محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803877397
تولد امام زمان (عج) در منابع روایی شیعه - مرکز پاسخگویی به سوالات دینی انوار طاها
واضح آرشیو وب فارسی:انوار طاها: روایت اول حدثنا محمد بن علی بن حمزة بن الحسن بن عبید الله بن العباس بن علی بن أبی طالب قال سمعت أبا محمد یقول: قد ولد ولی الله و حجته علی عباده و خلیفتی من بعدی مختونا لیلة النصف من شعبان سنة خمس و خمسین و مائتین عند طلوع الفجر وکان أول من غسله رضوان خازن الجنان مع جمع من الملائکة المقربین بماءالکوثر و السلسبیل ثم غسلته عمتی حکیمة بنت محمد بن علی الرضا علیهم السلام. راوی گوید: از امام عسکری شنیدم: ولی خداوند و حجت او و جانشین من ، شب نیمه شعبان سال 255 بهنگام طلوع فجر بدنیا آمد و اولین کسی که او را شستشو داد رضوان ، خزانه دار بهشت ، بهمراه گروهی از ملائکه مقرب خداوند بودند که او را با آب کوثر و سلسبیل شستند. پس از آنها هم عمه ام حکیمه او را شست.[1] سند حدیث در وثاقت و عظمت فضل بن شاذان هیچ شک و بحثی نیست و حتی یک مراجعه سطحی به شرح حال او کافی است تا بزرگی او را در میان رجالیون شیعه ثابت کند. او از امام رضا هم روایت دارد و تا زمان امام عسکری هم زنده بوده. برای اعتبار کتاب مختصر اثبات الرجعه هم به مجله تراثنا رجوع شود. محمد بن علی بن حمزه: نجاشی درباره او می نویسد: محمد بن علی بن حمزة بن الحسن بن عبید الله بن العباس بن علی بن أبی طالب أبو عبد الله در نقل احادیث ثقة و از لحاظ اعتقادی نیز صحیح الاعتقاد می باشد[2] روایت دوم محمد بن یحیی عن أحمد بن إسحاق عن أبی هاشم الجعفری قال: قلت لأبی محمد: جلالتک تمنعنی من مسألتک فتأذن لی أن أسألک؟ فقال: سل. قلت: یا سیدی! هل لک ولد؟ فقال: نعم. فقلت: فإن حدث بک حدث فأین أسأل عنه؟ فقال: بالمدینة. ابوهاشم جعفری گوید: به امام عسکری گفتم: بزرگی شما مانع می شود سؤالی از شما بپرسم. اجازه پرسش می دهید؟ فرمود: بپرس. پرسیدم: مولای من! فرزندی دارید؟ فرمود: آری. گفتم: اگر اتفاقی برایتان پیش آمد ، کجا سراغش را بگیرم؟ فرمود: در مدینه.[3] سند حدیث محمد بن یحیی: محمد بن یحیی عطار قمی در زمان خویش بزرگ شیعه به حساب می آمده و شخصیتی جلیل القدر و ثقه است. از ایشان با تعبیر محمد بن یحیی اشعری هم یادشده. نام ایشان در سند حدود شش هزار حدیث بچشم می خورد! احمد بن اسحاق: ظاهرا ایشان همان احمد بن اسحاق اشعری است. پس از این درباره ایشان و جلالت قدرش مطلبی ذکر خواهد شد. حتی اگر منظور از این شخص ، احمد بن اسحاق رازی باشد که از اصحاب امام هادی است ، باز هم سند روایت ، معتبر خواهد بود چراکه او هم توسط شیخ طوسی توثیق شده. ابوهاشم جعفری: داوود بن قاسم جعفری از نسل عبدالله بن جعفر بن ابی طالب است. او از اصحاب امام رضا تا امام زمان شمرده شده که از تمامی این معصومین نقل روایت دارد و پیش تمامی آنها مقام و منزلتی والا و بالا داشته. جالب آنکه حتی در دربار خلیفه وقت نیز دارای وجهه و آبرو بوده! در مجموع می توان این روایت را یکی از عالیترین روایات وجود امام زمان دانست. البته سند شیخ طوسی به ابوهاشم جعفری، با مشکل روبروست. نیز با توجه به تعبیر مرحوم حلبی روشن می شود که سند این روایت ، منحصر به این طریق نیست و طرق دیگری نیز دارد. چند نکته 1) از این روایت صحیح اعلائی روشن است که امام عسکری ، مدینه الرسول را بعنوان پایگاه مسکونی امام زمان معرفی نمود. در اینباره روایت دیگری نیز در دست است: عدة من أصحابنا عن أحمد بن محمد عن الحسن بن علی الوشاء عن علی بن أبی حمزة عن أبی بصیر عن أبی عبد الله قال: لابد لصاحب هذا الامر من غیبة و لابد له فی غیبته من عزلة و نعم المنزل طیبة و ما بثلاثین من وحشة. امام صادق فرمود: صاحب این امر را ناگزیر از غیبتیست که باید از مردمان فاصله گیرد. بهترین منزل هم مدینه است و با وجود سی نفر هم دیگر وحشتی نمی ماند.[4] 2) به احتمال قوی ، این سؤال ابوهاشم از امام از یک سو ریشه در عقیده او به دوازده امام دارد و از سوی دیگر به کلامی که خود او در ایامی که با امام در زندان مهتدی عباسی بسر می بردند از زبان حضرت شنیده بود باز می گردد: سعد بن عبدالله از ابوهاشم روایت کرده: با امام عسکری در زندان مهتدی بودیم که به من فرمود: ابوهاشم! این [مهتدی] سرکش تصمیم به کشتن من در این شب دارد ولی خداوند عمر او را برید و حکومت به جانشینش رسید. من اینک فرزندی ندارم ولی بزودی خداوند فرزندی به من روزی خواهد کرد. صبح که شد ، ترکها بر سر مهدی ریخته او را کشتند و معتمد را سرکار آوردند و خداوند ما را نجات داد.[5] بنابراین آنچه صرفا در برخی روایات ، آنهم بدون سند معتبر از امام زمان نقل شده که «... ابی ابو محمد عهد إلی أن لاأجاور قوما غضب الله علیهم و لعنهم و لهم الخزی فی الدنیا و الآخرة و لهم عذاب ألیم و أمرنی أن لاأسکن من الجبال إلا وعرها و من البلاد إلا عفرها ..»[6] آنچه هم درباره کوه رضوی نقل شده[7] منافاتی با این روایت صحیح اعلائی ندارد. پی نوشت: ---------------------------------- [1] . مختصراثبات الرجعه فضل بن شاذان (چاپ شده در مجله تراثنا ج15)ح11(در ادامه این روایت آورده است: فسئل محمد بن علی بن حمزة عن أمه فقال: أمه ملیکة التی یقال لها فی بعض الأیام سوسن و فی بعضها ریحانة و کان صقیل و نرجس أیضا من أسمائها.) ؛ اثبات الهداة شیخ حر عاملی 3/570(از اثبات الرجعه فضل بن شاذان) نسخه ای از مختصر اثبات الرجعه نزد شیخ حر موجود بوده که خود ایشان در پایان آن نوشته: هذا ما وجدناه منقولا من رسالة اثبات الرجعة للفضل بن شاذان بخط بعض فضلاء المحدثین. این نسخه در فهرست کتب خطی کتابخانه آیة الله حکیم در نجف اشرف موجود است. و نسخه ای که در مجله تراثنا از آن این حدیث نقل شده رونوشتی از نسخه موجود در کتابخانه آستان قدس است. [2] . احمد بن علی بن احمد بن عباس نجاشی، فهرست اسماء مصنفی الشیعة معروف به رجال نجاشی، ص272، ش714. [3] . کلینی، کافی، ج1، باب الاشارة و النص الی.. ح2 ؛ شیخ مفید، ارشاد، ج2، ص348 ؛ شیخ طوسی، الغیبه، ص232، ح199. [4] . کلینی، کافی، ج1، باب فی الغیبه ح16 ؛ نعمانی، الغیبه، ص194؛ تقریب المعارف، ص431. سند مرحوم کلینی بنظر تحقیقی موثق است و هر چند درباره علی بن ابی حمزه سخنان زیادی گفته شده ولی با توجه به کلام شیخ طوسی در عده و نیز لااقل اجمال کلام حسن بن علی فضال ، وثاقت او ثابت می شود. خصوصا این که وی از رجال کتاب تفسیر قمی هم هست. درهرحال این روایت ، با اندکی تفاوت هم نقل شده: احمد بن ادریس عن علی بن محمد عن الفضل بن شاذان النیشابوری عن عبد الرحمان بن أبی نجران عن علی بن أبی حمزة ( عن أبی بصیر ) عن أبی جعفر قال: لابد لصاحب هذا الامر من عزلة و لابد فی عزلته من قوة و ما بثلاثین من وحشة و نعم المنزل طیبة.( شیخ طوسی، الغیبه، ص162 ح129) [5] . شیخ طوسی، الغیبه، ص205، ح173 (سند شیخ به سعد ، صحیح است). این روایت، همچنین دلالت صریح بر ولادت امام زمان در سال 256 به بعد دارد و چه بسا به مقتضای جمع با روایاتی که پس از این درباره اثبات ولادت حضرت در سال 258 خواهد آمد، بدست آید که منظور امام از «سأرزق» در همان سال نبوده. درهرحال شیخ طوسی گزارش مفصلتری از این حبس را در ص227، ح194 می آورد. [6] . ر.ک: شیخ طوسی، الغیبه، ص263، ح228 در ماجرای علی بن مهزیار. گواینکه همین روایت در منابع دیگری هم آمده ولی این زیاده را ندارد (ر.ک: شیخ صدوق، کمال الدین، باب43، ح23). [7] . ر.ک: شیخ طوسی، الغیبه، ص163، ح123.
یکشنبه ، ۲خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: انوار طاها]
[مشاهده در: www.anvartaha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]
-
گوناگون
پربازدیدترینها