تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835697848
سکوت سحر قریشی شکسته شد!
واضح آرشیو وب فارسی:بلاغ: به گزارش بلاغ ، گاهی در چشم بر هم زدنی مسیر زندگی ات تغییر می کند. مجبوری همه چیزی را که برای خودت نگه داشته ای را رو کنی تا شایعات و پچ پچ ها دست از سر زندگی ات بردارد. این اتفاق برای سحر قریشی هم افتاد. یک روز تصمیم گرفت مقابل دوربین برنامه «دید در شب» بنشیند و به سوالات عجیب و غریب و چالشی رشیدپور پاسخ دهد. او بی ترس و اضطراب این کار را کرد. تازه اما داستان شروع شده بود. به محض پخش برنامه در اینترنت حاشیه های زیادی برای او به وجود آمد؛ از داستان هایی که برای نشناختن کاپولا و تارانتینو و رئیس سازمان صدا وسیما شکل گرفت و تا ستایش رئیس جمهور پیشین و البته آشنایی با امید علومی کشیده شد. بخشی از گفتگوی زندگی ایده آل با سحر قریشی را در ادامه می خوانیم: شایعه را رها نمی کنید یا شایعه دست از سرشما برنمی دارد؟ به نظرم این ویژگی شغل من است که با حاشیه همراه باشد. همه هنرمندان در هر عرصه ای چه بازیگری، چه خوانندگی و حتی بازیکنان عرصه ورزشی چون زندگی شان زیر ذره بین است دچار یک سری حواشی می شوند. از طرفی هرچه پیشرفت شما در کارتان بیشتر باشد، حاشیه های تان نیز بیشتر می شود. این ماجرا، شما را در طی این سال ها دلزده نکرده است؟ اوایل بازیگری ام چرا، این اتفاق افتاد چون خیلی حساس بودم. تازه از یک محیط متفاوت وارد جامعه بازیگری به اسم سینما شده بودم که فکر می کردم همه همکارانم هستند. اصلا به این فکر نمی کردم که حتی از سوی آنها هم زیر ذره بین باشم. این مسئله حتی در زندگی شخصی ام تاثیر گذاشت چون روحیه ام با آن سازگار نبود اما الان اصلا برایم مهم نیست و رویش فکر نمی کنم. برای این حواشی وقت نمی گذارم و شاید همان بهتر که سایرین برای حاشیه های کاری ام وقت بگذارند. فکر می کنید چه اتفاقی افتاده که اینقدر نسبت به رفتارها و زندگی شخصی یکدیگر کنجکاو شده ایم و حتی از مرز کنجکاوی رد شده و کار به فضولی کشیده است؟ البته منظورم فقط هنرمندها نیست؛ درواقع به راحتی در مورد همدیگر نظر می دهیم و یکدیگر را قضاوت می کنیم. این ماجرای قضاوت کردن نکته مهمی است که به نظرم به بی ایمانی بازمی گردد. ما انگار خیلی چیزها را فراموش کرده ایم و تا به مشکلی برنخوریم یاد خدا نمی افتیم. همیشه صبر می کنیم تا مشکل به قول معروف همسایه، برای ما هم پیش بیاید تا به خدا نزدیک شویم و خودمان را در شرایط همسایه ببینیم و درک کنیم. شاید چون یک سری آدم ها مسلمان هستند و یک سری آدم ها مسلمان زاده هستند. این آدم ها سطحی به دنیا نگاه می کنند. جوانی را در نظر بگیرید که پشت فرمان یک خودرو بدون اهمیت دادن به دیگران و برای فخر فروختن پایش را روی پدال گاز می گذارد، قطعا جانش هم برایش مهم نیست. چنین آدمی چه اهمیتی برایش دارد که پشت سحر قریشی چه حرفی زده شده و چه نظراتی زیر پست های او گذاشته می شود. به نظرم این ماجراها تنها به خاطر کمرنگ شدن ایمان آدم هاست. یعنی فقط مسئله این است؟ ببینید ما انگار به نوعی خودمان را محق هم می دانیم؛ مثلا طرف می گوید یا کامنت می گذارد که چرا فلان کار را کردی؟ انگار باید راه بیفتیم قبل از هر تصمیم و کاری از همه اجازه بگیریم و به میل آنها رفتار کنیم. اینکه چرا با فلانی ازدواج کردی؟ چرا فلان فیلم را بازی کردی؟ چرا با فلانی دوست هستی و ... . اصلا انگار فراموش می کنند بعضی مسائل جزو مسائل شخصی افراد است. به نظرم چنین افرادی مسائل شخصی در زندگی خودشان ندارند وگرنه به حیطه خصوصی افراد دیگر احترام می گذاشتند. شاید بهتر باشد از همان اول دبستان این آموزش را به همه بدهند که زندگی هر کسی متعلق به خودش است. درواقع اینکه شما چیزی را دوست ندارید دلیل بر بد بودن آن نیست و دلیلی نیست شخص دیگری هم آن را دوست نداشته باشد. این ماجرا در فضای مجازی زیاد شده و به نظر می رسد رفتارهای این چنینی با آمدن برنامه های شبکه های اجتماعی پررنگ تر شده باشد. آدم ها عادت کرده اند به زندگی هم سرک بکشند. منظورم همه نیست؛ منظورم این طیف افرادی است که در زندگی همه دخالت می کنند و فقط هدف شان سحر قریشی نیست؛ البته بخشی از ماجرا به خاطر بیکار بودن شان است. وقتی سوار آژانس می شوید و می بینید راننده با داشتن مدرک تحصیلی بالا و توانایی کارهای مختلف فنی به خاطر شرایط، جایگاه شغلی خوبی ندارد، ناراحت می شوید ولی از طرفی می بینید غیرت آن را دارد که برای زندگی کردن و تامین حال و آینده خود و خانواده اش کاری را انجام دهد که تنها از روی اجبار برای کسب درآمد است. این مسئله نشان می دهد یک سری مشکلات حاد در جامعه داریم. وقتی دانشجوی شهرستانی با امکانات کم در تهران قبول می شود و دانشجوی تهرانی با این همه امکانات در شهرستان پذیرفته می شود، یعنی دچار یک سری مشکلات فرهنگی شده ایم. همه این ماجراها نشان می دهد یک چیزی در حال رخ دادن است. و بالاتر از همه اینها بازیگرها محکوم به این نوع حواشی هستند. بله و دیواری کوتاه تر از دیوار بازیگرها نیست. جوابی هم نمی شود داد چون هر جوابی بدهی منجر به حاشیه بعدی می شود. خانم قریشی شما هم نسبت به قبل از زندگی کمتر لذت می برید؟ فکر می کنم این واقعیت ـ که پشت سر آدم هایی که در چشم هستند حرف زده شودـ فقط مختص هنرمندان نیست؛ حتی پشت سر رئیس جمهور کشور هم حرف می زنند؛ رئیس جمهوری که با رأی اکثریت مردم به این جایگاه رسیده اند. ما که در مقابل ایشان کسی نیستیم. من خودم را می گویم، خود سحر قریشی که به کسی هم برنخورد. من یک شغل دارم که بازیگری است و در کنارش زندگی شخصی خودم هم هست. چقدر ممنون می شوم که بگذارند بدون مشکل به زندگی خودم برسم؛ مثلا در مورد حسادت که گفتید، برخی مردم فکر می کنند هنرمندان حق آنها را خورده اند. همین حس بد را به شکل و قالب کلمه و انرژی منفی به تو منتقل می کنند تا به قول خودشان دلت را بسوزانند. اینکه مسیر زندگی هر کسی به سمتی است به نظرم یا لیاقتش را دارد یا ندارد. باید زحمت کشید تا به جایگاهی رسید. شما زحمت کشیدید؟ اگر از بازیگری بیاییم بیرون، من سحر قریشی در زندگی شخصی ام زحمت بسیاری کشیده ام. قبل از آنکه مردم مرا به عنوان یک بازیگر بشناسند، زندگی سخت خودم را داشته ام. شاید الان خدا خواسته در جواب سکوت و سختی و... در مرحله ای از زندگی در شغلی به اسم بازیگری به من نگاهی داشته باشد. اگر به زندگی خیلی از بازیگران ما نگاه کنید با زحمت و سختی به این جایگاه فعلی شان رسیده اند. ما فقط حال امروز آدم ها را می بینیم. شما به جای آنکه چشم دیدن خوشحالی و موفقیت دیگری را نداشته باشید و فکر کنید دیگری حق تان را خورده به این فکر کنید که خودتان واقعا چه کار کرده اید؟ شمایی که به راحتی به دیگری توهین می کنید اگر به جایی برسید می خواهید چه کار کنید؟ اما گاهی عوامل بیرونی هم به جز خواست و تلاش شما هست که مانع می شود. بله صددرصد. من خودم وقتی وارد این عرصه شدم و در کارهایی بازی کردم که با پخش آن کارها به شهرت رسیدم، خیلی سریع در اوج شهرت ممنوع الکار شدم. این یعنی همیشه کسی هست که جلوی شما را بگیرد؛ یکی که قدرت دارد و با امضای یک نامه مانع پیشرفت شما می شود. یکی دیگر مثل همان قشری که آن قدرت را ندارند اما با حرف و شایعاتی که برای شما ایجاد می کنند، شما را آزار می دهند. یکی که از ریشه های حسادت و کمبودهاست. چون جوان ها وارد فضای مقایسه می شوند، می گویند فلانی دارد چرا من ندارم؟ این برای آن آدم مانند یک فشار روانی است و ما به شکل توهین آن را می شنویم. به این توهین ها فکر هم می کنید؟ گاهی بله. بعضی از آنها شبیه نوعی درددل کردن است. علت دارد، همه این کامنت ها هم مغرضانه نیست اما واقعا برخی خیلی خیلی عجیب هستند. مدام می گویند تو که قیافه نداری چرا بازیگر شدی؟ چند وقت بعد همان آدم ها می آیند کامنت می گذارند بازیگری هنر می خواهد نه چهره، تو فقط به خاطر چهره ات وارد بازیگری شده ای!!! تو نمی دانی بالاخره باید قیافه داشته باشی یا نه؟ از تو خوش شان نمی آید بعد فیلم تو را می بینند و شروع می کنند به کامنت های توهین آمیز و مغرضانه. اگر از سحر قریشی خوش تان نمی آید، خب کاری ندارد فیلم هایش را تماشا نکنید. به نظرم این نگاه مغرضانه ای است که بگوییم فلانی بازیگر نیست، من قطعا استعدادی در این عرصه داشته ام که در این جایگاه هستم. کسی نمی آید در این سینما یا عرصه موسیقی یا هر شاخه ای از هنر، روی نداشته های شما سرمایه گذاری کند. طرف می گوید چون فلانی پول دارد در سینما بازی می کند اما اگر سینما اینقدر پولکی باشد باید تاسف خورد برای مردمی که می روند فیلم ها را می خرند و می بینند. اگر این طور فکر می کنید، اعتصاب کنید و فیلم ها را نبینید اما این اعتصاب برای کار هنری بد وجود ندارد. اگر فلانی را دوست ندارید فیلم او را نبینید. وقتی قدرت انتخاب دارید چرا خودتان را آزار می دهید و فیلم بازیگری را تماشا می کنید که به او علاقه ندارید. به جای سحر قریشی که وقتی او را می بینید حرص می خورید، سراغ بازیگری بروید که کارهایش به شما انرژی خوب می دهد. قطعا پس از ویدئوی تاک شویی که از شما پخش شد، برخوردهای بد زیادی دیدید. نگاه شما نسبت به آدم ها چطور شده؟ مثلا وقتی کسی سمت شما می آید چقدر نگرانید که ممکن است بخواهد توهین کند یا چیزی بگوید که دوست ندارید؟ من معمولا بابت هر آدم و هر واکنشی خودم را اذیت نمی کنم اما بارها شده که خیلی ناراحت شده ام؛ مثلا برای خرید به پاساژی رفته ام، یکی می آید می گوید: «وای خانم قریشی یعنی شما واقعا عکس فلانی را نشناختید؟» می گویم: «نه، مگر شما شناختید؟ چقدر خوب، آفرین» و برایش دست زدم. راستش من هیچ وقت برای آدم ها زندگی نکرده ام اما برایم مهم بوده که نگاه شان به من چیست. برایم مهم بوده در این فرصتی که خدا به من داده و موقعیتی که برایم فراهم کرده توانسته ام کاری انجام دهم. آنهایی که طرفدارم بودند مرا دوست داشتند، با این ماجرا دلی تر برخورد کرده اند و همیشه با من هستند اما بعضی رفتارها و حرف ها بوده که حس کردم در مقابل شان سکوت کنم بهتر است. مثلا چه حرفی؟ یکی از من می پرسد: اصلا چرا به برنامه رشیدپور رفتی؟ چه بگویم؟ بگویم ببخشید که از قبل از شما اجازه نگرفتم. می گویند: شما که رفتید حداقل از قبل سوالات را با هم هماهنگ می کردید که جلوی مردم آبروی تان نرود! خیلی جالب است من بروم و با دروغ یک برنامه اجرا کنم برای مردم خیلی بهتر است. خب، دروغ که بدتر است. انگار داریم به دروغ گفتن و دروغ شنیدن عادت می کنیم. انگار فراموش شده که دروغ یک گناه کبیره است. دغدغه های زندگی مان آنقدر زیاد شده که یادمان رفته دروغی که مثل نقل و نبات می گوییم، فخری است که به دیگران می فروشیم، پشت سر یکدیگر غیبت می کنیم و... همه و همه گناه است و یک روزی باید جوابگوی همه آنها باشیم. خیلی خوشحال می شوم این افراد را سر پل صراط که همه به آن اعتقاد داریم، ببینم. شده بارها در خلوت خودم از خدا خواسته ام به من صبر دهد که از این همه بار انرژی منفی که به سمت من می آید، خم نشوم. آن هم فقط برای یک مصاحبه؛ مصاحبه ای که دلی رفتم و دلی جواب دادم. دوست دارم بعضی از همان برنامه ها را ببینید که آدم ها چطور شو اجرا کرده اند، دیالوگ های از پیش تعیین شده گفته اند، مونولوگی را حفظ کرده اند و جلوی دوربین گفته اند. چرا مردم نسبت به آنها واکنش نشان نمی دهند؟ اگر گوش شما به دروغ شنیدن عادت کرده من عذرخواهی می کنم که جلوی دوربین دروغ نگفتم. من به راحتی می توانستم به آقای رشیدپور بگویم آن بخش از مصاحبه را دربیاورد اما این کار را نکردم. خب، چرا این کار را نکردید؟ دلم می خواست همه بدانند من و آنها با هم فرقی نداریم. من هم نقطه ضعف ها و کمبودهایی دارم. همه ما کمبود داریم. من اگر در این موقعیت هستم شاید برای این است که جایی خوب کار کرده ام یا دست کسی را گرفته ام که حالا خدا دست مرا گرفته است. با خوردن حق و پول مردم بالا نیامده ام. برای من هنوز خیلی چیزها همان معنای خودش را دارد. دزدی، دزدی است. حق مردم، حق مردم است. دوست ندارم دروغ را پشت صحنه تبدیل به مصلحت کنم و بیایم جلوی دوربین برنامه آقای رشید پور. کار همان کار است و فقط اسمش عوض می شود. الان طرف خیانت می کند اسمش را می گذارد پیچاندن. فکر می کند از گناه ماجرا کم می شود. وقتی اسم گناه را عوض کنیم، ترس مان هم برای انجام آن گناه کم می شود. من واقعا برای این شکل نگاه ها و آدم ها متاسفم. بعضی ها همان آدم یک ماه محرم هستند. در یک ماه عزاداری می کنند بعد به زندگی پر از گناه خود بازمی گردند. همیشه و در همه حال باید انسان بود. الان از آن مصاحبه پشیمان نیستید؟ نه. من نه از آن مصاحبه ناراحتم و نه از جایگاهی که دارم. هرکسی از من ناراحت است حق با اوست. هرکسی نظر خودش را دارد و نظر همه برای من محترم است. هیچ گاردی نسبت به کسی ندارم. من یک خبرنگار هستم و ممکن است کارم با شما ارتباط داشته باشد اما آقای رشیدپور یکی از بدنه ها و به نوعی همکار شماست. چقدر این برنامه باعث شد نگاه شما به آدم های هم صنف خودتان عوض شود و مثلا اگر برای تاک شوی دیگری دعوت شدید، درنگ کنید؟ آقای رشیدپور به اندازه سن من تجربه کاری دارند و من احترام زیادی برای ایشان قائل هستم. من از رفتن به این برنامه و زمانی را که با همکارم گذراندم، پشیمان نیستم؛ همکاری که پیشکسوت من هستند و از ایشان یاد گرفته ام. اتفاقا حس می کنم او زمینه اتفاقی را برایم پیش آورد که بیشتر به حرفه خودم فکر کنم؛ حتی به این فکر کنم اگر این حیطه و کار مال من نیست از آن بیرون بروم. راستش دغدغه من این نیست که پیش چشم مردم زندگی کنم. بخشی از سوالات در آن برنامه سوالات مردمی بود و من خواستم کاملا صادقانه جواب مردم را بدهم، با اینکه می توانستم جواب ندهم یا اگر جواب دادم بعدا از ایشان بخواهم حذف کنند. دوست داشتم روراست باشم و به نظرم افرادی با روراستی مشکل دارند که خودشان اهل تظاهر کردن باشند. من معجزه وار وارد این حرفه شدم و همان کسی که مرا به این جایگاه رسانده هوای مرا هم دارد. به جز مردم، همکاران خودتان هم واکنش بد نشان دادند؟ به هر حال همکاران من نیز بخشی از همین مردم هستند. ما همه مثل همین هستیم؛ فقط نوع کارمان متفاوت است. بله برخی از همکاران و هم صنف های خودم نیز واکنش های بدی نشان دادند./م
دوشنبه ، ۲۱دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بلاغ]
[مشاهده در: www.bloghnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها