واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۴ - ۱۳:۰۰
دبیر علمی جشنواره شعر فجر درباره دعوت از جریان روشنفکری برای حضور در جشنوارهها به اظهارنظر پرداخت. او همچنین با نام بردن از یدالله رویایی، موضعش را در برابر این شاعر اعلام کرد. به گزارش خبرنگار ادبیات ایسنا، نشست رسانهای دهمین جشنواره شعر فجر با حضور مهدی قزلی - مدیر بنیاد شعر و ادبیات داستانی و دبیر اجرایی جشنواره - و اسماعیل امینی - دبیر علمی جشنواره - روز دوشنبه (21 دیماه) در بنیاد شعر و ادبیات داستانی برگزار شد. در این نشست مهدی قزلی در پاسخ به پرسش خبرنگار ایسنا که بنیاد شعر و ادبیات داستانی چه نقشی در معرفی و انتخاب هیات علمی جشنواره شعر فجر داشته است و همچنین معیار انتخاب داوران در این جشنواره چیست گفت: هیات علمی جشنواره شعر فجر از وزیر ارشاد حکم میگیرد و اعضای آن پیشنهاد معاون فرهنگی وزارت ارشاد هستند. اما معاون فرهنگی (سیدعباس صالحی) برای انتخابهایش حتما از ما به عنوان بنیاد شعر و ادبیات داستانی مشورتهایی میگیرد و ما در این مشورت دادن اقتضائاتی را در نظر میگیریم کما اینکه تعداد کسانی که برای انتخاب به معاون فرهنگی پیشنهاد میکنیم بیش از هفت هشت نفر است. او اظهار کرد: داورها را ما انتخاب نمیکنیم. من دبیر اجرایی جشنواره هستم و داوران را خود اعضای هیات علمی با توجه به ورود افراد به حوزههای مختل شعر و آمادگی آنها در مواجهه با کتابهای تازه منتشرشده انتخاب میکنند. داوران ما به لحاظ عالم بودن، شاعر بودن و مسلط بودن باید ملاکهای مورد نظر را داشته باشند و بتوانند گونههای مختلف شعری را پوشش بدهند؛ به گونهای که بتوانند تمام ادوار شعر در دو سه سال گذشته را مدنظر قرار بدهند. شیوه انتخاب معیار هیات علمی، اجماع است. کار داوران یک جریان حقوقی است که معیار برای انتخاب داوران در اجماع خود اعضای هیات علمی است. قزلی گفت: من فکر میکنم اعضای هیات علمی امسال از تنوع برخوردارند و از استاد دانشگاه، شاعر پیشکسوت، شاعر جوان و شاعر جدی در حوزه شعر کلاسیک در آن حضور دارد. او در پاسخ به این سوال ایسنا که آیا فکر نمیکنید انتخاب هیات علمی از یک طیف فکری باعث شود که مثل سالهای گذشته وقتی نامزدها را معرفی میکنند افرادی خواهان انصراف دادن از جشنواره شوند گفت: انصرافیها و جدا شدن برخی از نامزدها از جریان جشنواره تنها مربوط به سال گذشته نبوده و در همه دورهها این اتفاق رخ داده است. من معتقدم جشنواره کاملا ملی و با جامعیت برگزار میشود و تنوع در هیات علمی به گونهای است که ما امسال شاهد پوشش دادن حوزههای متنوعی خواهیم بود. در ادامه اسماعیل امینی دبیر علمی دهمین دوره جشنواره شعر فجر نیز در پاسخ به این سوالهای ایسنا اظهار کرد: فضای غالب رسانهها نگاه سیاسی است و آنها همه چیز را از نظر سیاسی میبینند اما نه خود من سیاسی هستم و نه جشنواره شعر فجر؛ اما اغلب رسانهها در اختیار اهل سیاست هستند. او افزود: سال گذشته ما به بسیاری از افراد در طیفهای مختلف زنگ زدیم و از آنها برای حضور در جشنواره دعوت کردیم اما بعضیها به دلایل شخصی تمایل نداشتند حضور پیدا کنند و برخی نیز کسب و کارشان در مخالفت است. این شاعر گفت: برای مثال ما وقتی برای کنگرههای دفاع مقدس از برخی طیفهای روشنفکری دعوت میکنیم به ما میگویند ما در برنامههای دولتی شرکت نمیکنیم اما وقتی از همین افراد دعوت میکنیم که در سفارت یک کشور یا خارج از کشور برای دهه فجر شعر بخوانند قبول میکنند. این به خاطر آن است که این دعوت برای آنها یک سفر همراه دارد. این نشان میدهد که آنها پنهانی این کار را میکنند اما برای کارهای داخلی چون نامشان سرخط خبرها میرود، نمیپذیرند که حضور پیدا کنند. البته از همین جنس شاعرانی هم داریم که خیلی خوب هستند و اینگونه رفتار نمیکنند؛ ولی آنها که شعرشان چیزی ندارد معمولا چنین رفتارهایی از خود نشان میدهند. اسماعیل امینی در واکنش به این حرف که مگر تمام ظرفیت شعری ایران تنها نام چند نفر است که هر سال در جشنواره شعر فجر و هیات علمی تکرار میشود و آیا این اتفاق به خاطر رویکرد سیاسی جشنواره نیست که شما رسانهها را به سیاسیکاری متهم میکنید گفت: نخیر. این جشنواره سیاسی نیست و من هم دبیر این جشنواره هستم و تا به حال اظهار نظر سیاسی نداشتهام. 40 سال است من شعر میگویم ولی تا به حال کسی از من اظهارنظر سیاسی نشنیده است. اینجا جشنواره شعر فجر حوزه سیاست نیست و معیارهای من هم برای انتخاب کتاب سیاسی نیستند اما حتی در بین دانشجویان وقتی میخواهم کتابی را معرفی کنم آنها با نگاه سیاسی کتاب را ورق میزنند و اگر شعر شاملو در شعر باشد آن را میخوانند و اگر نباشد من را متهم میکنند که کتابم بد است. او افزود: در هیچ جای دنیا سیاست اینقدر جدی گرفته نمیشود ولی متاسفانه در اینجا بین ادبیات و هنر نیز مسائل سیاسی است. او در ادامه گفت: مثلا یدالله رویایی مگر چقدر آثارش خوانده میشود؟ اصلا کجای شعر ایران بوده است؟ نه شعرش شعر است و نه حتی مقالاتش، مقاله. او مقالهای درباره مولانا نوشته است که همه ابیاتش را از سنایی آورده و حتی وزن آنها را هم تشخیص نداده؛ کاری که یک مخاطب معمولی شعر به راحتی میتواند انجام دهد. اما چون اینجا هیچ کس نمیخواند و دقت نمیکند کسی هم نمیپرسد که چرا رویایی خوب است. بله برای اینکه فحش میدهد و مخالفت میکند. اما من این چیزها را نمیبینم؛ شعر را میبینم. این گزارش تکمیل میشود.
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 95]