تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806847358
راي‌هايي كه اصولگرايان به سبد ليست اميد ريختند
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: راي‌هايي كه اصولگرايان به سبد ليست اميد ريختند
هر انتخاباتی رقابت بخش تفکیک ناپذیر در رفتار‌ها و گفتارهای اجتماعی است وهرکس به گمان خود سعی می‌کند رقیب را از صحنه رقابت دور كند تا قدرت را در دست گیرد، این روند درهمه جهان به سبک و سیاق خود مرسوم است، اما آنچه دراین گونه رقابت‌ها برازنده نیست گفتارغیر اخلاقی و زیر پا گذاشتن اصل رقابت ورفاقت در انتخابات است. دروغ، شایع پراکنی، تهمت زدن، پاره کردن عکس‌های رقیب، پخش کردن شبنامه وغيره که نه عقلایی است، نه اخلاقی و نه شاخصی از توسعه سیاسی درهر کشور برای رسیدن به قدرت است.
به گزارش نامه نیوز، هر انتخاباتی رقابت بخش تفکیک ناپذیر در رفتار‌ها و گفتارهای اجتماعی است وهرکس به گمان خود سعی می‌کند رقیب را از صحنه رقابت دور كند تا قدرت را در دست گیرد، این روند درهمه جهان به سبک و سیاق خود مرسوم است، اما آنچه دراین گونه رقابت‌ها برازنده نیست گفتارغیر اخلاقی و زیر پا گذاشتن اصل رقابت ورفاقت در انتخابات است. دروغ، شایع پراکنی، تهمت زدن، پاره کردن عکس‌های رقیب، پخش کردن شبنامه وغيره که نه عقلایی است، نه اخلاقی و نه شاخصی از توسعه سیاسی درهر کشور برای رسیدن به قدرت است.
رقابت انتخاباتی زمانی ارزش پیدا می‌کند که هر گروه، حزب یا جناح به دنبال منافع کشور بر اساس داشته‌ها، داده‌ها وبرنامه‌هاي خود باشد وسعی کند طی یک پروسه درازمدت و برنامه ریزی شده از رقیبش پیشی گیرد و رای مردم را جذب كند، اما وقتی این رقابت در عرصه‌های اجتماعی وسیاسی تبدیل به سنگ اندازی، یا جوسازی و تخریب می‌شود، ارزش رقابت انتخاباتی را کم و جایگاه گروه تخریب کننده را تنزل می‌دهد.
در انتخابات ۷ اسفند این امر گویا برای اقلیتی از نان شب واجب‌تر شده بود که به هر طریقی رقیب را زمینگیر کرده تا از حدش تجاوز نکند، انگلیسی خواندن رقیب، وابسته کردن آن‌ها به غرب وآمریکا، حمایت عربستان ازیک جناح، حمایت کانال‌های ماهواره‌ای از یک گروه، آشوبگر، نفوذی وصد‌ها القاب دیگرکه باعث شود عرصه بر رغیب تنگ شود.
اما رقیب با درس گرفتن ازگذشته وخرد ورزی شورای سیاستگذاری توانست خود را از ورود به بازی‌اي که اقلیت‌ها به راه انداخته بود ند دور نگه‌دارد، تا دردام تبلیغات طوفانی آن‌ها وارد نشوند، منشوراخلاقی‌اي که عارف برای نیروهای تحت امرش ازابتدا نوشته بود وهمه موظف به رعایت آن شدند، یکی از تازه‌های انتخابات درادوار گذشته بود، گر چه هر برنامه یا دستوری نسبی است، اما رعایت منشور اخلاقی اعضای لیست امید زبانزد خاص و عام بود، هر قدر بیشتر مورد اتهام قرار گرفتند باسعه صدر برخورد کردند، القاب مختلف به‌کار بستند اما همدیگر را به خویشتنداری توصیه كردند، چنین رفتارهای عقلایی بود که سبب شد سیل مردم برای دفاع از اخلاق در انتخابات وپیروزی عقلانیت سیاسی، به صندوق‌های رای هجوم ببرند و به لیست کامل امید رای دهند (باوجود اینکه بیشتراعضای آن شناخته شده نبودند) وحماسه‌ای مانند آنچه که در سال ۹۲ خلق کردند باردیگر در سال ۹۴ تجدید نمایند.
سوالی که مطرح مي‌شود این است اگر رقیب به جای این همه تبلیغات منفی یک سویه به برنامه‌های خود متمرکز می‌شد ومردم را نسبت به اهدافش آشنا می‌کرد نتیجه بهتری نمی‌گرفت؟ اگر اصولگرایان تمام هم و غم‌شان را برای وحدت ویکدست کردن لیست خود در انتخابات صرف می‌کردند نتیجه بهتری نمی‌گرفتند؟ اگر اصولگرایان شناخته شده به گروه اندک توصیه می‌کردند که رقیب مورد تایید شورای نگهبان قرارگرفته و نباید به آن‌ها انگ‌های سیاسی زد نتیجه بهتری نمی‌گرفتند؟ اصولگرایان چه چیز کم داشتند که ازرقیب خود یک مترسک سیاسی ساختند شاید مردم از آن‌ها فاصله بگیرند؟
اگر یک مقایسه جزیی به داشته‌های اصولگرایان در سطح کشوردرمقابل رقیبش بیندازيم آن‌وقت حق می‌دهید که آزآن‌ها بپرسند امکانات شما کجا؟ داشته‌های آن‌ها کجا؟ صدا وسیما شبانه روز در اختیارتان بود، روزنامه‌ها متنوع، قبضه کردن پایتخت کشورجهت تبلیغ و عکس‌های رنگارنگ (شهرداری نیز کم و بیش با آن‌ها بود) شورای شهر، خبرگزاری‌ها، مساجد، هيئت‌های مذهبی، وسایل عمومی، فرهنگسرا‌ها وغيره که بیان همه از حوصله متن خارج است، با این همه امکانات چرا در تهران و بعضی شهرستان‌ها لیست آن‌ها نتیجه نگرفت؟ آيا مشکل انتخاب نشدن لیست اصولگرایان در تهران ازرقیب بود یا ازروند تخریب اقلیتی و سکوت
معنی داراکثریتی؟
نتیجه آن همه تخریب غیر اخلاقی چه شد؟ جز اینکه خوراکی شد برای دیگران و شکست دیگری رقم خورد برای دوستان، اگرچه شکست ازصندوق رای روندی است که برای هر گروه و جناحی رخ می‌دهد و در اصطلاح سیاسی گردش نخبگان است. بزرگی می‌گفت سیاستمدار با هوش، بیش از همه، به دنبال شناخت و درک افکار عمومی است، چون سیاستمدار بزرگ، اندیشه خود را درگیر رخدادهای کوچک نمی‌کند. اگر چه افراط و تفریط درهر گروه و جناحی وجود دارد، اما نباید به واسطه عمل غیراخلاقی اقلیتی، اکثریتی را نفی کنیم، اصولگرایان در کشور رقیب امید هستند نه دشمن امید، پس بهتر است رقابت درفرآیند انتخابات را تبدیل به رفاقت در سازندگی کشور کنیم، پاینده باد ایران، زنده باد مردم ایران.
منبع: تیک
۱۹ اسفند ۱۳۹۴ - ۱۱:۴۹
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
سیاسی
پربازدیدترینها