محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804063338
پشت پرده تصمیم پوتین برای خروج نیرو از سوریه/ سود و هزینه های بازی پرخطر روسیه/ بمب فدرالیسم در سوریه
واضح آرشیو وب فارسی:زمان نیوز: مهم ترین هدفی که در پس ورود یکباره روسیه به جنگ سوریه وجود داشت، احیای روسیه در صحنه جهانی بود. تبدیل شدن به بازیگری کلیدی در جنگ سوریه ابزاری هوشمندانه و در عین حال پرخطر برای خروج از انزوا بود. روسیه در حالی فدرالیسم را مطرح می کند که اطمینان دارد مخالفان سوری و...اقدام روسیه مخالفان سوری را خرسند کرد پشت پرده تصمیم پوتین برای خروج نیرو از سوریه نویسنده : مارک کاتز * لوب لاگ / مترجم : حسین هوشمند / ولادیمیر پوتین سپتامبر گذشته زمانی که نیروهای روسی را به سوریه فرستاد، جهان را شگفت زده کرد. وی بار دیگر با اعلام خروج قسمت اصلی نیروهایش، همه را شگفت زده کرد. واکنش غربی ها به این مسئله همانند هر چیز دیگری که مربوط به پوتین می شود در رابطه با زرنگی وی و دلایل این کارش بوده است. بنابر گزارش شاهدان عینی، خروج نیروهای روسی به مسکو اجازه می دهد تا از یک مبارزه بی پایان خلاصی یابد و همچنین موجب می شود تا بشار اسد، رئیس جمهور سوریه فکر نکند که حمایت روسیه نامحدود است و به همین دلیل بهتر است در مذاکرات صلح مورد حمایت روسیه همکاری کند. این اقدام همچنین موجب کاهش تنش ها میان مسکو و غرب می شود و احتمال کاهش تحریم هایی که به خاطر اوکراین اعمال شده بود را افزایش می دهد. سرانجام موجب آرام شدن افکار عمومی روسیه و در جهت حمایت از پوتین می شود که امیدوار بودند این اقدامات تبدیل به «افغانستان دیگری» در سوریه نشود. اعلام خروج قسمتی از نیروها (اگر نگوییم تمام آنها) از سوریه ممکن است نشان دهنده رسیدن به تمام این هدف ها باشد. اما آیا این اقدام واقعاً به اندازه ای عاقلانه بوده است که در این زمینه موجب اعتبار آفرینی شود؟ اما آیا واقعاً این اقدام عاقلانه بوده و برای وی اعتباری بوده است؟ با تمام این تفاسیر اگر رئیس جمهور باراک اوباما به نخست وزیر حیدر العبادی خبر دهد که قسمت عمده نیروهای آمریکایی که برای مبارزه با داعش به عراق اعزام شده اند را از این کشور خارج می کند، این اقدام عاقلانه نخواهد بود. البته این احتمال هم وجود دارد که اقدام پوتین عاقلانه نباشد اما غرب همیشه تمایل دارد که اقدامات وی را زمانی که مورد شگفتی قرار می گیرد، عاقلانه تصور کند. با این حال در حال حاضر طرف های مختلف در خاورمیانه اعلام خروج نیروها توسط پوتین را اقدامی عاقلانه تلقی نمی کنند، اما آن را نشانه تنزل تعهد به حکومت اسد می دانند. اگرچه مقامات ایران سعی دارند دیدی مثبت نسبت به این اقدام روسیه داشته باشند، اما تهران و متحدینش نگران هستند که این اقدام پوتین نشانه ای از قصد وی برای سقوط اسد باشد، امری که تهران خواستار آن نیست. علاوه بر این در مقاله روز 16 مارس واشینگتن پست درباره روسیه و حضورش در سوریه، یکی از مقامات ناشناس حزب الله (گروه شبه نظامی لبنانی مورد حمایت ایران که با اسرائیل مبارزه و از حکومت اسد در سوریه حمایت می کند) به این نکته اشاره می کند: «این ترس وجود دارد که حزب الله هزینه خروج نیروهای روسیه از سوریه را خواهد داد.» این نکته قابل ذکر است که رئیس جمهور اسرائیل، رووین ریولین به مسکو سفر کرده و خواستار گرفتن تضمین شده است که خروج نیروها موجب تقویت ایران و حزب الله در سوریه نشود، جایی که اسرائیلی ها حضور روسیه را برای تاثیرگذاری بر این مورد بااهمیت می دانند. در مقاله دیگری از واشینگتن پست هم به این نکته اشاره می شود که جبهه النصره، شاخه القاعده که در حال مبارزه با حکومت اسد است در حال آماده شدن برای انجام «اقدامات تهاجمی» است. عادل الجبیر، وزیر خارجه عربستان سعودی هم که کشورش مدت ها است خواهان برکناری اسد است و از گروه های مخالف وی حمایت می کند اعلام کرد خروج نیروهای روسی «گامی بسیار مثبت» است. به عبارت دیگر نیروهای ضد اسد در منطقه به خروج نیروهای روسی به عنوان فرصتی نگاه می کنند که بتواند علیه حکومت اسد در میدان جنگ و یا در میز مذاکرات (و یا هر دو) اهرم نفوذ پیدا کنند. بنابراین آیا اقدام پوتین برای خروج نیروها از سوریه آن گونه که در غرب نگریسته می شود، اقدامی عاقلانه بوده است؟ یا این که تاییدی بر این نکته است که مسکو تصمیم گرفته است به بازیگران منطقه ای اجازه بدهد تا خودشان در سوریه به مبارزه بپردازند، همان گونه که بسیاری در خاورمیانه این گونه فکر می کنند؟ چیزی که می توان گفت این است که در طول هفته ها و ماه های آتی مطمئناً پوتین اقدامات تعجب آور دیگری در سوریه، اوکراین یا هر جای دیگری انجام می دهد که منجر به بروز بحث های مشابهی خواهد شد. * استاد دانشگاه جورج میسن ================================================================ پیشنهادی که مسکو را همچنان در موقعیت برتر قرار می دهد بمب فدرالیسم روسیه در سوریه النهار / از آن جا که روسیه خوب می داند توافق آتش بس برای آغاز دوره انتقال از جنگ به مرحله راه های سیاسی کافی نیست و بحران به زودی وارد ششمین سال خود می شود، برای همین مسکو به این سو رفت که اعلام کند ممانعتی با تشکیل جمهوری فدرال در سوریه در صورتی که سوری ها خودشان با آن موافقت کنند، ندارد. روسیه در حالی فدرالیسم را مطرح می کند که اطمینان دارد مخالفان سوری و حامیان آنها از ترکیه گرفته تا عربستان آن را قبول نمی کنند. برای این که اگر فدرالیسم در سوریه اجرا شود فقط محدود به مرزهای سوریه نخواهد بود. همه کشورهای منطقه که متشکل از اقلیت های دینی و نژادی هستند خواستار اجرای این نمونه برای خود خواهند شد. برای همین روسیه به گونه ای آن را مطرح می کند که گویی واقعا قرار است همه به مسکو بروند و آن را به عنوان راه حلی برای پایان دادن به بحران سوریه مطرح کنند، روسیه با این کار می خواهد تاکید کند که عملیات نظامی روسیه تنها برای اطمینان دادن به آغاز مرحله انتقالی در سوریه است و واقعا به دنبال راه حلی برای پایان یافتن بحران سوریه است. قبل از این که روسیه فدرالیسم را مطرح کند بر برگه های قدرتمند خود در سوریه افزود. این روسیه بود که واشنگتن را راضی کرد که با آتش بس موافقت کند چرا که تنها گزینه حقیقی برای طرف های سوری ای است که واقعا خواستار پایان دادن به جنگ هستند، با توجه به این نکته که مبارزه با تروریسم دیگر به اولویت های همه از جمله واشنگتن در سوریه تبدیل شده و دیگر امریکا همانند سابق سقوط بشار اسد را اولویت خود نمی داند. در این جا است که اختلافات در تعیین اولویت ها میان واشنگتن با ریاض و آنکارا به وجود می آید. روسیه یدی طولا در پیشنهادهایی از این دست در بحران سوریه دارد، مسکو با این کار توانست واشنگتن را راضی کند که به آتش بس تن دهد با وجود این که صحبت از گزینه هایی از جمله تهدید به ورود نظامی زمینی به سوریه به فرماندهی امریکا و با مشارکت کشورهای سنی عضو پیمان مبارزه با تروریسم شده است، کما این که عربستان نیز از آن سخن به میان آورده است. همان طور که روسیه توانست سوریه را به سمت آرامش یا همان آتش بس هدایت کند اکنون نیز می رود تا دست برتر را داشته باشد و عملا مخالفان بشار اسد را برای آشتی با حکومت سوریه ترغیب کند، از این رو می رود تا بسیاری از کسانی که از کشور خارج شدند تا از در مخالفت با بشار اسد در آیند را ترغیب کند که از در دوستی درآیید نه جنگ. اما نقش فعال نظامی و دیپلماتیک روسیه مورد قبول طرف های منطقه ای نیست، کشورهایی که خود را بازنده تحولات سوریه می دانند، قبل از همه ترکیه و عربستان و طیف های مخالف مورد حمایت آنها که به مرور می بینند که بازنده تحولات سوریه هستند. این مساله سبب می شود تا تلاش های روسیه و امریکا سخت تر از همیشه پیش رود. روسیه گزینه های بسیاری چه از لحاظ نظامی و چه از لحاظ سیاسی در اختیار دارد و اگر مصالحش ایجاب کند حتی گزینه حضور گسترده تر نظامی را نیز انتخاب می کند. در صورتی که روسیه چنین گزینه ای را انتخاب کند امریکا مجبور به مدارا خواهد شد برای این که در هر حالتی از رویارویی با روسیه اجتناب می کند. اما برای کسانی که دنبال راه حل سیاسی در سوریه نیستند، روسیه بمب فدرالیسم را در مقابلشان منفجر کرده است. ============================================================= مداخله ای نظامی که معادلات سیاسی را تغییر داد پوتین برای خروج از سوریه زمان مناسبی را انتخاب کرد بنیاد کارنگی / اعلام خبر خروج نیروهای روسیه از سوریه نباید چندان تعجب برانگیز باشد. پوتین مدعی است که به عمده هدف های خود -که عمدتا مربوط به سوریه نمی شود- رسیده است. اعلام خبر خروج نیروهای روسیه از سوریه در چهاردهم مارس برای غرب غیرمنتظره بود. اما روسیه در آغاز ورود به سوریه نیز اعلام کرد که تنها چند ماه عملیات آن به طول خواهد انجامید. از نگاه پوتین در مقطع فعلی تمامی اهداف دیپلماتیک، داخلی و نظامی محقق شده است. مردم روسیه در مورد گسترش بیش از اندازه تعهدات کشور خود در سوریه نگران بودند. این دغدغه وجود داشت که سوریه تبدیل به افغانستانی دیگر شود و تلفات بیش از اندازه، روسیه را مجبور به خروج خفت بار از سوریه کند. رهبری روسیه با درایت تمام زمانی مناسب را برای خروج از سوریه انتخاب کرد. مداخله روسیه در سوریه هزینه هایی داشت، اما هزینه آن در مقایسه با چهار سال جنگ داخلی زیاد نبود. بنا بر گزارش دیدبان حقوق بشر در سال 2015 نزدیک به ۱۷۰۰ غیرنظامی در اثر بمباران های روسیه کشته شدند. اما تعداد مهاجرانی که در تلاش برای گذر از مدیترانه غرق شدند، نزدیک به ۳۷۷۰ نفر بوده است. برای مسکو کشته شدن تعدادی از غیرنظامیان هزینه کمی برای تغییر در میدان نبردی است که منجر به کشته شدن نزدیک به 250 هزار نفر در چهار سال گذشته شده بود. در عرصه داخلی روسیه نیز تمایل به حمایت از درگیر ماندن کشور در بحران روسیه رو به افول گذاشته بود. یکی از فاکتورهای مهم دیگر جایگاه روسیه در دیپلماسی جهانی بود. پس از الحاق کریمه، سقوط هواپیمای مالزیایی و بحران دونباس روسیه سال 2015 را در انزوای دیپلماتیک کامل شروع کرد. پس از آغاز عملیات های نظامی روسیه، نشست های دیپلماتیک با حضور روسیه بار دیگر آغاز شد. با اینکه روسیه فرصت طلب و غیرقابل پیش بینی خوانده شده بود، توانست با مدیریت خود جریان منفی که به دنبال بحران اوکراین ایجاد شده بود را کنترل کند. روسیه توانست با پیاده کردن این استراتژی بار دیگر به عرصه دیپلماسی جهانی برگردد. ارزیابی اهداف نظامی روسیه در سوریه و دستیابی به آن ها بحث و بررسی بیشتری را می طلبد. هزینه عملیات های نظامی روسیه چندان زیاد نبود. پوتین شخصا هزینه های آن را در حد یک مانور نظامی اعلام کرده بود. اما در وضعیت اقتصادی بحرانی فعلی روسیه نمی تواند هزینه های عملیات نظامی را در طولانی مدت تحمل کند. در میدان زمینی روسیه توانست به شکل قابل توجهی معادلات را تغییر دهد. چهار سال جنگ مداوم، نیروهای نظامی حامی دولت خسته و ناتوان شده بودند، اما با حمایت بمباران های روسیه توانستند بسیاری از مواضع داعش را باز پس بگیرند. مهم ترین دستاورد مداخله روسیه این بود که گروه های معارض فهمیدند نمی توانند با زور دمشق را تصرف کرده و بشار اسد را از قدرت ساقط کنند. خروج ناگهانی نیروهای روسیه از سوریه ریسک قابل توجهی را متوجه مسکو می کند. ورود به سوریه توانسته جایگاه روسیه را در حل و فصل سیاسی منازعه با حضور قدرت های جهانی تثبیت کند، خروج روسیه در حالی که سایر کشورها جایگاه خود را حفظ می کنند می تواند موقعیت روسیه را به خطر بیندازد. اما توجه به این نکته نیز ضروری است که خروج نیروهایی روسی در زمان صلح صورت گرفته است و روسیه نیز قصد ندارد همه نیروهای خود را از سوریه خارج کندو مسکو پایگاه طرطوس و حمیمیم را حفظ خواهد کرد. آتش بس فعلی شکننده است و همین موضوع اهمیت خروج نیروهای روسی در زمان فعلی را شنان می دهد. اگر آتش بس منجر به صلح پایدار شود، روسیه می تواند اعلام پیروزی کند و اگر جنگ ادامه پیدا کند، روسیه در مقابل آن مسئولیتی ندارد. =============================================================== پوتین نتیجه لازم را از حمله نظامی گرفت سود و هزینه های بازی پرخطر روسیه در سوریه نویسنده : لوسیان کیم فارن پالسی / در چهاردهم مارس پس از سخنان وزیر دفاع و وزیر خارجه روسیه مبنی بر موفقیت عملیات های نظامی روسیه در سوریه و فراهم شدن زمینه های مذاکرات صلح به دنبال مداخله نظامی روسیه، پوتین اعلام کرد که ماموریت روسیه در سوریه به پایان رسیده و بنابراین نیروهای روسی از پانزدهم مارس از سوریه خارج خواهند شد. در شرایطی که مذاکرات صلح در ژنو آغاز شده و بشار اسد نیز از پیروزی هایی که در جبهه زمینی با کمک روسیه به دست آورده بود، بیش از اندازه خوشحال بود، روسیه اعلام کرد که نیروهای خود را از سوریه خارج می کند. خروج روسیه از سوریه مانند ورود آن ناگهانی و غیرمنتظره بود. توجیه کرملین برای ورود به جنگ سوریه، کمک به دولت مشروع مستقر در دمشق برای مبارزه با تروریسم بین المللی بود. از آنجایی که داعش اقدام به جذب نیرو از میان مسلمانان روسیه و جمهوری های جدا شده از شوروری سابق می کرد، پوتین انگیزه ای مضاعف برای جنگیدن با آنها و جلوگیری از بازگشت آنها به وطن داشت. وزیر دفاع روسیه برای اثبات ادعای خود مبنی بر موفقیت آمیز بودن عملیات های روسیه در سوریه به مواردی از قبیل آزاد کردن نزدیک به 400 منطقه مسکونی و کمک به دولت سوریه در قطع شریان لجستیکی تروریست ها و کشتن 2 هزار جنگجوی روس تبار داعش اشاره کرد. در کنار اهداف رسمی اعلام شده، نیات پشت پرده پوتین برای ورود کشورش به این جنگ نیز واجد اهمیت قابل توجهی است. در زمانی که روسیه اقدام به عملیات هوایی در سوریه می کرد، آمریکا و متحدان آن مدعی بودند که روسیه عمدتا مواضع نیروهای معارض و نه صرفا داعش را مورد هدف قرار می دهد. تعداد تلفات غیرنظامی به واسطه حملات هوایی روسیه مشخص نیست، اما این حملات، معارضان را از دستیابی به موفقیت در جبهه زمینی ناامید کرد. بمباران های روسیه نیروهای معارض را به پای میز مذاکره کشاند. نجات اسد اولین هدف ناگفته پوتین بود. دومین هدف ناگفته پوتین از ورود به جنگ سوریه نمایش قدرت نظامی احیا شده روسیه بود. به گفته یکی از فرماندهان نظامی روسیه و به نقل از روزنامه کامرسانت، یکی از مهم ترین هدف ها از ورود به جنگ سوریه آزمایش تسلیحات جدید در میدان نبرد واقعی بوده است. روز دوشنبه پوتین سربازان ارتش روسیه را به خاطر جنگیدن در ورای مرزهای خود و در مکانی که هیچ مرز مشترکی با روسیه ندارد، شایسته تحسین خواند. پیام رئیس جمهور واضح بود: پس از یک دهه افول، ارتش روسیه می تواند در هر زمان و مکانی به اهداف خود برسد. اما مهم ترین هدفی که در پس ورود یکباره روسیه به جنگ سوریه وجود داشت، احیای روسیه در صحنه جهانی بود. پس از حمله روسیه به اوکراین و الحاق کریمه، کشورهای غربی با منزوی کردن روسیه این کشور را از گردهمایی هایی بین المللی کنار گذاشتند. تبدیل شدن به بازیگری کلیدی در جنگ سوریه ابزاری هوشمندانه و در عین حال پرخطر برای خروج از انزوا بود. این استراتژی توانست به بار بنشیند. در سپتامبر سال گذشته و پس از آنکه روسیه نیروهای خود را در سوریه مستقر و علمیات های خود را آغاز کرد، وزیر دفاع آمریکا با وزیر دفاع روسیه تماس تلفنی برقرار کرد. به طور همزمان، لاوروف نیز رایزنی های خود را با جان کری برای دستیابی به راه حل های دیپلماتیک برای پایان دادن به جنگ آغاز کرد. جنگ سوریه حتی توانست تعامل پوتین با اوباما را نیز به همراه داشته باشد. در سپتامبر 2015 و در جریان نشست مجمع عمومی سازمان ملل دو رئیس جمهور با یکدیگر دیدار کردند. پس از اعلام خبر خروج نیروی های روسیه از سوریه در 14 مارس، پوتین در تماسی تلفنی با اوباما صحبت کرد. با این وجود مداخله نظامی روسیه در سوریه خالی از اشکال نبوده است. روسیه، ترکیه را به عنوان شریک خود، پس از سرنگونی یک سوخو 24 در نزدیکی مرز ترکیه از دست داد. دولت روسیه همچنین خطر افراطی شدن مسلمانان سنی در جنوب روسیه را که منتقد حمایت روسیه از اسد بودند، به جان خرید. بسیاری در آمریکا از جمله شخص اوباما پیش بینی کرده بودند که روسیه در باتلاق سوریه فرو خواهد رفت. کرملین از تجربه شوروی سابق در افغانستان و تجربه آمریکا در عراق درس گرفته و از اولین فرصت برای خروج خود از مهلکه استفاده کرد. پوتین همواره استراتژی ها و برنامه های خود را مخفی می کند و این ویژگی، پیش بینی گام های بعدی روسیه را غیرممکن می کند. در اوکراین نیز وی به همین ترتیب اقدام کرد. برخی از مفسران پیش بینی کرده اند که ممکن است هدف روسیه از خروج نیروهای خود از سوریه، افزایش فشار در جبهه اوکراین باشد. برخی از احتمال مقابله با داعش در لیبی یا افغانستان صحبت کرده اند. دعوی پوتین مبنی بر «پایان ماموریت» را نباید چندان تحت الفظی تعبیر کرد. در اولین گام، 60 جنگنده و هلی کوپتر ارتش روسیه از سوریه خارج خواهند شد. به گفته سخنگوی کرملین تاسیسات دریایی روسیه در پایگاه طرطوس و پایگاه هوایی حمیمیم به عملیات های خود و نظارت به برقراری آتش بس ادامه خواهند داد و این به معنای ادامه حضور سیستم دفاعی اس400 در روسیه است که پس از سرنگونی سوخو از سوی ترکیه، به سوریه منتقل شد. به این ترتیب، پوتین سوریه را رها نمی کند. در سوریه نیز مانند اوکراین، پوتین همه گزینه ها را حفظ خواهد کرد.
دوشنبه ، ۲فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زمان نیوز]
[مشاهده در: www.zamannews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها