تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835220756
بیماری مزمن موسیقی 0 دیدگاه برای این خبر “در حاشیه فضای پر التهاب این روزها”
واضح آرشیو وب فارسی:موسیقی ایرانیان: موسیقی ایرانیان – بیتا یاری: فضای پر التهاب موسیقی در روزهای پایانی سال بیش از آنکه نشان دهنده حجم مشکلات موجود در اینجامعه هنری باشد نشان از بیماری مضمنی بود که پس از سال ها زمزمه اکنون کاملا چهره خود را نمایان ساخته است. چهره ای که این بیماری از جامعه موسیقی ساخته است پر مخاصمه و دور احترام است. فضایی که در آن هر چه هست از عقلانیت خبری نیست و در این میان هم «مردی» نیست «که از خویش برون آید و کاری بکند»؛ چرا که مدیران و متولیان دارای پُست و چندین عنوانِ نهادهای موسیقی نیز در این مدت نشان دادند که از سوء مدیریت رنج می برند و راهکاری برای برون رفت از شرایط ندارند که اگر داشتند فضای موسیقی به مسیر کنونی امروز سوق نمی دادند و به ورطه ی تهی از احترام و آزادگی نمی کشاندند. دیگر بر کسی پوشیده نیست که سخن راندن از بالابردن آستانه تحمل آنهم در این شرایط، مضحکه فرض کردن شرایط است و بس. چراکه آن ها که با سکوت معنی دار خود شاهد جنجالهای این چند هفته پیاپی بوده اند گویا از این فضا به قدر کفایت محظوظ شده اند که سخنی از خویشتن داری و پایان کشمکش بر زبان نمی آورند. کافی است تنها از دور شاهد چند هفته گذشته به اجمال باشید تا عمق این بیماری برایتان مشخص شود. وعده انتخاباتی دولت: احیای درد ها برای اولین بار بود که موسیقی به عنوان هنر همیشه زیرضرب و فشار، در جایگاه یک وعده انتخاباتی بروز کرد و خانواده موسیقی سرخوش از این وعده ساخت؛ چرا که برای اولین بار در طی سی و اندی سال، حق و حقوقشان به رسمیت شناخته شده بود و پس از یکسال ونیم از روی کارآمدن دولت «تدبیر و امید» قفل ارکس تر سمفونیک تهران به دست کلید ریس جمهور با تخصیص بودجه سه میلیاردی، خارج از بودجه مصوب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، برای احیای ریشه ای ارکس تر کلید خورد. اما از انجاییکه سیستم ناکارآمد اداری و مدیریتی حاکم بر زیرمجموعه نهادهای شبه دولتی و دولتی در این سال ها تجربیات تلخی را برای موسیقی رقم زده بود، درنتیجه کار شناسان با بی اعتمادی تمام این فضا را برای رشد موسیقی کافی نمی دانستند و آن را از روز نخست مهتوم به شکست ارزیابی می کردند؛ چنانکه سابقه مدیران قبلی نیز نشان داده بود که در مجموعه های اینچنینی عاقبت آنچه مظلوم واقع می گردد خود موسیقی است که چنین نیز شد و با وعده انتخاباتی ریس جمهور در زیرمجموعه وزارت ارشاد چنان برخوردی صورت گرفت که در یک مجموه ای همچون فدراسیون فوتبال که آوازه ناسالم بودنش احتیاجی به بازگویی ندارد کمتر اتفاق می افتد. اگر در مجموعه های متولی فرهنگ و هنر قبلی، به موسیقی و اهالی آن ظلمی صورت گرفته بود و یا با تعطیلی کشاندن موسیقی از هوادارنش دریغ شده بود این تضییع از جانب کسانی بود که وابستگی به خانواده موسیقی و یا تجربه و رابطه ای با این هنر نداشتند ولیکن این بار این ظلم متولی وارصورت گرفت و از سوی کسانی در حق موزیسین ها اجحاف شد که اتفاقا در کارنامه خود سابقه رتق و فتق امور هنری را دارند. با دوباره معلق شدن ارکس تر سمفونیک تهران دردهایِ حقارت بارِ دیرینه، نیش تر خوردند و به یکباره بروز کردند. این بار دعوای اهالی موسیقی بر علیه یک استاد بلند آوازه دیگر جایی برای وااسفا و اظهار تاسف باقی نگذاشت و تنها نشان داد که چقدر اهالی موسیقی در محروم ساختن یکدیگر تعجیل به پیشی گرفتن از هم دارند و آنگونه که می گویند اهالی موسیقی و بزرگانش چندان تفاوتی با جامعه فوتبال ندارند و ای بسا آنگونه که در ادبیات بیانیه بنیاد رودکی هم ظاهر شد بسیار دور از عقلانیت و درایت هستند. و ضمنا مدیران بالادستی این نهاد ها بیشتر از آنکه به دنبال راهکار عاجل پایین آوردن التهابات باشند همانند یک ارباب از جنگ گلادیاتور ها لذت می برند و از دور به تماشا نشسته اند. همین مسایل کافی است تا متقاعد شویم که مدیران میانی می بایست در سیاستهای خود تجدید نظر کنند و یا مدیران ارشد وزارت فرهنگ برای آن ها جایگزین شایسته ای پیدا کنند تا این فضای پر التهاب به نام دولت تدبیر و امید ثبت نگردد. جانبدارانه، دور از جایگاه صنفی و عقلانیت البته آنگونه که تجربه نشان داده بود تنها مدیران و متولیان منسوب به دولت نسیتند که در دمیدن بر کوس رسوایی دیگران در تلاشند بلکه وقتی عقلانیت در جامعه حاکم نباشد حتی متولیان رفتارهای صنفی نیز دچار خطا می گردند. خطایی که جایگاه یک صنف را به شدت متزلزل و جانبدارانه می کند. و این مساله با بازنشر یادداشت خشمگینانه هوشنگ کامکار در روی سایت خانه موسیقی به شکلی ناگوار بروز پیدا کرد. چرا که در هفته پیش از آن، خانه موسیقی در اقدامی عقلانی شکایت خود از ساسان فاطمی را پس گرفته بود و انتظار نمی رفت به این زودی دوباره مرتکب رفتار غیرصنفی و دور از درایت گردد. مدیران خانه که اتفاقا خود را زعمای قوم موسیقی می دانند با این عمل نشان دادند که چرا منتقدین آن ها در خواسته ای عقلانی به تغییر می اندیشند.
چهارشنبه ، ۲۶اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: موسیقی ایرانیان]
[مشاهده در: www.musiceiranian.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 85]
-
گوناگون
پربازدیدترینها