تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834307022
«حتی سیاستمداران هم توئیتر و فیس‌بوک دارند»
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴ - ۱۱:۳۲
یک عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی درباره‌ی تاثیرات شبکه‌های مجازی بر افکار عمومی، ضمن اعتقاد بر این مطلب که در ایران در حوزه شبکه‌های مجازی با تمام تنگناهایی که وجود دارد، افکار عمومی توانسته است در حوزه سیاست تاثیر بگذارد و باید نمره‌ی خوبی به آن داد، در عین حال گفت: خود این محدودیت‌ها باعث شده است، برخورد و شیوه مواجهه ما با اپیلیکشن‌های مختلف فرمت ایرانی بگیرد که حتی در افغانستان این طور نیست. به گزارش خبرنگار بخش رسانه ایسنا، چهارمین نشست از سلسله نشست‌های عصر گفت‌وگو ایسپا با موضوع، افکار عمومی و شبکه‌های مجازی با حضور دکتر سیدجواد میری - عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی - 21 دی ماه در جهاد دانشگاهی برگزار شد. این عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی در بخش دیگری از این نشست، به مفهوم خلیج فارس و فشاری که افکار عمومی توانست بر روی سیاستمداران بیاورد اشاره کرد و گفت: هر موقعیت که سیاستمداری عربی به ایران می‌آید، خلیج فارس را در پرچم ایرانی به او بُلد نشان می‌دهند؛ این مساله نشان می‌دهد با تمام محدودیت‌هایی که وجود دارد افکار عمومی ایرانی توانسته در حوزه سیاست تاثیر بگذارد و با آمدن و بسط شبکه‌های مجازی تا حدودی توانسته این مساله را دیکته کند؛ حتی سیاستمداران طراز اول چه در حوزه سیاست به معنای حاکمیت و چه کسانی که مرجعیت دارند، در حال حاضر همه سعی می‌کنند توئیتر و فیس‌بوک داشته باشند و فعال باشند؛ چون فکر می‌کنند مخاطب دارای شعور بالایی است و اگر آن را جدی بگیرند هم روی وجهه‌شان تاثیر می‌گذارد و هم در وجوهاتشان. میری افزود: به عنوان مثال شبکه رایتل پیش از این خیلی می‌توانست بسط پیدا کند و حتی می‌توانست به مساله نهادینه شدن شبکه‌های اجتماعی کمک کند اما به دلیل یکسری از انقولت‌هایی که در دفتر علما وجود داشت، جلوی بسط این شبکه‌ها گرفته شد. اما با همه اینها باید به این تجربه‌ای که امروز ایران در درونش قرار گرفته است، نمره مثبت داد. این استاد دانشگاه همچنین درباره نوع استفاده شهروندان از شبکه‌های اجتماعی و به ویژه اپیلیکشن‌های موبایل گفت: اینکه چقدر از این اپیلیکشن‌ها استفاده می‌کنیم و چقدر در این اپیلیکشن‌ها به‌روز هستیم، نشان از این دارد که برای ما چه وجهه‌ای داشته است؛ به عنوان مثال ما وسیله ارتباط جمعی به نام فیس‌بوک داریم که این در داخل خود انواع بی‌شماری از اپیلیکشن‌ها را در اختیار کاربرانش قرار می‌دهد. بیشتر کشورهای اروپایی و حتی کشورهای غیراروپایی دیگر تلفن خانگی و موبایل برایشان اهمیتی ندارد اما خود فیس‌بوک امکانات برقراری ارتباطات بصری، صوتی، تلفنی و همه را به شما می‌دهد ولی در ایران فیس‌بوک فیلتر می‌شود و باید برای استفاده از آن فیلترشکن بگیریم و یا بعضی دیگر از این ابزارها ممکن است انگ‌های مختلفی به آنها بزنند؛ به عنوان مثال اینکه عنوان شود وایبر را اسرائیل‌ها درست کرده‌اند اصلا ممکن است درست کرده باشند خود اینترنت مگر جزو ابزارهایی نبوده است که وزارت دفاع و اطلاع و امنیت آمریکا ابتدا از آن استفاده می‌کرد ولی حالا جهانی شده است و استفاده‌هایی غیر از استفاده‌های نظامی و امنیتی از آن می‌شود. میری همچنین با اشاره به محدودیت‌هایی که در استفاده‌ی مخاطب از شبکه‌های مجازی وجود داشته است، بیان کرد: خود این محدودیت‌ها باعث شده است، برخورد ما و شیوه مواجهه ما با اپیلیکشن‌های مختلف فرمت ایرانی بگیرد که حتی در افغانستان اینطور نیست. جایی که در سال 2011 هر هشت دقیقه یک بار بمب منفجر می‌شد، اینترنت پرسرعت داشت و هیچ چیز هم فیلتر نبود، پس چطور آنها توانسته بودند این زیرساخت‌ها را درست کنند که آن زیرساخت‌ها نمی‌تواند در ایران با این فضای متفاوتی که در حال تجربه هستیم درست شود؛ بنابراین خود این محدودیت‌ها باعث می‌شود نوع شیوه برخورد ما با اپیلیکشن‌ها و فضای مجازی به طور خاص و متفاوت تغییر کند. این عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی همچنین در ادامه این نشست به اتفاقاتی که در یوگسلاوی افتاد و منجر به بالکانیزه شدن هویت این کشور شد اشاره کرد و گفت: آن زمان در یوگسلاوی تکه‌های مختلفی ایجاد شد هنوز هم این مساله در بالکان حل نشده است چون یکی از اشکالاتش این است که خورده فرهنگ‌ها به گونه‌ای سعی می‌کنند خودشان را بازسازی کنند و به صورت چالش‌هایی در برابر حاکمیت‌ها قرار بگیرند. بنابراین این اتفاق می‌تواند یکی از خطرات باشد. در نتیجه اگر مفاهیم در عالم واقع وجود داشته باشد و بعد همین مفاهیم در دالان فضای مجازی خود را بازسازی کنند، حاکمیت در همه اینها نمی‌تواند نفوذ کند و همه اینها تحت سیطره حاکمیت با سیاستگذاری قرار نمی‌گیرند. در نتیجه این اتفاق می‌تواند خطرهای تنازعات قومی و مسائلی از این قبیل را ایجاد کند. به عنوان مثال در یکی از شبکه‌ها که ما را هم در آن عضو کرده‌اند مفهوم در آن خیلی ارزان صرف می‌شود و از کلماتی بزرگ مثل ملت کرد ، ملت ترک، ملت لر و ... استفاده می‌شود. در حالی که اگر ادبیات سیاسی کلاسیک را نگاه کنیم ملی و ملیت مفاهیم خاصی داشت و ناظر به واقعیت‌های خاصی بود. یعنی اگر شما صحبت از ملت کرد می‌کنید آیا این ملت در داخل ایران تعریف می‌شود یا مثلا در عراق؛ متاسفانه در فضای مجازی اینها آنقدر تکرار می‌شود و بسط پیدا می‌کند که حتی یکسری هویت‌های مجازی هم پیدا می‌کند که عملا به عنوان هویت‌های واقعی پنداشته می‌شود. وی یادآور شد: این نکته اساسا مهم است که قبل از اینکه وارد حیطه فضای مجازی بشویم، این سوال را از خودمان بپرسیم که در آموزش و پرورش ما یا نوع نگاه ما به تعلیم و تربیت، تفکر انتقادی در بچه‌هایمان اشاعه داده شده است که فرد برای خود قدرت نقد و انتقاد داشته باشد و اتفاقا برای خود این را قائل باشد که اگر 100 نفر هم یک راهی را رفته‌اند سعی کنند به گونه‌ای دیگر بیاندیشد. آیا این فرهنگ در جامعه ما و اندیشه ما وجود دارد؟ در ابتدای این نشست هم میری با اشاره به مفهوم و تعاریفی که از افکار عمومی وجود داشته است، در بخشی از صحبت‌هایش بیان کرد: وقتی با دقت در مفهوم افکار عمومی و تاریخچه ظهور و بروز آن در گفتمان فلسفی جامعه‌شناسانه و روشن‌فکری نگاه می‌کنیم در می‌یابیم که این واژه همسایه کلماتی چون دموکراسی، شهرنشینی شهروندی، مفهوم نوین دولت و .... است. وی گفت: به عنوان مثال جیمز مدیسون به عنوان یک سیاستمدار و نظریه پرداز آمریکایی در قرن نوزدهم، معتقد است برای اینکه یک حکومت دموکرات داشته باشیم، نیازمندیم که شهروندان آگاه و فهمیم داشته باشیم که رأی و افکار عمومی آنان مبتنی بر فهمی پخته و فرهیخته باشد تا بتوان آن را به مشارکت گذاشت و بیان کرد. به زبان دیگر، جیمز مدیسون می‌گوید این نوع از فهم می‌تواند شهروندان را مسلح به دیدگاهی کند که قادر باشند به صورت فعالانه و فهیمانه در ساماندهی حکومت مشارکت کنند؛ یعنی افکار عمومی به عنوان یکی از مهمترین مولفه‌های سازنده در هدایت حکومت‌های دموکراتیک است، اما نباید این نکته مورد غفلت قرار بگیرد و آن خود مفهوم public است. اینکه ما در کشورمان واژه public را چگونه می‌فهمیم و چگونه مفهوم‌سازی می‌کنیم. در فارسی این واژه عموما کمتر به «عموم» ترجمه شده، واقعیت امر این است که در فلسفه سیاسی و سیر تحولات اندیشه اجتماعی، public همیشه به عموم طبقات اجتماعی بشری و قشرهای اجتماعی اطلاق نمی‌شده است، بلکه سیر و تحولات بسیاری رخ داده است تا عموم به معنای وسیع کلمه بدون قید و شرط اطلاق گردد. بنابراین اگر نگاهی بیندازیم به تاریخچه اینکه اصلا مردم چه کسانی هستند، شهروند کیست، چه کسانی عموم بودند، چه کسانی خواص بودند در دولت‌ها و امپراطوری‌ها و تمدن‌های مختلف متفاوت است و به این سادگی همه عموم حق مشارکت در ساماندهی سیاست نداشتند. میری در بخش دیگری یادآور شد: اگر ما جایگاه مردم را و حق آنان را برای ایجاد شبکه یعنی با هم بودن معنا‌دار در فراسوی فرم‌هایی که حکومت تعیین می‌کند، به رسمیت بشناسیم و اجازه ظهور مدنی آنان را فراهم کنیم آن گاه شبکه‌های اجتماعی مجازی به عنوان مجرای بسط همین تجربه‌های مدنی در سطح جامعه خواهند بود؛ اگرنه شاهد نوعی اسکیزوفرنی‌های فرهنگی و سیاسی خواهیم گشت که «من»های بسیار متناقض و متضاد و بعضا مخرب در فضاهای مجازی نیز ایجاد خواهد شد. به زبان دیگر سخن گفتن از افکار عمومی و شبکه‌های اجتماعی مجازی در بستر ایرانی به نوعی تأمل در باب جامعه مدنی و راه‌های توسعه سوژه ایرانی در فضای جهان‌های پیچیده در قرن 21 است. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها