واضح آرشیو وب فارسی:الف: سخنی با مردم در باب بعضی خدمات ژنرالهای صنعت کشور
وهاب فرهمند /معاون سابق وزارت تعاون 16 دی 94
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۶ دی ۱۳۹۴ ساعت ۰۸:۲۶
بنده خدایی که بسیار علاقمنداست او را "پدرِ صنعت"بنامند،در ایامی که متصدی صنعت پتروشیمی کشور بود خود را "لوکوموتیوران توسعه صنعتی کشور"از طریق صنایع پتروشیمی میدانست و مدعی بود که علت اصلی حضور شرکای خارجی در این صنعت،نه قدرت اقتصادی جمهوری اسلامی و نه جاذبههای سرمایهگذای که شخص ایشان است و اگر ایشان نبود هرگز سرمایه گذاران در این حوزه حضور نمییافتند!!! شاید نیازی نباشد که بطور مفصل به شیوههای منطقی شراکت بپردازم،اما اجمالا ذکر این نکته خالی از فایده نیست که در شراکت متعارف چه داخلی و چه بینالمللی که معمولا بین دونفر منعقد میشود مثلا مقرر میشود که به نسبت مساوی سرمایهگذاری کنند و پروژه مشترک را اجرا کنند.چون فعالیت شرکت در قالب هیئتمدیره انجام میشود لذا شرکا قرار میگذارند که هر دوسال یکطرف مدیریت عامل را بعهده بگیرد و چنانچه پروژه ظرف زمان مقرر به بهره برداری برسد و یا با شکست مواجه شود و یا به تأخیر بیانجامد،طرفین بالمناصفه در سود و یا زیان احتمالی شریک خواهند بود. حالا تصور بفرمایید که پروژهای بین شرکت ملی صنایع پتروشیمی و یک شرکت بینالمللی منعقد شود که پالایشگاهی را در عسلویه با نسبت شراکت پنجاه ـ پنجاه طی چهارسال به تولید برسانند و مقرر گردد مدیریت عامل هردوسال یکبار در اختیار احد از شرکا قرار گیرد.اگر مدت اجرای پروژه بجای چهارسال مثلا هشت سال! !بطول بیانجامد و طرف مقابل معادلِ سودِ زمانِ بهرهبرداریِ کامل را از روزِ اوّلِ پس از انقضاء چهارسال دریافت کند و طبیعتا بقیه هزینههای پس از چهارسال هم تا زمان بهرهبرداری فقط از سوی پتروشیمی ایران از جیب صادرات آتی نفت پرداخت شود و بعبارت دیگر ریسک سرمایهگذاری برای طرف خارجی "صفر" و برای جمهوری اسلامی ایران،خود قضاوت کنید.سؤالی که اینجا پیش می آید اینست که کدام عقل اقتصادی است که از چنین فرصت سرمایهگذاری استقبال نکند و آیا برای سرمایهگذارِ خارجی تفاوتی دارد که در ایران با عمر یا زید طرف معامله قرارگیرد؟ در سال ۸۵ پس از انجام مراسم تودیع "پدرِ صنعت"و معرفی مدیر جدید از سوی دولت نهم حقیر طی گزارشی بیان نمودم که این شیوه مدیریت نهتنها حرکت لوکوموتیو وار برای توسعه صنعتی کشور نیست که"خرِ توسعهِ صنعتی"هم بشمار نمی آید. بههوش باشیم که قراردادهای بینالملی اخیر که در صنعت نفت توسط ژنرالها در حال انعقاداست چیزی شبیه همان قراردادهای پتروشیمی در دهههای گذشتهاست که اشارت رفت و کشور سالهای متمادی مکلف خواهد شد سهم سود بدون ریسک طرفهای خارجی را پرداخت نماید.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]