تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837396410
من یار مهربانم
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: من یار مهربانم پایگاه خبری تحلیلی آفتاب ایلام روز شنبه 30 آبان در یادداشتی به قلم دکتر بهروز چمن آرا پژوهشگر دانشگاه اگوست گوتینگن آلمان به مقایسه وضعیت کتابخانه های ایلام با یک شهر کوچک در کشور آلمان پرداخته است.
در این مطلب آمده است: یاد دارم چند سال پیش، استاد (علی اکبر) شکارچی موسیقیدان و نوازنده مشهور کشور را برای داوری یک جشنواره موسیقی دانشجویی به ایلام دعوت کرده بودیم، طبق عادت معمول برای ایشان و دیگر مهمانان خودرویی مهیا کرده بودیم اما در کمال ناباوری ایشان هیچ گاه از خودرو استفاده نکردند و هر روز از شهر تا دانشگاه را پیاده می آمدند. من شگفت زده از استاد دلیلش را پرسیدم. ساده و حکیمانه جواب دادند که "می دانم که در دوره خردسالی همیشه زانوها و پاهایم زخم بوده و با هزار زور و زحمت راه رفتن را یاد گرفتم! حالا که یاد گرفته ام، نمی خواهم لحظه ای از لذتش غافل بمانم. از آن زمان این سخن استاد همیشه آویزه گوش من بوده است از یاد نخواهم برد که چه زجرها کشیده ام تا الفبا را فرا گرفتم و با چه شور و شعفی نام خودم را نوشته ام خوب به یاد دارم وقتی "بابا آب داد" را می خواندم چه حسی داشتم براستی که چه حس غریب و شگفت انگیزی است وقتی که "دانستن، احساس توانستن" را به انسان می دهد.جاحظ بغدادی از آنانی بود که این حس غریب را تا پایان عمر فراموش نکرد و برایش تکراری نشد. حتما قصه زندگی جاحظ را شنیده اید؟! جاحظ، برآمده از خانواده ای تهیدست بود. از بیماری های بسیاری رنج می برد و چشمانش از حدقه بیرون زده بود و مشکل داشت. او در عین تنگدستی، ولعی سیر ناشدنی به کتابخوانی داشت. تمام دست مزدش را صرف خرید کتاب می کرد و وقتی که قدرت خرید کتاب هایی را نداشت، خود را به آب و آتش می زند تا به هر طریق آن کتا ب ها را به دست بیاورد و بخواند. مثلا روزی به کتابفروشی می رود که کتاب های مورد علاقه اش را داشته اما توان خریداریشان را ندارد؛ بنابراین با اصرار بسیار، صاحب کتاب فروشی را قانع می کند تا به او اجازه بدهد که روزانه بدون دستمزد در کتاب فروشی اش کار کند بلکه شب ها را در آنجا سپری کرده و کتاب ها را مطالعه کند. آخرالامر البته قفسه کتاب ها به او رحم نکردند و بر روی او فرو ریختند و جانش را گرفتند.از این داستان جاحظ ولو آغشته به افسانه، می توان درس های زیادی آموخت. جاحظ حتی وقتی که به ملاقات بیماران می رفته برایشان کتاب می برده است و این در حالی است که این شخصیت متعلق به سده های اولیه اسلامی است.ما، امروز اما؛در عصر ارتباطات و با وجود صدها دانشگاه و آموزش عمومی، چقدر با کتاب و کتاب خوانی آشناییم؟ بله، متاسفانه اغلب ما، کتاب نمی خوانیم و نمی دانیم چه کتابی و چگونه بخوانیم.بگذارید با چند مثال و مقایسه کمی این موضوع را بازتر کنم: می خواهم، شهری که اکنون در آن ساکنم یعنی گوتینگن آلمان را با ایلام از چند وجه با هم مقایسه کنم. البته که این مقایسه جامعه شناسانه و روان شناسانه و علمی نیست و من هم چنین قصدی ندارم. این شهر از نظر جمعیتی چیزی کمتر از نصف جمعیت ایلام را دارد، با دانشگاهی 277 ساله و چندین موسسه علمی و پژوهشی جهانی مانند ماکس پلانک، کارل زایس و غیره. کتاب خانه این شهر، دانشگاه نزدیک به 5 میلیون عنوان کتاب دارد و استفاده از امکانات آن برای دانشجویان رایگان و برای مردم تنها با هزینه سالیانه بسیار اندکی میسر است. سالن های مطالعه عموما تا نیمه شب باز هستند و هیچ محدودیتی از نظر تعداد برای امانت کتاب وجود ندارد. این کتابخانه در هر کدام از شعبه های به هم پیوسته خود در شهر، به جز امکانات اولیه مطالعه، دارای سرویس های ویژه ی دیگری نیز هست. بعنوان مثال، شما حق دارید که از کابین های مخصوصی که در وسط خزانه های کتاب ساخته اند استفاده کنید و هر تعداد کتاب که لازم داشته باشید را سفارش بدهید تا در کابین تان قرار داده شود. شما می توانید از آرشیو بزرگ میکروفیلم های دانشگاه استفاده کنید و یا کتاب ها یا مقالاتی که لازم دارید را بدون محدودیت در اختیار داشته باشید یا اسکن کنید. در هر قسمت از سالن ها معمولا اسکنر و چاپگر های مخصوص در دسترس است.کتابخانه موظف است کتاب هایی که در کتابخانه موجود نیست را بصورت امانی برای اعضایش فراهم کند و در اولین فرصت نسبت به تهیه نسخه هایی از آنها اقدام کند. آنان معمولا بصورت آنلاین پیشنهادهای خرید کتاب را دریافت و کتاب خریداری می کنند البته که از اغلب کشورها و به تمام زبان های قدیم و جدید. آرشیو موسیقی و فیلم، بخشی بسیار دیدنی کتابخانه است، هم چنین بخش رسانه های متعلق به کودکان نیز دنیایی از اسباب بازی ها و فیلم و دانستنی ها و غیره را در خود دارد که هوش از سر هر کودک بازیگوشی می برد. بخش نسخ کهن و کتاب های نایاب و احیای کتاب های آسیب دیده نیز از مهم ترین بخش های کتاب خانه گوتینگن است. شما به هر اداره یا مطب پزشکی که مراجعه می کنید، قفسه ای پر از کتاب و مجلات می بینید و برای به همراه بردن کودکانتان، در هیچ جا مشکل پیدا نخواهید کرد. حتی تعمیرگاه های خودرو هم از امکانات فرهنگی و کتاب غافل نیستند. کتاب خانه ها همیشه باز هستند حتی روز های تعطیل و شما می توانید مطمئن باشید در نزدیکی شما همیشه جایی مناسب برای مطالعه هست.به شهر خودم بازمی گردم، شهری که به گفته مقامات نهاد کتاب خانه های عمومی اش برای هر صد نفر تنها 1 جلد کتاب دارد. شهری که وضعیت کتابخانه مرکزی اش از سال 80 تا کنون تغییر چندانی نکرده، شهری که هنوز یک مرکز نسخ خطی ندارد، کتاب لاتین ندارد و… و علی رغم همه محدودیت های سخت افزاریش، معضلات و محدودیت های اداری و بنیادین دیگری نیز دارد. هنوز مساله تفکیک جنسیتی به شما اجازه نخواهد داد تا با آرامش در کتابخانه بنشینید یا آسوده خاطر برنامه مطالعه را در برنامه ی روزانه تان بگنجانید. هنوز با کتابخانه ها مانند اداره ها و استخرها و نانوایی ها و… برخورد می شود. بنیاد فکری سیاستگذاری درباره کتابخانه، متاسفانه هنوز اداری و حقوقی است در حالی که در کشور های پیشرفته شما کمتر نشانی از محدودیت های اداری و تبلیغات اداری و رسمی در کتابخا نه ها می بینید. کافی است در این مورد به وب سایت های نهاد کتاب خانه های عمومی کشور – ایلام نگاهی بکنید و بعد سری هم به وب سایت کتابخانه های کشور های پیشرفته بزنید.به نظر می رسد در اینجا عموما مشکلات متوجه سیستم مدیریتی و نگرش آمرانه ما به موضوع “دانش” و “کتاب خوانی” است. در حالی که دانش به ذاته، حقی عمومی و بشری است و آموزش عمومی یکی از وظایف مهم دولت است که در قانون اساسی در مورد آن تعهد و تضمین داده شده است. واقعیت این است که ما در بخش خدمات عمومی آموزش و پرورش هنوز بسیار کم سرمایه گذاری می کنیم. معلمان ما خود کم مطالعه هستند و نمی توانند الگو های خوبی برای شاگردانشان باشند، متاسفانه این امر به صورت بسیار محسوسی در بین دانشگاهیان نیز دیده می شود. حساسیت های بی پایه و بنیاد در خصوص کتاب های لاتین و نویسندگان خارجی، محدودیت های بسیار در دسترسی به مجلات پژوهشی معتیر دنیا، امکانات خرید و سفارش کتاب، نظارت و ممیزی های سخت و… همگی عناصری هستند که در کنار هم می توانند منجر به حذف کتاب از سفره فرهنگی مردم بشوند.فراموش نکنیم که ما به صورت فرهنگی، بر بنیاد نانویسایی پا گرفته ایم. اسلاف ما کمتر اهل نوشتار و بیشتر اهل گفتار و شنیدار بوده اند. می توان گفت که در سنت فرهنگی ما دانش نمود خارجی ندارد. متاسفانه امروزه هنوز پایه های اساسی زندگی ما بر همان بنیادها استوار است. ما هنوز هم تمایل چندانی به ثبت و ضبط و آرشیو اطلاعات و تولیدات فرهنگی مان نداریم. شما وقتی از کوچه های قدیمی شهر گوتینگن یا هر یک از شهرهای آلمان می گذرید تابلوهای بسیاری را می بینید که بر در و دیوار خانه های قدیمی نصب شده است و در آن به اختصار به محل و تاریخ سکونت یک شخصیت برجسته اشاره شده است. شما می توانید در هر روز خانه های برادران گریم، لیشتنبرگ، ماکس وبر، گاوس و صدها شخصیت دیگر که زمان در این شهر زیسته اند را مشاهده بکنید. گویی که در تاریخی زنده زندگی می کنید. خودتان را در روایت تاریخی می بینید. ولی ما چگونه نام شخصیت ها و افتخارات استانمان را نگهداشته ایم؟ هر از گاهی همایشی و چند مقاله و سخنرانی دست اندرکاران دولتی و…!!!کتاب یکی از بهترین نمونه های آرشیو است؛ آرشیو علم و هنر و ادبیات. متاسفانه ما هنوز نیاموخته ایم که دنیای مدرن چه نیاز مهمی به آرشیوسازی دارد. ما فکر می کنیم تنها ادارات باید بایگانی داشته باشند و نامه نگاری هایشان را نگه دارند در حالی که در اروپا میز و وسایل تحریر اساتید و نخبگانشان را هم نگهداری می کنند، برخی منازل که متعلق به شخصیت های برجسته است به همان صورت اولبه شان نگهداری می شوند. ما هر سال بنا به رسم اداری و رسمی، از دست اندکاران و کتابداران نمونه قدردانی می کینم و جشن می گیریم. اما به راستی جشن ما آن روزی است که به ازای هر نفر 100 عنوان کتاب در کتابخانه هایمان باشد، روزی را جشن خواهیم گرفت که در مطب هر پزشکی کتابخانه ای و در هر اتاق اداره و کلاس و خانه ای، یک قفسه کتاب باشد، آن روز روز جشن است که کتاب از ملزومات سفر باشد، آن روز روز جشن است که همگان، کتابدار و کتاب خوان باشند، آن روز که بازار کتاب پر رونق ترین بخش بازار باشد، آن روز که شبکه های اجتماعی مجازی خلوت تر و کتاب فروشی ها شلوغ تر باشند و آن روز که مولفان پشت واژه ها و واژه ها پشت مولفان پنهان نشده باشند. به امید آن روزمنبع: پایگاه خبری تحلیلی آفتاب ایلام6033
30/08/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها