محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829126766
نجات جانباز از میان آتش و دود در حریق بازار - پایگاه خبری و اطلاع رسانی رکنا
واضح آرشیو وب فارسی:رکنا: رکنا: اوایل مرداد 88 ساعت حدود 10:30 صبح بود. کمک فرمانده برای آتش نشانان کلاس ضمن خدمت گذاشته بود و من همراه او به حیاط می رفتم که ناگهان زنگ حریق به همه آماده باش داد. بلافاصله بی سیم را برداشتم. «بازار زید، سرای بلور فروش ها آتش گرفته بود.» فاصله ایستگاه 7 تا محل حادثه زیاد نبود اما از آنجا که می دانستم در آن ساعت روز ازدحام جمعیت زیاد است، پس از هماهنگی با کمک فرمانده پیش از تیم عملیاتی با پای پیاده به بازار رفتم. دود غلیظی کل بازار را پوشانده بود و مردم که ترسیده بودند با داد و فریاد و سر وصدا به هر طرف فرار می کردند. اوضاع خوبی نبود. باید تا پیش از رسیدن خودروها موقعیت ارزیابی و کانون حریق مشخص می شد. کمی جلو رفتم که متوجه نور شدید از زیرزمین پاساژ سه طبقه شدم. بلافاصله دریافتم مرکز آتش آنجاست. محیط سرپوشیده بازار شرایط را بدتر کرده بود. در طبقات بالایی کاسب ها و مشتری ها برای فرار از خفگی، داخل مغازه ها حبس شده بودند. غلظت دود به قدری بود که نمی شد حجم واقعی آتش سوزی را مشخص کرد. در این میان صدای آژیر خودروهای آتش نشان هر لحظه نزدیک تر می شد. همان موقع به طرف خودروها دویدم. کمک فرمانده پیاده شد و موقعیت را به او اطلاع دادم و دستورات لازم هم صادر شد. همه آتش نشانان دستگاه تنفسی بسته و خیلی سریع سه راهی و سرلوله ها به سمت ورودی کشیده شد. تا آماده شدن بچه ها با دو نفر از آتش نشان ها به طبقات بالا رفتیم. مردم که هراسان شده بودند با دیدن ما بیشتر فریاد می زدند. هر کدام به سمتی رفتیم. من وارد شلوغ ترین مغازه شدم. چند زن -مشتری - از ترس به گریه افتاده بودند و مردان هم با اینکه سعی می کردند رفتارشان را کنترل کنند اما حسابی ترسیده بودند. دستگاه تنفسی را از روی صورتم برداشتم و بعد از آرام کردن آنها توضیح دادم که چطور با دستگاه نفس بگیرند و دنبال من از پاساژ خارج شوند. بدین ترتیب دو به دو همه را خارج و با همین روش طبقات را خالی کردیم. حجم دود زیاد بود و نشان می داد هنوز حریق مهار نشده است. برای اینکه مطمئن شوم محل تخلیه شده یک بار دیگر خودم یک به یک مغازه ها را وارسی کردم. به خاطر دود غلیظ، دیدم خیلی کم بود. ناگهان متوجه صدایی شدم. انگار کسی به شیشه می کوبید. به سمت صدا رفتم. داخل یکی از مغازه ها پشت شیشه مرد ویلچرنشینی را دیدم که ذکر می گفت و بالای سرش هم مرد هراسانی ایستاده بود. وارد مغازه شدم. بلافاصله دستگاه را روی صورت مرد همراه گذاشتم و از او خواستم نفس اش را حبس کند و خود را به خروجی برساند. اما نفر دوم که جانباز جنگ بود و لحظه ای ذکر از دهانش نمی افتاد، نمی توانست راه برود. فرصتی برای تعلل نبود. دستگاه تنفسی را از پشتم بازکردم و جلوی ویلچر نشستم. هر دو چند باری با دستگاه نفس کشیدیم. بلافاصله زیر ویلچر نشستم و او را روی پشتم انداختم. در حالی که نفس هایمان را حبس کرده بودیم به طرف پله ها رفتیم. وزن جانباز زیاد بود و فشار دستانش دور گردنم را به خوبی حس می کردم. به پاگرد طبقه دوم که رسیدیم پاهایش از دستم در رفت. در میانه های راه هر دو نفس کم آوردیم و با دودی که وارد ریه هایمان شد به شدت سرفه می کردیم. نمی توانستم بایستم اما از اینکه پاهای مرد جانباز روی پله ها می خورد عذاب می کشیدم. آخرین پله ها را به سختی پایین رفتم و روی زمین افتادم. همان موقع صدای صلوات مردم بلند شد و چند نفر برای کمک به طرف ما دویدند. چهره مرد جانباز در آن لحظات هنوز جلوی چشمم است. با این حال به سرعت از زمین بلند شدم و به طرف زیرزمین دویدم. در بین راه دستگاه تنفسی یکی از آتش نشانان را گرفتم و به دل آتش زدم. هیچ چیزی دیده نمی شد اما صدای آب شیلنگ ها مرا به سمت بچه ها هدایت کرد. یکی از بچه ها با دیدن من گفت آتش زیر کارتن های آب خورده کوره کرده و نمی توان آن را خاموش کرد. راهی نبود باید انبار تخلیه می شد. به سرعت نیروها را جمع کردم. تیم ایستگاه 4 هم برای کمک آمده بود. سرانجام پس از چند ساعت تلاش نفسگیر با کمک بچه ها انبار خالی شد و توانستیم این بار هم آتش را با موفقیت خاموش کنیم.آن روز وقتی به ایستگاه بازگشتم نماز شکر خواندم و... مرتضی اصفهانی - فرمانده عملیاتی آتش نشانی برای دیدن حوادث روز کلیک کنید.
پنجشنبه ، ۱۳خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رکنا]
[مشاهده در: www.rokna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها