تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805615971
برخورد «خصوصی ها» با مانع «سازمانی»
واضح آرشیو وب فارسی:تین نیوز: تین نیوز | «فعالیت در حوزه ریلی برای بخش خصوصی توجیه اقتصادی لازم را ندارد» یکی از مدیران بخش خصوصی صنعت ریلی در حالی این موضوع را می گوید که معتقد است بخش خصوصی جدید، به دلیل همین عدم صرفه اقتصادی و موانع سازمانی که در صنعت ریلی وجود دارد به این حوزه وارد نمی شوند. وحید رضا باقری، قائم مقام گروه صنعتی ریل پرداز و یکی از فعالان بخش خصوصی در این حوزه با برشمردن مشکلات پیش روی بخش خصوصی در حوزه صنعت ریلی می گوید: خوشبختانه با تغییر مدیریت در راه آهن در دو سال گذشته جهت گیری راه آهن به مراتب بهتر شده است؛ اما متاسفانه بسترهای لازم برای فعالیت سودآور و باصرفه اقتصادی بخش خصوصی در صنعت ریلی فراهم نیست. او «موانع سازمانی» را یکی از مهم ترین مشکلات این بخش عنوان می کند و می افزاید: موانع سازمانی شامل «مدیریت فنی ناوگان بخش خصوصی»، «مدیریت چرخش واگن ها و نحوه بهره برداری از ناوگان» و «مدیریت درآمدهای حاصل از ناوگان» است که از جمله مهم ترین موانع فعالیت سود آور بخش خصوصی است. باقری پیشنهاد می دهد: شورایی متشکل از بخش خصوصی و راه آهن برای تصمیم گیری در حوزه سازمانی و قوانین فنی تشکیل شوند تا قوانین و دستورالعمل های فنی در حوزه راه آهن از ثبات زمانی و استانداردهای مشخص و شفافی برخوردار شود. او می گوید: رفع این موانع می تواند بخش خصوصی را ترغیب به ورود به صنعت ریلی و سرمایه گذاری در این صنعت کند. در ادامه، گفت وگوی «دنیای اقتصاد» با باقری را می خوانیم. مهم ترین موانع و چالش های پیش روی بخش خصوصی در صنعت ریلی چیست؟ یکی از مهم ترین مسائلی که مانع ورود بخش خصوصی جدید به صنعت ریلی در ایران می شود، فراهم نبودن بستر سازمانی لازم برای سرمایه گذاری بخش خصوصی در صنعت ریلی کشور است. بگذارید یک مثال بزنم با فرض بر اینکه فعالیت و سرمایه گذاری در حوزه ریلی صرفه اقتصادی دارد، این گونه است که شما یک زمین بکر را در مرکز تهران برای ساخت مرکز تجاری به مزایده می گذارید؛ اما اسناد مزایده را به گونه ای تنظیم می کنید که هیچ کسی نتواند در این مزایده شرکت کند یا اینکه اسناد را خوب تنظیم می کنید اما نحوه عقد قرارداد را به گونه ای تنظیم می کنید که هیچ کس نتواند با شما قرارداد ببندد این به آن معنی است که بستر اقتصادی خوب است اما سازماندهی خوبی برای ورود بخش خصوصی وجود ندارد. این در حالی است که در صنعت ریلی نه صرفه اقتصادی قابل توجیهی وجود دارد و نه بسترهای سازمانی فراهم است. اگر بخش راه آهن را به سه بخش: ناوگان، خط و زیر ساخت و بخش بهره برداری تقسیم کنیم براساس سند بالادستی 1404 ناوگان باید به صورت صد درصد به بخش خصوصی واگذار شود، بهره برداری از خطوط هم می تواند به بخش خصوصی واگذار شود. بنابراین بخش خصوصی مجوز فعالیت در این دو بخش را دارد. در زمان حاضر نیز بخش خصوصی فعال در ایران تنها در حوزه ناوگان فعالیت می کنند و هنوز کسی به حوزه بهره برداری وارد نشده است. مشکلات بخش خصوصی در ناوگان چیست و با چه چالش هایی مواجهند؟ ما در این بخش با سه نوع مشکل مواجهیم. مدیریت فنی ناوگان، مدیریت چرخش واگن و نحوه بهره برداری از ناوگان، مدیریت درآمدهای ناوگان. یعنی اگر یک مجموعه خصوصی بیاید در بخش ناوگان سرمایه گذاری کند در بخش فنی با مشکلاتی از این دست که چه استانداردهای فنی وجود دارد مواجه می شود؟ واگن ها چطور بهره برداری می شوند یا اینکه مدیریت درآمدها را چگونه انجام دهد مواجه خواهد شد. این در حالی است که در سایر حوزه های حمل ونقل کشور مثلا حمل ونقل جاده ای با چنین مشکلاتی مواجه نیست. به عنوان نمونه فردی که یک کامیون را خریداری می کند یکسری اعمال مشخص و معمول همچون شماره گذاری، تایید فنی، پرداخت سهم راهداری به صورت مشخص به یک بخش مشخص را انجام می دهد و بهره برداری و سود و درآمد حاصل از این فعالیت و تصمیم گیری درباره اینکه چه زمانی حرکت کند و چه زمانی حرکت نکند در اختیار خودش است. این در حالی است که این بخش ها در حمل ونقل ریلی در اختیار مالک ناوگان نیست. به عنوان مثال امروز بخش فنی ما مرجع خاصی ندارد و با تغییر مدیران تمام دستورالعمل ها تغییر می کند و بخش خصوصی نیز در این میان سرگردان است. برای نمونه اخیرا مصوبه ای از سوی راه آهن ابلاغ شد که براساس آن مقرر شد زمان تعمیر واگن های باری از هر چهار سال یک بار به سه سال یک بار تغییر کند. حال اینکه این تصمیم گیری چقدر کارشناسی بوده، بر اساس چه استانداردی بوده و مرجع آنچه بوده است هیچ کس نمی داند؟ تنها موضوعی که می دانیم این است که چند سانحه اتفاق افتاده و راه آهن برای کم کردن سوانح تصمیم به این اقدام گرفته است. آیا این دو موضوع به هم ارتباطی دارند؟ از نظر کارشناسی و فنی خیر. کوتاه کردن زمان تعمیر تنها 25 درصد هزینه های بخش خصوصی را در زمینه تعمیرات افزایش می دهد هیچ منبع بین المللی و استاندارد بین المللی و رکوردی در جهان وجود ندارد که نشان بدهد کوتاه شدن زمان تعمیر قطار از چهار سال به سه سال در کاهش سوانح تاثیر دارد. بلکه در دنیا بر روش های تعمیرات پیشگیرانه تمرکز کرده و تلاش می کنند با به کارگیری این روش ها تعداد سوانح و خرابی های احتمالی را کاهش دهند. آیا ظرفیت این تعمیرات در کشور وجود دارد؟ بالاخره هم زمان کوتاه شده و هم تعداد قطارها افزایش پیدا کرده است. در زمان حاضر 22 هزار واگن باری در کشور وجود دارند که به یکباره قرار است به جای هر چهار سال یک بار، سه سال یک بار تعمیر شوند. در گذشته سالی 5 هزار واگن باید در دپوهای تعمیراتی بازسازی شوند و اکنون سالی 7 هزار واگن باید در این دپوها بازسازی شوند. باید دید این ظرفیت سازی انجام شده است یا خیر؟ اما مهم ترین نکته در این موضوع این است که این تصمیم راه آهن هزینه تعمیرات بخش خصوصی را 25 درصد افزایش داد این در حالی است که فعالیت در این کسب و کار برای خصوصی ها از نظر اقتصادی توجیه مطلوب را ندارد. آیا اعتراضی در این زمینه انجام داده اید و با راه آهن این مساله را در میان گذاشته اید؟ تصمیم گیری بدون حضور بخش خصوصی انجام شده است؟ بله. ما اعتراض مان را بارها از طریق انجمن شرکت های حمل ونقل ریلی به راه آهن اعلام کرده ایم اما پاسخی دریافت نکرده ایم و متاسفانه تصمیم گیری بدون حضور و اظهار نظر بخش خصوصی انجام شده است. در زمان حاضر قوانین و مقررات در حوزه ریلی کاملا شفاف نیست و یکی از مشکلات بخش خصوصی این است که به دلیل همین عدم شفافیت نمی توانیم برنامه ریزی بلندمدتی برای سرمایه گذاری انجام دهیم. متاسفانه مانع «موضوعات فنی» مانع بزرگی است که بخش خصوصی همچنان با آن دست به گریبان است. مثال دیگری برایتان بزنم و آن اینکه راه آهن برای تهیه ناوگان استانداردهای خاصی را مشخص و اعلام می کند و بخش خصوصی نیز با اطلاع از این استانداردها قطارهای موردنظر و مطابق با استانداردهای راه آهن را خریداری و برای بهره برداری در کشور آماده می کند. اما بلافاصله بعد از ورود به این بخش متوجه می شود که برخی تصمیمات سلیقه ای مانع رسیدن به هدفش خواهد شد مثلا ما قطارهایی را با استانداردهای مشخص راه آهن خریداری کرده ایم که می توانند با سرعت 200 کیلومتر در ساعت حرکت کنند اما از آنجایی که خطوط ایران در حال حاضر آمادگی این سرعت را ندارند براساس تصمیم یکی از مدیران ارشد در راه آهن مقرر شد که این قطارها با سرعت 160 کیلومتر در ساعت حرکت کنند، این موضوع از سوی بخش خصوصی پذیرفته شد اما در نهایت مدیر دیگری سرعت 140 را تایید و امضا کرد. در پاسخ به دلایل این تصمیم، مدیر مربوطه گفت: اطمینان ندارم. حال باید گفت بخش خصوصی که تمامی استانداردهای اعلام شده از سوی راه آهن را تامین کرده است و تمامی تست های موردنیاز را داده است و از نظر فنی همه چیز کاملا مطلوب بوده است، حال به دلیل اطمینان نداشتن یک مدیر چه باید انجام دهد؟به اعتقاد من در بخش فنی متاسفانه مرجع ذی صلاحی که بتوانند منافع دولت و بخش خصوصی را همزمان تامین کند وجود ندارد و با تغییر مدیریت تمامی معیارهای فنی متاسفانه عوض می شود. آیا شما پیشنهاد مشخصی برای اصلاح این بخش دارید؟ به اعتقاد من باید مرجع ذی صلاح برای تشخیص امور فنی و رای دادن در امور فنی تشکیل شود که متشکل از بخش خصوصی و راه آهن باشد و بخش خصوصی در آن حق رای برابر داشته باشد. این مرجع باید نسبت به بازنگری قوانین فنی و به روز رسانی آن با در نظر گرفتن منافع و ریسک های بخش دولتی و خصوصی اقدام کند. یکی از منابع خوبی که می تواند چراغ راه این مرجع باشد، استانداردهای بین المللی در حوزه ریلی بوده که در کشورهای پیشرفته به عنوان مرجع تصمیم گیری مورد استفاده است. متاسفانه در حال حاضر سازمان استاندارد هیچ فعالیت یا نظارت خاصی در حوزه استاندارد های ریلی نداشته و همین موضوع باعث شده با تغییر مدیران در بخش دولتی، مراجع فنی نیز تغییر کند. لذا پیشنهاد مشخص بنده، تشکیل یک کمیته با ترکیب بخش خصوصی، دولتی با هدف تصمیم گیری در تمامی حوزه های فنی راه آهن است و انتخاب استانداردهای بین المللی منطبق با شرایط ایران یا تدوین استانداردهای جایگزین است. امید استبا توجه به رویکرد بسیار مثبت مدیرعامل محترم راه آهن و معاونان وی به حل مشکلات بخش خصوصی، در آینده نزدیک شاهد تشکیل این کمیته باشیم.
شنبه ، ۷آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تین نیوز]
[مشاهده در: www.tinn.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 4]
-
گوناگون
پربازدیدترینها