واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۱۶ فروردین ۱۳۹۵ - ۱۱:۰۰
یک اقتصاددان معتقد است که در موضوع اقتصاد مقاومتی، از اقدام تا عمل فقط دولت نباید اقدام کند بلکه سه قوه باید همکاری لازم را داشته باشند، تا اقتصاد کشور به ثبات، تعادل و رشد پایدار برسد. کمیل طیبی - عضو هیات علمی گروه اقتصاد دانشگاه اصفهان - در گفتوگو با خبرنگار ایسنا، درباره معنای "اقتصاد مقاومتی، از اقدام تا عمل" چنین توضیح داد: اقتصاد مقاومتی از اقدام تا عمل به این معنی است که در اقتصاد کشور رشد پایدار، سرمایهگذاری پایدار، تولید پایدار و شرایط تعادلی در عرضه و تقاضا به وجود آید که اقتصاد کشور از نوسانات متعددی که از خارج یا داخل کشور اتفاق میافتد، مصون بماند. وقتی اقتصاد کشور به سمت شرایط تعادلی پیش رود و تحت تاثیر نوسانات مختلف قرار نگیرد، میتوانیم از به وجود آمدن شرایط پایدار برای اقتصاد کشور صحبت کنیم که زمینههای لازم برای رشد پایدار و مستمر را فراهم میکند. این اقتصاددان ادامه داد: به وجود آمدن چنین شرایطی مستلزم این است که اقتصاد کشور وابسته به صادرات نفت نباشد یا تامین نیازهای داخلی وابسته به واردات بیرویه محصولات قرار نگیرد و با اقتصادهای جهانی نیز یک رابطه متعادل بر قرار کند. تحقق این موارد نیز سیاستگذاریهای لازم در حوزه اقتصاد کلان را می طلبد که اگر تحقق یابد، در اقتصاد خرد کشور نیز تاثیرگذار خواهد بود. این اقتصاد دان با تاکید بر اینکه تحقق اقتصاد مقاومتی اقدام و عمل فقط مربوط به دولت نیست، اضافه کرد: دولت برای اجرای امور مربوط به اقتصاد مقاومتی نیاز به حمایتهای مختلف از جمله حمایتهای قانونی دارد و با توجه به اینکه امسال مجلس جدید شروع به کار میکند، میتواند در زمینه قانونگذاری به گونهای عمل کند که شرایط لازم برای تحقق اهداف در امور اجرایی فراهم شود. مثلا انگیزه سرمایه گذاری در سرمایهگذاران که از عوامل مهم رشد اقتصادی به شمار میآید نیاز به تامین منابع مالی دارد که باید جنبههای حقوقی و قانونی آن برای سرمایهگذران مهیا باشد. همچنین حمایت قضایی نیز باید برای سرمایهگذاران به وجود آید، تا سرمایهگذاران در امنیت قضایی در عرصه حضور پیدا کنند. در نتیجه همکاری سه قوه در این زمینه ضروری به نظر میرسد. طیبی همچنین با تاکید بر اینکه باید شرایط به گونهای فراهم شود، که اقتصاد کشور رویه واحدی را پیش بگیرد، بیان کرد: بعد از انقلاب همواره شرایط به گونهای پیش رفته است که اقتصاد کشور در مقاطع زمانی مختلف رهیافتهای مختلفی را در پیش گرفته است. مثلا زمانی به سمت عملکرد بازار رفتیم و زمانی دیگر اقتصاد کشور از این راه برگشته است. این موضوع نشان دهنده این موضوع است که استراتژی مدام و تعیین کننده که تبدیل به یک الگوی اقتصادش شود، همواره وجود نداشته است. وی بیان کرد: ما همیشه در مبانی صحبت از این موضوع میکنیم که برای پیشرفت اقتصاد کشور، باید آن را به سمت اقتصاد دانشبنیان پیش ببریم ولی به هر حال اقتصاد دانشبنیان نیاز به ابزارآلاتی دارد، که در زمینه تصمیمگیری درباره این ابزارآلات هرگز وحدت رویه در اقتصاد کشور ما وجود نداشته است و همین موضوع باعث شده که اقتصاد کشور ما آنگونه که باید پیش نرود. این پژوهشگر حوزه اقتصاد کلان اظهار کرد: مثلا مشخص نبوده است که باید اقتصاد کشور تا چه سطحی با اقتصاد جهان مشارکت داشته باشد و در دورههایی دیدهایم که فاکتورهای سیاسی تعیین کرده که سهم اقتصاد جهانی در اقتصاد ما ناچیز باشد و اقتصاد کشور از اقتصاد دانشبنیان فاصله بگیرد. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]