تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820409234
همه اتهاماتی که عربستان به ایران می زند؛ صریح از زبان تحلیلگر سعودی
واضح آرشیو وب فارسی:خوزنیوز: تنش های اخیر میان عربستان و ایران که به بحران انجامید، سبب شد دیدگاه شماری از تحلیلگران سعودی به این مسئله را جویا شویم؛ اینکه در اندیشه بدون سانسور نخبگان سعودی چه می گذرد، می تواند به حل این بحران کمک کند.بعد از جدی شدن توافق هسته ای میان ایران و گروه موسوم به «1+5» و سرانجام اجرایی شدن «برجام»، برخی کشورهای منطقه بخصوص عربستان نگران و مضطرب شدند. اقدام عربستان در اعدام شیخ نمر باقر النمر که برخی کارشناسان آن را اقدام عامدانه ریاض برای تحریک ایران ارزیابی کردند، سپس حوادث سفارت عربستان در ایران و اقدام ریاض در قطع روابط با تهران، تنش میان تهران و ریاض پس از ماجرای دلخراش «منا» را به بحران تبدیل کرد. در پی بالا گرفتن تنش ، سوالات زیادی مطرح شد از جمله اینکه چرا عربستان روابطش را قطع کرد؟ نگاه سعودی ها و نخبگان سیاسی آنان به ایران چگونه است؟ آیا آنان مخالف هرگونه رابطه با ایران هستند، یا اینکه نگران رشد فزاینده نفوذ و قدرت ایران هستند یا اینکه اصلا در فضای دیگری اندیشه می کنند؟ در مجموعه گزارش و مصاحبه هایی با کارشناسان سعودی تلاش می کند که نگاه واقعی کارشناسان و برخی نخبگان سیاسی را بدون روتوش منتقل و منعکس کند تا افکار عمومی با طرز اندیشه سعودی ها که طیف های مختلفی هستند، آشنا شود. برخی از این نخبگان یا تحلیلگران بشدت و متعصبانه بدون در نظر گرفتن نقش عربستان در تضعیف امنیت و ثبات منطقه، از آن حمایت و ایران را متهم می کنند، برخی دیگر هر چند در روابط دو جانبه ایران را متهم می کنند اما در مسائلی دیگر مانند سوریه موضع میانه تری دارند و برخی هم که از جمله ی معارضان سعودی هستند، سیاست های عربستان را یکی از عوامل تنش در منطقه می دانند. « طراد بن سعید العَمری » تحلیلگر عربستانی و رئیس مرکز مطالعات راهبردی و امنیتی «سعید العمری» از کسانی است که هرچند در روابط دوجانبه از کشورش جانبداری می کند، اما او مواضعی در خصوص سوریه و دیگر مسائل منطقه دارد که گاهی به شکل عادلانتری تحلیل می کند. مثلا زمانیکه «عادل الجبیر» در زمانی که وزارت خارجه عربستان را تحویل گرفت و بر کناره گیری «بشار اسد» اصرار کرد، طراد در یادداشتی نوشت که این از واقعیت به دور است که الان بر کناره گیری اسد تاکید کنیم حال آنکه کشورهای غربی دیگر مواضع اولیه خود را در این خصوص تکرار نمی کنند. او در آوریل گذشته (فروردین 94) در یادداشتی در خصوص روابط ایران و عربستان ضمن حمایت از مذاکره مستقیم دو کشور و مواجهه رودررو، نوشت: درست است که عربستان و ایران اختلافات متعدد و شدیدی دارند.. اما ذوب شدن و کاهش این اختلافات از طریق رسانه و روزنامه ها نشدنی است؛ همچنانکه از طریق پیش کشیدن تاریخ و اختلافات مذهبی سنی و شیعه هم نمی شود بلکه راه حل پرداختن به اختلافات بر اساس مشترکات و حل معضلات و از بین بردن موانع است... . طراد در آن یادداشت (در ماه آوریل 2015) بشدت از ایران انتقاد و از عملیات نظامی در یمن حمایت می کند، اما می نویسد که فرصت های نزدیک شدن ایران و عربستان به همدیگر بیش از گذشته است و «توفان قاطع» (در یمن) و «توفان هسته ای» دو کشور را بیش از پیش به تلاقی سیاسی رسانده است. اکنون العمری 9 ماه پس از آن یادداشت، در گفت وگوی اختصاصی با گروه بین الملل خبرگزاری فارس، می گوید علت اصلی منازعه میان عربستان و ایران، تلاش برای تصاحب رهبری خاورمیانه است و همین امر از دلایل اصلی بروز تنش میان دو کشور است. او قطع روابط را به زیان هر دو کشور عربستان و ایران می داند و حتی برای حفظ ثبات و امنیت منطقه وجود رابطه را ضروری برمی شمارد و می گوید که بدون شک از سرگیری روابط ایران و عربستان به سود دو کشور، مردم آنها و کشورهای منطقه خواهد بود. العمری با اینکه می گوید، توافق هسته ای ضرر ملموسی برای عربستان و منطقه ندارد، اما نگاهش به توافق مثبت نیست وحتی دیدگاهی متفاوت به آن دارد. طراد در خصوص روابط دو جانبه، کاملا از ریاض جانبداری می کند و هیچ اشاره ای به جنگ افروزی عربستان بخصوص طی یک سال اخیر نمی کند. گفت وگوی فارس با العَمری را بدون روتوش در زیر می خوانید: -فکر می کنید مشکل اصلی میان ایران و عربستان چیست؟ لطفا به دور از اتهامات متقابل و آنچه در رسانه ها مطرح می شود، پاسخ دهید؛ از منظری واقعی و حقیقی. * مشکل اصلی بین ایران و عربستان به دست آوردن رهبری خاورمیانه است؛ عربستان در حال دفاع از حداقل همزیستی مسالمت آمیز و احساس مسئولیت در برابر منافع راهبردی و اساسی خود در یمن و حاشیه خلیج (فارس) و کشورهای عربی است در حالی که ایران در وضعیت تهاجمی قرار دارد [!]. ایران از خلأ قدرتی که نتیجه خروج عراق از مجموعه کشورهای عربی خلیج [فارس] و کشورهای عربی است و آن خود نتیجه اشغالگری آمریکا بود، بهره می برد و می توان به این مسأله، تنش سوریه و کنار رفتن مصر به دلیل حوادث بهار عربی را اضافه کرد. - اینکه عربستان روابطش را با ایران قطع کرد، در آینده میان مدت یا بلندمدت به سودش تمام خواهد شد؟ چرا؟ * قطع روابط با ایران نه به سود ریاض است نه تهران، هر دو کشور برای ساخت آینده ای با ثبات، با امنیت و شکوفا برای دو ملت (ایران و عربستان) بشدت به یکدیگر نیاز دارند؛ خوشبین ها معتقدند تنش اخیر، آغازی برای پایان فراز و نشیب روابط ایران و عربستان است که طی سه دهه گذشته ادامه پیدا کرده است اما بدبینان معتقدند که این تنش ها می تواند به رویارویی دو کشور منجر شود و در این میان برخی طرف های بین المللی به ایجاد تنش و انباشت خشم میان دو ملت ایران و عربستان و فروش سلاح های خود اقدام خواهند کرد. - عربستان چگونه به توافق هسته ای می نگرد؟ با توجه به اینکه می گویند توافق هسته ای ایران و 1+5 برای جلوگیری از برخورد سیاسی و نظامی میان دو طرف (ایران و غرب) ایجاد شده و این توافق به سود خاورمیانه و مردم آن خواهد بود؛ آیا عربستان (خاندان حاکم این کشور) از این مسأله آگاه است یا خود را به نادانی می زند؟ * از دیدگاه خاندان حاکم عربستان اطلاعی ندارم و در موقعیتی نیستم که بخواهم درباره آنچه آنها می دانند یا نمی دانند، پیش گویی کنم؛ اما آنچه می دانم این است که توافق هسته ای ربطی به ساخت «بمب اتم» ندارد بلکه همه جنجال رسانه ای درباره توافق هسته ای، رسیدن به مرحله پیشرفته ای از روابط ایران و غرب از جمله ایالات متحده است تا آن وضعیتی که پس از انقلاب [امام] خمینی [ره] به وجود آمد، پایان یابد. مسأله دیگر اینکه بحران در خاورمیانه بدون ادعای داشتن سلاح اتمی هم [همین الان] وجود دارد و بر اساس گفته پروفسور کینت والتز سلاح اتمی مانند آنچه میان آمریکا و روسیه، هند و پاکستان رخ داد فرصت های صلح را افزایش می دهد؛ بنابراین مسأله سلاح اتمی ایران یک شوی رسانه ای بود که غرب آن را درست و تبلیغ کرد و اسرائیل هم بر طبل [تبلیغ] آن کوبید. - آیا توافق هسته ای ایران به ضرر عربستان است؟ اگر پاسختان مثبت است این ضرر ها چیست؟ * توافق هسته ای ایران هیچ ضرر یا ضررهای ملموسی [برای عربستان] ندارد اما ضررهای ناملموسی هست و آن این است که توافق محکوم به تعهد طرف های آن طی مدتی معین است؛ این امر به ایران این امکان را می دهد تا سلیقه [سیاسی] منطقه ای و بین المللی را دستکاری کند [و طبق خواست خودش شکل دهد] و این مسأله خود بتنهایی امنیت و ثبات را از بین می برد [توضیح خبرنگار: یعنی در چنین موقعیتی عربستان توان رویارویی ندارد و قدرت برتر ایران می شود و این از دید سعودی ها خطرناک است]. - فواید توافق هسته ای برای منطقه یا عربستان چیست؟ آیا این توافق نکته مثبتی برای کشورهای عربی به همراه دارد؟ * اولا توافق هسته ای یک چیز است و رسیدن به سلاح اتمی یک چیز دیگر؛ خلط این دو مبحث می تواند برای عموم گمراه کننده باشد. ثانیا، توافق هسته ای با وجود رقابت تسلیحاتی کلاسیک از جمله در زمینه موشک های بالستیکی و تبدیل کردن خلیج (فارس) به میدان رزمایش های نظامی چه سودی دارد؟ رقابت تسلیحاتی تنش به همراه خواهد داشت و چالشی امنیتی میان ایران و کشورهای همسایه اش ایجاد خواهد کرد. - اخیرا عربستان بعد از 25 سال سفارت خود را در بغداد بازگشایی کرد؛ ریاض چطور به همین سادگی سفارتش در تهران را بست بی آنکه توجه کند انگلیس نیز همین مسیر را رفت اما سال 2015 بعد از درخواست های مکرر از ایران، عجله داشت که هر چه سریعتر آن را باز کند. آیا منطقه در مسیر افزایش تنش میان ایران و کشورهای عربی قرار گرفته؟ نتیجه آن چه خواهد بود؟ * روابط عربستان و عراق در دوره ای دچار تنش هایی شده بود و زمانی که علل این تنش ها از میان برداشته شد عربستان سفارت خود را در بغداد بازگشایی کرد و سفیر خود در این کشور را نیز معرفی کرد؛ اما حمله به سفارت عربستان در تهران و کنسولگری این کشور در مشهد مقامات سعودی را بر آن داشته تا با این اقدام از خشم مردم ایران کاسته و کاهش خسارت های احتمالی را تضمین کنند. فرض کنید جمعیتی که در برابر سفارت عربستان تجمع کردند و آن را به آتش کشیدند بدون اینکه نیروهای امنیتی کنترلشان کنند، فقط فرض کنید که کارمندی یا کارمندانی از سفارت را بازداشت کرده بودند، همانگونه که سابقا چنین اتفاقی افتاده است؛ ممکن بود چه اتفاقی بیفتد؟ مسأله مهم این است که ایران در دو زمینه اشتباه بزرگی مرتکب شد. اولا دخالت آشکار در امور داخلی عربستان و انتقاد از نهاد قضائی مقدس این کشور، ثانیاً، رها کردن آشوب طلبان برای تعدی به سفارت و کنسولگری؛ در عربی مثلی هست که می گوید «شروع کننده ستمکارتر است» (البادئ اظلم). - آیا از سرگیری روابط میان تهران و ریاض به سود مردم منطقه خواهد بود؟ چه کسانی از این قطع روابط سود می برند؟ *بدون شک از سرگیری روابط ایران و عربستان به سود دو کشور، مردم آنها و کشورهای منطقه خواهد بود؛ اما ممکن است «چیزی را دوست نداشته باشید و آن براى شما خوب باشد» و «شاید در ضرری نفعی باشد» بر همین اساس ایران باید به عربستان ثابت کند که روابط سالمی میان دو کشور وجود دارد که زمینه از سرگیری آن فراهم شود. اینکه روابط در حد بازگشت افراد و دیپلمات ها از سر گرفته شود، آنچنان اهمیتی ندارد. ایران و عربستان از اهمیت بالا و جهانی در زمینه مسائل راهبردی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی برخوردارند، باید دوراندیشان دو کشور به این موضوع توجه داشته و بر اساس آن اقدام کنند. ایران چند دهه در انزوا و محاصره (تحریم) و سوءوجهه در جهان بود -حالا جدای از اینکه این مسئله واقعیت است یا توهم- و صرف نظر از میزان چالش ها و فداکاری هایی که باید برای پذیرفتن عربستان به عنوان دروازه ورود قانونی به کشورهای خلیج (فارس)، دنیای عرب و جهان با آن روبه رو شود، ایران به روابط حسن همجواری با همسایگان بخصوص با عربستان نیاز دارد. بازسازی [روابط] نیازمند شجاعت، دانایی سیاسی است اما برای ویرانگری، صرفا ساده لوحی و حماقت سیاسی کافی است. اینکه چه گروه هایی از مسأله قطع روابط ریاض و تهران سود می برند، باید بگویم که بسیارند، که تعداد زیادی از آنها را می شناسیم و گروهی از آنها را نمی شناسیم و خدا از وجود آنها آگاه است. در قسمت نخست گزارش «ایران از نگاه تحلیلگران سعودی؛ بدون روتوش» نظر «طراد سعید العمری» را منعکس کردیم ( + )؛ کارشناس میان سالی که در مقایسه با تحلیگران جوان عربستان نظرات معتدل تر و غالبا منصفانه تری دارد. اعتدال «طراد العمری» وقتی روشن می شود که این گزارش را بخوانید. واقعیت این است که با روی کار آمدن ملک سلمان و پسرش محمد بن سلمان، نوعی جوانگرایی در برخی مناصب سیاسی شده که موج آن از سطح دیپلماتیک تا سطح تحلیلگران رسانه ای نیز رسیده است؛ کسانی که عقاید تندتری علیه ایران و محور مقاومت دارند و «آن وقاری که مثلا امثال طراد العمری یا جمال خاشقچی» نشان می دهند، اینها از آن بی بهره اند. اینها عمدتا تحصیلکرده آمریکا و احیانا اروپا هستند و نگاهشان، نگاهی آمریکایی است. نمونه این جوان ترهایی که در پست سیاسی آمده اند (البته جوانتر منظورم سن کمتر از 60 سال است)، «بن سلمان» سی واندی ساله برای وزارت دفاع و جانشینی ولایت عهدی و «عادل الجبیر» 53 ساله برای وزارت خارجه است. نمونه تحلیلگران جوانتر هم افرادی مثل «سلمان الانصاری»، «ابراهیم آل مرعی» و «محمد السلمی» است. این سه کسانی هستند که چندی پیش شبکه سی ان ان با آنان مصاحبه کرد و علیه ایران حرف های تندی زدند از جمله اینکه باید به داخل ایران نفوذ کرد و روی اختلافات قومیتی در ایران انگشت گذاشت یا اینکه عربستان می تواند ظرف شش ساعت آسمان ایران را تسخیر کند ( جزئیات بیشتر )؛ حرفهایی که در یک سال اخیر، آشکارا از عربستانی ها شنیده می شود. در این گزارش و گزارش قبلی و گزارش بعدی، هدف این است که دریابیم این افراد چه نظراتی دارند و درباره ایران چگونه می اندیشند بدون اینکه نظرشان یا اتهاماتشان یا گاهی توهماتشان سانسور شود. در این شماره، با « ابراهیم آل مرعی » گفت وگو کردیم. البته گفت وگویی که قبل از آنکه «مصاحبه» شود به پایان رسید و آل مرعی بعد از گفت وگویی نیم ساعته به سوالات بیشتر جواب نداد و گفت «هرآنچه باید می گفتم توضیح دادم. لطفا همین ها را منعکس کنید» و ما نیز البته قصد چالش نداشتیم و مقصود همین بود که نظرات کارشناس جوان سعودی را در معرض افکار عمومی قرار داده باشیم. ناگفته نماند، هرچه گفت وگو به جلو رفت، حدت و شدت اتهامات این کارشناس، کمتر شد و جملات را نرم تر بیان می کرد. این خود، نشانه ای است بر اینکه اگر فضای متشنجی که رسانه های سعودی بر افکار عمومی عربی درست کرده اند، بشکند و طرف مقابل حرف های منطقی را بشنود، چقدر طرز اندیشه اش متفاوت خواهد شد هر چند می دانیم کسانی هستند که خود را به خواب زده اند و قصدشان حفظ این فضاست و عدم تعامل و آشنایی افکار عمومی عربی ایرانی اسلامی با یکدیگر. ابراهیم آل مرعی کیست؟ ابراهیم، جوان عربستانی، فارغ التحصیل مدرسه نظامی «سن سیر» فرانسه است. او دارای مدرک کارشناسی ارشد علوم راهبردی از دانشکده نظامی و به گفته خود تحلیلگر سیاسی، نظامی و امنیتی عربستانی و ستون نویس روزنامه «الریاض» عربستان است. مدرسه سن سیر، مشهورترین مدرسه نظامی فرانسه است. «سپهبد تیمور بختیار» (اولین رئیس ساواک)، «ارتشبد فریدون جم» (همسر شمس پهلوی خواهر شاه معدوم و رئیس ستاد بزرگ ارتشتاران از 1348 تا 1350) و «ارتشبد جعفر شفقت» (آخرین وزیر جنگ رژیم پهلوی از دی 1357 تا 22 بهمن 1357) از جمله عناصر نظامی ایرانی دوران پهلوی هستند که از این مدرسه فارغ التحصیل شده اند. گفت وگوی صریح، جذاب و بدون روتوش با «ابراهیم آل مرعی» را در ادامه دنبال کنید: * * * به ابراهیم آل مرعی گفتم، شما در مقام یک تحلیلگر سیاسی که اتفاقات را از نزدیک دنبال می کنید، پیامدهای تنش بین عربستان و ایران و اثرش بر امت مسلمان و امت عربی را چگونه ارزیابی می کنید؟ او گفت: اولا من متأسفم که روابط پادشاهی عربی سعودی و ایران به این سطح از تنش رسیده است. ابراهیم پس از این جمله «578» کلمه دیگر بی وقفه در پاسخ من نوشت و هرآنچه از زمان پیروزی انقلاب اسلامی به ایران اتهام زده اند، یکجا تکرار کرد. او گفت: دخالت ایران در کشورهای عربی از سال 1979 [سال پیروزی انقلاب]، از طریق شاخه های نظامی آن و فرستادن جاسوس آغاز شد. تظاهرات مکرر ایرانی ها در حرمین مکه و مدینه، حمل مواد منفجره و سلاح، تعدی به سفارت عربستان در سال 1987 و 2016 و سوءاستفاده از حادثه جرثقیل و ازدحام سرزمین منا برای مخدوش کردن چهره عربستان، همه این رفتارها نشانگر رفتار خصمانه ایرانی است که ما را به این