تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهمترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820633276
امام محمد باقر(ع) احیاگر اسلام ناب
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۲۱ فروردین ۱۳۹۵ - ۱۰:۳۲
مدرس جامعه المصطفی العالمیه گفت: دوران زندگی امام باقر (ع) یکی از درخشان‌ترین دوران تاریخ مذهب شیعه و بلکه دین اسلام است. حجت‌الاسلام و المسلمین محمدعلی مروی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه خراسان، ضمن بیان این مطلب اظهار کرد: معمولا دوران زندگی امام باقر (ع) را به عنوان دوران شکل‌گیری عقاید مذهب شیعه تلقی می‌کنند و واقعیت هم همین است که روند شکل گیری وتکامل اعتقادات شیعه در دوران امام باقر(ع) و بعد از آن در دوران امام صادق(ع) رشد چشمگیری داشته و نقش این دو امام همام در تکامل مذهب تشیع و شکل‌گیری این مذهب به عنوان یک مذهب مستقل از اهل سنت، بی‌بدیل است. وی ادامه داد: اما امام باقر(ع) را باید نجات دهنده اعتقادات و فقه اسلامی از نابودی کامل نیز دانست؛ چراکه اگر تلاش‌های ایشان نمی‌بود، تحریف‌های اعتقادی و روش‌های نادرست در فهم دین و شریعت، دیگر چیزی از اسلام باقی نمی‌گذاشت و در همین راستا می‌توان به دو کار مهم ایشان در این مسیر اشاره کرد. احیای قرآن به عنوان مهمترین منبع استنباط احکام و عقاید این مدرس جامعه المصطفی العالمیه تصریح کرد: برای آشنایی با نقش امام باقر (ع) در احیاء دین اسلام و مذهب تشیع باید به این نکته توجه داشت که مهمترین کاری که بنی‌امیه در دوران پر از ظلم و ستم خویش انجام دادند دور کردن جامعه اسلامی از قرآن و فرهنگ اصیل قرآنی بود. مروی خاطرنشان کرد: البته این کار به معنای خارج کردن قرآن از دسترس مردم و یا تحریف متن آن نبوده است؛ چراکه این دو امر با توجه به تلاش‌های پیامبر اسلام(ص) در حفظ و حراست قرآن امری غیر ممکن شده بود . این کارشناس مذهبی عنوان کرد: قرآن در آن زمان توسط مردم خوانده می‌شد و به ظاهر توجه فراوانی هم به آن بود، اما بخاطر دور شدن مردم از مفسران واقعی قرآن، فهم کامل قرآن از عهده مردم بر نمی‌آمد و در قرآن تدبر نمی‌شد. این پژوهشگر دینی اضافه کرد: اما در عین حال گذشت زمان، نیازهای اعتقادی و پرسش‌های عبادی و مسایل مستحدث که یکی پس از دیگری رخ می‌نمود نیاز به تفسیر قرآن را کاملا مشهود کرده بود و کسانی که در جامعه به عنوان عالم و محدث شناخته می‌شدند، می‌بایست پاسخگوی این نیاز مردم می‌بودند، اما عدم احاطه کامل آنان بر مجموعه معارف قرآنی از یک سو، و عدم آشنایی آنان با فرهنگ ویژه وحی از سوی دیگر، سبب گردید تا به جای قرآن با قیاس و توجیه‌گری و استحسان و تکیه بر آراء شخصی و گاه احادیث بی‌ریشه و اقوال بی‌اساس، عقیده‌ای را ابراز کرده و یا فتوایی دهند که مخالف با فرهنگ قرآن و معارف اعتقادی یا فقهی آن باشد. مروی اظهار کرد: این شیوه اگرچه مردم را از فهم کامل و صحیح قرآن دور می‌کرد، اما چون باعث دور شدن مردم از اطراف امامان معصوم که مفسران و حاملان واقعی قرآن بودند می‌گردید و نیز در بسیاری از مواقع تفسیر به رأی مفسران دروغین در جهت برآورده کردن نیازهای سیاسی حکومت بود، مورد حمایت بنی‌امیه قرار می‌گرفت. وی افزود: در چنین شرایطی امام باقر (ع) مهمترین راه مبارزه با این روش را، بازگرداندن مردم به قرآن و هشدار دادن آنان نسبت به آراء ساختگی و غیر مستند به وحی دیدند و با مستند کردن همه اقوال خویش به قرآن فرمودند: هر گاه من حدیث و سخنی برای شما گفتم، ریشه و مستند قرآنی آن را از من جویا شوید.( اختصاص مفید .322) این کارشناس مذهبی گفت: ایشان بارها در پاسخ به کسانی که مستند قرآنی اقوال فقهی و یا اعتقادی ایشان را طلب کرده بودند با ارائه تفسیر جدیدی از آیات قرآن نشان دادند که تنها مفسران واقعی قرآن اهل بیت(ع) هستند. این مدرس جامعه المصطفی العالمیه خاطرنشان کرد: امام باقر(ع) با این شیوه، در صدد بود تا روحیه قرآن گرایی را در میان اهل دانش و جامعه اسلامی تقویت نماید، و از این طریق انحراف بینش‌های سطحی و عالم نمایان خود محور را به مردم یادآور شود. این پژوهشگر دینی گفت: مردم وقتی با تفسیر روشن امام باقر(ع) از قرآن مواجه می‌شدند و آن را با اقوال سطحی و بعضا متضاد دیگران مقایسه می‌کردند به خوبی در می‌یافتند که فهم قرآن کار هر کسی که ادعای علم و دانش دارد نیست و مخاطبان واقعی قرآن کسان دیگری هستند. مروی اظهار کرد: آشنا کردن مردم با روش‌های فهم صحیح قرآن باعث شد که مکتب فقهی و تفسیری امام باقر(ع) و امام صادق(ع) در سال‌های بعد مهمترین مدرسه تفسیری و فقهی آن زمان باشد به گونه‌ای که بسیاری از عالمان اهل سنت و مخصوصا رئیسان مذاهب اربعه اهل سنت وام‌دار این مکتب و مدرسه شدند و مستقیما یا با واسطه شاگردی ایشان را کردند. ترویج اجتهاد در دین و آموزش مبانی وی در بخش دیگری از سخنانش با بیان اینکه یکی دیگر از تلاش‌های امام باقر (ع) ترویج اجتهاد و فهم صحیح دین بود؛ عنوان کرد: دین اسلام دین ماندگار و جاودانی برای همه زمان‌ها است، اما رمز بقای دین در واقع‌بینی و سازگاری آن با نیازها و شرایط گوناگونی است که در طول زندگی نسل‌ها، یکی پس از دیگری رخ می‌نماید. این کارشناس مذهبی ادامه داد: شریعت و مکتب، آن‌گاه می‌تواند در بستر تاریخ تداوم یابد، که قادر به حل معضلات اجتماعی و پاسخگو به پرسش‌های عقیدتی و عملی مردم باشد. این مدرس جامعه المصطفی العالمیه اظهار کرد: شناخت حکم هر حادثه نیازمند اجتهاد و استنباط است. استنباط احکام و نسبت دادن آنها به خدا و شریعت، کاری است سنگین و خطر آفرین چنانچه فقیهان و مجتهدان چنانچه در این کار از ملاک‌ها و شیوه‌های غلط پیروی کنند، چهره دین را مخدوش و نظام عملی آن را معیوب ساخته‌اند. حجت‌الاسلام و المسلمین مروی تصریح کرد: در زمان امام باقر(ع) به واسطه دور شدن جامعه اسلامی از قرآن، آنچه که جای قرآن را گرفت تمسک به استحسان و قیاس بود. به کارگیری قیاس و استحسان و فهم شخصی در استنباط احکام، از جمله مشکلاتی بود که در امر اجتهاد رخ نمود، و ائمه معصومین(ع) را به عنوان عالمان واقعی دین و وارثان علم پیامبر(ص)، واداشت تا جامعه علمی را به راه یافتن انحراف در فهم احکام هشدار دهند. این کارشناس مذهبی خاطرنشان کرد: بر این اساس، یکی از محورهای عمده تعلیمات ائمه(ع)، به ویژه امام باقر(ع) و امام صادق(ع)، زدودن قیاس و استحسان از محیط فقاهت و اجتهاد بود. چنانکه در گفت‌وگوی های علمی امام باقر (ع) با عالمان اهل سنت بارها ایشان بر بی اعتبار بودن قیاس و استحسان در استنباط احکام و عقاید اسلامی تاکید داشتند و در روایتی به زراره که از عالمان به نام شیعه است؛ فرمودند: "ای زراره! از کسانی که در کار دین به قیاس پرداخته‌اند، دوری گزین، زیرا آنان از قلمرو تکلیف خود تجاوز کرده‌اند، آن چه را می‌بایست فراگیرند، کنار نهاده و به چیزی پرداخته‌اند که به آنها وانهاده نشده است، روایات را به ذوق خود تجزیه و تحلیل کرده و تأویل می‌کنند و بر خدا دروغ می‌بندند." (بحار الانوار ج 2ص309 ) این مدرس جامعه المصطفی العالمیه اظهار کرد: به این ترتیب تعلیم مسایل فقهی و پاسخگویی به پرسش‌ها در زمینه احکام شرعی، یکی از زمینه‌های مهم زندگی ائمه(ع) به ویژه امام باقر (ع) و امام صادق (ع) بوده است، در واقع عصر امام باقر (ع)، آغاز پیدایش فرصتی بود تا حاملان واقعی علوم قرآن، بتوانند به تعلیم شاگردان و ترویج احکام و تحکیم مبانی فقهی بپردازند و با بیان احکام و تبیین شیوه استنباط احکام از قرآن و سنت پیامبر، پایه‌های فقاهت و اجتهاد صحیح را استحکام بخشند. این پژوهشگر دینی اضافه کرد: همین امر باعث اعتراف همه دانشمندان اهل سنت به مقام علمی ایشان شد تا جایی که عبدالله بن عطا که یکی از شخصیت‌های مهم معاصر امام باقر(ع) است در اشاره به منزلت امام باقر(ع) می‌گوید: علما و دانشمندان را پیش هیچ‌کس حقیرتر و کوچک‌تر از آنچه در پیش ابوجعفر (امام باقر) بودند ندیدم. حکم بن عتیبه را با آن مرتبه و منزلت والای علمی که در میان مردم داشت، در برابر آن جناب همانند کودکی دیدم که پیش روی استادش با خضوع و تواضع نشسته بود. (تذکرة الخواص، ص337 ) وی خاطرنشان کرد: همچنین محمد ابو زهره از پژوهشگران اهل سنت در کتاب تفصیلی خویش الامام الصادق در تبیین جایگاه علمی و معنوی امام باقر (ع) می گوید: "امام محمد باقر (ع) وارث پدر خویش در پیشوایی علمی و مقام شریف هدایتگری بود.از این جهت عالمان از شهرها و سرزمین‌های اسلامی به جانب وی رهسپار می‌شدند، هیچ فردی از عالمان به مدینه وارد نمی‌شد، مگر این که برای کسب معرفت و دانش به خانه امام محمد باقر (ع) مراجعه می‌کرد." مروی گفت: این جایگاه رفیع نشان از اوج نیاز رهروان آن حضرت به سیره ایشان و راه‌گشا بودن این نور الهی در مسیر زندگی بشر امروز است. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 108]
-
گوناگون
پربازدیدترینها