محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846258813
رنسانس کیفی در خودروسازی ایران
واضح آرشیو وب فارسی:اقتصاد آنلاین: توافق هسته ای و لغو تحریم ها در حالی خودروسازی ایران را در معرض سرمایه گذاری ها و شراکت های جدید قرار داده که هنوز مشخص نیست این مشارکت ها می توانند چالش کیفی صنعت خودرو کشور را حل کند.نکته اینجاست که چالش موردنظر را خودروسازان ایرانی به گردن شرکای خارجی خود می اندازند و آنها (خارجی ها) نیز این قصور را از چشم غول های جاده مخصوص می بینند. به عبارت بهتر، خودروسازان خارجی معتقدند که اگر محصولاتشان (در ایران) از کیفیت مناسبی برخوردار نبوده، دلیلش بی رغبتی خودروسازان ایرانی است و در واقع آنها کیفیت بالا را مطالبه نکرده اند. از آن سو خودروسازان ایرانی نیز تاکید می کنند که شرکای خارجی شان به نوعی در مباحث کیفی، سستی کرده اند. خودروسازان داخلی البته در عین حال این را هم می پذیرند که خود نیز چندان در بحث کیفیت، سفت و سخت عمل نکرده اند. با این شرایط، نیاز به یک رنسانس کیفی در خودروسازی کشور، به شدت احساس می شود؛ زیرا طی این سال ها اگرچه خودروسازی کشور میزبان شرکت های معتبری بوده، اما محصولاتی که از دل این شراکت ها بیرون آمده، نتوانسته مشتریان داخلی را راضی کند و معمولا میان خودرو تولیدی در ایران و مشابه آن در خارج، تفاوت هایی آشکار (به لحاظ کیفی) وجود داشته است. هرچند نمی توان گفت تمام خودروهایی که در ایران به تولید رسیده اند از سطح کیفی کمتری نسبت به مشابه تولید شده اش در خارج، برخوردار بوده اند، اما غالب خودروها از همین قاعده پیروی کرده و سطح کیفی پایین تری در مقایسه با آنچه در خارج تولید و عرضه شده، داشته اند. حالا پرسش اینجاست که آیا در شراکت های جدید نیز قرار است داستان بر همین منوال پیش برود؟ آیا بناست چالش کیفیت همچنان در شراکت خودروسازان ایرانی و خارجی خودنمایی کرده و لاینحل بماند؟ یا اینکه قرار است هم خودروسازان داخلی و هم خارجی ها، طرحی نو درانداخته و این بار محصولاتی یکسان (یعنی مشابه آنچه که در بیرون از ایران تولید می شود) به دست مشتری ایرانی بدهند؟ کاهش نظارت کیفی خارجی ها پیش از آنکه پاسخ این پرسش ها را بدهیم، نگاهی می اندازیم به آنچه طی این سال ها در بحث «کیفیت» میان خودروسازان ایرانی و خارجی گذشته، تا مشخص شود مشکل اصلی در کجا نهفته است. تاریخ خودروسازی ایران نشان می دهد شرکت های کیا (به واسطه پراید)، پژوسیتروئن (به واسطه انواع مدل های پژو) و رنو (به واسطه تندر و مگان)، بیشترین تیراژ را (در بین میهمانان و شرکای خارجی) داشته اند و اتفاقا هر کدام سرنوشتی مجزا از یکدیگر را (در حوزه کیفی) تجربه کرده اند. در این بین، کیا توانست با پراید، بخش بزرگی از بازار را قبضه کند و اگرچه پراید حالا دیگر محصولی داخلی به شمار می رود، اما به هر حال تحت برند این خودروساز کره ای (کیا) به ایران آمد. نگاهی اجمالی به روند فعالیت کیا در ایران، نشان می دهد این خودروساز کره ای اگرچه ابتدا بر روند کیفی تولید محصولاتش در ایران نظارت داشت، اما رفته رفته از حجم آن کاسته شد و این موضوع (از بین رفتن تدریجی نظارت بر تولید)، اثر منفی خود را روی کیفیت محصولات تولیدی این شرکت در کشور گذاشت. به عبارت بهتر، خودروساز کره ای پس از مدتی، دیگر حساسیتی روی سطح کیفی محصولات تولیدی اش در ایران نشان نداد و در نتیجه سطح کیفی در روندی نزولی قرار گرفت. اما دیگر خودروسازی که نظارت بر کیفیت محصولات تولیدی اش در ایران را به تدریج کنار گذاشت، پژوی فرانسه بود. این خودروساز نیز با محصولات نسبتا به روزی راهی ایران شد و توانست در دل مشتریان داخلی جا باز کند، اما رفته رفته از نظارت بر سطح کیفی محصولاتش کاست. آنهایی که محصولاتی مانند پژو 405 و 206 را در همان سال های اولیه عرضه خریداری کرده اند، اذعان دارند سطح کیفی این خودروها قابل قبول بوده و در مقایسه با تولیدات فعلی از درجه بالاتری برخوردار است. به عبارت بهتر، محصولاتی که سال ها پیش تحت برند پژو در ایران به تولید می رسید، توانسته بود دل ایرانی ها را به دست آورده و رضایت آنها را در بخش کیفی رقم بزند. به اعتقاد کارشناسان، دلیل این موضوع (کیفیت مناسب محصولات پژو)، نظارت خودروساز فرانسوی بر خودروهای تولیدی اش در ایران بوده؛ زیرا اجازه استفاده از قطعات کم کیفیت را نمی داده است. با این حال، پژو نیز پس از مدتی که متوجه شد خودروسازان داخلی چندان تمایلی به نظارت و سختگیری ندارند، به تدریج راه کیای کره را رفت. این رفتار پژو بعدها و در ماجرای آتش سوزی محصولات تولیدی اش در ایران خود را نشان داد، اتفاقی که به باور کارشناسان، اگر خودروساز فرانسوی نظارت خود را کم نمی کرد، هیچگاه رخ نمی داد؛ زیرا دلیل بروز آن آتش سوزی ها، پایین آمدن کیفیت قطعات بود. کارشناسان معتقدند اگر پژو همچنان بر نظارت خود ادامه می داد، این قطعات کم کیفیت مجوز ورود به خطوط تولید خودروساز ایران را پیدا نمی کردند و در نتیجه آتش سوزی های سال های میانی دهه 80 رخ نمی داد. از پژو بگذریم و سری به هموطنش رنو بزنیم، شرکتی که روندی عکس را در پیش گرفت هیچ گاه از نظارت و سختگیری هایش در خودروسازی ایران نکاست. رنو که همزمان با ایران خودرو و پارس خودرو فعالیت مشترک به راه انداخت، از همان ابتدا بر کیفیت قطعات ورودی به خطوط تولید سخت گرفت و هرچند گمان می رفت این شرکت نیز رفته رفته به سرنوشت پژو و کیا دچار شود، اما این اتفاق رخ نداد. رنویی ها البته برای این کار خود تاوان دادند و آن تیراژ محدود و قیمت بالای محصولات شان در ایران بود. به عبارت بهتر، رنو از یک سو توانست کیفیت محصولاتش را طی این سال ها حفظ کند، اما از سوی دیگر موفقیت چندانی در قیمت و تیراژ به دست نیاورد. با این حساب، تجربه حضور رنو در ایران را نمی توان (به لحاظ کیفی) کاملا و مطلقا موفق دانست، زیرا این خودروساز فرانسوی نتوانست محصولاتی ارزان را با تیراژی مناسب به تولید برساند. جلوگیری از تکرار تجربه ای تلخ مرور تجربه سه شراکت بزرگ در تاریخ خودروسازی ایران به خوبی نشان داد به اصطلاح یک جای کار می لنگد و شرایط برای تولید محصولاتی با سطح کیفی و قیمتی و تیراژ مناسب (به صورت همزمان) مهیا نیست. وقتی نه کیا موتورز و نه پژو و نه رنو هیچ کدام نتوانستند عملکردی کاملا موفق را در تولید و عرضه محصول در ایران، از خود به جا بگذارند، مشخص است که ایرادی بزرگ در این میان وجود دارد و اگر برطرف نشود، بزرگ ترین خودروسازان جهان نیز نمی توانند محصولاتی مناسب را (از حیث کیفیت و قیمت و تیراژ به صورت همزمان) عرضه کنند. با این حساب، حالا این نگرانی وجود دارد که اگر معضل موردنظر برطرف نشود، تکلیف شراکت ها و قراردادهای آتی خودروسازی ایران چه خواهد شد؟ در واقع کارشناسان و مشتریان نگرانند که نکند خودروسازان خارجی همان راهی را که در گذشته در ایران رفته اند، باز هم بروند و نتیجه شراکت شان با شرکت های خودروساز داخلی، تولید محصولاتی پرتیراژ و نه چندان گران، اما کم کیفیت یا خودروهایی با کیفیت ولی گران و کم تیراژ باشد. به اعتقاد کارشناسان، اگر قرار است اتفاقات گذشته در خودروسازی کشور رخ ندهد و محصولاتی با تیراژ و کیفیت و قیمت مناسب به تولید برسد، راهی جز تغییر رفتار و برخورد خودروسازان داخلی و شرکای خارجی شان وجود ندارد. کارشناسان تاکید می کنند تولید محصولات دارای کیفیت و قیمت مناسب، نیازمند عزم و اراده خودروسازان داخلی و خارجی است، چه آنکه هم باید شرکت های داخلی سختگیری لازم بر اصول کیفی و تامین قطعات با کیفیت را داشته باشند و هم خارجی ها بر روند تامین قطعات و تولید محصولات شان (در ایران) نظارت لازم را به خرج دهند. در این مورد، نایب رئیس گروه خودروسازی پژوسیتروئن در گفت و گویی می گوید: تولید خودروهای بی کیفیت کار پژو نیست و استاندارد ما در همه جای دنیا تعریف شده است. ژان کریستف کمار که شرکت متبوعش به احتمال زیاد تا چندی دیگر شراکتی جدید را با خودروسازی ایران ازسر خواهد گرفت، می افزاید:استانداردی که هر شرکت خارجی عرضه می کند باید مطابق خواست شریکش باشد؛ بنابراین هدف پژو، عرضه خودروهایی مطابق با استانداردهای داخلی اش است. وی با بیان اینکه پژو سعی می کند استانداردهای خود را به طرف مقابل (ایران خودرو)، بقبولاند، تاکید می کند: اراده پژو، حضور در ایران با رویکردی جدید است، منتها این اتفاق زمانی رخ خواهد داد که رفتار شریک ایرانی مان نیز تغییر کند. کمار در عین حال ابراز امیدواری می کند که شرایط پنج سال آینده ایران تغییر خواهد کرد و از طرفی، مشتریان ایرانی نیز باید کیفیت مناسب تری را از خودروسازان طلب کنند. نایب رئیس پژوسیتروئن در ادامه با اشاره به شرط صادرات 30 درصدی از ایران، می گوید که این کار مستلزم افزایش کیفیت است و سطح کیفی باید به حدی باشد که امکان تحقق چنین هدفی (صادرات 30 درصدی) فراهم بیاید. اظهارات این مقام مسوول پژو در شرایطی است که مدیرعامل ایران خودرو می گوید خودروسازان ایرانی در دور جدید مذاکرات و شراکت خارجی شان، سختگیری لازم را در حوزه کیفی لحاظ کرده اند. هاشم یکه زارع می افزاید: کیفیت فعلی خودروهای داخلی نشان می دهد طی این سال ها، هم خودروسازان داخلی و هم خارجیها، هر دو خود خواسته اند شرایط (در حوزه کیفیت) به این شکل برود، این در حالی است که در دور جدید شراکت ها، این گونه عمل نخواهد شد. وی با اشاره به اینکه ایران خودرو در مذاکرات خود با خارجی ها، سختگیری های لازم را در مورد کیفیت انجام داده و خواهد داد، تاکید می کند:ما از پژو خواسته ایم یک تیم فنی در ایران مستقر کند تا به بالا بردن سطح کیفی محصولات فعلی اش در ایران، بپردازد. به گفته یکه زارع، ایران خودرو در بخش خودروهای جدید نیز نهایت سعی خود را کرده تا سنگ بنا را از همان ابتدا درست گذاشته و در پی آن، محصولاتی با سطح کیفی و البته قیمتی مناسب تولید و عرضه کند. مدیرعامل ایران خودرو با بیان اینکه میل به افزایش کیفیت در خودروسازان خارجی نیز دیده می شود، می گوید:اگر مثلا پژو خودرویی کم کیفیت در ایران عرضه کند، ابتدا مشتری متضرر خواهد شد و بعد ما و در نهایت خود این شرکت؛ بنابراین هم ایران خودرو می خواهد کیفیت را بالا ببرد و هم خودروسازان خارجی به خصوص پژو. یکه زارع نیز جمله نایب رئیس پژو مبنی بر مشروط بودن صادرات 30 درصدی به کیفیت بالا را تایید کرده و می گوید:ما خودرویی را می توانیم صادر کنیم که کیفیت مناسبی داشته باشد و اصلا یکی از دلایل سختگیری در مذاکرات با خارجی ها، همین موضوع است. به گزارش دنیای اقتصاد ، اظهارات مدیرعامل ایران خودرو اما در شرایطی است که فربد زاوه، کارشناس خودرو می گوید: یکی از دلایل پایین بودن کیفیت خودروهای داخلی، قیمت گذاری دستوری است؛ زیرا وقتی از خودروسازان می خواهند با فلان قیمت تولید کنند، آنها مجبورند از کیفیت بزنند. وی با بیان اینکه این موضوع در مورد خودروسازان خارجی نیز صدق می کند، می افزاید: شرکت های خارجی هم وقتی می بینند مبحث قیمت در ایران به این شکل است، از کیفیت محصولات خود می کاهند و اصلا یکی از دلایل متفاوت بودن سطح کیفی خودروهای تولیدی در ایران با مشابه تولید شده آنها در خارج، همین موضوع است. زاوه تاکید می کند: هر چند سختگیری خودروسازان ایرانی بر شرکای خارجی می تواند چالش کیفیت را کمرنگ کند، اما قطعا راه حل نهایی برای این بیماری نبوده و آن را از بین نخواهد برد. به گفته این کارشناس، بهترین روش برای بالا نگه داشتن سطح کیفی خودروها این است که به خودروسازان خارجی اجازه دهیم خود شبکه فروش محصولات شان را هدایت کنند، چه آنکه در آن صورت، امکان تولید و عرضه محصولاتی با کیفیت و دارای قیمت مناسب فراهم خواهد آمد. وی این را هم می گوید که فروش بخشی از خطوط تولید خودروسازی کشور به خارجی ها نیز می تواند بیماری کیفیت را در صنعت خودرو ایران درمان کند؛ زیرا در آن صورت، خارجی ها خود عنان کیفیت و قیمت و تولید را در دست خواهند گرفت و در نتیجه خروجی کار بهتر از آب درخواهد آمد.
سه شنبه ، ۱۷آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اقتصاد آنلاین]
[مشاهده در: www.eghtesadonline.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها