محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842430068
روزنامه‌نگاری در ایران یک زندگی آونگی است
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۵ - ۱۲:۱۴
با حضور شش تن از اساتید رسانه و روزنامه‌نگاران باسابقه، وضعیت معیشتی روزنامه‌نگاران و راهکارهای بهبود آن مورد بررسی قرار گرفت. به گزارش خبرنگار بخش رسانه ایسنا، نشست خبری «چالش‌های معیشت روزنامه‌نگاران» سه‌شنبه (14 اردیبهشت ماه) با حضور اساتیدی چون محمد بلوری، محمود مختاریان، مهدی فرقانی، هادی خانیکی، فریبرز بیات، محمد تقی روغنی‌ها، کامبیز نوروزی و ماشاءالله شمس‌الواعظین و با بررسی دو موضوع «تجارب معیشتی روزنامه‌نگاران» و «راهکارهای ارتقاء معیشت روزنامه‌نگاران» در دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد. نمی‌توانیم شاهد بهبود وضعیت معیشتی روزنامه‌نگاران باشیم، مگر... مهدی فرقانی، رییس دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی که اولین سخنران این مراسم بود در سخنانی ضمن تشکر از انجمن علمی روزنامه‌نگاری این دانشکده، به موضوع معیشت روزنامه‌نگاران اشاره و اظهار کرد: همان طور که می‌دانید معیشت روزنامه‌نگاران یکی از حقوق حرفه‌ای آنهاست و این حقوق به دو شاخه اصلی حقوق مادی و معنوی تقسیم می‌شود. او حق محرمانه نگاه داشتن منابع خبری، استقلال حرفه‌ای، حق انتشار آزاد اطلاعات، حق دسترسی به منابع اطلاعاتی و مواردی از این دست را از مصادیق حقوق معنوی برشمرد و گفت: حقوق مادی هم شامل بیمه بازنشستگی، حق برخورداری از پیمان کار جمعی، حق دستمزد و غیره است که در مجموع امنیت شغلی روزنامه‌نگاران را تامین می‌کند. فرقانی متذکر شد: تا ساختار و ارکان روزنامه‌نگاری در کشور ما حرفه‌ای نباشد و شکل و قوام پیدا نکند، نمی‌توانیم شاهد بهبود وضعیت معیشتی روزنامه‌نگاران باشیم. این یک نظام حقوقی را می‌طلبد که بخشی از آن به بهبود وضعیت معیشتی روزنامه‌نگاران مربوط می‌شود. زمان ما روزنامه‌نگاران اعتبار و امنیت داشتند در ادامه مراسم محمد بلوری که از او به عنوان پدر حادثه‌نویسی یاد می‌شود، در ابتدای سخنانش سوگندنامه‌ای که هنگام ورود به عرصه روزنامه‌نگاری برای خودش نوشته بود را برای حاضران در جمع خواند. او در ابتدای سخنانش به بیان سخنانی درباره‌ی لزوم انتقال تجربه حرفه روزنامه‌نگاری از نسل‌های گذشته به نسل جدید پرداخت. او معتقد است که روزنامه‌ها در حال حاضر بسیار ولنگ و باز شده‌اند و این باعث می‌شود که نه روزنامه‌نگاران تجربه به دست آورند و نه مطلب و سابقه خوبی برای روزنامه ها به جای بماند. بلوری که از سال 36 پا به عرصه روزنامه‌نگاری گذاشت با اشاره به وضعیت معیشتی روزنامه‌نگاران اظهار کرد: زمانی که من وارد روزنامه «کیهان» شدم، 200 تومان حقوق دریافت می‌کردم که در دهه 50 به 5 هزار تومان رسید؛ با این پول می‌توانستم تمام قسط‌هایم را پرداخت کنم. به نسبت وضعیت اقتصادی که وجود داشت با این میزان حقوق در رفاه بودیم و مشکلی نداشتیم. منظورم این است که آن زمان روزنامه‌نگاران اعتبار و امنیت داشتند و همین موضوع نیز باعث رونق روزنامه‌ها شده بود. او اضافه کرد: الان گاهی می‌شنوم که بعضاً قراردادهای 3 ماهه با روزنامه‌نگاران یا خبرنگاران بسته می شود. خب طبیعی است که آنها نمی‌توانند آزادی ذهنی داشته باشند. پیش می‌آید که برخی چند ماه در یک روزنامه به صورت حق‌التحریر کار می‌کنند ولی حق‌الزحمه‌شان پرداخت نمی‌شود؛ البته از طرفی هم روزنامه‌ها در حال حاضر درآمد چندان مناسبی ندارند. ولی در زمان فعالیت ما مدیران، خبرنگاران را مثل شیره‌ی جانشان دوست داشتند. حرفهایم را چاپ نکنید محمود مختاریان سخنران بعدی مراسم بود که از خبرنگاران حاضر در مراسم خواست تا صحبت‌های او را منتشر نکنند. در ادامه کلیپ «رویای انجمن» درباره لزوم تاسیس انجمن صنفی روزنامه‌نگاری و چرایی عدم پرداخت رسانه‌ها به این موضوع برای حاضران پخش شد. دلایل پایین بودن درآمد روزنامه‌نگاران، نقش دولت، جامعه مدنی و رسانه‌ها در میزان درآمد روزنامه‌نگاران و راهکارهای ارتقاء سطح معیشتی این قشر از جمله موضوعاتی بود که در بخش دوم نشست «چالش های معیشتی روزنامه نگاران» به آنها پرداخته شد. به روزنامه‌نگاری به عنوان یک حرفه نگاه شود فریبرز بیات، اولین سردبیر فصلنامه «رسانه» در سخنانی به ظهور و حضور شبکه‌های اجتماعی و تاثیر آن بر رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران و همچنین عواملی که به بهبود وضعیت معیشتی روزنامه‌نگاران کمک می‌کند، پرداخت. او اظهار کرد: در حال حاضر اتفاقی در حوزه رسانه‌ها در حال وقوع است که یک شکل از روزنامه‌نگاری را به مخاطره می‌اندازد؛ عصر، عصر رسانه‌ای شدن است و این مولفه دیگر اجزای جامعه ما را تشکیل می‌دهد؛ رسانه‌ها تمام هستی اجتماعی ما را تشکیل می‌دهند و همه ما به نوعی با رسانه‌ها به دنیا می‌آییم، زندگی می‌کنیم و از دنیا می‌رویم. در این فضا اگر ما روزنامه‌نگاران به حداقل‌های دانشی و مهارتی‌مان که پیش از این داشتیم، اکتفا کنیم و خودمان را برای دنیای جدید آماده نکنیم، به‌زودی حذف خواهیم شد. بیات در ادامه به روند تحول رسانه‌ها از حالت رسانه‌های نشری (مجلات و روزنامه‌ها و...) به رسانه‌های صوتی و تصویری که بیشتر در کار پخش بودند و سپس در عصر اینترنت تلفیقی از نشر و پخش بودند، اشاره کرد و گفت: در عصر نشر و پخش، ما یک گروه متخصص تولیدکننده داریم. در عصر جدید ما سازمان‌هایی داریم که دیگر تولیدکننده اطلاعات نیستند و جمع‌آوری کننده و کنترل‌کننده اطلاعات هستند؛ الان در شبکه‌های اجتماعی تولید را شخص دیگری انجام می‌دهد و آنها تنها مدیریت و سازماندهی می‌کنند. در واقع می‌توان گفت که ما روز به روز از گروه تولیدکننده اطلاعات فاصله می‌گیریم و تولید اطلاعات عمومی‌تر شده است. الان با حضور شبکه‌های اجتماعی همه تولیدکننده شده‌اند و حتی هر کسی برای خودش رسانه دارد. در این حالت یک سوال جدی مطرح می‌شود که وظیفه روزنامه‌نگاران در این عصر چیست؟ چرا ما روز به روز از تخصص‌گرایی فاصله می‌گیریم؟ ما باید خودمان را برای پاسخ به این پرسش‌ها آماده کنیم. او متذکر شد: عده‌ای معتقدند که در روزنامه‌نگاری عصر نشر و پخش که مبتنی بر تولید توسط متخصصین است، روزنامه‌نگار محافظه‌کار، متکی بر منابع رسمی و گرفتار بروکراسی‌های اداری است و نتیجه هم این می‌شود که این روزنامه‌نگار بیشتر در جهت حفظ وضعیت موجود کار می‌کند و مشکلات و طبقات جامعه را پوشش نمی‌دهد؛ آنهایی که به اقتصاد سیاسی باور دارند معتقدند که این نوع روزنامه‌نگاری وامدار مراجع قدرت است؛ بنابراین در مقابل آن، روزنامه‌نگاری شهروندی شکل می‌گیرد. بیات در ادامه سخنانش عدم برشماری روزنامه‌نگاری به عنوان یک حرفه، لزوم حمایت از رسانه‌های مستقل، بحث قراردادهای جمعی کار، سهیم کردن روزنامه‌نگاران در سهام رسانه‌ها و تعیین حداقل دستمزد برای روزنامه‌نگاران را از جمله مهمترین موضوعاتی دانست که در معیشت روزنامه‌نگاران موثر هستند. او خاطرنشان کرد: یک مانع اساسی این است که به روزنامه‌نگاری به عنوان یک حرفه و به سازمان‌های رسانه‌ای به عنوان یک بنگاه اقتصادی نگاه نمی‌شود؛ مصداق این موضوع زمانی است که دادگاه به جای محکوم کردن یک نفر، حکم بسته شدن رسانه‌ای را می‌دهد و تمام افراد شاغل در آن رسانه از کار بیکار می‌شوند؛ به نظر می‌رسد که به رسانه‌ها بیشتر نگاه سیاسی وجود دارد؛ البته این موضوع تا اندازه‌ای هم طبیعی است، چراکه وقتی اجازه فعالیت به گروه‌های سیاسی داده نمی‌شود، پس باید در قالب رسانه عقاید رسانه‌ای مطرح شود؛ به نظر من گام اول تغییر نگاه است و بهتر است به روزنامه‌نگاری به عنوان یک حرفه نگاه شود. بیات سپس به لزوم استقلال مطبوعات اشاره کرد و گفت: به جهت ساختاری نظام مطبوعاتی ما عموما نظام رسمی و دولتی است و کمتر به مطبوعات مستقل اجازه ظهور و حضور داده می‌شود و از نخبگان فرهنگی که می‌توانند در رسانه ها حضور داشته باشند، حمایت شود. باید رسانه ها رونق داشته باشند محمدتقی روغنی‌ها، مدیرعامل موسسه مطبوعاتی روزنامه ایران که از دیگر سخنرانان نشست تخصصی معیشت روزنامه‌نگاران بود با بیان اینکه اگر قرار است معیشت گروهی بهبود پیدا کند باید آن بخش رونق داشته باشد به طرح این پرسش‌ها پرداخت که آیا کار رسانه‌ای در کشور ما رونق دارد؟ آیا مقالات روزنامه‌ها تاثیرگذار هستند و اینکه روزنامه‌نگاری ما نسبت به دنیا در چه موقعیتی قرار دارد؟ او با اشاره به بحث قراردادهای جمعی کار، بیان کرد: پایه این قراردادها شکل‌گیری نهادهای صنفی قدرتمند است. اگر قرار است وضعیت روزنامه‌نگاران بهبود پیدا کند، لازم است که یک نهاد صنفی فراگیر حضور و فعالیت داشته باشد؛ اگر تا کنون اتفاقی در این حوزه نیفتاده نشان دهنده این است که ما در این حوزه دچار مشکل هستیم. او با بیان اینکه وضعیت اکنون روزنامه‌های ما فاجعه بار است خاطرنشان کرد: البته در این میان دورانی که به دلایل شرایط خاص تیراژ روزنامه‌ها بالا بود را کنار می‌گذاریم، در حال حاضر هر روز با پیشرفت فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی، رسانه‌های مکتوب بیشتر در معرض خطر و تهدید قرار می‌گیرند. روغنی‌ها یکی از عوامل عدم استقبال مردم از روزنامه‌ها را سطح پایین روزنامه‌نگاری برشمرد و در این‌باره توضیح داد: اینکه مردم نسبت به نخواندن روزنامه‌ها احساس کمبود نمی‌کنند به قبل از ظهور شبکه‌های اجتماعی برمی‌گردد. از عواملی که روی این موضوع تاثیرگذار هستند نهادهای برون‌سازمانی ناظر بر رسانه‌ها هستند که باید صبرشان بالاتر برود و بپذیرند که روزنامه‌ها باید حرف انتقادی بزنند. مدیرعامل موسسه مطبوعاتی روزنامه ایران خاطرنشان کرد: علیرغم اینکه ما در کشورمان روزنامه‌نگاران خوبی داریم اما روزنامه‌نگاری ما اصلا حرفه‌ای نیست، به ویژه الان که بحث کپی‌برداری بسیار مطرح شده است و همان‌طور که می‌دانید مطلب منتشرشده در یک سایت بدون خواندن و بررسی در چندین سایت دیگر بازنشر می‌شود. او در ادامه با اشاره به مدیریت سازمان‌های رسانه‌ای بیان کرد: خیلی از خبرنگاران در حال حاضر به صورت حق‌التحریری کار می‌کنند و بیمه نمی‌شوند. این آفتی است که به مدیران رسانه‌ای ما بازمی‌گردد؛ البته در این میان باید به این نکته نیز توجه داشت که در رسانه‌های ما متاسفانه اگر یک نفر خطایی انجام دهد تمام افراد شاغل در آن رسانه مجازات و از کار بیکار می‌شوند. او با بیان اینکه خبرنگاران شرایط و پشتوانه مناسبی ندارند با اشاره به نقش دولت در وضعیت معیشتی خبرنگاران متذکر شد: من شخصا درباره بحث‌های حمایتی دولت جای بحث و بررسی می‌دانم. به هر حال معتقدم یکسری حمایت‌های اساسی باید از سمت دولت صورت بگیرد؛ برای مثال دولت می‌تواند به توزیع روزنامه‌ها کمک کند تا در این زمینه تسهیلاتی فراهم شود. روزنامه‌نگاران دائما در خوف و رجای بودن و نبودن هستند کامبیز نوروزی آخرین سخنران این مراسم بود که مشکل معیشتی روزنامه‌نگاران را به خاطر نبود آزادی مطبوعات دانست و در این‌باره اظهار کرد: روزنامه‌نگاری در ایران یک زندگی آونگی است و روزنامه‌نگاران دائما در خوف و رجای بودن و نبودن هستند. او خاطرنشان کرد: من معتقدم که در حال حاضر به وضعیت روزنامه‌نگاری ما انتقادات زیادی وارد است ولی هیچ‌کدام ارتباطی با معیشت روزنامه‌نگاران ندارد، تصور می‌کنم کارفرماهای رسانه‌ای در این باره مقداری نشانی غلط می‌دهند، چرا که هزینه مزد روزنامه‌نگاران حتی اگر مطابق با استانداردها پرداخت شود، 15 درصد کل هزینه‌های آن رسانه هم نمی‌شود. او سپس به بیان این پرسش پرداخت که چرا یک مدیر مسئول هنگام هزینه برای کاغذ، چاپ و سایر هزینه‌های دیگر مشکلی ندارد اما وقت بیمه کردن پرسنل مشکلات مالی اش را به رخ آنها می کشد. نوروزی با تاکید بر اینکه نبودن آزادی مطبوعات باعث عدم امنیت در این حرفه شده است، افزود: به همین خاطر است که کسی در حوزه روزنامه‌نگاری سرمایه‌گذاری نمی‌کند چرا که امنیت سرمایه ندارد؛ البته نمی‌خواهم بگویم اگر معیشت روزنامه‌نگاران درست شود آزادی مطبوعات نیز ایجاد می‌شود. اصلا این‌طور نیست چرا که فاصله زیادی برای رسیدن به آزادی مطبوعات وجود دارد که البته خوشبختانه در این راه پیشرفت کرده‌ایم. این استاد حقوق ارتباطات خاطرنشان کرد: کارفرماهای رسانه‌ای نمی‌توانند پول کاغذ و مکان را پرداخت نکنند اما از آن‌جا که روزنامه‌نگاران در موقعیتی هستند که نمی‌توانند نسبت به این موضوع اعتراض کنند، پول آنها پرداخت نمی‌شود؛ بنابراین مهمترین نکته در این جا حمایت از روزنامه‌نگاران است. نوروزی خاطرنشان کرد: هر دوره تعدادی روزنامه‌نگار تولید می‌شود که به دلایل مشکلات اقتصادی یا سیاسی از این عرصه بیرون می‌روند و همیشه باید نسبت به مقالات و تیترهایی که زده‌اند اضطراب داشته باشند که یک وقت به کسی برنخورد و سر از مناطق خوش آب و هوای تهران درنیاورد. این‌جاست که بار دیگر بحث امنیت شغلی مطرح می‌شود. او با بیان اینکه روزنامه‌نگاری تنها شغلی است که در دنیا مبتنی بر آزادی بیان است، اظهار کرد: این شغل نیاز به مدرک دانشگاهی ندارد. وقتی از حرفه روزنامه‌نگاری حرف می‌زنیم به صورت غیرمستقیم و غیرمشروط بر لزوم آزادی بیان تاکید می‌کنیم. دولت‌ها همیشه با روزنامه‌نگاران مشکل داشته‌اند؛ بنابراین نمی‌توان به آنها چشم امید بست و تشکل‌های صنفی بهترین راه حل هستند. او با اشاره به لزوم ایجاد تشکل صنفی روزنامه‌نگاری متذکر شد: متاسفانه با وجود احترامی که برای این دولت قائلیم و ناگزیر هستیم که قائل باشیم، این دولت کوچکترین اعتنایی به لزوم ایجاد تشکل صنفی روزنامه‌نگاری ندارد. نوروزی خاطرنشان کرد: آقای روحانی در شعارهای انتخاباتی‌شان بازگشایی صنف روزنامه‌نگاران را وعده داده بودند، حالا باید خودشان و معاونین ایشان پاسخ دهند که با این وعده‌ها چه کردند. او یادآور شد که همیشه اتحادیه‌های صنفی تعادل بین سرمایه‌دارها و کارگران هستند ولی متاسفانه در ایران همیشه جهت‌گیری نسبت به تشکیل صنف‌ها وجود داشته است که در دولت جدید درباره انجمن صنفی روزنامه‌نگاران این موضوع آشکارا مشخص است. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 73]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها