۵ درصدی آنها تصویب و اجرا شود. شاید اگر این اعتماد ملی و مشارکت در بهبود وضع اقتصادی کشور از سوی مردم سوییس صورت نمیپذیرفت، آنها هم مانند بسیاری از کشورهای قدرتمند اروپا با مشکلات عدیدهاشی از رکود مواجه میشدند. دانیل هائنی مالک کافه ای در سوییس با جمع آوری ۱۰۰ هزار امضا دولت را ملزم به برگزاری همه پرسی در مورد طرحی کرد که در ابتدا شاید نوعی شوی تبلیغاتی تلقی میشد.طرح وی پرداخت مبلغ قابل توجهی به مردم از سوی دولت بود که دلیل آن ارتقا شأن افراد و بهبود خدمات اجتماعی ذکر شده بود. خبر آنچنان هم دور از ذهن به نظر نمیآمد و اطلاعات قبلی مبنی بر سطح رفاه در این کشور، توجیهی برای علت ارائه این طرح جلوه میکرد. اما آنچه عجیب بود پاسخ نه مردم به این همه پرسی بود که موجبات تحیر بسیاری را فراهم کرد.شاید متحیرترین مردمان جهان در مواجهه با جواب سوییس نشینان هموطنان خودمان باشند. جدا از افرادی که این جواب را خیلی شیک و مجلسی و درخور ملت مفخر سوئیس میپندارند، عده ای هم شاید آنان را مردم نادانی بدانند که خوشی زیر دلشان زده است. در کشوری که حتی ثروتمندان و آنانکه دستشان به دهانشان میرسد از ۴۵ هزار تومان هم نمیگذرند باید هم دست رد بر مال مفت ۹ میلیونی حماقت به حساب بیاید. بعضی از مردم، تاکید میکنم آنان که دستشان به دهانشان میرسد، دولت را به مانند خرسی میبینند که یک مو کندن ازآن هم غنیمت است. وقتی از تعامل مردم و دولت به عنوان یکی از علل اصلی تعالی اقتصادی و پویایی اجتماع سخن می گوییم، در نهایت متاسفانه شاهد هدر رفتن این سرمایهی عظیم کشورمان در بعضی موارد هستیم. مردمی که بدون نیاز به دخالت نهادهای مردمی و سازمانهایی از این دست، خودجوش مسائل جامعه را تا حد امکان رصد و برای حل قسمتی از آن دست به کار میشوند، سرمایههایی هستند که در صورت تعامل تواناییهای بی نظیری دارند. متاسفانه شاهد برخورد و نگرشهای بعضا متضادی در جامعه هستیم که موجب رقم خوردن این هدر رفت اعتماد و حمیت هستند؛ توهینهای داخلی مبنی بر تن پرور خواندن و یا خوابیدن در باد گذشتهی چند هزار ساله ایرانیان، مطالب مطرح شده تکراری از سوی افرادی است که موجب نپرداختن به برخی واقعیات رفتاری جامعه، سرخوردگی، بی تفاوتی و ناامیدی از بهبود شرایط و در نهایت بردن بحثها به دعواهای لفظی سیاسی شده است. در کشوری که حداقل هر ۲ سال یکبار نوعی رفراندوم برای سنجش میزان وطن دوستی، اعتماد به اتخاذ سیاستهای امیدوار کننده در آینده و امید به بهبودی شرایط برگزار میشود چرا پاسخی درشان مردم شریفمان داده نمیشود؟ چرا برنامههایی که برای توسعهی اقتصاد و بهبود رفاه عمومی جامعه مطرح میشود تحقق نمییابند؟ آیا توقعات مسئولین از مردم در تحمل شرایط کنونی به جا است؟ در نقطه مقابل آیا رفتار و مشارکت مردم در برخی مسائل قابل دفاع است؟ آیا عدم مشارکت مردم در فراخوانهایی که کاربرد اجتماعی دارند نیز با بهانه جوییهای سیاسی منطقی است؟هیچ ملتی ذاتاً راحت طلب و هیچ مردمی از ابتدا کوشا نبودهاند. رفتار متقابل ملت و دولتها در بزنگاههاست که منتج به تلاش در گرو اعتماد یا بی اعتمادی منجر به بی تفاوتی میشود. تأمین مطالبات جامعهیی که با رأی خود افرادی را معتمد حل نیازش میداند گام اول کسب اعتماد برای مشارکت مردم در فعالیتهای دیگر است. چشم پوشی از دریافت مبلغی قابل توجه آن هم در کشوری با رفاه عمومی بالا بیشتر از آنکه ناشی از بی نیازی مردم به دریافت یارانه باشد، نوعی مشارکت در توسعه کشور است. گویی مردم سوییس بجای دریافت مبلغی نقد، اوراق نانوشتهی سهام توسعه و پیشرفت کشور خود را خواستار شدند. این رفتار نشان دهنده آینده نگری در گرو اعتماد آنان نیز هست. بروز چنین رفتاری از سوی مردم و آمادگی ارائه چنین خدمتی از سوی یک دولت یک شبه صورت نگرفته است. به جای متهم و مقصر خواندن یکدیگر، مردم با ایفای نقش اجتماعی خود و دولتها با پاسخ مسئولانه اینگونه رفتارها را رقم میزنند و متقابلا رفاه عمومی را به مانند پاداش تلاش یکدیگر دریافت میکنند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]