واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه شهروند: شهروند| میزان پاداش به قهرمانان ورزش در ایران یکی از دغدغه های اصلی ورزشکاران و حتی مربیان محسوب می شود؛ درحالی که به نظر می رسد در ورزش جهان این دغدغه شکلی متفاوت دارد و ورزشکاران خیلی از دستگاه های دولتی انتظار دریافت پول ندارند. در هر صورت به نظر می رسد در تمام نقاط دنیا ورزشکارانی که برای تیم ملی کشورشان به میدان می روند، جدا از بحث عرق ملی، انگیزه های مالی نیز در کنارش دارند. المپیک و رتبه قابل قبول ایران تقریبا تمام کشورهایی که ورزشکاران خود را راهی بزرگترین رویداد ورزشی جهان یعنی المپیک می کنند، برای کسب مدال توسط آنها جوایزی نیز در نظر می گیرند. اگر به 3 سال قبل برگردیم و میزان پاداش های کشورهای مختلف را در المپیک لندن بررسی کنیم، به نتایج جالبی می رسیم. مسئولان ورزش ایران میزان پاداش برای هر طلایی را 200، هر نقره ای 150 و هر برنزی را 100 سکه طلا عنوان کردند. این درحالی است که حتی با دلار چند هزار تومانی در اکثر کشورهای پیشرفته وعده پاداش کمتری به ورزشکاران از سوی مسئولان ورزش آن کشور داده شده بود. ژاپن 72، اوکراین 153، آمریکا 45 و چین با 90 میلیون تومان پاداش به طلایی های خود در المپیک لندن در رده های پایین تر از ایران قرار دارند و فقط کشورهایی مثل روسیه و قزاقستان وعده پاداش های بیشتری همچون 250 و 450 میلیون داده بودند. اسپانسرها، تفاوت ما و خارجی ها در بالا دیدیم که میزان پاداش به قهرمانان المپیک از سوی دستگاه های دولتی در ایران نسبت به سایر کشورها به هیچ عنوان کم نیست؛ اما تفاوت ماجرا را باید در جای دیگری جست وجو کرد. اسپانسرهای خصوصی در کشورهای پیشرفته وعده های اعجاب انگیزی به مدال آوران المپیکی می دهند. به عنوان مثال طبق اعلام یکی از آژانس های اسپانسری بریتانیا ورزشکاران طلایی این کشور در المپیک تا سقف 2 میلیون پوند (تقریبا 8 میلیارد تومان) از سوی اسپانسرها دریافت می کنند. یا مثلا یک کمپانی تولیدات ورزشی که اسپانسر مایکل فلپس در المپیک 2008 بود، اعلام کرده بود اگر فلپس رکورد 7 مدال طلای مارک اسپیدز را بشکند یک میلیون دلار(حدود 3 میلیارد و 500 میلیون تومان) به او جایزه می دهد. در ایران نیز این اتفاق بعضا از سوی اسپانسر رخ می دهد، اما میزانش با کشورهای پیشرفته کاملا متفاوت و کمتر است. آیین نامه تجلیل از مدال آوران چیست؟ در دوره جدید، وزارت ورزش سعی کرده تا پاداش به مدال آوران را قانونمند کند و طبق آیین نامه ای که تصویب شده، پیش ببرد. با این حال هیچ وقت از جزییات این آیین نامه چیزی به بیرون درز نکرده است؛ اما طبق گفته نصرالله سجادی، معاون قهرمانی وزارت ورزش هر کدام از تیم های ورزشی بعد از کسب موفقیت بین المللی ابتدا توسط این وزارتخانه مورد تجلیل قرار می گیرند که البته میزان پاداش آنها ناچیز است؛ اما در مراسمی که گفته می شود از این پس هر ساله با حضور رئیس جمهوری برگزار خواهد شد، پاداش چند 10 میلیونی به مدال آوران تعلق خواهد گرفت. تبعیض های دردسرساز با وجود تصویب یک آیین نامه برای تجلیل از قهرمانان و اعلام میزان پاداش بازی های المپیک و آسیایی چند ماه قبل از شروع رقابت ها باز هم شاهد تبعیض هایی میان رشته های ورزشی و افراد مختلف هستیم که گاهی باعث اعلام اعتراض شده و حتی کار به کناره گیری نیز کشیده است. مثلا بعد از قهرمانی آزادکاران در جام جهانی 2015 آمریکا اعلام شد در آیین نامه تجلیل از قهرمانان هیچ پاداشی برای قهرمانی در این رقابت ها پیش بینی نشده است. از سویی دیگر شاهد بودیم که فوتبالیست ها بعد از رسیدن به جام جهانی و والیبالیست ها بعد از چهارمی در لیگ جهانی حواله خودرو دریافت کردند که ارزش بسیار بالایی دارد. انگیزه مالی در تیم ملی؟! با توجه به مواردی که در بالا عنوان شد، به این نکته پی می بریم که در ورزش حرفه ای امروز دیگر حتی در تیم های ملی نیز مسائل مالی حرف اول را می زند. اگر کشورهایی مثل قطر را کنار بگذاریم که برای در اختیار داشتن بازیکنان خارجی به عنوان تبعه خود با آنها قراردادهای کلان امضا می کنند، در سایر کشورها نیز ورزشکاران جدا از منافع ملی به دنبال منافع شخصی هستند. البته این موضوع شاید مقداری طبیعی باشد که هر بازیکنی با دعوت به تیم ملی بیشتر دیده می شود و فرصت بهتری برای درخشش به ویژه در رشته های غیرفوتبالی دارد، اما این که تیم ملی یک کشور به خاطر پاداش تحت تأثیر قرار بگیرد، وجهه چندان جالبی ندارد.
شنبه ، ۱۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه شهروند]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]