واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: اعتياد دانشآموزان را باید در مدارس ریشهکن کرد
بحث اعتياد در مدارس و واكنش و پاسخهاي مسئولان آموزش و پرورش كمكم ما را به ياد مديراني مياندازد كه حدود يك دهه قبل در مقابل اخبار شيوع ايدز در جامعه واكنش نشان ميدادند...
نویسنده : محمدرضا هادیلو
بحث اعتياد در مدارس و واكنش و پاسخهاي مسئولان آموزش و پرورش كمكم ما را به ياد مديراني مياندازد كه حدود يك دهه قبل در مقابل اخبار شيوع ايدز در جامعه واكنش نشان ميدادند؛ همانهايي كه معتقد بودند رسانهاي كردن مشكلات و معضلات ناشي از ايدز در جامعه نه تنها كمكي به مهار آن نميكند بلكه امكان دارد به تصوراتي مانند افزايش فساد در جامعه و كاهش تأثيرات دين در اركان زندگي مردم دامن بزند. آنها پنهان كردند و با گذر زمان به روزگاري رسيديم كه از موجهاي جديد ايدز سخن به ميان ميآيد. حالا مبحث اعتياد دانشآموزان و پايين آمدن سن مصرف مواد مخدر نيز به همان درد مواجه شده است؛ از انكار و پنهانكاري مسئولان گرفته تا حقيقتي كه در محيط مدارس و اطراف آنها به چشم ميخورد.
همين چند سال پيش بود كه مديران آموزش و پرورش دولت دهم در پاسخ به اصرار چهار ساله اعضاي ستاد مبارزه با مواد مخدر كه بر اين باور بودند رقم ۳۰ هزار دانشآموز معتاد فقط مربوط به گروهي است كه خودخواسته به مراكز ترك اعتياد مراجعه كردهاند و تعداد قابلتوجهي از دانشآموزان نيز به صورت تفنني از مواد مخدر استفاده ميكنند، ميگفتند: دانشآموز معتاد... نداريم!
در همان زمان و بعد از اصرار و انكارها بالاخره تأييد شد كه چون تعداد كم است نيازي به ارائه آمار نيست. آمار مديران دولتي رقمي بين ۲ تا ۳ هزار محصل درگير مسئله اعتياد بود كه به زعم آنها براي جمعيت دانشآموزي حدود ۱۳ ميليون نفري رقم قابلتوجهي نيست.
در آن زمان حميدرضا حاجي بابايي، يازدهمين وزير آموزش و پرورش ايران حتي پا را از اين هم فراتر گذاشت و به طرح اين سؤال پرداخت كه در حال حاضر مگر ميتوان قشري را پيدا كرد كه در بينشان موضوع اعتياد مسئلهساز نشده باشد؟
شايد حاجي بابايي خيلي هم بيراه نميگفت زيرا در شرايطي كه طبق آمار رسمي 5/1 ميليون معتاد در ايران حضور دارند و رقم غير رسمي اعتياد در كشور چند برابر اين رقم تخمين زده ميشود، نبايد چند هزار نفر را خيلي پررنگ كنيم. البته حقيقت اين است كه هيچ آمار درست و درمان و قابل استنادي از تعداد دانشآموزان معتاد در ايران وجود ندارد يا هنوز به بيرون درز نكرده و براي همين هم مسئولان آموزش و پرورش ميتوانند به راحتي ادعا كنند كه محيط مدارس كاملاً امن است.
هر دودي اعتيادآور است
وقتي آمارهاي درستي به جامعه ارائه نميشود، اجباراً بايد به آمارهاي اعلامي و بعضاً متناقض بسنده كرد. به عنوان مثال ستاد مبارزه با مواد مخدر اعلام ميكند سن اعتياد تا 10 و 11 سال پايين آمده و اين اظهارات به معناي آن است كه اعتياد به سن دانشآموزي رسيده، حال چگونه ممكن است از بين چند ميليون معتاد باور كنيم كه چند هزار نفر دانشآموز هستند.
از طرف ديگر جواني كه در سطح شهر درگير اعتياد است، همان فردي است كه در مدرسه مشغول تحصيل است، پس اينكه بگوييم مواد مخدر در مدرسه توزيع ميشود لزوماً صحيح نيست و ميتواند از بيرون به داخل مدرسه بيايد و حتي برعكس.
دكتر غلامرضا مقدم، جامعهشناس با بيان اينكه به طور كلي مقصود از اعتياد مصرف قليان، سيگار و برخي مواد مخدر و روانگردانهاست كه امروز دامن دانشآموزان را گرفته است، ميگويد: «اين پديده شوم آهسته و پيوسته به زير پوست مدارس وارد ميشود و اتفاقاتي ناگوار را با خود همراه ميكند، تا جايي كه مصرف برخي مخدرها در كنار ديوار مدرسه، جلوي درِ مدارس و حتي در پارهاي از اوقات در داخل مدارس هم اتفاق ميافتد كه به لحاظ حفظ آرامش مدارس از اعلام آنها خودداري ميشود.»
وي ادامه ميدهد: «در برخي مناطق شمالي و جنوبي پايتخت هستند دانشآموزاني كه قبل و پس از ساعت مدارس به اطراف مدرسه و پاركهاي نزديك پناه ميبرند و به راحتي از نزديكترين فروشگاه به مدرسه سيگار تهيه ميكنند و به راحتي دود آن را به آسمان ميفرستند. ضمن اينكه در تاريخ برگزاري امتحانات نيز متأسفانه برخي دانشآموزان به روانگردانها و ريتالين پناه ميبرند كه تمام فكر و ذهن آنها را تخريب كرده و يك اعتياد نرم را به وجود ميآورد.»
اين اتفاقات در شرايطي به وقوع ميپيوندند كه زماني كه دانشآموزان در تعطيلات تابستاني به سر ميبردند منصور كيايي، مديركل دفتر مراقبت در برابر آسيبهاي اجتماعي وزارت آموزش و پرورش با بيان اينكه در وزارت آموزش و پرورش همواره با اين پرسش روبهرو هستيم كه آمار و وضعيت اعتياد به چه صورت است گفته بود: «واقعيت اين است كه وزارت آموزش و پرورش خطر اعتياد را سالهاست كه پذيرفته است و بيشتر آمارها، آمار دقيقي براي جمع بندي در مورد اعتياد نيست. ما قصد كتمان و انكار اعداد را نداريم اما به دلايل فني لفظ «اعتياد» را براي اين جامعه آماري قبول نداريم.»
به هر حال ديگر نياز نيست براي هر مطلب در مورد اعتياد دانشآموزان به آمار و ارقام پناه ببريم. كافي است مسئولان آموزش و پرورش سري به مدارس بزنند و حداقل با معلماني كه تمام روز خود را با همين بچهها سر ميكنند همكلام شوند يا ببينند مشتري قليانسراهاي دو سه هزار توماني چه كساني هستند. شايد در اين صورت ديگر اقدام به كتمان حقيقت تلخ مدارس نكنند.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۰ بهمن ۱۳۹۴ - ۲۰:۲۹
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]