تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820616609
تغییرات پیاپی مدیران در استان کرمانشاه؛ مرهم یا نمکی بر زخم؟ یحیی معماری*
واضح آرشیو وب فارسی:کرد پرس: کرمانشاه _ یکی از بزرگترین مشکلاتی که از دیرباز مجموعه های مدیریتی و اداری استان کرمانشاه با آن مواجه هستند، تغییرات شتاب زده، خطی و بدون تفکر راهبردی در حوزه های مدیریتی است.کُردپرس _ این مشکل در تعیین استانداران، فرمانداران و مدیران کل استان همیشه بوده و هست و ظاهرا تمامی هم ندارد. بدیهی ترین دستاورد این تغییرات پیاپی مدیران هم اتلاف وقت، انرژی و منابع و البته رکود و خواب امور می باشد. کافیست به حافظه کوتاه مدت کرمانشاه در همین سه سال اخیر مراجعه کنیم و رخدادهای حوزه ای بنام مدیریت شهری را بازخوانی کنیم؛ در همین مدت چند شهردار و سرپرست شهرداری بر سر کار آمدند و تا آنجا که جا داشت، شورائیان شهر کرمانشاه نیز دچار اختلاف و چند دستگی شدند و در نهایت هم دیدیم که بسیاری از پروژه های عمران شهری و امور خدماتی عملا به محاق رفتند و کسی جز شهروندان هم هزینه این تنشهای عمدتا خطی، جناحی و حتی سیاسی را ندادند. بخش بزرگی از پرت وقت،منابع،انرژی و هدر رفت فرصتها در استان کرمانشاه متاثر از همین تغییرات پیاپی مدیران است، در واقع تفکر تغییر مدیران،برآیند آرزوهای عده ای اندک شمار وابسته به حزب و جریانهای سیاسی در استان است که اغلب بنام منافع عمومی استان و خرج کردن از گرده مردم استان کرمانشاه، تمایل دارند شخص مورد علاقه خود را بر منصب مدیریت گمارند این در حالیست که زمانی میتوان توقع بهره وری و توسعه و حتی منشاء اثر بودن یک سیستم اداری داشت که دارای مدیریتی با ثبات و نه با صندلی لرزان و لغزان باشد البته تا آنجا که ما می دانیم و یا از راه نوشته ها و خوانده ها و حتی مشاهدات دریافته ایم، یکی از رازهای موفقیت کشورهایی که امروز عنوان توسعه یافته را یدک می کشند، ثبات مدیریتی آنها بوده است و در کشوری مانند ژاپن، بسیار پیش آمده که مدیری بخاطر یک اشتباه کوچک که در حوزه مدیریتی اش پیش آمده و رسانه ای شده، بلافاصله استعفا کرده است اما ظاهرا در ایران و بطور خاص در استان کرمانشاه این قضیه کاملا برعکس است و جذابیت کرسی های مدیریت چنان است که «خیلی ها» تقلا می کنند، یکی را به زیر بکشند و دیگری را بر جایش بنشانند! در مدتی که دولت دکتر روحانی بر سر کار آمده، همه مجموعه های اداری و مدیران ما یک درد مشترک بنام «فقر منابع اعتباری» داشته اند که مجال کارهای بزرگ و مانور در حوزه های مدیریتی را از مدیران گرفته و شاید اگر فردریک تیلور که از او بعنوان پدر مدیریت علمی یاد می شود هم در چنین وضعی مدیر باشد، نتواند کارایی چندانی داشته باشد زیرا یکی از اساسی ترین شاخص های مدیریت از نگاه وی، داشتن بودجه و برنامه مناسب برای بودجه بندی است که در شرایط فعالیت مدیران دولت یازدهم بخصوص در استان ها، واقعا عرصه بر مدیران بسیار سخت و دشوار می شود. در چنین فضایی حتی اگر یک مدیر از نظر ایده، دانش، تئوری و بسیار قابلیت های اجرایی در حد اعلای خود باشد اما کافیست یک شرط لازم و حتنی کافی بنام «اعتبار و بودجه» را نداشته باشد، آنگاه واقعا نمی توان انتظار معجزه از او داشت. این روزها بحث تغییر مدیرکل سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان کرمانشاه در رسانه ها و برخی محافل بسیار داغ است و حتی گزینه هایی هم برای جانشینی وی مطرح کرده اند اما سووالی که مطرح است، آیا هر کسی دیگر بجای علی فعله گری بر این صندلی و با چنین شرایطی تکیه بزند، می تواند شق القمر کند؟ بی آنکه بخواهم از عملکرد این مدیرکل دفاع یا انتقادی بکنم، بر این باورم که راهکار و چاره در تغییر فعله گری ها نیست، مشکل اساسی ما در نوع نگرش و تفکریست که به کرسی های مدیریتی داریم. چرا به این نکته متمرکز نمی شویم که همیشه سهم بودجه ای استان کرمانشاه در فصول بودجه ریزی کشور، متناسب با شان یک استان جنگ زده، توسعه نیافته و غیر برخوردار باید تعیین شود؟ و هم این نکته که چرا نمایندگان استان در مجلس شورای اسلامی برای اخذ اعتبارات تحول آفرین که می تواند دست هر دستگاه و اداره و مدیری را برای اجرای برنامه ها باز بگذارد، آنگونه که بایسته است، تلاشی نمی کنند؟ و البته چرا نباید شرایط 2 سال اخیر کشور و خزانه خالی دولت روحانی را مدنظر قرار دهیم؟ نگارنده بر این باور است که در شرایطی که کمتر از 2 سال از دوران دولت یازدهم باقی مانده است، هرگونه تغییری در مناصب مدیریتی استان بدون بررسی چرایی و ماهیت کنونی امور، راهگشا نخواهد بود بنابراین بهتر است بجای اینکه به «نفر» معطوف شویم، به «لنگ بودن سیستم و دلایل آنها» متمرکز باشیم که قطعا مسائلی فراتر از اراده یک مدیر در آنها دخیل است. *روزنامه نگار
سه شنبه ، ۲۹دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کرد پرس]
[مشاهده در: www.kurdpress.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها