تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهمترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820413693
هادی خانیکی: افزایش سطح انتظار از رسانه، نتیجه ی ضعف نهاد های مدنی است
واضح آرشیو وب فارسی:پایگاه اطلاعات نشریات کشور: هادی خانیکی، عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی در نشست "تحول ساختار رسانه و مساله اعتماد اجتماعی در ایران" گفت: امروزه در جامعه ما سطح انتظارات از رسانه ها بالاست چون به نهادهای دیگر کمتر اهمیت داده می شود. وقتی دستگاه های مسوول وظایف خود را انجام نمی دهند، سطح انتظار از شهروندان بالا می رود. به گزارش شفقنا رسانه، هادی خانیکی در ابتدای سخنرانی با اشاره به جلسات دیگری با موضوع اعتماد گفت: آنچه من ارائه می دهم براساس تجربه و برداشت خودم است و قرعه بحث ارتباطی و رسانه ای بحث اعتماد اجتماعی به نام من افتاده است. من مباحث خود را براساس تحلیل ثانوی و فراتحلیل های عمده ای ارائه می کنم که در ایران درباره ی اعتماد و سرمایه اجتماعی و همچنین مصرف رسانه ای ایرانیان صورت گرفته است. او ادامه داد: وضعیت سرمایه اجتماعی و مشارکت در ایران خوب نیست و هرکدام از ما باید عاملی را پیدا کنیم و برای این وضعیت تحلیلی ارائه دهیم و من سعی می کنم بحث خود را بر پایه سه موج تحقیق ملی ارائه کنم که در سطح کشور انجام شده است. جامعه ما دچار درونگرایی شده است خانیکی با بیان ابیاتی از شعر شفیعی کدکنی درباره ی فردگرایی و درون گرایی ما ایرانیان گفت: شیواترین و واقعی ترین تصویری که از جامعه امروزی ایران می توان ارائه داد، همین شعر آقای کدکنی است. جامعه ایران و ارتباطات در ایران را نمی توان بدون شعر فهمید و متأسفانه ما به این مساله کم توجه هستیم. در فرهنگ آلمانی که به داشتن فیلسوفان و اندیشمندان بزرگ مشهور است، آنچه به نماد فرهنگ آلمان بدل شده گوته شاعر بزرگ این کشور است چرا که آلمان جامعه شعر و فلسفه است بنابراین جامعه ایران را هم نمی توان شناخت مگر این که فرایند شعر را بشناسیم. او ادامه داد: خلاصه مباحث من در شعر شفیعی کدکنی است که جامعه ما را هم از لحاظ ارتباطی و هم اجتماعی نشان می دهد و بیانگر این است که جامعه ما چه قدر زود با انقلاب توقعات فزاینده و به دنبال آن چه قدر زود انقلاب سرخوردگی های فزاینده شکل می گیرد. عمری پی آرایش خورشید شدیم/ آمد ظلمات عصر و نومید شدیم/ دشوارترین شکنجه این بود که ما/ یک یک به درون خویش تبعید شدیم. به گزارش شفقنا رسانه، خانیکی تاکید کرد: جامعه ما دچار درونگرایی شده است و جامعه ی درونگرا قدرت ارتباط و اعتماد خود را از دست می دهد. جامعه ما در درون خود فرورفته است و همین باعث می شود که افراد کمتر به دیگران اعتماد کنند. عقل سوداندیش موجب گسترده شدن دام اجتماعی می شود خانیکی با ارائه چهار تصویر از جامعه ایران گفت: معتقد هستم ما باید به مسائل از بعد تاریخی و تطبیقی نگاه کنیم. تصویر اول در حوزه مطالعات ارتباطی ایران مربوط به پژوهشی است که در سال 1353 و مرحوم دکتر تهرانیان ارائه می دهد. در این پژوهش تصویری ژانوسی* از رسانه ها ارائه می دهد یعنی رسانه ها دو چهره دارند چهره سازنده و چهره ویرانگر. عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی ادامه داد: در بخشی از نتایج آن پژوهش و تأثیر آن در جامعه ایران گفته می شود رسانه ها باعث شده اند از گذشته بریده شویم و فراغ اندیشیدن به آینده را نیز از دست بدهیم؛ جامعه ای که از گذشته منفک می شود و نسبت به آینده امیدی ندارد، به جامعه ای بی اعتماد بدل می شود. این تصویر مربوط به سال 1353 است. وقتی ماهواره، اینترنت و شبکه های اجتماعی وجود نداشته است و حداکثر رسانه ی موجود تلویزیون بوده است و آن هم نه به صورت فراگیر. او با اشاره به سه نوع بیگانگی در این پژوهش گفت: بیگانگی از خود، دیگری و طبیعت سه نوع بیگانگی بررسی شده در این تحقیق است. این انسان رها شده آرمانهایش به منفعت تبدیل شده است. همان طور که هابرماس از آن به تبدیل روابط ارتباطی به