دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1862511225
زاپاس؛ فرمولی تکراری از «پایتخت» سیروس مقدم
واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران: زاپاس؛ فرمولی تکراری از «پایتخت» سیروس مقدم
زاپاس فیلمی که حفره های خالی سینمایی بودنش به چشم می‌آمد.
زاپاس یک کمدی رمانتیک ایرانی بود که خوب می‌خنداند، اما حوصله مخاطب را هم سر می‌برد، قشنگ بود و دیدنی اماکسالت آور هم می‌شد و تماشایش لذت بخش اما در عین حال خسته کننده بود.
چنین تناقضاتی از تفاوت میان مدیوم‌های سینما و تلویزیون می‌آیند. زاپاس تقریباً یک تله فیلم است که البته در بعضی فرازها مقداری به قالب سینما نزدیک شده و اگر در سالن سینما نمایش داده نمی‌شد، نه حوصله کسی را سر می‌برد، نه کسل می‌کرد و نه خسته کننده می‌شد.
این فیلم را باید در تلویزیون دید و وسطش بلند شد و برای ریختن چای تا آشپزخانه رفت، لابه لای تماشای آن یک نگاهی به گوشی تلفن همراه انداخت و یکی دو تا دیالوگ بی ربط به فیلم هم با اطرافیان رد و بدل کرد.
برای تماشای این کار باید روی متکای مبل خانگی لم داد و یا وسط دیدنش شام خورد اما تمرکزی که سالن سینما در دیدن یک فیلم به مخاطب تحمیل می‌کند، طوریست که زاپاس را خسته کننده به نظر خواهد آورد.
سینما یعنی صندلی‌هایی که در سالنی تاریک، همه روبروی یک پرده بزرگ قرار گرفته‌اند؛ پرده‌ای که محتویات آن تنها چیزهای دیدنی در آن ساعات تاریکی هستند و دنیای درونشان را تا وقتی تیتراژ بالا نیامده، باید واقعی‌تر از دنیای واقعی اطراف فرض کرد. این یعنی تحمیل یک تمرکز بالا بر مخاطب، اما حساب تلویزیون کاملاً سواست چون فضای فیلم دیدن در این دو قالب کاملاً با هم متفاوت هستند و از آن طرف فیلم‌های پر از جزئیات هم که اگر لحظه‌ای سری بجنبد، رشته ماجرا از دست می‌رود، مناسب فضای تلویزیون نیستند. تلویزیون یک لذت بی دردسر است اما سینما یعنی یک لذت نفس‌گیر.
زاپاس تلویزیونی بود و اگرچه جذابیت‌هایی داشت اما وقتی با آن همه تمرکز تماشا می‌شد، حفره‌های خالی سینمایی بودنش به چشم می‌آمدند.
فضای این فیلم به شدت یادآور فضای سریال «داستان‌های جزیره» است که برای ایرانی شدنش از فرمول «پایتخت» استفاده شده و اصلاً اثر بدی نیست اگر آن را در سینما تماشا نکنیم.
۱۷ بهمن ۱۳۹۴ - ۰۸:۱۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-