تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805580302
باشگاه ها، تیم امید و سازمان لیگ؛ حقی که همه دارند و هیچ کس ندارد/ این فوتبال بزرگ تر ندارد؟
واضح آرشیو وب فارسی:وانا نیوز: جنجال هایی که با ممانعت باشگاه نفت تهران از حضور بازیکنانش در اردوی تیم امید به وجود آمد، یکی از مشکلات کوچک فوتبالی است که گویا بزرگ تر ندارد.وانانیوز-آغاز همه جنجال های یک روزه که ممکن است به درازا نیز بکشد، از این خبر بود: «تیم فوتبال امید با 21 بازیکن به ترکیه رفت؛ نفت با حضور بازیکنانش مخالفت کرد». رضا علیاری، ارسلان مطهری و محمد دانشگر سه ملی پوش تیم نفت تهران که به تیم امید دعوت شده بودند، با مخالفت کادرفنی نفت نتوانستند تیم امید را در سفر به ترکیه همراهی کنند. پس از این ماجرا بیانیه ای از سوی باشگاه نفت تهران صادر شد؛ مبنی بر اینکه: «نفت تهران برای بازی با فولاد خوزستان در هفته چهاردهم لیگ برتر شش بازیکن اصلی خود را به دلیل مصدومیت و محرومیت در اختیار ندارد. با توجه به اینکه ملی پوشان امید هم 48 ساعت قبل از بازی با فولاد در اختیار تیم نفت قرار می گیرند و باید بلافاصله به اهواز پرواز کنند، در عمل استفاده از آنها در بازی حساس با فولاد که سه امتیاز آن برای تیم نفت اهمیت زیادی دارد، ممکن نیست». تصمیمی فنی از سوی کادرفنی تیم نفت تهران که شاید خُرده گرفتن نسبت به این موضوع، غیرفنی باشد؛ آن هم در مقطعی که تیم نفت شرایط حساسی را پشت سر می گذارد، اما باید دید فوتبال ملی چه شرایط حساسی را پشت سر می گذارد. تیم فوتبال امید کشورمان خود را آماده حضور در مسابقات قهرمانی زیر 22 سال آسیا می کند که حکم انتخابی المپیک را هم دارد. مسابقاتی که برای فوتبال ایران به حسرتی 40 ساله تبدیل شده و هیچوقت حمایت یا تدارکی مناسب از تیم امید صورت نگرفت تا امیدهای فوتبال ایران از کهنه تر شدن این حسرت جلوگیری کنند. این بار قصه فرق دارد. تیم امید با مدیریت حبیب کاشانی، عزمی جدی برای صعود به المپیک دارد. در یک سال اخیر تدارکات خوبی برای این تیم فراهم شده است و با تعامل نسبتاً خوبی که بین فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ، باشگاه ها، تیم ملی بزرگسالان و تیم فوتبال امید صورت گرفت، امید زیادی برای کسب سهمیه المپیک وجود دارد. یک مسئله مهم اما در این بین وجود دارد و آن هم صحبت هایی بود که حبیب کاشانی چند روز پیش مطرح کرد. مدیر تیم امید پیش از اعزام تیم به اردوی ترکیه اعلام کرد که فضای کشور المپیکی نیست و مشکلات زیادی سر راه این تیم وجود دارد. وی حتی بحث رفتنش از تیم امید پس از صعود احتمالی به المپیک را هم به میان کشید؛ شاید صحبت های کاشانی با اتفاقی که از سوی مسئولان نفت صورت گرفت، بیشتر به خود رنگ واقعیت گرفته باشد. اتفاقی که شاید بیشتر شبیه به یک زخم است؛ زخمی که سال هاست باشگاه ها آن را با خود یدک می کشند و حالا بار دیگر این زخم سر باز کرده است. سازمان لیگ و برنامه ریزی مورد اعتراضش شاید زخمی که تیم های لیگ برتری با آن مواجه هستند و مرحمی هم وجود ندارد تا بر این زخم گذاشته شود تا در چنین مواقعی سر باز نکند، ریشه در برنامه ریزی سازمان لیگ داشته باشد. این برنامه ریزی هر سال با اعتراض مدیران، مربیان، بازیکنان و سایر ارکان باشگاه ها همراه می شود، اما از سوی مسئولان سازمان لیگ ترتیب اثری داده نمی شود. برنامه ریزی پر از اعتراض سازمان لیگ باشگاه ها را مجبور می کند تا 48 ساعت و برخی مواقع 24 ساعت پس از تحویل گرفتن بازیکنان ملی پوش خود، وارد میدان مسابقه شوند. در چنین شرایطی مشخص است که بازیکنان ملی پوشی که جزو تأثیرگذارترین بازیکنان تیم ها هستند، کارآیی لازم را برای باشگاه خود ندارند. عدم کارآیی لازم برخی بازیکنان ملی پوش در تیم های باشگاهی پس از دیدار ایران و گوام که سفری طولانی و خسته کننده بود، شاید یک نمونه بارز از ضربه ای باشد که تیم ها از برنامه ریزی لیگ خورده اند. به این دلیل که تیم هایی مانند استقلال 24 ساعت و پرسپولیس 48 ساعت پس از بازگشت تیم ملی از گوام به میدان رفتند و بازیکنان ملی پوش آنها نتوانستند کارآیی لازم را داشته باشند. سازمان لیگ البته تأکید می کند که مربیان لیگ نمی توانند اعتراض کنند، چون برنامه کامل لیگ پیش از آغاز مسابقات به صورت کامل و برای مطالعه به تیم ها داده شده بود و اگر قرار به اعتراض کردن بود، آن موقع باید انجام می شد. این موضوع در حالی اعلام می شود که خود مسئولان سازمان لیگ هم می دانند تحویل گرفتن بازیکنان ملی پوش 48 یا 24 ساعت قبل از مسابقه، به هیچ وجه مناسب نیست. حال اینکه چرا این موضوع در برنامه ریزی سازمان لیگ لحاظ نشده یا اکنون با درخواست باشگاه ها برای همکاری بیشتر سازمان لیگ مخالفت می شود، سؤالی است که مسئولان سازمان لیگ باید پاسخگوی آن باشند. ...و اما منصوریان علیرضا منصوریان، سرمربی نفت تهران که سابقه مربیگری در تیم امید را هم دارد، از همکاری نکردن باشگاه ها در زمان حضور خودش در تیم امید ضربه خورد. او بارها نیز این موضوع را اعلام کرده است. وی پس از حضور در تیم نفت تهران، بارها در نشست های خبری یا گفت وگوهای خود اعلام کرده که اولویت او در هر شرایطی تیم ملی است. سرمربی جوان نفت بارها گفته سربلندی پرچم ایران، از هر چیزی برای او اهمیت بیشتری دارد. منصوریان حتی گفته پیش از اینکه برای پیراهن نفت بجنگد، برای پرچم ایران که در سمت چپ پیراهن و روی قلب بازیکنانش حک شده است، اهمیت و ارزش قائل است و همکاری با تیم های ملی را ارجح بر هر منفعت شخصی یا باشگاهی می داند. سرمربی نفت و البته باشگاه نفت که همیشه با تیم های ملی همکاری داشته اند، چرا این بار با تیم امید همکاری نکردند، مشخص نیست. البته از صحبت های قنبرزاده پیداست که باشگاه نفت مشکلی برای دادن بازیکنان به تیم امید نداشته و این منصوریان بوده که از حضور بازیکنانش در تیم امید ممانعت کرده و باشگاه نفت نیز از کادرفنی اش حمایت کرده است. پس در این بین مشخص نیست چرا منصوریان حرف از اولویت بودن تیم های ملی می زند و در عمل...! «دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را»...! اگرچه نفتی ها برای تیم شان هزینه کرده اند و برای متضرر نشدن چنین تصمیمی گرفته اند، اما شاید بهانه های این اتفاق از سوی کادرفنی آنها چندان جالب نباشد. در بیانیه ای که از سوی باشگاه نفت صادر شده است، آمده که «به دلیل مصدومیت و محرومیت شش بازیکن، کار این تیم برای بازی با فولاد دشوار است»، اما آیا مصدومیت و محرومیتی که به تیم ملی ارتباط نداشته، اکنون باید گریبان تیم ملی را بگیرد؟ آیا تیم ملی مسئول مصدومیت و محرومیت بازیکنان نفت بوده که اکنون باید چند بازیکن اصلی خود را در اختیار نداشته باشد؟ معادله ای که «حلّال» می خواهد اکنون با کنار هم گذاشتن مسئله تیم فوتبال امید و مشکلی که باشگاه ها مدت هاست با آن دست و پنجه نرم می کنند و آن هم برنامه ریزی پر از حرف و حدیث سازمان لیگ است، یک معادله چند مجهولی را به ما می دهد. معادله ای که «حلّال» می خواهد و باید کسی باشد که توان حل این معادله را داشته باشد. تیم امید درست می گوید که باید فضای کشور المپیکی شود تا این تیم بتواند به این مسابقات راه پیدا کند؛ باشگاه ها که می گویند فرصت کافی ندارند، حرف درستی می زنند. سازمان لیگ هم که می گوید از ابتدا برنامه یک ساله لیگ را به باشگاه ها داده است، صحبت درستی را به میان می کشد و از سوی دیگر تیم ملی بزرگسالان هم خواسته به حقی دارد؛ اینکه تیم ملی قدرتمندی را برای آینده فوتبال و صعود به جام جهانی تشکیل دهد. حال برای اینکه در این معادله کسی متضرر نشود، یا هرکسی باید به اندازه ای از حق خود بگذرد یا اینکه بزرگان تصمیم گیرنده فوتبال کشور برای حل این معادله آستین بالا بزنند. مسئولان فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ باید به طوری که نه ضربه ای به باشگاه ها وارد شود و نه به تیم های ملی، فضایی را فراهم کنند که در چنین شرایط حساسی، چنین حاشیه هایی ایجاد نشود. شاید ورود بزرگ ترها به چنین ماجرایی که گویا در فوتبال ما حضور ندارند یا نقش کمرنگی را ایفا می کنند، لازم باشد، برای گرفتن تصمیمی عاقلانه تا به همه جنجال ها پایان داده شود. انتهای پیام/
جمعه ، ۱۳آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وانا نیوز]
[مشاهده در: www.vananews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها