تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836717644
امام جماعت مسجد واشنگتن: رهبر انقلاب به اتفاقات آمریکا اشراف کامل دارند
واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: نامه دوم «رهبر» بسیار وسیع تر و سریع تر از نامه اول توزیع شد و نشان داد که ما در حال پیش رفت هستیم اما تشکیل شبکه هایی منسجم برای توزیع پیام های این چنینی بسیار ضروری است.به گزارش قدس آنلاین، نامه دوم رهبر معظم انقلاب اسلامی، حضرت آیت الله سید علی خامنه ای خطاب به جوانان غربی، روز یک شنبه 8 آذر 94 در رسانه ها و شبکه های اجتماعی منتشر شد. این نامه بازتاب های مختلفی در رسانه های غربی به عنوان هدف اصلی این نامه داشت. رسانه های جمعی اصلی در غرب مانند نامه اول که اوایل بهمن ماه سال 93 منتشر شد، پوشش نامه دوم را هم در دستور کار نداشتند، اما رسانه های جایگزین و شبکه های اجتماعی، شاهد انتشار محتوای این نامه میان فعالان و جوانان غربی بودند، البته تا جایی که امکان آن وجود داشت.خبرنگار مشرق در این خصوص با «عبدالعلیم موسی» امام جماعت «مسجد الاسلام» در واشنگتن و رهبر جنبش «السابقون» مستقر در کالیفرنیا و واشنگتن گفتگو کرد. سؤال:: همان طور که می دانید رهبر ایران اخیرا دومین نامه خود را به جوانان غرب منتشر کرده اند اما قبل از آن که درباره نامه دوم رهبر ایران از شما بپرسم، می خواهم ببینم تجربه شما درباره نامه اول چگونه بود؟ محتوای این نامه به نظر شما چگونه بود و تا چه اندازه موفق شد به دست جوانان غربی برسد؟ اولاً محتوای نامه اول بسیار روشنگرانه بود. دوماً به ندرت پیش می آید که یک شخصیت بزرگ اسلامی و یک رهبر نامه ای خطاب به جوانان غربی بنویسد. بنابراین آن نامه یک گام بزرگ رو به جلو بود. درخواست از جوانان غربی برای آن که نگاهی مستقل به اسلام و مسلمانان نمایند و سفری مبتنی بر تحقیقات شخصی را به سوی تاریخ گذشته دنیا و اتفاقات آن آغاز کنند، یکی از مهم ترین نکات در نامه اول بود و به نظر من بسیار خوب در دل نامه جای گرفته بود. درباره توزیع نامه باید بگویم که طی یک ماه پس از انتشار نامه اول، این نامه در آمریکا تا حد خوبی به انتشار رسیده بود و می دانم که در انگلیس این اتفاق بسیار سریع تر افتاد. با این حال، به نظر من، افرادی مانند خود ما که حامی حقیقت هستیم، باید خیلی بهتر از این ها برای توزیع پیام «رهبر» سازمان دهی شویم. به طور خاص در آمریکا که حوزه تخصصی تر من است، باید شبکه ای آنی داشته باشیم تا چنین مطالبی را پخش کنیم، چه از طریق فیس بوک، چه از طریق روش های پستی که ممکن است وجود داشته باشد، چه از طریق وب سایت هایی به سبک یوتیوب که واقعاً بتواند پیام را در اختیار همه مردم بگذارد. از این روش می توانیم با هزینه ای اندک و بدون نیاز به داشتن تعداد زیادی پرسنل نامه «رهبر» را به مردم برسانیم. البته نامه دوم «رهبر» بسیار وسیع تر و سریع تر از نامه اول توزیع شد و نشان داد که ما در حال پیش رفت هستیم، اما باز هم تشکیل شبکه هایی منسجم برای توزیع پیام های این چنینی بسیار ضروری است. سؤال:: اخیراً شاهد بودیم که توئیتر حساب کاربری اعضایی را که درباره نامه رهبر ایران پیام می فرستادند، به حالت تعلیق درآورد. به نظر شما آیا راهی بهتر از بازی کردن در زمین مدیران شبکه های اجتماعی وابسته به دولت آمریکا وجود ندارد؟ قطعاً راه های دیگری هم هست، اما این راه ها ممکن است سخت تر و کُندتر باشد. مثلاً افرادی در آمریکا، در نیویورک، واشنگتن، سراسر کالیفرنیا و نقاط دیگر، هستند که به آرمان های بنیادین ما اعتقاد دارند. می توان هزاران کپی از نامه های «رهبر» تهیه کرد و آن ها را به این افراد داد تا میان مردم و به خصوص جوانان، توزیع کنند. جوانان ما می توانند یک هفته به نماز جمعه های شهرهای بزرگ بروند و نامه ها را میان مردم تقسیم کنند. برای این کار به چند نفر بیش تر نیاز نیست. همین افراد هفته های بعد می توانند به دانشگاه ها بروند و همین کار را آن جا هم انجام بدهند. سؤال:: اما مساجد آمریکا و نمازهای جمعه عمدتاً تحت کنترل وهابی ها هستند و با پول عربستان اداره می شوند. درست است، اما این ها نمی توانند جلوی شما را بگیرند. در بدترین شرایط، می توانید آن طرف خیابان یا کنار پارکینگ بایستید و نامه ها را توزیع کنید. شما می خواهید با مردم ارتباط برقرار کنید، نمی خواهید قبل از خطبه های نماز جمعه سخنرانی کنید، بنابراین نیازی به مجوز کسی ندارید. می خواهید اعلامیه هایی را میان مردم پخش کنید، دقیقاً مانند کاری که برادران ما در دوران انقلاب انجام می دادند. سؤال:: برای این کار نیاز به سازمان دهی جوانان در آمریکا داریم. چه کسی هست که بتواند این کار را انجام بدهد؟ ما در آمریکا، "کنگره مسلمانان" را داریم که بسیار منسجم هستند و به راحتی می توانند این کار را انجام بدهند. در همه شهرهای مهم و بزرگ آمریکا از دالاس و سیاتل و گرفته تا واشنگتن و نیویورک هم حضور دارند. عملاً در همه نقاط کشور هستند. این کنگره، گروه منسجمی از علمای اسلامی و همگی پیرو اهل بیت(ع) هستند. حتی به مفهوم ولایت فقیه هم اعتقاد دارند. بسیاری از آن ها پاکستانی هستند و بسیاری هم حامی ایران. سال ها پیش، همان طور که شما گفتید، سعودی ها همه مساجد آمریکا را کنترل می کردند، اما الآن عاشقان اهل بیت(ع) در تمام شهرهای بزرگ آمریکا مراکز خود را دارند. تنها هم کاری این افراد است که می تواند وظیفه ای مانند توزیع گسترده نامه «رهبر» را به سرانجام برساند. سؤال:: پس چرا این افراد در توزیع نامه اول کمکی نکردند؟ در آن زمان هم کمک کردند، اما کم تر. همان طور که گفتم، برای انجام چنین کارهایی باید از قبل هماهنگی بشود. یک نفر باید قبل از انتشار نامه به ما و به کنگره مسلمانان خبر بدهد. این کنگره سه ماه پیش در آتلانتا کنفرانسی تشکیل داد و هزاران نفر در این کنفرانس حضور داشتند. ما مؤسسات مستقلی برای خودمان داریم. قبلاً عربستان سعودی همه مجامع مسلمانان را در آمریکا کنترل می کرد، اما الآن دیگر این گونه نیست. سؤال:: دلیل خارج شدن انحصار موسسات اسلامی از دست عربستان سعودی چیست؟ این کشور اعتبار خود را در سراسر جهان از دست داده است. همه می دانند که عربستان حامی داعش، طالبان، بوکوحرام و گروه های جنایت کار مانند آن هاست که می خواهند چهره زیبای اسلام را تخریب کنند. مردم می دانند این افراد چه کسانی هستند و از کجا تأمین مالی می شوند. می دانند چه کسی قیمت نفت را کاهش می دهد تا مسلمانان ضرر کنند، والا هیچ کشور یا سازمان دیگری در دنیا نیست که با کاهش قیمت نفت، در حقیقت دست به خودکشی بزند. مسلمانان از این کاهش قیمت آسیب می بینند، اما خود عربستان هم ضرر می کند. مردم هم چنین می دانند چه کسی دارد یمن را بمباران می کند. ثروتمندترین کشور عربی دارد فقیرترین کشور عربی را بمباران می کند. بنابراین ما الآن در آمریکا به هیچ عنوان منزوی نیستیم. مانند وضعیتی که ایران الآن در دنیا دارد. شاید تا چند سال قبل، همه ایران را یک کشور منزوی می دانستند، اما الآن کشوری است که مردم تمام دنیا آن را می شناسند و برای آن اعتبار قائل هستند. احترامی که برای این کشور به خصوص در آسیا و آمریکای لاتین قائل هستند، از آمریکا بیش تر است، به خاطر سیاست های افرادی مانند هوگو چاوز و احمدی نژاد. بنابراین ما مانند سال های اول انقلاب، منزوی و تنها نیستیم. انقلاب اسلامی ایران الآن یک واقعیت پذیرفته شده است. امسال روز 22 بهمن، سی و هفتمین سالگرد انقلاب جشن گرفته خواهد شد. می دانید این مسئله چه قدر مهم است که یک انقلاب توانسته 37 سال پابرجا باقی بماند، بدون آن که هیچ کس کمکی به آن کند و با آن که تمام کشورهای غربی به علاوه بخش اعظم کشورهای شرقی دست در دست عربستان و قطر و کشورهای مانند آن ها، تلاش می کنند اسلام و ایران را سرکوب کنند؟ اما هنوز نتوانسته اند. ایران الآن امن ترین کشور در منطقه است. رهبری دارد که هیچ کشور دیگری مانند آن را ندارد. بگذارید یک مثال دیگر هم بزنم. حدود یک سال و نیم پیش بود، زمانی که هیأت های ایران و آمریکا بر سر مسئله هسته ای با هم مذاکره می کردند. بحث داغ آن روزها این بود که نتیجه چه می شود. اما من می گفتم، مهم نیست نتیجه چه بشود. ایران از همین الآن برنده این معامله شده است، چون یک طرف ایران است و یک طرف 6 قدرت جهانی. این یعنی این 6 قدرت، ایران را به رسمیت شناخته اند. شما هیچ وقت با کسی که کاملاً شکستش داده باشید، مذاکره نمی کنید. با کسی مذاکره می کنید که او را مساوی با خودتان بدانید. وقتی آمریکا آلمان و ژاپن را شکست داد، دیگر با آن ها مذاکره نکرد. آن چه اتفاق افتاد، صرفاً تسلیم بی قید و شرط بود. این که آمریکا و غرب با ایران مذاکره کردند نشان داد که ایران یک موضع دارد و غرب هم یک موضع. بنابراین دنیا فرصت پیدا کرد تا ببیند چه کسی حق است و چه کسی باطل. بنابراین ما الآن مطلب برای بیان کردن داریم. تنها کاری که باید انجام بدهیم این است که این مطلب را به اطلاع دیگران برسانیم. سؤال:: برگردیم به نامه رهبری، به نظر شما در همین مطالبی که می خواهیم بیان کنیم، مانند همین نامه ای که نوشته شد، باید درباره اسلام صحبت کنیم یا درباره مشکلاتی که در دنیای غرب وجود دارد؟ کار درست همان کاری بود که «رهبر» انجام داد. اما چرا؟ من مدتی پیش در ایران بودم و در جلسه ای شرکت کردم که «رهبر» در آن سخنرانی کرد. این را به جرأت می گویم: وقتی «رهبر» درباره آمریکا صحبت می کند، معلوم است که می داند در آمریکا چه می گذرد. من در آمریکا زندگی می کنم. شرایط را هر روز لمس می کنم. اف بی آی، سیا، آژانس امنیت ملی، اداره امنیت داخلی، برای من دردسر درست می کنند. بنابراین من این شرایط را به خوبی می دانم، و به شما می گویم وقتی رهبر درباره آمریکا صحبت می کند، می داند در این کشور چه خبر است. از طرفی هم می داند که در دنیای اسلام چه خبر است. بنابراین باید تعیین محتوای پیام ها را به عهده رهبر بگذاریم. رهبر در پیام های خود تأکید کرده است جوانان باید درباره اتفاقاتی که در دنیا می افتد، تحقق کنند، نه این که هر چه را می شنوند باور کنند و بپذیرند. سؤال:: این عبارت «تحقیق کردن» را در ادبیات رهبران دیگر در دنیا نمی بینیم. اکثر آن ها صرفاً می گویند باور کنید و بپذیرید. دقیقاً همین طور است. رهبران کشورهای دیگر، قبل از هر اتفاقی، یک بسته مدیریت اذهان عمومی آماده کرده اند و هر دفعه فقط آن را با اندکی تغییر دوباره به خورد مردم می دهند. اما «رهبر» یک تصویر واقع گرایانه را ترسیم کرده است. تنها کاری که ما باید انجام بدهیم، این است که این تصویر را به همه نشان دهیم. سوال:: مشکل ایران در حال حاضر در آمریکا چیست؟ ایران الآن مانند گذشته ضعیف و وابسته نیست، مانند زمانی که اشتیاق زیادی داشتیم، خیلی کار می کردیم. دانش جوها جوان و پرانرژی بودند. انقلاب جدید بود. آن افراد الآن پیر شده اند و فرزندانشان دیگر دارند از دانشگاه فارغ التحصیل می شوند. هر گروهی که الآن در آمریکا هست، برنامه خودش را دارد. برخی علما شاید راضی باشند که به آمریکا بیایند، اما خیلی حرفی نزنند. من این نظر را ندارم. به نظر من باید حقیقت را گفت. اما آیا بقیه هم حاضر هستید واقعیت را بیان کنند؟ هیچ کس الآن این اختیار آن را ندارد که برود و در کنفرانس های بزرگ، 10 دقیقه سخنرانی کند. کسی نیست که اجازه داشته باشد تا هماهنگی های لازم برای توزیع نامه های رهبر را به عهده بگیرد. همیشه هم بحث نامه نیست. سال های اول انقلاب انجمن اسلامی دانشجویان ایرانی وجود داشت که تعداد زیادی از افرادی که شما می شناسید عضو آن بودند. محمدجواد ظریف وزیر خارجه کنونی و بسیاری از افرادی که الآن در پست های مدیریتی ایران هستند، آن زمان عضو این انجمن بودند. هر اتفاقی می افتاد، اگر مقاله ای در کیهان یا تهران تایمز منتشر می شد یا امام خمینی(ره) صحبتی می کرد، این افراد آن مقاله یا صحبت ها را چاپ و توزیع می کردند. من یادم می آید سال 1986 زمانی که «رهبر» رئیس جمهور بود، سخنرانی وی در سازمان ملل را به کتابچه ای تبدیل کردند و آن را پخش کردند اما الآن هیچ کس نیست که چنین کاری را بکند. ما در آمریکا هستیم، قدرت انجام کار را هم داریم، مستقل هم هستیم. اما هیچ کس در آمریکا نیست که اختیار آن را داشته باشد که گروه های مختلف را با هم هماهنگ کند. من در قالب همین گروه ها ده سال به سراسر آمریکا و کانادا سفر کردم و درباره انقلاب اسلامی در ایران سخنرانی کردم اما الآن چنین چیزی را نداریم. اگر خود من این اختیار را داشتم، همین امروز دوباره سفرهایم را آغاز می کردم. من دو دفتر دارم، یکی در واشنگتن و یکی در کالیفرنیا. می توانم این دو دفتر را در اختیار بگذارم. سؤال:: به نظر شما حتی اگر این نامه به دست جوانان آمریکایی هم برسد، آن ها محتوای آن را قبول خواهند کرد؟ جوانان در آمریکا در دروغ های دولت غرق شده اند. درباره هیچ چیزی تحقیق نمی کنند. من دو دختر دارم. یکی 18 ساله و دیگری 14 ساله. بعضی وقت ها برای کارهای آن ها به مدرسه شان می روم. این ها هر کدام گوشی های خودشان را دارند و فیس بوک خودشان را دارند. سرشان را از گوشی های همراه شان برنمی دارند. بنابراین باید یک روشی طراحی کنیم تا به ذهن آن ها رسوخ کنیم. باید بتوانیم صفحه های فیس بوک با محتوای جذاب ایجاد کنیم. می بینیم که برخی از شخصیت های واقعاً به درد نخور در فیس بوک صفحه هایی با چندین میلیون نفر فالوور دارند. حرف های بی معنی در صفحه خود می گذارند، اما این همه مردم را به خود جذب می کنند. این دیوانگی است. اما اگر ما بتوانیم تنها قسمت کوچکی از این توجه ها را به خودمان جلب کنیم، گام مهمی برداشته ایم، اما باید این کار را مداوم انجام بدهیم. مبارزه ما مبارزه ای طولانی مدت است. همیشه باید به پیامدهای بلندمدت کارهایمان فکر کنیم. در کوتاه مدت باید این پیام را منتشر کرد، اما در بلندمدت باید ببینیم چه نتیجه ای می خواهیم از این نامه بگیریم. منبع:مشرق
سه شنبه ، ۱۷آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[مشاهده در: www.qudsonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها