محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803755732
زمین خواری عامل تغییر سبک زندگی در «شمال» - پایگاه خبری دزنیوز
واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: سلامت نیوز: «شمال تا چند سال دیگر نابود می شود.» بعید است کسی در اصل این گزاره تردید داشته باشد و به نظر می رسد که موضوع احتمالا تنها بر سر زمان وقوع آن باشد. با این حال، تنها نگاهی از فراز ارتفاعات، به غربی ترین شهر در استان مازندران نشان می دهد که زمان چندانی هم باقی نمانده […]سلامت نیوز : «شمال تا چند سال دیگر نابود می شود.» بعید است کسی در اصل این گزاره تردید داشته باشد و به نظر می رسد که موضوع احتمالا تنها بر سر زمان وقوع آن باشد. با این حال، تنها نگاهی از فراز ارتفاعات، به غربی ترین شهر در استان مازندران نشان می دهد که زمان چندانی هم باقی نمانده است. تغییر در نگرش به سرسبزترین منطقه ایران، حالا نه فقط محیط زیست آن را به مخاطره انداخته که سبک زندگی و شکل اقتصاد آن را هم دیگرگون کرده است. این در حالی است که با وجود قوانین سفت و سخت برای مقابله با زمین خواری، این روال نامیمون هنوز هم ادامه دارد. حالا هم ۱۴۲ نفر از اساتید دانشگاه در رشته های جنگلداری و منابع طبیعی، درنامه یی به رییس مجلس شورای اسلامی، از آنچه به ادعای آنها قانونی کردن زمین خواری پیش از سال ۱۳۷۴ می دانند، انتقاد کرده اند. به گزارش سلامت نیوز، روزنامه تعادل در ادامه می نویسد: رامسر، غربی ترین شهر در استان مازندران و مشخص کننده مرز این استان با استان گیلان است و البته، در میان شهرهای نوار شمالی کشور، به داشتن قدیمی ترین هتل این نواحی و نیز مناطق توریستی متعدد، شهره است. در سفری دو روزه به این شهر، تغییر شکل کسب و کارها و تغییر سبک زندگی مردم این شهر را تنها در قیاس با چیزی که از چند سال قبل در ذهن داشتم، بسیار واضح یافتم و این در حالی است که از هجوم ویلاسازان به شهرهای شمالی کشور، شاید بیش از ۲ دهه نگذرد. زمین های کشاورزی و باغ ها تقریبا به طور کامل محو شده اند و کسب و کارها، عمدتا به سمت ارائه خدماتی مانند اجاره منازل، حمل و نقل و رستوران داری تغییر پیدا کرده است. این را باید در کنار داده های آماریی بگذاریم که نشان می دهند به عنوان مثال، استان گیلان یکی از بالاترین نرخ های بیکاری را در میان استان های کشور دارد و البته همزمان، در شلوغ ترین روزهای سال، عید نوروز، در کنار استان مازندارن میزبان ۱۱میلیون گردشگر داخلی و خارجی هستند. همه اینها یعنی «شمال»، دیگر شمالی نیست که قبلا بود. حق عمومی در جیب بخش خصوصی نوار باریکی از جنگل تراشیده شده و ستون های سیمانی-فلزی که از میان درختان سر بر آورده اند، ظاهری متناقض به جنگل داده اند. نوار خالی از درخت تا خط قله کوه ادامه دارد و البته طبیعت آن قدر سخاوتمند بوده که نتیجه زیاده خواهی انسان را لاپوشانی کند: در جایی که پیش تر رد فعالیت بولدوزرها دیده می شد، اکنون گیاهانی سبز شده اند. اینجا محوطه تله کابین رامسر است، ناحیه یی توریستی در حومه شهر رامسر که در این سال ها بر تعداد گردشگرانی که از آن بازدید می کنند افزوده شده است. با تله کابین که بالا بروی و به قله برسی، واقعیت تخریب محیط زیست و تغییر چهره بطئی رامسر بر تو آشکار می شود. در کنار سایت بالایی تله کابین، مجموعه یی از سرگرمی، کافی شاپ و رستوران ایجاد شده و این همه البته بکرترین جای جنگل های اطراف این شهر را هم به روی انسان ها باز کرده است. در کنار این مجموعه، هتلی در قالب کلبه های جنگلی هم احداث شده است که تا جایی که شیب جنگل تسطیح ناپذیر می نماید، ادامه پیدا کرده است. از طرف دیگر، جاده سازی در دل جنگل هایی که از سواحل دریا هم فاصله دارند، از دیگر ثمرات احداث این مجتمع گردشگری است. وجود زباله در این مرتفع ترین نقطه جنگل هم دیگر امری عادی در ماجرایی است که انسان در آن حضور داشته باشد. نگاه کردن به نوار ساحل از این ارتفاع هم البته دید مناسبی از وضعیت به دست می دهد: در مساحتی به بزرگی تنها چند ده کیلومتر مربع، تنها ۱۰درصد از زمین ها شالیزار یا باغ هستند و ۹۰ درصد بقیه عمدتا شامل هتل های بزرگ، چند زمین فوتبال، پاساژ و ویلا هستند. آب و هوای این ارتفاع، از زمین تا آسمان با آب و هوای شرجی کنار دریای خزر متفاوت است و از این جهت می توان از سازندگان تله کابین و مجموعه متشکر بود، اما پرسش اینجاست که چه کسی به آنها این حق را داده است که در این ارتفاع، دست به ساخت و ساز بزنند؟ در گشت و گذاری در این مجموعه توریستی متوجه شدم که مدیریت آن در اختیار بخش خصوصی است و این مساله ظاهراً موجبات افتخار آنها را هم فراهم کرده است. تماسم برای گفت وگو با مدیر هتل و مجموعه به جایی نرسید، اما واضح است که مسوولان این مجموعه، برای ساخت و ساز در اقلیمی کم نظیر در سطح کشور و اتصال دادن انفال عمومی به جیب های خصوصی، باید دلایل بسیار محکمی ارائه کنند. اوضاع تنها در ارتفاعات تا این حد حیرت آور نیست. آمارها نشان می دهند حدود ۹۵ درصد از زمین های نوار ساحلی در کنار دریای خزر، تصرف شده و مالک خصوصی یا دولتی دارند. جدای ازخطرات بسیاری که از ساخت و ساز در نزدیکی دریا بر می خیزد می توان پرسید که چرا باید اراضی ملی در حاشیه تنها سواحل کشور به جز سواحل خلیج فارس، مالک خصوصی یا دولتی داشته باشند؟ از هادی کیادلیری، رییس انجمن جنگلبانی ایران و رییس دانشکده منابع طبیعی و کشاورزی علوم وتحقیقات پرسیدم که چه توجیهی برای ساخت هتل در ارتفاعاتی که بی هیچ تردیدی جزو منابع طبیعی محسوب می شوند وجود دارد. شنیدم: «این نتایج آن چیزی است که من نام گردشگری بی قاعده را روی آن می گذارم. قوانینی وجود داشت که به روستاییان اجازه می داد در اراضی شیب دار، با هدف کسب سود اقتصادی، گیاهان جنگلی به کارند، اما آنچه می بینیم این است که ثروتمندان با خرج کردن ۳۰ میلیون تومان و مثلاً کاشت گیاهانی در این زمین های شیب دار، آنها را بدون هیچ زحمتی صاحب شده اند. » کیادلیری ادامه می دهد: «در مورد اراضی تغییر کاربری داده شده هم ما با دو وضعیت مواجه هستیم. برخی محلی هایی هستند که در ملک خودشان ویلا ساخته اند و برای این ویلاها احیاناً سند هم دارند و برخی هم کسانی هستند که این ویلاها را با زیر پا گذاشتن قانون خریداری کرده اند. به نظر من باید میان این دو وضعیت هم تفکیک قائل شد. » تغییر کاربری با تبصره زمانی طبق قوانین کشور، جنگل ها و مراتع، جزو منابع طبیعی و ملی محسوب می شوند و به همین دلیل، امکان دخل و تصرف در آنها برای هیچ نهاد و شخص حقیقی یا حقوقی وجود ندارد. در این میان و با وجود اختلاف در برخی تعابیر، اراضی شیب دار یا حتی مسطحی که پوشیده از گیاهان علوفه یی و غیرعلوفه یی و خودرو باشند، مرتع به حساب آمده و مشمول ملاحظات زیست محیطی می شود. نگاهی به شهرهای شمالی در دو استان مازندران و گیلان اما نشان می دهد که نه تنها بسیاری از اراضی شیب دار، که حتی اراضی مسطح هم تغییر کاربری یافته اند و در بهترین حالت، اگر نه به ویلا و برج، که به زمین های رها شده یی بدل شده اند که ممکن است در آینده به کار دور زدن قوانین بیفتند. دور زدن قوانین، زمانی که این قوانین مشمول مرور زمان می شوند ظاهرا رخداد تازه یی در ایران نیست. «حفظ کاربری اراضی کشاورزی» در قالب اصل ۸۵ قانون اساسی در کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی تصویب شده و البته فعلا در دوره آزمایش اش قرار گرفته است. با این حال، برخی نمایندگان مجلس نهم قصد دارند آن را تبدیل به قانون کنند. مخالفان اما می گویند قانون تازه می تواند کسانی را که تا پیش از سال ۱۳۷۴، زمین هایی را تصرف کرده یا به دلیل تغییر کاربری، می توانستند مجرم شناخته شوند. مصون نگه دارد. حالا هم ۱۴۲ نفر از اساتید دانشکده های منابع طبیعی دانشگاه های کشور و اعضای هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع، در نامه از خطاب به علی لاریجانی، رییس مجلس شورای اسلامی، از تلاش برای تصویب قانونی در زمینه تغییر کاربری در آخرین روزهای عمر مجلس نهم انتقاد کرده اند. در این نامه، خطاب به رییس مجلس آمده است: «در حالی شاهد تعجیل غیرعادی برخی نمایندگان محترم در قوه مقننه برای دستیابی به چنین قانونی هستیم که روند بررسی و تصویب طرح مزبور با اعتراضات گسترده یی از سوی صاحبنظران مواجه شد و نیز کمپینی ملی در مخالفت با تصویب این طرح شکل گرفته است. به باور بسیاری از متخصصان عرصه منابع طبیعی کشور، این طرح که اشعار می دارد کلیه اراضی ملی که تا پیش از سال ۷۴ به صورت غیرقانونی تصرف شده است باید همچنان در تصرف متخلفان باقی بماند، خواسته یا ناخواسته مروج و مشوق زمین خواری است و عملا راه را برای سودجویان در تجاوز به عرصه های منابع طبیعی کشور هموار می نماید و این اقدام، نگرانی هایی را برای اساتید دانشگاه ها و متخصصان امر فراهم آورده است که در سخنرانی هفدهم اسفند سال ۱۳۹۳ مقام معظم رهبری در دیدار با مسوولان منابع طبیعی و محیط زیست کشور نیز به درستی مورد تاکید قرار گرفته بود. به علاوه تصویب طرح مذکور عملا به تضعیف سازمان متولی منابع طبیعی ایران منجر خواهد شد به نحوی که در ماده ۳ آخرین نسخه اصلاحی این طرح، امور حاکمیتی زمین از سازمان متولی منابع طبیعی کشور که وظیفه حفظ، احیا و توسعه منابع طبیعی را به عهده دارد، منفک و به سازمان امور اراضی که در جهت واگذاری اراضی در اختیار اقدام می نماید، انتقال خواهد یافت! مضافا اینکه در چگونگی اجرای طرح مورد نظر، بر تبعیت ادارات کل منابع طبیعی از سازمان جهاد کشاورزی استان ها تاکید شده است در حالی که اصولا مدیریت منابع طبیعی ذیل بخش کشاورزی نه تنها توجیه علمی ندارد، بلکه موجب تهدید انفال و نقض اصل ۴۵ قانون اساسی نیز می شود. به همین جهت، در روز هشتم تیر سال گذشته بیش از یکصد نفر از اساتید دانشگاه های کشور با انتشار نامه یی سرگشاده خطاب به ریاست محترم جمهور، خواهان استقلال موضوع مدیریت منابع طبیعی ایران و تشکیل وزارتخانه یی مستقل از ذیل وزارت جهاد کشاورزی شده بودند. » زمین هایی برای فروش به خارجی ها با آقای حسین پور، که به گفته خودش چند هکتار باغ کشاورزی در اراضی اطراف چابکسر دارد، هم کلام می شوم. حسین پور می گوید شمال دیگر شمال سابق نیست و حجم آلودگی ها و ناهنجاری های آن ده ها برابر شده است. «الان همه جا ویلا ساخته اند، حتی در زمین های جنگلی که ۸۰۰ متر از سطح دریا هستند. در نزدیکی جواهرده، در حال ساختن هتل های ۲۰ طبقه روی کوه ها هستند. » او ادامه می دهد: «تازه وضعیت رامسر در بین شهرهای شمالی تقریبا از همه بهتر است. » آقای انصاری، یکی دیگر از شهروندان اهل رامسر است که معتقد است زندگی درشهرهای شمالی ایران متحول شده است. او از تغییر سبک مسافرین ورودی به شهرهای شمالی کشور می گوید، تغییری که تنها به سفر و بازگشت به خانه هم منحصر نمی شود. «در این سال های اخیر، بسیاری از ساکنین کشورهای همسایه مانند عراق هم به سفر به شهرهای شمالی ایران علاقه مند شده اند و فقط کافی است که در روزهای تعطیل سری به تله کابین رامسر بزنید تا ببینید تعداد آنها چقدر زیاد است.» انصاری اما به این موضوع نه به عنوان یک فرصت برای بسط اقتصاد گردشگری، که به عنوان یک تهدید یاد می کند. «برخی از این خارجی ها شروع کرده اند به خریدن زمین و ویلا در شمال» او ادامه می دهد: «البته من شنیده ام که همان طور که ایرانی ها نمی توانند در کشورهای دیگر زمین بخرند، خارجی ها هم نمی توانند در ایران زمین بخرند، اما این افراد موکلان ایرانی اختیار می کنند و با دور زدن قانون در ایران ویلا می خرند.»
شنبه ، ۱خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[مشاهده در: www.deznews.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
گوناگون
پربازدیدترینها