تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1814201091
عدالت جنایات جنگی در بنگلادش
واضح آرشیو وب فارسی:ایسکا نیوز: به گزارش ایسکانیوز، روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی به موضوع محاکمه جنایتکاران جنگی در طول جنگ آزادی بخش بنگلادش و فلسطین در سال 1971 در دادگاه بین المللی جنایات جنگی و روند این محاکمات می پردازد. کسانی که مرتکب نسل کشی در «جنگ آزادی بخش» شده اند، فرا خوانده می شوند تا به جرمشان رسیدگی شود. دادگاه بین المللی جنایات بنگلادش گاهی اوقات از طرف کشورها و سازمان های خارجی مورد انتقاد قرار می گیرد اما این محاکمات جنایات جنگی در داخل خاک کشور محبوب است و مردم به شدت خواهان آن هستند. احکام این دادگاه ها به لذت تعطیلات ملی با آهنگ های وطن پرستانه و دادن شیرینی به کودکان تشبیه شده است. بنگلادش اوایل این ماه واکنش مطلوبی را نشان داد وقتی که دادگاه حکم اعدام را برای دو جنایتکار جنگی به نام های «عبیدالحق طاهر» و «عطاالرحمان نونی» صادر کرد که متهم به شکنجه و کشتن 15 انسان بی گناه و غارت 450 در طول جنگ آزادی بخش بین بنگلادش و پاکستان در سال 1971 بود. چنین واکنش مثبتی از سوی مردم بنگلادش طبیعی است. پس از حکم اعدام جنایتکار جنگی محمد قمرالزمان که در آوریل 2015 انجام شد، هزاران نفر از مردم در خیابان های داکا و شهرستان های به مدت دو روز جشن گرفتند. پشتیبانی و حمایات این چنینی از اعدام دو جنایتکار جنگی دیگر با نام های علی احسن محمد مجاهد و صلاح الدین قادر چودری در ماه نوامبر سال گذشته نیز وجود دارد. تظاهرات عمومی دیگری برگزار شد که بخشی از آن به تشویق دادگاه بین المللی جنایات برای تکمیل کار خود و محکوم کردن دیگر جنایتکاران جنگی می پردازد. این جنایتکاران، متهم به جنایت علیه بشریت در طول جنگ و نسل کشی پاکستان در 1971 هستند،که منجر به کشته شدن 3 میلیون بنگلادشی شده بود. یک نظرسنجی سراسری که در سال گذشته توسط داکا تریبون انجام شد، نشان داد که 79 درصد از پاسخ دهندگان می خواهند که محاکمات جنایات جنگی بنگلادش ادامه پیدا کند، حتی در در شهر خولنا بنگلادش – شهری که مخالف بزرگ حزب حاکم فعلی است – این نظرسنجی همچنین عنوان کرد که 64 درصد از پاسخ دهندگان می خواهند این محاکمات پیشرفته تر شود و تمام جنایتکاران جنگی را محاکمه کند. در واقع، یک دلیل عمده که باعث پیروزی شیخ حسینه، نخست وزیر بنگلادش در سال 2008 شد (16 درصد رأی بیشتر از رقیب سرسختش به دست آورد) تعهدش نسبت به بازگرداندن و برقراری مجدد دادگاه رسیدگی به جنایات جنگی بود. پس چرا اختلاف نظرعمیق میان کسانی که داخل بنگلادش هستند و کسانی که خارج بنگلادش هستند نسبت به دادگاه بین المللی جنایات وجود دارد؟ به عبارت ساده، خارجی ها هیچ وقت نمی توانند به طور کامل جنایات جنگ آزادی بخش سال 1971 بنگلادش و نسل کشی که همراهش بود را درک کنند . آنها نمی توانند آنچه را که بر سر زنان و مردان در طول جنگ آمد که بیشترشان شکنجه و کشته شدند، درک کنند و همچنین نمی توانند به تماشا نشستن جنایتکاری که سال ها و دهه ها از چنگال عدالت می گریزد را درک کنند. شهروندان بنگلادش عطش عمیقی برای برقراری عدالت دارند. تجاوز و شکنجه سلاح های متداول جنگ بودند. وقتی که برای پاکستان مشخص شد که قرار است در جنگ بازنده شود برنامه منظم و وحشتناکی را برای کشتن روشنفکران و نخبگان بنگلادشی مانند پزشکان، معلمان، هنرمندان، نویسندگان و ... طراحی کرد. اما عاملان این جنایات وحشتناک موفق شدند که به مدت بیش از 40 سال از چنگال عدالت بگریزند. مجموعه ای از کودتاها، ترورها، و تصاحب های نظامی در واقع راه را برای برخی از جنایتکاران جنگی بی رحم باز کرد تا به سمت رهبری دولت بنگلادش برسند. پس از انتخابات، خانم حسینه، دادگاه جنایات جنگی را دوباره راه اندازی کرد. این دادگاه توسط پدر خانم حسینه، شیخ موجیبارالرحمان تأسیس شده بود که پس از ترور توسط دشمنانش در سال 1975 رها شده بود. خانم حسینه دو ساختار را برای دادگاه های بین المللی جنایات پس از اساسنامه رم راه اندازی کرد. این روند، به عنوان یک نتیجه، باز و شفاف است. هرکسی می تواند برای تماشای محاکمه بیاید . علاوه بر این، دادگاه بین المللی جنایات بنگلادش تنها دادگاه جنایات جنگی در جهان است که متهمان می توانند درخواست تجدید نظر احکام خود را به یک دادگاه بالاتر مانند دیوان عالی بدهند و در واقع، در دیوان عالی کشور است که می تواند در احکام تجدید نظر کند و حکم اعدام را به حبس ابد تغییر دهد. به طور خلاصه، احکام دادگاه بین المللی جنایات جنگی منصفانه و عادلانه است و شهروندان بنگلادش این را می دانند. بیگانگان این دادگاه را مورد انتقاد قرار داده اند چرا که آنها می گویند تعداد زیادی از متهمان متعلق به حزب اپوزیسیون جماعت اسلامی بودند. دو مشکل با این اعتراض وجود دارد: اول، اعضای دیگر احزاب نیز توسط این دادگاه محاکمه می شوند. دوم، اگر شواهد جنایات جنگی کشف شود که اعضای جماعت اسلامی را متهم می کند، آیا محاکمه ای ساده دارند چون اعضای یک حزب مخالف هستند؟ آیا عدالت برای قربانیان - و اعضای خانواده شان - جنگ و نسل کشی سال 1971 به تعویق افتاده و رها شده؟ علاوه بر این، طبیعی است که برخی از رهبران حزب جماعت اسلامی محکوم به زندان شوند؛ حزب جماعت مخالف استقلال بنگلادش در سال 1971 هستند و با احزاب اپوزیسیون پاکستان برای نابودی آن همکاری می کنند. مردم بنگلادش با یک مشاهده، استدلال خالی را تشخیص می دهند.آنها می دانند که این جنایتکاران جنگی حداقل چه کرده اند. آنها از نزدیک شفافیت و اعتبار این دادگاه را دیده اند. آنها در این مبارزه فقط به عدالت اعتقاد دارند. به همین دلیل این محاکمات در بنگلادش به شدت محبوبیت دارد. ترجمه: الهیار الهی 301302
پنجشنبه ، ۵فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسکا نیوز]
[مشاهده در: www.iscanews.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها