تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820451256
آمریکا نوعی توازن قوا میان دولت افغانستان و طالبان ایجاد کرده است
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: نشست «تحولات افغانستان»؛
آمریکا نوعی توازن قوا میان دولت افغانستان و طالبان ایجاد کرده است
شناسهٔ خبر: 3603966 - جمعه ۳ اردیبهشت ۱۳۹۵ - ۱۶:۴۴
بین الملل > آسیای غربی
کارشناس مسائل شبه قاره معتقد است آمریکا در افغانستان با مدیریت بحران نوعی توازن قوا میان طالبان و نیروهای امنیتی این کشور برقرار کرده است. خبرگزاری مهر، گروه بین الملل-بنفشه اسماعیلی: در نشستی که با حضور «پیرمحمد ملازهی» و «ماندانا تیشه یار» کارشناسان مسائل شبه قاره در خبرگزاری مهر برگزار شد، به بررسی تحولات شبه قاره از جمله «سفر جان کری به افغانستان و تعیین عمر دولت وحدت ملی این کشور»، «همکاری های مشترک ایران، هند، افغاستان در بندر چابهار»، «مذاکرات صلح کابل- طالبان»، «رویکرد جدید آمریکا در قبال هند و آمریکا»، «اظهارات اوباما در مورد سلاح های هسته ای هند و پاکستان و واکنش نمایندگان این دو کشور در سازمان ملل»، «اختلافات نواز شریف و راحیل شریف نخست وزیر و فرمانده کل ارتش پاکستان» و «سیاست های خارجی پاکستان در قبال ایران و ریاض» و ... پرداخته شده است که بخش اول آن در ادامه از نظر می گذرد. * «جان کری» وزیر خارجه آمریکا، در سفر اخیر خود به افغانستان اعلام کرد که عمر دولت وحدت ملی افغانستان ۵ سال است و نه دوسال. این درحالی است که پیش تر مطابق توافق صورت گرفته باید بعد از دوسال لویی جرگه تشکیل می شد و در خصوص تفویض اختیارات نخست وزیری به عبدالله عبدالله تصمیم گیری می شد. سخنان کری در برهه کنونی نشان دهنده چیست؟ اگر برگردیم به دوران انتخابات ریاست جمهوری افغانستان و این انتخابات را بار دیگر مرور کنیم، این واقعیت را برای ما متذکر خواهد شد که در آن انتخابات عبدالله عبدالله برنده می شد، چرا که جناحی که در آن زمان با عبدالله کار می کردند در موقعیت برتر و بهتری قرار داشتند. اما مشکلی وجود داشت و آن این بود که پشتون ها حاضر نبودند که دولت وحدت ملی را بپذیرند. در نتیجه مشکلی سر اینکه رسما این دولت را اعلام بکنند یا نکنند وجود داشت. کاری که «جان کری» کرد این بود که انتخابات را دور زد و راه حل دیگری را برای آن ارائه داد. راه حلی که جان کری ارائه داد و در حقیقت می توان گفت آن را تحمیل کرد این بود که «اشرف غنی» را به عنوان رئیس جمهور انتخاب بکنند اما عبدالله عبدالله هم به عنوان مقام دوم یک موقعیتی داشته باشد، اما این موقعیتی که برای وی در نظر گرفتند تحت عنوان رئیس دولت وحدت ملی مشمولیت قانونی نداشت و در قانون اساسی تعریف نشده بود. بنابراین تصمیم گرفتند که به مدت دوسال دولت وحدت ملی به وجود بیاید و سپس در این فاصله دوسال، لویی جرگه را تشکیل بدهند و قانون اساسی را اصلاح کنند که با اصلاح قانون اساسی در واقع این مقام اجرایی تبدیل می شد به نخست وزیری و عبداالله عبدالله به نخست وزیری افغانستان می رسید. این یک بخش توافق بود، اما بخش دوم توافق این بود که اساسا یک دگرکونی را در نظام اداری به وجود بیاورند که بر اساس آن دگرگونی و اصلاحاتی که در قانون ایجاد می شد، نظام حاکم از ریاستی که قدرت در درست رئیس جمهور است به نظام پارلمانی تبدیل می شد و قدرت اصلی کشور به دست نخست وزیر می افتاد. یعنی در واقع طرح این بود که دوسال اول اشرف غنی به عنوان رئیس جمهور باشد و قدرت اصلی را در اختیار بگیرد اما بعد از دو سال عبدالله عبدالله قدرت را در دست بگیرد و در اصل قانون اساسی اصلاح شود و عبدالله عبدالله به سمت نخست وزیری برسد. توافق بین دو تیم در حقیقت براین اساس بود، اما آنچه که در عمل اتفاق افتاد چه بود؟ در این فاصله درست است که عبدالله عبدالله به عنوان رئیس اجرایی برگزیده شد و بر اساس حکمی که رئیس جمهور به وی داد یک سری اختیارات داشت اما غنی و عبدالله درمورد دو مسئله اختلاف نظر اساسی پیدا کردند. یکی مسئله اصلاح قانون انتخابات بود، قانون انتخابات در شرایط کنونی به گونه ای است که در هر حال پشتون ها حرف اول را می زنند. بنابراین اگر قانون به گونه ای اصلاح بشود که رای در آن بر روی نگاه قومی باشد عبدالله عبدالله و تیمش در موقعیت بهتری قرار می گیرد، اما این اتفاق نیفتاد. اختلافی که به وجود آمد در واقع بر سر تعیین رئیس کمیسیون انتخابات بود. عبدالله عبدالله روی یک سری افراد نظر داشت و اشرف غنی هم بر روی یک سری افراد دیگر نظر داشت. قانونا اختیارات در دست رئیس جمهور است و رئیس جمهور است که باید تصمیم بگیرد، بنابراین غنی سعی کرد که کسی را روی کار بیاورد که طرفدار خودش باشد و این طبیعی است چرا که در شرایط کنونی افغانستان نمی شود به گونه ای غیر از این عمل کرد. لذا این اختلاف ادامه پیدا کرد و اخیرا هم فشار بر روی دولت وحدت ملی که تصمیم اصلی را بگیرد و هم در مورد کمسیون انتخابات و تشکیل لویی جرگه و اصلاح قانون اساسی تشدید پیدا کرد و حتی خود عبدالله عبدالله از طریق هواداران خودش متهم شد و این در واقع به زیان قومیت های دیگر به غیر از پشتون ها تمام شد.
بدین ترتیب این فشارها باعث شد عبدالله عبدالله مجبور شود که یک سری موضع گیری کند و وقتی این موضع گیری ها را انجام داد، دولت وحدت ملی افغانستان در آستانه شکست قرار گرفت و در واقع به جایی رسیده بود که دیگر نمی توانست به این شکل ادامه دهد. به این خاطر مجددأ جان کری به افغانستان رفت. جان کری در اصل از یک سری واقعیت ها خبر داشت و می دانست که این دولت به چه صورت شکل گرفته است. دولتی که پایه قانونی و به اصطلاح مشمولیت قانونی درآن وجود ندارد و در واقع این دولت را تحمیل کردند به دولت افغانستان. بنابراین کری تصمیمی گرفت و حرفی را اعلام کرد که برای عبدالله عبدالله بسیار سنگین تمام شد و تماما به نفع اشرف غنی و حامیان وی بود. حرف کری این بود که دولت وحدت ملی می تواند پنج سال به کارش ادامه دهد یعنی محدودیت دوساله را نادیده گرفت. به لحاظ سیاسی این حرکت کمی نیست و با این وضعیت عبدالله عبدالله دریک موقعیت سختی قرار گرفت به این معنا که یا باید تکلیفش را با هوادارانش روشن کند و قدرت را حفظ کند و یا اینکه تکلیف خودش را با اشرف غنی و تیمش روشن کند. به نظر می آید که درآخرین جمع بندی که عبدالله و حامیانش کردند بازهم مجبور شدند بپذیرند که این دولت ادامه پیدا کند اما مشروط بر اینکه یک تعهد روشنی وجود داشته باشد که بالاخره این لویی جرگه چه زمانی تشکیل داده می شود. اما ظاهرا هنوز آنها زیر بار نرفته اند و گفته اند که لویی جرگه باید برگزار شود اما باید شرایط آن هم آماده باشد که شرایط هم هیچ وقت درافغانستان فراهم نمی شود. در حال حاضر بحث دیگری هم مطرح است که قضیه را حادتر کرده و آن این است که طرفداران عبدالله عبدالله، اشرف غنی را متهم می کنند به اینکه اتفاقاتی که الان در «قندوز» و «فاریاب» و ... در جریان است، اشرف غنی و تیمش دست دارند. یعنی برای اینکه آن مسئله قانون اساسی و اصلاحش را نادیده بگیرند در پشت پرده از طالبان حمایت می کنند که به شمال افغانستان حمله کنند، وقتی این ها به شمال افغانستان حمله کردند و بر مناطقش مسلط شدند خود به خود تمام ذهنیت و تمام تلاش های دولت می رود به سمت جنگ و اینکه شمال افغانستان در خطر است و ابتدا باید آن را کنترل کرد و بعد سراغ لویی جرگه رفت. حال این اتهام به سمت اشرف غنی رفته است. اما واقعیت این است که شرایط در افغانستان الان به گونه ای نیست که عبدالله عبدالله فکر کند