محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829841402
تئاتري كه همه چيزش شعار است، اسم شعاري مي‌خواهد چكار؟!
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: تئاتري كه همه چيزش شعار است، اسم شعاري مي‌خواهد چكار؟!
بد هم نمي‌گويند كه فرهنگ ما مظلوم است و تو سري‌خور؛ هر گوشه‌اش را بگيري دوباره ناله از طرف ديگرش بلند مي‌شود.
نویسنده : محسن غلامي(قلعه سيدي)
بد هم نمي‌گويند كه فرهنگ ما مظلوم است و تو سري‌خور؛ هر گوشه‌اش را بگيري دوباره ناله از طرف ديگرش بلند مي‌شود. همه از درد بي‌پولي و البته نبود برنامه‌ريزي است وگرنه تا بخواهي دلسوز دارد، گرچه هستند اقليتي كه سازشان با همه كوك نيست. ولي با حرف زدن خالي مگر مي‌شود قدمي برداشت؛ عمراً اگر بشود!
برخي انگار اشتباهي قضيه را فهميده‌اند و از اسم سال، فقط در همان چندحرف خلاصه مي‌شوند و قدم از قدم جلوتر برنمي‌دارند يا راه را كج مي‌روند. از فرهنگ گفتيم و حوزه‌هاي زياد از حدش كه انصافاً كار بچه‌هاي ما بدك نيست. اگر سر و صدايي ديديد و شنيديد بدان كه به همت خودشان است و نان بازوي خودشان را مي‌خورند. خودتان قضاوت كنيد مثلاً در همين حوزه تئاتر مگر كسي كاري كرده؟ بدبختانه مديريت و هنرمندانش با هم صنمي ندارند انگار. هردو نيز مقصرند؛ تا چندسال قبل همه فحش مي‌دادند كه له شديم، الان هم سراغ هنري‌ها را بگيريد دوباره همين آش است و همين كاسه. غرغر هم مي‌كنند نه اينكه نباشد ولي گاهي راست نيز مي‌گويند. به اين نسبتاً راست و دروغ گفتن هم مي‌رسيم!
ابتداي سال است و خب بايد برنامه بچينند كه چه كنيم و چه نه. برخي كه ول‌كن جشنواره نيستند؛ آخرش هم معلوم نيست جز ولخرجي چه عايدي‌‌اي براي طيف هنري و مردم دارند. بخوربخوري است، البته بالاخره پول بي‌نوا را بايد خرج كنند، اما انگاري جيب تئاتر و سينما و غيره را براي يكي كوچك و براي ديگري بزرگ دوخته‌اند.
آرام كردن موقتي؛ بي‌برنامه و بي‌دغدغه
كاش اين سينمايي‌ها پز الكي نمي‌دادند كه مثلاً عقبه ما تئاتري است و خاك صحنه خورده‌ايم و از اين كلمات گنده گنده. ميلياردي پول مي‌گيرند ولي بعيد مي‌دانم تئاتري‌ها مثل خود ما تا به الان چنين پولي را در بيداري كه چه عرض كنم، در خواب ديده باشند. پس مجبورند بسازند و دل خوش كنند به اسم سال تئاتري و اينها.
«سال تئاتري»؛ براي بار دوم گذاشته شد عين 94 روي 95 كه نفهميديم دليلش چه بود و عايدي‌اش چه؟ مگر پارسال چه اتفاقي افتاد در اين حوزه كه امسال دوباره برايش حرص مي‌زنيد. لابد مي‌خواهيد صدايشان درنيايد. مثال همان سر بريدن با پنبه است يا با آبنبات بچه را گول زدن شايد.
آدمي فرق شوخي و غيرشوخي وزيرمحترم و معاونان را نمي‌فهمد كه بيچاره اين مردم و هنري‌ها به كدام سازتان برقصند. كاري به سينمايي‌ها نداريم چون عزيزدردانه هستند؛ پول مي‌گيرند و جشنواره من‌درآوردي راه مي‌اندازند به اسم جهاني و دريغ از فايده. اصلاً شكي نيست كه بايد برايشان خرج بشود چون مؤثرترند ولي نه ولخرجي الكي. از تئاتر گفتيم و شعار دوباره امسال؛ حداقل اعلام كنيد كه پارسال چه كرديد و امسال چه داريد. حرف زدن كه باد هواست. مگر بي‌پول مي‌شود كاري كرد؟ مگر با مخاطب حداقلي با ريخت و قيافه‌هاي عمدتاً عجيب و غريب سالن‌ها كه هيچ نظارتي رويشان نيست، مي‌شود كاري كرد؟ مگر با اين متن‌هاي اكثراً بي‌ربط به فضاي بومي مي‌شود كاري كرد؟ و هزار مگر ديگر!
اگر اعجوبه‌ها دست از سر تئاتر بردارند
روي ديگر سكه را نيز حواستان باشد، اينكه تئاتر ما زيادي ساكت است، اما از سكوتش بايد ترسيد. اينكه چرا عامه مردم استقبال نمي‌كنند به‌خاطر بليت كمي گران‌ترش نيست. خودتان مي‌دانيد كه نيمه پر ليوانش براي خواص است و همان‌هايي كه در سالن براوو سرمي‌دهند نه آفرين و بارك‌الله! اين استاد گفتن‌هاي الكي به‌هم نيز با عرض معذرت، اما برخي را دچار توهم كرده. درد و مشكلات تئاتر يكي نيست؛ درست است كه مشكل سالن داريد و بي‌پولي بي‌شك يقه‌تان را گرفته كه اين به مديريت برمي‌گردد، اما تا مردم عادي و كف جامعه را جذب نكني، فقط اسير تريپ روشنفكرزده خواهي بود. هميشه مثال نقض هست مثل نمايش ايراني-سنتي و غيره، اما در تئاتر اصلاً مشت، نمونه خروار نيست!
طرف حساب ما مردمند و مديريتي كه دلش را خوش كرده به حرف‌زدن نه عمل. حالا هي بشين و شعار پشت شعار بده. وقتي نه برنامه‌اي داري و نه شناختي از اين فضا، مجبوري به هر سازي برقصي تا بلكه موقت هم كه شده، تئاتري‌ها را راضي كني، البته متأسفانه طيفي كه خودشان را تافته جدابافته از مردم كرده‌اند. نهايتش همين مي‌شود كه اسم الكي مي‌گذاري و هيچ‌كس را نمي‌تواني راضي كني. الان رفيق جيك توجيك‌شان هستي ولي دوره‌ات كه تمام شد، قضيه برعكس مي‌شود و درست و غلط لعن و نفرينت مي‌كنند.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۰ فروردين ۱۳۹۵ - ۲۰:۳۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 127]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها