با خروج اموال شخصي پادشاه صورت گرفت آخرين پرده انحلال سلطنت نپال

واضح آرشیو وب فارسی:شبکه خبر: با خروج اموال شخصي پادشاه صورت گرفت آخرين پرده انحلال سلطنت نپال
گروه بين الملل، آرش مومنيان؛ گيانندرا شاه مخلوع پنال چهارشنبه بعد از انتقال وسايل شخصي اش به خارج كاخ اصلي سلطنتي در مركز كاتماندو پايتخت نپال از اين كاخ خارج شد و با بسته شدن درهاي كاخ پشت سر او پرونده سلطنت 240 ساله اين كشور براي هميشه بسته شد.مقامات كاخ سلطنتي نپال اعلام كردند گيانندرا كه ماه گذشته ميلادي در پي تصميم مجلس موسسان قانون اساسي نپال از سلطنت بركنار شده است به شكارگاه سلطنتي در حومه كاتماندو نقل مكان مي كند. پانيندرا راج پاتاك مدير بخش مطبوعات كاخ سلطنتي نپال ظهر چهارشنبه در مصاحبه يي تلفني تاكيد كرد گيانندرا تا پيش از پايان اين روز كاخ را ترك خواهد كرد. او گفت شاه مخلوع نپال كه تا ظهر چهارشنبه هنوز مشغول جمع آوري وسايل شخصي اش بوده، پيش از ترك كاخ حوالي ساعت پنج بعدازظهر به وقت محلي آخرين نطق خود را خطاب به ملت نپال ايراد خواهد كرد.مجلس موسسان قانون اساسي نپال كه در پي انتخابات 10 آوريل 2008 تشكيل شد با اتكا به اكثريت مائوئيست هاي حاضر در اين مجلس 28 ماه مه سال جاري نپال را به طور رسمي به عنوان جمهوري معرفي كرد و به سلطنت گيانندرا كه در پي حادثه يي خونين در سال 2001 قدرت را در اين كشور به دست گرفته بود، خاتمه داد.انحلال سلطنت نپال كه چهارشنبه با خروج گيانندرا از كاخ سلطنتي آخرين مرحله آن انجام شد نتيجه قرارداد صلحي است كه در سال 2006 بين شورشيان مائوئيست و ديگر احزاب مخالف حاكميت گيانندرا به امضا رسيد. اين قرارداد صلح خود در حقيقت واكنشي بود به تمايلات سياسي گيانندرا براي ايجاد يك نظام سلطنتي خودكامه كه موجب نزديكي احزاب سنتي و فعال در فضاي سياسي نپال به شورشيان مائوئيست و در نهايت اتحاد آنها عليه نظام سلطنتي اين كشور شد.اكنون پس از پايان آخرين پرده انحلال سلطنت در نپال، مجلس موسسان قانون اساسي نپال در حالي وارد ادامه روند طولاني تر قانونگذاري مي شود كه 220 كرسي از مجموع 575 كرسي اين مجلس در اختيار مائوئيست هاست؛ گروهي كه هنوز نامش از فهرست گروه هاي تروريستي امريكا خط نخورده است.گيانندرا اكنون پس از سكوتي طولاني كه ظاهراً گزينه يي عاقلانه بوده است در حالي به شكارگاه سلطنتي نقل مكان مي كند كه مائوئيست ها ظاهراً از وي خواسته بودند با كنار گذاشتن تمام مظاهر حكومت سلطنتي به عنوان شهروندي عادي به زندگي خود ادامه دهد. گيانندرا كاخ بزرگ و مجلل سلطنتي را كه در مركز فضاي سبز وسيعي در مركز كاتماندو قرار داشت ترك مي كند تا اين كاخ به موزه تبديل شود، اما به ساختماني بتوني و نه چندان زيبا مي رود كه دست كم هنوز ابعاد بزرگ آن نشان مي دهد كه ملكي سلطنتي است و در مركز منطقه حفاظت شده طبيعي در اطراف كاتماندو قرار دارد.گيانندرا همچنين از دولت نپال خواسته بود 400 تن از سربازان گارد را در اختيار وي باقي بگذارند كه دولت تنها با 75 محافظ شخصي موافقت كرده است. علاوه بر اينها گيانندرا و همسرش ملكه كومال در اين نقل مكان از خدمات 600 خدمتكار داخلي قصر محروم خواهند شد. مودراج دوتل سخنگوي وزارت كشور نپال در اين باره گفت؛ «تمامي مستخدمان سابق دربار سلطنتي شامل منشي هاي دربار، مستخدمه ها، باغبان ها، آشپزها و نظافتچي ها به كارمندان دولت تبديل مي شوند.»پاراس فرزند گيانندرا كه گفته مي شود شيوه زندگي و خوشگذراني هاي افراطي او در خدشه دار كردن چهره پدرش موثر بوده نيز به خانه يي شخصي در منطقه ديپلماتيك كاتماندو نقل مكان مي كند. گوويندا كوسوم از اعضاي كميته دولتي مميزي اموال سلطنتي نيز اعلام كرد به زودي مسوولان كاخ سفيد سلطنتي كاتماندو تاج و عصاي سلطنتي را به اين كميته تحويل خواهند داد. او گفت؛ «بعد از اينكه شاه از كاخ خارج شود ما قادر خواهيم بود سياهه دقيق تري از اموال سلطنتي تهيه كنيم.» پايان سلطنت همچنين به معناي توقف در پرداخت حقوق به 16 عضو خانواده سلطنتي خواهد بود. هرچند گفته مي شود گيانندرا شخصاً بيش از 200 ميليون دلار در شركت ها و فعاليت ها تجاري نپال سرمايه گذاري كرده و عوايد آنها براي گذران امور زندگي او البته در سطحي نازل تر از سطح سلطنتي كفايت مي كند.گيانندرا كه آخرين عضو از خاندان سلطنتي «شاه» به شمار مي رود منفورترين عضو اين خاندان در تاريخ سلطنت نپال نيز محسوب مي شود. در واقع خاندان سلطنتي نپال تا سال 2001 يكي از آرام ترين و در ظاهر باثبات ترين خاندان هاي سلطنتي جهان به شمار مي رفت و «بيراندوا بير بيكرام شاه دو» كه از سال 1971 تاجگذاري كرده بود محبوبيت قابل توجهي بين مردم نپال داشت. اما روز اول ژوئن 2001 به نوشته اسناد و مدارك پليس ديپندرا وليعهد پادشاه نپال با تيراندازي به اعضاي خاندان سلطنتي در سالن غذاخوري كاخ همگي از جمله پدرش را به قتل رساند و پس از آن با شليك گلوله يي به زندگي خود نيز خاتمه داد. به اين ترتيب با مرگ ديپندرا كه سه روز در كما بود گيانندرا كه زمان وقوع حادثه خارج از كاتماندو به سر مي برد به عنوان تنها وارث تاج سلطنتي بر تخت نشست. نجات معجزه آساي همسر و فرزند گيانندرا از حادثه كاخ كاتماندو ترديدهاي بسياري را درباره نقش او در اين حادثه برانگيخته است. نفرت عمومي از گيانندرا در سال 2005 زماني به اوج خود رسيد كه او به جاي معرفي دولت خود شخصاً هدايت دولت را به عهده گرفت و اعلام حكومت نظامي كرد.اعتراضات عمومي كه پس از اين اقدام گيانندرا آغاز شد در نهايت موجب عقب نشيني وي و امضاي تفاهمنامه يي بين مائوئيست ها و احزاب سنتي شد كه اساس انتخابات مجلس موسسان قانون اساسي قرار گرفت.چه كسي به جاي گيانندرا مي آيد؟اكنون به رغم اعلام حكومت جمهوري در نپال چنين پيش بيني مي شود كه مائوئيست ها بيشترين تاثير را بر روند تنظيم قانون اساسي اين كشور داشته باشند؛ روندي كه مجلس موسسان قانون اساسي را طي دو سال آينده به خود مشغول خواهد كرد.در حقيقت سال ها پيش در اواسط دهه 1990 زماني كه مائوئيست هاي نپال اسلحه برداشتند و عمليات چريكي خود را در كوه هاي هيماليا آغاز كردند شايد حتي تصور چنين پيروزي از طريق مراجعه به آراي مردمي برايشان دشوار بود.مائوئيست هاي نپال در سال 1994 از انشقاق در «حزب كمونيست نپال» شاخه «مركز وحدت» پديد آمده و تا يك سال از همين نام استفاده مي كردند. آنها همان گونه كه از نام شان پيداست از فلسفه مائو تسه تونگ بنيانگذار جمهوري خلق چين پيروي مي كنند و آن گونه كه در اساسنامه خود ذكر كرده اند، از ايدئولوژي «ماركسيسم- لنينيسم- مائوئيسم و راه پراچاندا» پيروي مي كنند. آنچه شايد پيروزي بزرگ را در انتخابات آوريل براي مائوئيست ها به ارمغان آورد «راه پراچاندا» بود. «پراچاندا» نام چريكي بوشپا كمال داهال رهبر مائوئيست هاي نپال است كه از جمله افرادي بود كه توانست در انتخابات آوريل با راي مستقيم مردم به مجلس موسسان قانون اساسي راه پيدا كند. او كه پيش از اين فرماندهي «ارتش آزاديبخش خلق نپال» شاخه نظامي مائوئيست ها را نيز بر عهده داشته به اعتقاد مائوئيست هاي نپال آموزه ها و سياست هايي را تنظيم كرده و پرداخته است كه در شكل گيري و موفقيت اين حزب مطابق با فرهنگ و ساختار جامعه نپال موثر بوده است، چرا كه اصل تطابق فرهنگي ماركسيسم- لنينيسم با فرهنگ بومي از ايده هاي اوليه و اصول حركت هاي مائوئيستي است.اين گروه همان گونه كه استراتژي انقلاب هاي مائوئيستي تبليغ مي كند «نبرد خلق نپال» را از سال 1996 در مناطق روستايي آغاز كرد. اساس اين شيوه نبرد چريكي با نيروهاي دولتي در مناطق روستايي و به دست گرفتن كنترل اين مناطق بود. آنها در مرحله بعد به آموزش در روستاها روي مي آوردند تا از اين طريق نيروهاي بيشتري براي خود گرد آورند و در نهايت معتقد بودند با به تصرف درآوردن مناطق روستايي، شهرها را كه در اختيار دولت مانده محاصره كرده و با يك عمليات نهايي كنترل مركز را به دست مي گرفتند. در واقع مائوئيست هاي نپال حتي يك بار در سال 2004 توانستند كاتماندو را به مدت دو هفته در محاصره خود درآورند اما اين محاصره بي نتيجه به پايان رسيد. شايد در آن دوران مائوئيست ها و رهبري اين جنبش به تنها چيزي كه فكر نمي كرد اين بود كه برنامه هاي آموزشي اين گروه در روستاها به جاي پرورش مبارز، راي دهندگاني را تربيت مي كند كه روزي از طريق انتخابات پيروزي اين حزب را رقم مي زنند.در واقع به عقيده تحليلگران مائوئيست ها پيروزي خود را مرهون ارتباط گسترده خود با بدنه اصلي جامعه نپالي هستند كه به طور عمده در روستاها و دور از زندگي شهري و مدرن به سر مي برند. اين عاملي است كه رقباي ديگر مائوئيست ها مانند «حزب كنگره نپال» كه حزب سنتي شهرنشين و متمركز در كاتماندو بود، از آن بي بهره بوده اند.
پنجشنبه 23 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: شبکه خبر]

[مشاهده در: www.irinn.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 427]