مرحله رسانده است. ثانیا ، در سالهای گذشته [مقصودش دولت اصلاحات است] بهبود نسبی در روابط عربستان و ایران حاصل شد اما سیاستمداران معتدل در سال 2009 (1388) در اتفاقات انقلاب سبز سرکوب شدند. سوم اینکه، تقارب و نزدیکی سعودی و عربی با ایران به سود جهان اسلام و ثبات در منطقه است و به ایران و عربستان و کشورهای عربی و اسلامی اجازه تمرکز بر توسعه داخلی و تربیت شهروندان و توسعه روابط اقتصادی و تکیه بر دیپلماسی در حل اختلافات را می دهد اما امروز و طبق برداشتی که از گام های خصمانه ایران در منطقه می شود، روشن می شود که این نزدیکی در چنین شرایطی سخت شده است. امپراتوری ایران !! چهارم اینکه، [علی] یونسی [وزیر اطلاعات اسبق و دستیار ویژه روحانی] می گوید بغداد پایتخت امپراتوری فارسی شده و تصمیم سازان در تهران و رسانه های ایرانی سقوط چهارمین پایتخت عربی به دست ایران را جشن می گیرند؛ این، آتش تنش را شدید می کند و مردم عرب را از سیاست ایران که خصمانه بودنش را آشکار می کند، عصبانی می کند. پنجم اینکه، قطع روابط عربستان و ایران نتیجه انباشت سیاست های خصمانه ایران در طول 36 سال گذشته بود. توهین به نمادهای اهل سنت؟ ششم اینکه، جهان اهل سنت بشدت از توهین به ام المومنین عایشه و صحابه کرام رسول الله از جمله ابوبکر و عمر و عثمان، برادران علی بن ابی طالب (کرم الله وجهه) و همچنین تمرکز رجال دینی ایران بر توهین به این نمادها، شکافی میان شیعه و سنی ایجاد کرده که نمی توان آن را پُر کرد جز اینکه [آیت الله] خامنه ای شخصا درباره عدم توهین به این نمادها فتوا صادر کند و تأکید می کنم که اگر چنین اتفاقی بیفتد بازتاب های بسیار مثبتی در افکار عمومی اهل سنت و حس خوبی نزد سیاستمداران ایجاد خواهد کرد و آغاز نزدیکی حقیقی خواهد شد که افکار عمومی عربی و اسلامی از آن حمایت می کنند. ما می دانیم که در غرب پروتستان ها و کاتولیک ها و مذاهب دیگری هستند –البته اگر نام مذاهب بر آنان درست باشد- که توانسته اند بدون اهانت به یکدیگر به همزیستی برسند. اما کشورهای اسلامی در کشمکش مذهبی هستند؛ کشمکش هایی که آنان را و مردم و اقتصادشان را از پا انداخته و حس تنفر را میان ملت های اسلامی پخش کرده و سبب پایه گذاری طائفی گری کشنده ای میان دو طرف شده که هیچ کس از آن بهره نبرده جز شرکت های اسلحه سازی غربی که سهامشان با خون مسلمانان بالا رفته و تنها کشوری که قادر است این خونریزی را متوقف کند، ایران است که در راهبرد خود در منطقه بازنگری کند آن هم از طریق توقف حمایت از شاخه های نظامی اش [مثل حزب الله] و خارج کردن جاسوسهایش از کشورهای عربی و کشورهای خلیج [فارس] و پس دادن جزایر اشغالی امارات و رعایت اصل حسن همجواری و عدم دخالت در امور داخلی. هفتم اینکه، مردم ایران که تحولات را دنبال می کنند، می بینند که کشورهای عربی هرگز در امور ایران دخالت نکرده و متعرض احکام قضایی ظالمانه در حق برادران ما در اهواز و بلوچستان نشده اند و رسانه های خود را برای دفاع از منافع و سخن گفتن از طرح صفوی بسیج نکردیم مگر بعد از تشدید تعدی های ایران که شامل حال همه کشورهای عربی شد. نظر آل مرعی درباره توافق هسته ای! هشتم اینکه، در خصوص توافق هسته ای، من معتقدم که ایران با جامعه بین المللی بازی می کند و هرگز کشورهای غربی نخواهند توانست مانع دستیابی ایران به سلاح اتمی شوند زیرا تفکر حاکم بر ایران از طرحی که در آن میلیاردها خرج شده و یکی از اهداف راهبردی است، صرف نظر نمی کند. لذا فکر می کنم که این توافق، چیزی نیست جز گامی برای تکمیل طرح اتمی نه متوقف کردن آن. کشورهای عربی بویژه پادشاهی عربی سعودی دست بسته نخواهند نشست و اگر ایران این سلاح را در اختیار بگیرد، کمترین شکی ندارم که ما نیز آن را در اختیار خواهیم گرفت و بروشنی می گویم که کشورهای عربی اشتباهی فاحش مرتکب می شوند اگر امنیت ملی و قومی خود را به اطمینان بخشی های کشورهای غربی