واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: برنامه راديويي تلويزيون
تصاوير خلق ميشوند تا به كمك آن، مخاطب با حقايق جديدي رو به رو شود؛ نكتهاي كه به مديوم تصوير اهميت و ارزش ويژهاي داده است...
نویسنده : مهدي خرامان
تصاوير خلق ميشوند تا به كمك آن، مخاطب با حقايق جديدي رو به رو شود؛ نكتهاي كه به مديوم تصوير اهميت و ارزش ويژهاي داده است، اما اگر به خوبي از آن استفاده نشود نهتنها حقيقتي را آشكار نميكند، بلكه باعث سردرگمي بيننده ميشود؛ مسئلهاي كه در بعضي از برنامههاي گفت و گو محور رسانه ملي از آن غفلت شده است و ارزش تصوير را فقط در بازي با دوربين و تغيير آن نشان ميدهند و همين باعث شده است كه مخاطب با بسياري از برنامههاي گفتوگو محور صدا و سيما ارتباط برقرار نكند؛ مسئلهاي كه كاربرد آن به خوبي در برنامه كاملاً ورزشي نود به چشم ميخورد. برنامه نود تنها به خاطر بحثها و گفتوگوهاي برنامه پربيننده نشده است، بلكه براي شروع هر موضوعي ابتدا از قدرت تصوير استفاده ميكند و مخاطب با استفاده از ويدئوهاي ساخته شده ابتدا با علت و ماهيت بحث آشنا ميشود و بعد آماده گفت و گو و قضاوت ميشود.
در سري سوم برنامه تحليلي و گفت و گو محور سينمايي «هفت»، كه بايد الگوي برنامههاي تصويري رسانه ملي باشد و قدرت تصوير را نشان دهد (به دليل ماهيت سينمايي برنامه)، بيشتر شبيه برنامههاي گفتوگو محور راديويي شده و تنها خلاقيت كارگردان، بازي با دوربينهاي برنامه است. براي درك بهتر مروري به آخرين برنامه پخش شده «هفت» ميكنيم؛ ابتدا مجري برنامه در يك مونولوگ طولاني با تغيير زواياي دوربين درباره دبير و ماهيت جشنواره بينالمللي فجر انتقاداتي میکند كه با وجود انتقادات درست و به جاي مجري برنامه، آيا اين امكان وجود نداشت كه در قالب يك ويدئوي خلاقانه مقايسهاي از جشنوارههاي گذشته و از سوي ديگر معرفي جشنوارههاي بينالمللي كشورهاي ديگر و كارايي آنها صورت بگيرد تا مخاطب با ماهيت اين جشنوارهها آشنا شود و خودش قضاوت كند. مطمئناً بهترين و باهوشترين قضاوتكننده مخاطبان هستند يا در ادامه برنامه با دو تن از اعضاي شوراي مركزي كانون پخشكنندگان بحثي درباره پخش فيلم در سينماها و اكران فيلمهاي خارجي در سينما انجام ميشود، در صورتي كه مخاطب عام كه مديوم تلويزيون رسانه اصلي آنها است نه با روند پخش فيلم آشنا است، نه شناختي از ماهيت شوراي صنفي اكران، پس چگونه ميتواند در بحث شركت كند و از آن به يك نتيجهاي برسد.
در بخش نهايي برنامه به ضعيفترين قسمت آن برميخوريم، در برنامه هفت ماهيت نقد فرق كرده است، نقد در برنامه به تمسخر گرفته ميشود، از سمتي مجري برنامه هر چند دقيقه از بياهميت بودن نقد و شوخي بودن آن صحبت ميكند و از سوي ديگر با منتقدي روبهرو هستيم كه با عرض پوزش نان اسمش را ميخورد و ديگر خبري از نقدهاي پر محتوا ديده نميشود و مخاطب باز سردرگم ميشود كه به چه علت اين فيلم مزخرف، بد و يا ضعيف است، نقد زماني ارزشمند ميشود كه دليل و برهاني براي آن داشته باشيم، اما با وجود سواد فراوان منتقد، به مخاطبان هيچ علمي اضافه نميشود، جز ياد گرفتن نام چند فيلم كلاسيك كه آن هم ديگر به مخاطب كمك نميكند.
در هر حال به قول يك منتقد با سواد، نقد يعني، صداي مخاطب اما با صدايي بلندتر و برندهتر. در برنامه هفت با وجود انتخاب درست موضوعات اما مخاطب نميتواند با آن ارتباط برقرار كند و در روند بحث حضور داشته باشد، مشكلي كه در بيشتر برنامههاي تحليلي رسانه ملي به چشم ميخورد.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۱ ارديبهشت ۱۳۹۵ - ۲۰:۴۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 100]