که در این شرایط می شود لویی جرگه تشکیل داد و قانون اساسی را اصلاح کرد و ساختار را تغییر داد و نظام را از ریاستی به پارلمانی تبدیل کرد به گونه ای که وی و حامیانش دوباره روی کار بیایند و بر منصب قدرت بنشینند. افزون بر اینکه آمریکایی ها از نظام ریاستی حمایت می کنند و خیلی موافق نظام پارلمانی در افغانستان نیستند. *هم اشرف غنی و هم عبدالله عبدالله هر دو از سخنان کری حمایت کردند و این در حالی است که این اظهارات کری خیلی به نفع عبدالله عبدالله نیست، دلیل حمایت این دو از سخنان کری چیست؟ این اظهارات جان کری به به نفع عبدالله عبدالله نیست اما چاره ای ندارد، مگر این که از دولت خارج شوند، اما با خارج شدن از دولت در شرایطی کنونی معلوم نیست که چه اوضاعی پیش می آید. *مجلس سنای افغانستان اظهارات جان کری را دخالت آشکار در امور داخلی افغانستان عنوان کردند و به شدت اعتراض کردند اما عبدالله عبدالله گفت که از این عکس العمل سیاسیون کشور متعجب شدم و عنوان کرد که سیاسیون افغانستان متن توافق نامه را به درستی نخوانده اند، آیا ابهاماتی در متن توافق نامه وجود دارد؟ متن ابهاماتی دارد اما نه در آن حد که اصلا تکلیف روشن نباشد. تکلیف روشن است در ظرف دو سال باید انتخابات برگزار شود و هم چنین لویی جرگه تشکیل و اصلاح قانون اساسی را مورد توجه قراردهند. بر این اساس باید تکلیف قانون انتخابات پارلمانی را هم روشن می کردند. این دو اتفاق روشن است آنچه که ابهام دارد این است که تقسیم قدرت به چه شکلی باید صورت پذیرد. بحث شواری اجرایی و اختیارتی که دارد چیست، این ها در واقع ابهام دارد.
اشرف غنی معقتد است است که چون من حکم رئیس اجرایی را دادم پس اختیارات وی را هم من باید تعیین کنم اما عبدالله عبدالله معتقد است که بر اساس توافق اینگونه نیست و باید در طول دو سال لویی جرگه تشکیل می شد، قانون اساسی اصلاح و قدرت از رئیس جمهوری به نخست وزیری انتقال پیدا می کرد و شورای اجرایی هم تبدیل می شد به پست نخست وزیری و این به شکل قانونی تصویب می شد. اما این اتفاق نیفتاد. ابهام اینجاست که اشرف غنی معتقد است که چون من به عبدالله عبدالله حکم دادم پس وی حکم معاون من را دارد. *با همه این تفاسیر آینده دولت وحدت ملی افغانستان را چگونه ارزیابی می کنید؟ باید یک واقعیت را درنظر گرفت و آن این است که آمریکایی ها در افغانستان نیرو دارند و در حاکمیت این دولت نیز نفوذ سیاسی دارند. جنگ هنوز در افغانستان ادامه دارد. طالبان نسبت به دوازده سال پیش قدرت بیشتری گرفته و یک نیروی جدید تحت عنوان داعش آمده است. بنابراین مجموعه این ها را که درنظر می گیرید می بینید که قدرت مانور دولت مرکزی افغانستان بسیار محدود است، به گونه ای تجزیه قدرت در افغانستان شکل گرفته و تقریبا می توان گفت که از ۲۹ ولایت افغانستان در ۱۵ ولایت آن طالبان حضور موثر دارند به این معنا که این مناطق کاملا تحت تسلط و اختیارات این گروه است یعنی اینکه به غیر از شهرهای بزرگ بقییه مناطق در اختیار طالبان است و در آن قانون اساسی خودشان را اجرا می کنند. دولت مرکزی قدرتی که بتواند با طالبان مقابله کند را ندارد و در حقیقت تسلط و نفوذی بر طالبان ندارد. بنابراین با این تفاسیر می توان در نظر گرفت که این دولت چه وضعی دارد. در واقع مجبور است کج دار و مریز پیش برود یعنی به همین شکلی که الان هست. این دولت نمی تواند اعمال قدرت موثر انجام دهد. هم چنین می توان گفت که آمریکایی ها هم نه اجازه می دهند طالبان قدرت را به دست بگیرد و نه اجازه می دهند که دولت افغانستان و نیروهای امنیتی طالبان را شکست قطعی بدهند. در واقع یک نوع مدیریت بحران توسط آمریکایی در حال اجراست.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 127]
-
گوناگون
پربازدیدترینها