منوط کنند و در روزها یا ماه های آینده خواهیم شنید که آژانس بین المللی اتمی اعلام خواهد کرد که ایران نقض این توافق را که اوبامای بدبخت این همه تبلیغش را کرد، آغاز کرده است. پاسخ دادم : چه جواب طولانی ای. برادر انتظار ندارم آنچه علیه ایران تبلیغ می شود از زبان یک کارشناس سیاسی و نظامی بشنوم. جنابعالی می دانید که ما باید از واقعیت ها یا آنچه نزدیک به واقعیت است صحبت کنیم بدون اینکه اتهام هایی بزنیم که در رسانه ها تکرار می شود. ادامه دادم: توضیحی می دهم و سوال دوم را می پرسم؛ شما اعتراض ایران به حادثه منا را رفتار خصمانه توصیف کردید. از شما می پرسم که اگر چنین حادثه ای در ایران رخ می داد، آنگاه اعتراض عربستان را چگونه توصیف می کردید؟ از شما می خواهم که این حق را به ایران بدهید که به حادثه ای اعتراض کند که جان حدود 500 حاجی اش را گرفت بدون اینکه نتیجه تحقیقات اعلام شود، بدون اینکه دولت عربستان بیانیه ای رسمی در این خصوص بدهد. لذا این، کمترین حق است که تهران یا هر کشوری دیگر به مدیریت موسم حج اعتراض کند تا دیگر، حاجیانی کشته نشوند؛ طبق آمار خبرگزاری آسوشیتدپرس [که رسانه آمریکایی و متحد ریاض به شمار می رود] بیش از دو هزار نفر حاجی جان دادند. اما در خصوص اهانت به نمادهای اهل خودمان، اهل سنت، به اطلاع شما می رسانم که در ایران هیچ رجل دینی نیست که عایشه یا خلفاء را دشنام دهد و اگر پیدا شود اندک احمق هایی هستند که در هر دو مذهب وجود دارند و همچنین به اطلاعت می رسانم که آیت الله خامنه ای فتوایی دارد در حرمت دشنام و اهانت به نمادهای اهل سنت و این فتوا معروف است و ما اهانت به نماد هیچ یک از ادیان دیگر را تایید نمی کنیم چه برسد به نمادهای اهل سنت. قطعا همانطور که گفتی ما نقاط مشترکمان بیش از نقاط اختلافمان است و باید بر این امر متمرکز شویم. سوال دومم این است که فرمودید ایران تلاش می کند سلاح اتمی بسازد. باز هم به اطلاعت می رسانم که رهبر جمهوری اسلامی به حرمت ساخت سلاح اتمی فتوا داده است. علاوه بر این، آژانش بین المللی انرژی اتمی برنامه و تاسیسات ایران را سالهاست که زیر نظر دارد و در گزارش های مکرر گفته که کوچکترین دلیلی بر انحراف برنامه به سمت اهداف نظامی پیدا نکرده است. به اطلاع شما می رسانم که پرونده موسوم به «پی.ام.دی» (ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته ای ایران) چند ماه پیش به طور کامل پس از سالها، نهایتا بسته شد و بازرسان آژانس صلح آمیز بودن برنامه را تأیید کردند. پس بعد از این همه دلیل، چگونه چنین اتهامی می زنید؟ سوالم این است که توافق هسته ای حاصل شد تا اختلاف ایران و غرب بر سر این مسئله را تمام کند و گزینه های نظامی را که بخشی از این اختلافات بود و ضررش شامل کل منطقه می شود پایان دهد. پس چرا عربستان مانند اسرائیل با این توافق مخالفت می کند؟ سوال سوم هم این است که آیا توافق هسته ای می تواند الگوی گفت وگویی برای ایران و عربستان یا ایران و کشورهای عربی باشد؟ می دانید که مذاکرات هسته ای بر خلاف حجم بالای اختلافات ایران و غرب، بدون پیش شرط و پیش اتهام انجام شد. آیا این مسئله می تواند مسیری باشد که برای حل اختلافات سیاسی میان تهران و ریاض پیموده شود؟ سوال چهارم هم این است که جنابتان در خلال پاسخ به سوال اول، کل تقصیر را فقط بر عهده ایران انداختید. به طور کل، دولت ها در کشورهای مختلف دنیا که ایران و عربستان که جزئی از آنان هستند، اشتباهاتی دارند. آیا عربستان طی سالهای گذشته هیچ خطایی نداشته است؟ ایران با مواضع سیاسی، انصارالله (در یمن) را حمایت می کند و این، دخالت نامیده می شود. اما عربستان یمن را بمباران می کند و «بازگرداندن مشروعیت» نامیده می شود. شما بهتر از من می دانید که بیش از 7000 نفر از مردم یمن شامل کودکان و زنان طی 10 ماه گذشته کشته شده اند. ما مشکلی نداریم که عربستان دولت مستعفی یمن را حمایت کند، اما [به این شرط که] بدون دخالت نظامی، بمباران و کشتار. در سوریه ایران از دولت این کشور حمایت می کند اما عربستان گروه های مسلحی مانند جیش السلام را علیه دولت رسمی سوریه که هنوز عضو سازمان ملل است، پشتیبانی می کند. صرف نظر از این مسائل، نظر شما درباره ازسرگیری روابط ریاض و تهران در سایه این مسائل چیست؟ به نظر شما ازسرگیری روابط دوجانبه چه زمانی خواهد بود؟ زیرا قطع روابط به ضرر کل منطقه است. خودتان بهتر می دانید. ابراهیم آل مرعی پاسخ داد: آنچه من گفتم، به استناد واقعیت ها و داده ها و اطلاعات دقیق است نه آنچه در رسانه ها منتشر می شود. در خصوص حادثه منا تحقیقات هنوز در جریان است و نتیجه آن اعلام خواهد شد. تمایل دارم یاد شما بیندازم که خادم الحرمین خودش از همه حجاج مصدوم از جمله حجاج ایرانی چه در حادثه جرثقیل چه در حادثه منا عیادت کرد و خسارت داد. اعتراض من به موضع ایران در خصوص حادثه منا این است که این اعتراض به درخواست افزایش اقدامات امنیتی که ضامن سلامت حجاج باشد محدود نشد و در درخواستی ناپخته خواستار بین المللی شدن مناطق مقدسه شد. آیا ایران راضی می شود که نظارت جامعه بین الملل بر قم دایر شود؟ دوم اینکه امیدوارم اشتباه کنم و ایران به توافق هسته ای پایبند باشد؛ توافقی که منطقه را از مسابقه تسلحاتی اتمی دور می کند و گام هایی که ایران از الان به بعد در قبال همسایگانش برمی دارد، خطوط چهره روابط ایرانی عربی در آینده را ترسیم می کند نه اظهارات دیپلماتیک. سفر [محمد جواد] ظریف وزیر خارجه ایران به کویت را به شما یادآوری می کنم که بعدش گروهک العبدلی کشف شد که دخالت حزب الله در [اقدامات] آن [گروه] را ثابت کرد و ایضا ارتباط اعضای این گروهک با ایران را؛ و این مسئله را دستگاه قضای کویت رسما اعلام کرد. تصمیم سازان و افکار عمومی عربی به حرف های سیاستمداران ایران اعتمادی ندارند. آنها یک چیز می گویند و خلافش را انجام می دهند. نگرانی عربی از مقاصد ایران از همینجا ناشی می شود؛ یعنی از وقتی که رئیس جمهور روحانی امروز در کنفرانس خبری در خصوص مسائل منطقه صحبت می کند، می بینیم که بشارت خیر برای منطقه نمی دهد. امیدوارم که ایران بتواند مسیر روابط دیپلماتیک میان ریاض و تهران را با گام های عملی و نه صرفا حرف بازگشایی کند. سوال اینجاست که آیا ایران آماده است که حمایتش از حوثی ها در یمن را متوقف کند؟ آیا آمادگی دارد که به حزب الله دستور بدهد از سوریه خارج شود؟ آیا آمادگی دارد که جاسوس هایش را از کشورهای خلیج [فارس] بیرون بکشد؟ آیا آمادگی دارد که به الحشد الشعبی [بسیج مردمی] در عراق دستور بدهد که کشتارهایش علیه اهل سنت [!] در دیالی و کلا در عراق را متوقف کند؟ یمن کشوری عربی است؛ چه ارتباطی با ایران دارد [مسئله یمن]؟. دخالت نیروهای ائتلاف عربی اسلامی در یمن بر اساس درخواست رئیس جمهور قانونی آن [عبدربه منصور] هادی و قطعنامه 2216 شورای امنیت است. اگر آنچه حوثی ها در 21 سپتامبر [2014] انجام دادند کودتا نیست پس نمی توانیم در مورد چیزی به توافق برسیم. به ابراهیم آل مرعی گفتم: برادر عزیز قرار نیست ما بر سر چیزی به توافق برسیم. من می خواهم مصاحبه کنم و بعد از اینکه گفت «موافقم، ضرورتا نباید به توافقی برسیم»، افزودم: متاسفانه بیشتر آنچه می گویم، اتهام های متقابل است. ایران هرگونه ارتباط با گروهک عبدلی را رد کرد. صرف اینکه برخی اعضای آن، روزی در سالهای گذشته به ایران سفر کرده اند، دلیل محکمه پسندی نیست که ایران آنها را حمایت کرده. اگر اینطور است من هم می گویم که خیلی از عناصر انتحاری در منطقه، ملیت سعودی دارند ، از عراق و سوریه بگیرید تا شمال آفریقا. آیا من می توانم دولت عربستان را [رسما] متهم کنم که پشت تک تک این انفجارهای انتحاری است؟ ضمناً، اگر دلیل محکمه پسندی وجود می داشت، عربستان از آن استفاده می کرد و تحویل دادگاه های بین المللی می داد. شما می گویید که ایران حاضر است حزب الله را از سوریه خارج کند یا خیر، من هم جواب می دهم آیا عربستان آمادگی دارد که حمایتش از گروه های مسلح در سوریه مانند جیش الاسلام و ائتلاف جیش الفتح در حلب و ادلب و لاذقیه را متوقف کند؟ همه اینها مقابل آنچه که گفتید... اما مقصود من این است، حرفم این است که میان این همه اتهامات، راه خروج از بحران میان ایران و عربستان چیست؟ آیا گفت وگوی سیاسی به دور از رسانه ها (مثل مذاکرات هسته ای) یکی از راه حل ها نیست؟ ابراهیم آل مرعی گفت: طبیعتا بله، اگر نیت ها حسنه و اراده سیاسی حاصل شود. البته این فضای سیاسی از طریق گام های عملی حاصل می شود. سوال این است که آیا می توانیم قضاوت کنیم که مذاکرات هسته ای موفق بوده است؟ موفقیت آن منوط به متعهد ماندن ایران به عدم حرکت به سوی ساخت سلاح اتمی است. این مسئله را الان نمی توان فهمید. لذا قضاوت بر اینکه مذاکرات هسته ای موفق بوده و آن را الگویی دانست که می توان از آن پیروی کرد، امری زودهنگام است به نظر من. به او پاسخ دادم: قطعا گفت وگوی سیاسی منوط به حسن نیت و گام های متقابل است. بله، مذاکرات هسته ای موفق بود زیرا به توافق منجر شد. شما بهتر است سوال کنید که آیا توافق موفق بود؟ من هم می گویم، قضاوت بر موفق بودن توافق زود است اما مذاکرات موفق بود زیرا به توافق ختم شد. شما چرا به آمریکایی ها نگاه نمی کنید که با تحریم های جدید از جمله محدودیت در صدور روادید، توافق را نقض کردند؟ شما بر خلاف حجم زیاد اتهامات سیاسی که به ایران می زنند، در تاریخ جمهوری اسلامی ندیده اید که توافقنامه ای را یکطرفه نقض کرده باشد. حال نظر شما چیست؟ آیا مذاکرات هسته ای می تواند نمونه ای برای مذاکره (ایرانی-عربی) باشد؟ بدون پیش شرط و اتهامات قبلی؟ می توان این اتهامات را در خلال مذاکرات بررسی کرد، می شود همه چیز را بررسی کرد. او پاسخ داد: دیدگاه طرف مقابل و زوایای دیگر روابط عربستان و ایران برای تشخیص مشکل مهم است. مهم است که آیا فضا برای آغاز مذاکرات جدی فراهم است یا خیر... مشکل حقیقی این است که من نمی دانم ما با یک کشور طرف هستیم یا یک سازمان. باید واقع نگر و صادق باشیم با خودمان. ایران مشخص کند که چه می خواهد؟ نتیجه جالب توجه گفت وگو ؛ ابراهیم آل مرعی هرچه به جلوتر می آمد، از حدت و شدت لحن اتهاماتش کاسته می شد، هرچند تلاش می کرد بر موضع خود پافشاری کند. مقایسه پاسخ او به سوال اول و سوالهای آخر، روشن کننده این است که تحلیلگران جوان سعودی و امثال ابراهیم آل مرعی در چه فضایی اندیشه و تحلیل می کنند بی آنکه پاسخ منطقی به اتهامات بی منطق را بشنوند. او در کنار افرادی امثال «سلمان الانصاری» که مکرر با شبکه های سی.ان.ان عربی، اسکای نیوز عربی، العربیه و امثال آن مصاحبه می کنند و این نوع اتهامات را روانه ایران می کنند، نمونه نخبگان سیاسی سعودی هستند که در دوره «پسا سلمان» روی موج تحلیل ضد ایرانی آمده اند و در گام نخست برای تحلیل تنش میان ایران و عربستان و حرکت برای حل آن، آگاهی از نظرات و دیدگاه هایشان و اتهامات و حتی توهم هایشان ضرورت دارد. سخنان آل مرعی نمونه ای از تفکری است که بر ذهن بخشی از تحلیلگران و نخبگان سیاسی امروز عربستان و بالتبع، بخشی عمده از مردم این کشور حاکم است که باید صدای منطقی به گوش آنان رسانده شود؛ گوش هایی که امپراتوری رسانه ای آل سعود بر آنان مسلط است. در بخش بعدی این گزارش، مصاحبه ما با معارضان سعودی را خواهید خواند؛ معارضانی که عربستانی هستند و اندیشه شان با تحلیلگران موافق حکومت سعودی، تفاوتی قابل ملاحظه دارد و در پایان این گزارش ها به مخاطب ایرانی نشان می دهد که چه طرز تفکرهایی بر نخبگان سعودی حاکم است. مرجع / فـارس
سه شنبه ، ۶بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خوزنیوز]
[مشاهده در: www.khouznews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]
-
گوناگون
پربازدیدترینها