تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820312455
بی‌کیفیتی بنگاههای مدرک‌دهی را چگونه جبران کنیم؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سه‌شنبه ۴ اسفند ۱۳۹۴ - ۱۱:۵۰
فرشاد پیله‌چی - معاون آموزشی جهاد دانشگاهی واحد استان قزوین آموزش تخصصی و مهارتی در ایران با دو پدیده‌ی مهم در دوران بعد از انقلاب اسلامی مواجه شده است. نخست عقب‌ماندگی تاریخی در توسعه‌ی کمی آموزش عالی ایران و دیگری رشد سریع جمعیت که باعث افزایش تقاضا برای ورود به دانشگاه‌ها شد. البته عوامل دیگری از جمله زمینه‌های فرهنگی جامعه و ضعف بازار کار، برای دارندگان مدرک دیپلم نیز نقش مهمی در افزایش تقاضا برای ورود به آموزش عالی داشته است. مجموعه‌ی این عوامل موجب شد تا سیاست توسعه‌ی کمی آموزش عالی، در رأس برنامه‌های وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و دانشگاه‌های کشور قرار گیرد. راه‌اندازی دوره‌های شبانه، تأسیس دانشگاه پیام نور و دانشگاه جامع علمی-کاربردی، تأسیس مؤسسات غیردولتی غیرانتفاعی، تأسیس دانشگاه آزاد اسلامی، راه‌اندازی دوره‌های نوبت دوم و فعال‌کردن آموزش عالی الکترونیک و تأسیس دوره‌های آموزشی مشترک با دانشگاه‌های معتبر خارج از کشور، از جمله‌ی این سیاست‌ها به شمار می‌آیند. اما نکته‌ی قابل‌تأمل این است که آیا برای این حجم از دانشجویان، تمهیدی جهت اشتغال اندیشیده شده است؟ و دیگر اینکه آیا دانشجویان در دانشگاه‌ها، دوره‌های آموزشی باکیفیت و مؤثر در بازار کار را فرا می‌گیرند؟! نتیجه‌ی این رشد بی‌رویه این شد که جمعیت دانشجویی کشور، از حدود 150 هزار نفر در سال 1357، به حدود سه و نیم میلیون نفر در سال 1386 افزایش پیداکرده است. لذا باید فکری برای این فارغ‌التحصیلان دانشگاهی کرد، که امری اجتناب‌ناپذیر است! ازجمله کارهایی که می‌توان انجام داد، ارائه‌ی آموزش‌های کوتاه‌مدت کیفی در راستای اتصال حلقه‌ی مفقوده‌ی دانشگاه و صنعت است. برای تحقق این امر، موارد و حوزه‌های مختلفی را باید به‌عنوان شاخصِ تأثیرگذار مد نظر قرار داد. استفاده از برندی معتبر و مطمئن، داشتن فضای فیزیکی مناسب و در دسترس، ارائه‌ی دوره‌های مورد نیاز و ضروری جامعه با سرفصلی عملیاتی، استفاده از بانک استادان توانمند و اطلاع‌رسانی به عموم و توجیه آنان که علت استفاده از این دوره‌ها را بدانند، مهم‌ترین ملاک‌هایی هستند که باید مورد توجه قرار بگیرند. متأسفانه در سنوات گذشته مؤسسات آموزشی نیز مانند دانشگاه‌ها، گسترش فزاینده‌ای پیدا کردند و از طرفی سازمان فنی و حرفه‌ای نیز وزن سنگینی از آموزش مهارتی کشور را بر عهده گرفت؛ ولی در این حوزه نیز با افزایش کمیت، بار دیگر کیفیت در حال قربانی‌شدن است و صنعتِ آموزش از اولویت اولش که افزایش دانش و آگاهی عموم مردم است در حال دور شدن است و اولویت بعدی که بُعد تجاری ماجراست، مهم‌ترین قسمت کارشده است. همین امر سبب شده است تا حلقه‌ی دومی که به دور مردم بسته شده نیز، نیاز آنان را برطرف ننماید. حلقه‌ی دوم، یعنی آموزش‌های تخصصی مهارتی که توسط مؤسسات آموزش داده می‌شود، باید به داد حلقه‌ی اول یعنی دانشگاه که در حال حاضر به یک بنگاه مدرک‌دهی تبدیل‌شده برسد، ولی آن‌هم در باتلاق مسائل مالی دست‌وپا میزند! تنها نکته‌ی مثبتی که وجود دارد این است که همچنان راه نجات وجود دارد و آن سازمان‌دهی این آموزش‌هاست. چراکه حلقه‌ی اول داستان طولانی برای حل شدن دارد. اما چگونه؟ اگر ما بتوانیم با یک نگاه فرهنگی، دوباره این فرهنگ را جا بیندازیم که می‌شود محور، آموزشِ مردم باشد و به پیوست آن مسائل مالی را دنبال کنیم، می‌توان امیدوار بود که حداقل وقتی دانشجویان از بنگاههای مدرک‌دهی بیرون آمدند، با سپری کردن زمان خود در مراکزی که تخصص مورد نیاز کار را به ایشان آموزش می‌دهد، وارد بازار کار شوند. ملاک‌های یک مجموعه یا مرکز مناسب جهت آموزش در بالا اشاره شد. در پایان به این موضوع اشاره می‌کنم که اگر کیفیت آموزشی در هر شهر، کشور و... افزایش پیدا نکند قطعاً آینده‌ی خوبی برای آن جامعه نمی‌توان متصور بود. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها