محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826763061
امام محمد باقر(ع)؛ وارث دانش نبوی و اسوه فضیلت
واضح آرشیو وب فارسی:وارث: یکم رجب سالروز میلاد امام محمد باقر(ع)، پیشوای مومنان در علم و آگاهی است؛ امام همامی که با بهره گیری از گنجینه های ارزشمند دانش الهی الگویی شایسته و بی نظیر برای پیروان خویش در مسیر دستیابی به قله های بلند معرفت شد.وارث : امام محمد باقر(ع) به عنوان پنجمین امام شیعیان در نخستین روز رجب 57 هجری قمری در مدینه متولد شد و خانه امام سجاد(ع) و فاطمه دختر امام حسن مجتبی(ع) را غرق در سرور و شادی کرد. ایشان را محمد نام نهادند. از لقب های بی شمار ایشان می توان به باقرالعلوم، شاکر، صابر و هادی اشاره کرد. کنیه این بزرگوار نیز ابوجعفر است. دوره امامت پنجمین امام شیعیان پس از 95 هجری قمری همزمان با درگذشت امام زین العابدین(ع) به امر پروردگار آغاز شد و تا سال 114 هجری قمری به مدت 19سال و چند ماه ادامه داشت. پیشوایی و امامت امام محمد باقر(ع) امری بدیهی بود چرا که از اوایل تاریخ اسلام روایت های بسیاری برای پیشوایی این بزرگوار وجود داشت به عنوان نمونه حضرت علی(ع) نیز در وصیت خویش از امام محمد باقر(ع) برای رهبری مسلمانان یاد کرده است و همچنین رسول خدا(ص) به جابر فرمودند: «امید آن است که عمر طولانی کنی تا فرزندی از من را که از نسل حسین(ع) است و محمد نام دارد، ببینی که علم دین را می شکافد و تشریح می کند. وقتی او را ملاقات کردی، سلامم را به وی برسان.» هنگامی که ابوجعفر(ع) رسالت سنگین امامت را برعهده گرفت، نزدیک به یک سده از وفات پیامبر اسلام(ص) گذشته بود و مردم به دلیل سپری شدن زمان از احکام و عقاید اسلامی آگاهی درستی نداشتند. بنابراین تلاش هایی که امویان بیش از نیم قرن برای ایجاد شبهه اعتقادی در مسلمانان انجام داده بودند نتیجه داده بود اما دیری نپایید امام پنجم شیعیان با دریای علم و دانش خود جامعه را از گام نهادن در مسیر ظلمت و تاریکی رهاند و به طرف نور و روشنایی رهنمود کرد. دانش امام باقر(ع) سرچشمه الهی داشت و به امر خالق یکتا با مخالفان دین به مبارزه برخاست. امام پنجم جایگاه علمی والایی داشت و در بحث های علمی که با دانشمندان انجام می داد همیشه یکه تاز میدان بود. «عبدالله بن عطاء مکی » که در میان مردم از نظر علمی دارای جایگاه ویژه ای بود درباره دانش امام باقر(ع) گفت: هرگز دانشمندان را نزد کسی چنان حقیر و کوچک نیافتم که نزد امام باقر(ع) یافتم. این امام همام از نظر علم، دانش، پارسایی و فضیلت های انسانی بر همگان برتری داشت، به گونه ای که دشواری های علم و دانش را برای مردم جامعه آسان ساخت و گشاینده پیچیدگی های معارف زمان خویش شد. مردم آن روزگار با مشاهده درجه علمی و دانش الهی امام محمد باقر(ع) لقب باقرالعلوم را به وی دادند و شاعران در وصف ایشان مطالب بسیاری نوشته اند که از جمله آنها می توان به ابوالأسود الدوئلی، فرزدق، کمیت، سید الحمیری، منصور نمری، ابو تمام، دیک الجن اشاره کرد. این شاعران در سروده هایشان همواره از فضیلت های امام پنجم تمجید می کردند. افزون بر آن، تاکنون فعالیت های پژوهشی و فرهنگی بسیاری در شرح زندگی امام محمد باقر(ع) انجام شده است و کتاب های زیادی به زبان های عربی، فارسی، اردو و ترکی در وصف زندگینامه ایشان به چاپ رسیده است. امامت امام باقر(ع) همزمان با خلافت حاکمانی چون ولید بن یزید، سلیمان و عمر بن عبد العزیز، یزید بن عبد الملک و برادرش، هشام، ولید بن یزید و برادرش ابراهیم بود. امام محمد باقر(ع) در زمانی می زیست که ظلم و ستم امویان و استفاده ناحق از بیت المال مسلمانان به اوج خود رسیده بود. این اختناق به حدی رسیده بود که خلفای وقت از علنی ساختن دشمنی خویش با خاندان حضرت محمد(ص) هیچ واهمه ای نداشتند و حتی اقدام به حذف نام آنان از دیوان بیت المال کردند. امام محمدباقر(ع) سرانجام پس از سال ها تلاش در راه مبارزه با طاغوت زمان و تببین و گسترش آموزه های اسلامی در هفتم ذیحجه 114هجری قمری در 57 سالگی در زادگاه خود به دستور هشام بن عبدالملک مسموم شد و به شهادت رسید. پیکر این امام بزرگوار در آرامگاه بقیع به خاک سپرده شد. /1102101305
شنبه ، ۲۱فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وارث]
[مشاهده در: www.vareth.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها