تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1851402520
عکاسی مخفیانه؛ تشبیه عکاسی به چشم چرانی
واضح آرشیو وب فارسی:عکاسی: عکس: Ben Shahn اختصاصی «سایت عکاسی» - عکاسی را در بعضی ژانرها به چشم چرانی تشبیه می کنند اما در برخی موارد بی تردید عکاسی می تواند مترادف آن قرار بگیرد که البته این چشم چرانی عکاسانه می تواند شکل های مختلفی به خود بگیرد; زمانی که پیشرفت مواد حساس عکاسی این اجازه را به سازندگان دوربین داد که دوربین ها را در اندازه های بسیار کوچک و قابل حمل تولید کنند، وسوسه چشم چرانی با توجه به مقصود عکاس شکل های مختلفی به خود گرفت و بررسی این مسئله زمانی جذاب تر می شود که در ذهن ما چرایی استفاده از دوربین مخفی را به وجود آورد. در سال ۱۸۸۰، Horace Engle یک عکاس آماتور بود که وسوسه استفاده از یک نگاه خیره مخفی او را وادار کرد تا با استفاده از دوربین Gray/Strin Conceal Vest پا به خیابان بگذارد، این دوربین ها به دوربین های کارآگاهی هم معروف بودند، Engle در بین سال های ۱۸۸۹-۱۸۸۶ با استفاده از این دوربین عکس های زیادی گرفت. در دهه ۱۸۸۰ این دوربین ها مایه دردسر جامعه شناخته شدند. در لندن برای عکاسی از بسیاری مکان ها مجوز لازم بود و نشریات کار کسانی را که از اشخاص محترم بدون اجازه عکس می گرفتند محکوم می کردند. عکاس دیگری که در سال ۱۸۹۰ از دوربین مخفی برای عکاسی استفاده کرد، Paul Martin است که نسبت به Engle عکاس مشهورتری به حساب می آید. Martin از دوربین Fallowfield Facile استفاده می کرد که شبیه یک جعبه قهوه ای بزرگ به نظر می آمد و آن را زیر بغل خود می گذاشت و زندگی روزمره مردم لندن را به تصویر می کشید. هدف مارتین هم مثل Engle کاملا شخصی بود، دوربینی که Martin استفاده می کرد دارای فوکوس ثابت بود که با دستکاری آن را تبدیل به فوکوس دستی کرده بود بنابراین حاصل کارش نسبت به بقیه عکاسانی که از این دوربین استفاده می کردند قابل قبول تر بود. حالا این سوال مطرح می شود که این نوع عکاسی چه امکاناتی را برای عکاس به ارمغان می آورده است؟ چرایی این استفاده ذهن را درگیر می کند، این نگاه مخفی چه چیزی را به عکس ها اضافه یا کم می کند؟ این دو عکاس کاملا با انگیزه شخصی به این نوع عکاسی روی آوردند به بیان دیگر سعی نداشتند از عکس به عنوان سندی برای اثبات بیانیه ای استفاده کنند پس شاید بتوان نتیجه گرفت با توجه به رویکرد شخصی، این عکاسان جوهره واقعی خود را در دل ابزاری گذاشتند تا در حالی که خودشان بی خیال به این طرف و آن طرف نگاه می کنند این دستگاه به جای آنها به روابط انسان ها به دنیای خصوصی آنها و حرکات ناخودآگاه آنها خیره شود و بعد از آن عکاس بتواند در خانه با خیالی راحت به این رفتارها خیره شود، بدون اینکه نگران جلب توجه افراد به سمت خودش باشد و از نگاه نامرئی خودش لذت ببرد جذابیت پنهانی نگاه کردن به روابط انسان ها کشش فوق العاده ای دارد که بی شک هر کدام از ما تا به حال آن را تجربه کرده ایم. در برخی از کشورها از کودکی به افراد آموزش می دهند که حق ندارند نگاه عمیق به دیگران بیندازند و اصولا در فرهنگشان چنین اجازه ای صادر نمی شود. ضایع نکردن حقوق دیگران و پرهیز از تجاوز به حریم شخصی افراد جزو تربیت ها و مسئولیت های فردی در این جوامع است، دوربین مخفی وسیله ای برای زیر پا گذاشتن این قوانین اجتماعی تعریف شده به حساب می آید. در طرف دیگر استفاده از دوربین مخفی عکاسان حرفه ای (حرفه ای به معنای دنبال کردن عکاسی به عنوان شغل و حرفه) قرار می گیرند که از دوربین مخفی به این دلیل استفاده می کنند که نمی خواهند دوربین عکاسی آنها اختلالی در روند طبیعی ارتباط سوژه هایشان با دنیای اطراف ایجاد کند. Humphery Spender در دهه ۱۹۳۰ برای پروژه Mass Observation شروع به کار کرد که هدف این مجموعه بررسی جنبه های مختلف زندگی اجتماعی مردم انگلستان بود و برای این بررسی های دقیق از عکس استفاده می کردند. شعار این مجموعه این بود: حقیقت زمانی آشکار می شود که مردم در بی خبری از ثبت شدن به سر برند. این شعار عکاسان این پروژه را به عکاسی کردن دزدکی وامی داشت، Spender دوربین لایکای خود را زیر بارانیش پنهان می کرد و به گفته وی زمانی که آدم ها از عکس گرفتن او با خبر می شدند یعنی عکس از دست رفته بود! در همان دهه ۱۹۳۰ در آمریکا برخی از عکاسان که برای مستندنگاری پروژه FSA کار می کردند از همین روش مخفیانه استفاده می کردند. Ben Shahn یکی از همین عکاسانی ست که در پی ثبت چنین لحظه هایی بود وی از دوربین لایکای منظره یاب راست زاویه خود استفاده می کرد. طرز کار وی و دوربینش را در عکسی که انعکاس Shahn در شیشه مغازه افتاده است می توانید مشاهده کنید. کسانی که موضوع عکس های وی قرار می گرفتند در واقع تصور می کردند که نظاره گر ثبت وی از موضوعی دیگر هستند. این زبان بدن است که مردم را به واکنش های قراردادی وامی دارد یعنی زمانی که آنها شخصی را در حال عکاسی می بینند در صورتی که به سوی آنها قرار نداشته باشد اختلالی در وضعیت عادیشان ایجاد نمی کنند چون حس تحت نظر بودن و ثبت شدن را ندارند. Walker Evans هم از این روش عکاسی استفاده می کرده است در سال های بعد از این پروژه وی برای شکار کردن همین بی واسطه گی با دوربینی که از گردنش آویزان بود کنار خیابان می ایستاد و از عابران عکاسی می کرد. (در پروژه موفق مترو با نام همه فراخوانده شده اند هم همین روش را دنبال کرد.) حالا این موضوع را از جنبه ای دیگر بررسی می کنیم; زمانی که از آدم ها در مکان های عمومی عکاسی می کنیم همواره با نوعی هیجان دست به گریبان هستیم، هیجان مواجه با عکس العمل تند آدم هایی که آنها را شکار کرده ایم، چرا؟ چون ما به آدم هایی که هیچ شناختی از آنها نداریم بدون اجازه بسیار نزدیک شده ایم و شاید با انجام دادن این عمل به نوعی قدرت نمایی کرده باشیم. پس در عرصه قدرت نمایی بسیاری سر فرود می آوردند و عده ای دیگر نه. به اضافه مواردی که در این نوشتار ذکر شد شاید بتوان استفاده از دوربین مخفی یا در مواردی دوربین های سرعت بالا و حتی دوربین های تلفن همراه را به plan B تشبیه کرد که برای جلوگیری از ناکامی در به ثمر رسیدن هدف عکاسانه از این روش خاص استفاده می شود. مثلا در دوربین های سرعت بالا ما سوژه هایمان را با محدود کردن زمان عکس العملشان کنترل می کنیم و در استفاده از دوربین های تلفن همراه با ایجاد شک و تردید در ذهن سوژه مورد نظر از اینکه هدف عکس ما بوده است یا نه عکس العمل را محدود می کنیم که البته در دو روش اخیر مانند روش مخفی گریز عکاس صد درصدی نیست. نویسنده مولف: سحر سقا
جمعه ، ۴دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عکاسی]
[مشاهده در: www.akkasee.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها