محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855747745
زاپاس؛ فرمولی تکراری از «پایتخت» سیروس مقدم
واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران: زاپاس؛ فرمولی تکراری از «پایتخت» سیروس مقدم
زاپاس فیلمی که حفره های خالی سینمایی بودنش به چشم می‌آمد.
زاپاس یک کمدی رمانتیک ایرانی بود که خوب می‌خنداند، اما حوصله مخاطب را هم سر می‌برد، قشنگ بود و دیدنی اماکسالت آور هم می‌شد و تماشایش لذت بخش اما در عین حال خسته کننده بود.
چنین تناقضاتی از تفاوت میان مدیوم‌های سینما و تلویزیون می‌آیند. زاپاس تقریباً یک تله فیلم است که البته در بعضی فرازها مقداری به قالب سینما نزدیک شده و اگر در سالن سینما نمایش داده نمی‌شد، نه حوصله کسی را سر می‌برد، نه کسل می‌کرد و نه خسته کننده می‌شد.
این فیلم را باید در تلویزیون دید و وسطش بلند شد و برای ریختن چای تا آشپزخانه رفت، لابه لای تماشای آن یک نگاهی به گوشی تلفن همراه انداخت و یکی دو تا دیالوگ بی ربط به فیلم هم با اطرافیان رد و بدل کرد.
برای تماشای این کار باید روی متکای مبل خانگی لم داد و یا وسط دیدنش شام خورد اما تمرکزی که سالن سینما در دیدن یک فیلم به مخاطب تحمیل می‌کند، طوریست که زاپاس را خسته کننده به نظر خواهد آورد.
سینما یعنی صندلی‌هایی که در سالنی تاریک، همه روبروی یک پرده بزرگ قرار گرفته‌اند؛ پرده‌ای که محتویات آن تنها چیزهای دیدنی در آن ساعات تاریکی هستند و دنیای درونشان را تا وقتی تیتراژ بالا نیامده، باید واقعی‌تر از دنیای واقعی اطراف فرض کرد. این یعنی تحمیل یک تمرکز بالا بر مخاطب، اما حساب تلویزیون کاملاً سواست چون فضای فیلم دیدن در این دو قالب کاملاً با هم متفاوت هستند و از آن طرف فیلم‌های پر از جزئیات هم که اگر لحظه‌ای سری بجنبد، رشته ماجرا از دست می‌رود، مناسب فضای تلویزیون نیستند. تلویزیون یک لذت بی دردسر است اما سینما یعنی یک لذت نفس‌گیر.
زاپاس تلویزیونی بود و اگرچه جذابیت‌هایی داشت اما وقتی با آن همه تمرکز تماشا می‌شد، حفره‌های خالی سینمایی بودنش به چشم می‌آمدند.
فضای این فیلم به شدت یادآور فضای سریال «داستان‌های جزیره» است که برای ایرانی شدنش از فرمول «پایتخت» استفاده شده و اصلاً اثر بدی نیست اگر آن را در سینما تماشا نکنیم.
۱۷ بهمن ۱۳۹۴ - ۰۸:۱۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران]
[مشاهده در: www.yjc.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها