واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: آدمهای سیاهترین فیلم سالهای اخیر خوشبختتر از خانوادههای گرفتارشده در ژانر واقعی
ابتکار در سرمقاله خود نوشت:
چند روزی است که ماجرای شکنجههای عجیب و غریب زن بیپناهی به نام اعظم و دو دخترش توسط شوهری شیشهای در رسانهها و شبکههای اجتماعی به صورتی گسترده مطرح شده است. همزمان مدتی است که فیلم سینمایی ابد و یک روز در سینماهای کشور در حال اکران است. «شیشه» و «اعتیاد» وجه مشترک ماجرای تلخ اما واقعی اعظم و دخترانش و آدمهای غیر واقعی این فیلم است. ابد و یک روز را دو بار دیدم و به شدت ذهنم درگیر آدمهای فیلم، سیاهی ابعاد زندگی آنها، پیچیدگیهای دراماتیک قصه و میزان واقعگرایی یا اغراقگونهگی روایت فیلم شد. هر بار هم با چراها، اماها و اگرهای متعددی درباره چیستی شیشه و اعتیاد و دومینوی ویرانگر آن راهی خانه شدم.
چه در ایام جشنواره فیلم فجر و چه در روزهای اخیر و موعد اکران فیلم، تحلیلها و نقدهای مکتوب و شفاهی متعددی دیدم و شنیدم که مدعی سیاهنمایی «ابد و یک روز» بوده و این حجم از مصائب زنجیرهای ناشی از اعتیاد برای یک خانواده واقعی را غیرقابل باور و غیرممکن عنوان میکردند. به شخصه هم در نگاه اول داستان فیلم برایم بیش از حد تلخ و سیاهنمایی آمد. اما به گواهی واقعیتهای زندهای مانند اعظم و قربانیان متعددی که به اندازه اعظم شانس نیاورده و زنده نماندهاند، اعتیاد به ویژه شیشه هر سیاهی و مصیبتی را ممکن میکند؛ میگویید نه؟ داستان زندگی اعظم و شوهر شکنجهگر شیشهایش را دوباره بخوانید یا به صورت تصادفی همین الان صفحه حوادث یک روزنامه را مروز کنید تا ببینید که آدمهای سیاهترین فیلم سالهای اخیر سینمای ایران خوشبختتر از خانوادههای گرفتارشده در ژانر و مصیبت واقعی شیشه هستند.
با مرور ماجرای شکنجههایی که بر اعظم و دخترانش رفته می توان کلکسیونی از انواع دردها و ناهنجاریهای اجتماعی را ردیف کرد: اعتیاد، فقر، بی کاری، خشونت علیه زنان، کودک آزاری، خشونت خانوادگی، روان پریشی، عصبیت، بدخلقی، ناآرامی، افسردگی، بی اعتمادی، فروپاشی ارکان خانواده و ...
واکاوی مجموعه این آسیب ها اما نشان می دهد که همگی معلول یک معلول بزرگ به نام اعتیاد و البته اعتیاد به شیشه است و چرایی رواج این اعتیاد همان علت بزرگ است که انگار کسی نمیخواهد آن را کشف کند. شیشه به عنوان یک مخدرشیمیایی و تقریبا جدید در یک دهه اخیر سرتاسر جغرافیای ایران را به خود درگیر کرده است. علیرغم نوپدید بودن اعتیاد به شیشه، آنچنان که باید ابعاد و عوارض آن و یافتن راههایی برای پیشگیری و ریشه کنی آن جدی گرفته نشد. شاید بدلیل همین جدی نگرفتن است که بر اساس آمارها مصرف آن رشدی فزاینده یافته و بیشترین نقش را در جرایم خانوادگی خونین و غافلگیرکننده سالهای اخیر داشته است.
بر اساس مطالعات علمی و تجربه های موجود عوارض اعتیاد به شیشه از اختلال درخواب، پرحرفى، بىقرارى و بىثباتى، تحریکپذیرى، بدخلقى، افسردگى، اضطراب و تشنج شروع شده و با تشدید مصرف به اختلال در قضاوت، آشفتگى ذهن، وحشت روانى، روانپریشى، بدگمانى و سوءظن شدید و رفتارهاى پرخاشگرانه، تمایل به خودکشى، قتل، کودکآزارى، همسرآزارى و... منجر می شود.نقبی در گذشته های دور و نزدیک و تاریخ اجتماعی ایران نشان می دهد که بستر جغرافیایی کشور به دلایل مختلف همواره مستعد اعتیادپروری و تجارت مواد مخدر و البته روزآمدسازی انواع مخدرها بوده و اعتیاد درهمه برهههای معاصر به عنوان یک بیماری فراگیر و یک خطر و ویروس همه گیر جولان داده است. اما علیرغم عیان بودن صورت و ریشه و ابعاد مساله، از زمان تریاک تا کنون تقریبا هیچ گاه در قامت یک ویروس همه گیر با مساله اعتیاد به طور اعم و انواع مخدرهای نوپدید به صورت اخص برخورد نشده و به جای واکسیناسیون و پیشگیری و درمان، تسکین و پاک کردن ظاهر مساله اولویت و کنار آمدن با آن عادت شده است. این عادت تاریخی طی دهه 80 تا کنون هم در مورد مخدر ویرانگر شیشه دنبال شده و هربار با بروز هر حادثه ای فی المثل قتل یا شکنجه کودک بی گناهی، همسری، برادری یا رهگذری توسط یک فرد شیشه ای بیشتر توجهها به جزییات قتل و معلولها معطوف شد و هیچ گاه هیولای شیشه و اعتیاد آنگونه که باید برجسته نشد و کسی آن را و قربانیان بعدی آن را جدی نگرفت. اعظمها، هانیهها و هدیههایی که زجر کشیده اما زنده مانده اند و سمیهها و زهراها، رامین ها، پویاها و نرگس های بی گناهیی که توسط پدران، مادران و یا همسران معتاد کشته شده اند فقط جزیی از کوه یخ اعتیاد مردان وزنان جوان ایرانی به شیشه است و اگر باز هم دیر بجنبیم واز علت ها غافل شویم این رشته همچنان سری دراز خواهد داشت...
منبع: روزنامه ابتکار
۰۷ ارديبهشت ۱۳۹۵ - ۰۷:۲۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 85]