واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به بهانه روز سعدي پيامبر شعر پارسي روزنامه عصر مردم چاپ شيراز همزمان با يكم اردي بهشت بزرگداشت سعدي شاعر بلندآوازه ديار فارس يادداشتي را به قلم صفدر دوام خبرنگار اين روزنامه با عنوان " سعدي پيامبر شعر پارسي به چاپ رسانده است .
در اين يادداشت آمده است :اول ارديبهشت ماه جلالي كه بامدادان شيراز از نسيم گل و بهار نارنج سرشار است به نام افصحالمتكلمين شيخ اجل سعدي شيرازي نامگذاري شده است. غزل پارسي محبوب ترين نوع شعر در جهان به شمار ميرود كه بيان كننده عشق، احساس و عاطفه انساني است. در اين رهگذر شعرهاي ناب عاشقانهاي كه در ادبيات ما ماندگار شده از جمله غزليات سعدي شيرازي ميباشد كه از مطلع تا مقطع عاشقانه ميماند! و برخلاف شاعران غزلسراي پارسيگوي به موضوعات ديگر در غزل نپرداخته است.سعدي اين سخنسراي مشرق زمين چنان شوري در غزل و ديگر اشعار خود به پا كرده كه مخاطب هرگز احساس دوري با واژگان شاعر نميكند! او استاد مسلم شعر پندآموز و غنايي ادب و فرهنگ ماست كه فصل جديدي براي ساختار درون اجتماعي هر زمان و لحظه گشوده است. چنان كه نسل ديروز كه اكنون قريب 80 سال به بالا سن دارند نقل ميكنند روزگاري بوستان و گلستان سعدي اولين گام سواد آموزي و آموختن معرفت در ايران بوده، چه آن كه بسياري از بزرگان خاندان در جامعه امروزي ما حكايتها و تمثيلهاي زيادي از شيخ اجل را به ياد دارند و هر از گاهي در تنگنا و عيش روزگار خويش براي خود و اطرافيان زمزمه ميكنند.با اين حال به جرأت ميتوان مدعي بود كه بسياري از دانشجويان و حتي فارغالتحصيلان امروز در كشور ما حتي حكايتي كوتاه از گلستان و همچنين غزليات سعدي در حافظه خويش نگنجاندهاند اين مهم براي دوستداران ادب پارسي بسيار تأثر برانگيز است؟ چرا شاعري كه در تمثيلات و حكايتهاي او بسياري از نكات جامعهشناختي، روانشناسي، اخلاق و عرفان گنجانده شده است و شعرش زينت بخش درب اصلي سازمان ملل متحد گرديده، براي جامعه خود بيگانه باشد؟ نميتوان گناه و كم كاري جامعه در اين حوزه را تنها متوجه دانش آموزان و دانشجويان دانست. از اين رو يك آسيب شناسي و تحقيق از سوي پژوهشگران فعال در عرصه ادبيات گذشته و امروز علل و راهكارهاي لازم به نظر ميرسد. مؤلفان درسي ما كه برخي از آنها داراي كتاب هاي ارزشمند و قابل توجه در عرصه ادبيات ايران و سعدي شيرازي هستند ميتوانند اين خلأ در ساختار تعليم و تربيت كشورمان را پر كنند. هر چند طي 10 سال گذشته در كتابهاي درسي دبيرستان و رشته علوم انساني تغييرات قابل توجهي در جهت معرفي شخصيت و آثار شاعران گذشته و امروز ما صورت پذيرفته است اما هنوز راه بسيار درازي در اين راستا در پيش داريم! نگارنده به عنوان يك دانشجو نه صاحبنظر باور دارم كه بايد آثار بزرگاني چون سعدي، حافظ، مولانا، خيام و بسياري ديگر كه نامشان در اين نوشته نميگنجد را دانشجويان رشتههاي غير علوم انساني نيز بياموزند! چگونه ميتوان قبول كرد كه كارشناسان عمران و ساختمان، پزشكي، الكترونيك، مكانيك و رشتههاي ديگر ما زبان سعدي شيرازي كه زبان مادري همه ماست را نشناسند.علوم انساني و ادبيات ما از آنچنان غنايي برخوردار است كه در آن به علوم ديگر نيز پرداخته شده است و اين نكته باريك تر ز مو به ما هشدار ميدهد كه همانگونه كه والدين ما در جهت آموختن فرزندان خود بر زبانهاي زنده دنيا تأكيد دارند كه كار بسيار خوب و پسنديدهاي است، گلستان و بوستان سعدي، مثنوي مولانا، ديوان حافظ، شاهنامه فردوسي، گلشن راز شيخ محمود شبستري و صدها اثر ماندگار ديگر كه امروزه مورد توجه پژوهشگران و صاحبنظران ادبيات جهان قرار گرفته به فرزندان خويش بياموزند كه اين مهم رمز ماندگاري هويت ايراني و فرهنگي همه ما دارند. 5054
01/02/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 69]