منافع استراتژیک یاد می کند یعنی برای فرد به جای آرمان و ارزش، سوداندیشی و منفعت ارزش شده است و عقل سوداندیش موجب گسترده شدن دام اجتماعی می شود. نهاد خانواده بیشترین تغییرات را به خود دیده است خانیکی با توضیح تصویر دوم گفت: این تصویر مربوط به پژوهش دکتر علی اسدی و دکتر منوچهر محسنی در سال 1353 است که همین تحقیق را با همان سوال ها محسن گودرزی و همکارانش در سال 1383 تکرار کردند. موضوع آن روابط اجتماعی و مصرف رسانه ای و گذران اوقات فراغت و مسائلی دیگر از جامعه ایران است. مقایسه این دو پژوهش تغییراتی اساسی را نشان می دهد که هم در بعد سخت افزاری یعنی استفاده از رسانه ها و هم به لحاظ نرم افزاری یعنی ارزش ها و نگرش ها شاهد آن هستیم. او ادامه داد: طبق نتایج نهاد خانواده بیشترین تغییرات را به خود دیده است و خانواده مرد سالار به یک خانواده مشارکت جو و دموکراتیک تبدیل شده است. در سال 53 رادیو، رسانه معمول و مورد استفاده اکثریت بود درحالی که در پژوهش دوم در سال 83 مصرف رادیو کاهش پیدا کرده است. به گزارش شفقنا رسانه، این مدرس ارتباطات گفت: در سال 53 استفاده از تلویزیون بسیار کم است و طبیعی هم است که تلویزیون در آن دوره فراگیر نبوده است درحالی که در سال 83 آمار استفاده کنندگان از تلویزیون 92 درصد است. رضایت از برنامه های تلویزیونی در سال 53 چیزی حدود 70 درصد است و در سال 83 این عدد به 64 درصد می رسد؛ یعنی روند رضایت از برنامه های تلویزیون رو به کاهش بوده است. خانیکی با ارزیابی مقایسه نتایج این دو تحقیق گفت: جامعه ایران تحت تأثیر عوامل مختلف از جمله وسایل ارتباطی دستخوش تغییر است که این تغییرات هم شتابان است. اگر از دید لرنر به جامعه ایران و پنج کشور دیگر در مطالعه لرنر نگاه کنیم، متوجه می شویم این جوامع و جامعه ایران در حال مدرن شدن هستند و جوان های شهری باسواد هم حاملان نوآوری هستند. زنان خانه دار نیز بخشی از حاملان تغییر محسوب می شوند این مدرس ارتباطات ادامه داد: در مقایسه با گذشته، در جامعه امروزی ایران زنان بویژه زنان خانه دار نیز بخشی از حاملان تغییر محسوب می شوند و این آمار در حال افزایش است و میزان استفاده و فعالیت زنان خانه دار در اینترنت و شبکه های اجتماعی بیشتر است و کنش گرتر هستند. درحالی که جامعه ایران به لحاظ سخت افزاری مدرن تر می شود و به تعبیر لرنر شهری تر و باسوادتر می شود، میزان استفاده از رسانه آن هم در حال افزایش است. خانیکی گفت: اگر روند اعتماد در این جامعه برعکس باشد یعنی با افزایش میزان سواد، میزان استفاده از تلویزیون، شهرنشینی و جوان تر شدن جامعه اعتماد کمتر شود، به نوعی می توان گفت این جامعه دچار آنومی و ناهنجاری شده است و عوامل نوسازی در آن جامعه به جای این که بنیان های همبستگی، اعتماد، نشاط و امید جامعه را تقویت کند، آنها را کمتر می کند. او ادامه داد: از طرف دیگر با افزایش تحصیلات شاهد افزایش نارضایتی از برنامه ها هستیم یعنی بیشترین رضایت برای کسانی است که سطح سواد پایین تری دارند. خانیکی تصریح کرد: متاسفانه آموزش در ایران بر میزان مطالعه روزنامه تأثیری نداشته است و در مقایسه این دو پژوهش وضع مطبوعات نیز از 39 درصد خواننده در سال 53 به 29 درصد در سال 83 رسیده است و با گذشت سی سال و افزایش سطح سواد شاهد کاهش سه درصدی مطالعه روزنامه هستیم و کتابخوانی به عنوان مهجورترین شکل مصرف رسانه ای در سال 53 و 83 و در طول این سی سال با 21 درصد بدون تغییر باقی مانده است. البته با توجه به وجود شبکه های اجتماعی و اینترنت به نظر من شکل مطالعه روزنامه و کتاب تغییر کرده است و خیلی هم نباید بدبین بود. نهاد های مدنی در ایران ضعیف تر و آسیب پذیرتر هستند عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی در ادامه گفت: در حوزه نرم افزاری، اعتماد و مشارکت اجتماعی بهتر می توانند نشان دهند که آیا در جامعه ما اعتماد وجود دارد یا نه. شاخص مشارکت را باید عضویت در نهادهای مدنی دانست. در جوامع دیگر وضعیت نهادهای مدنی بسیار بهتر از جامعه ایران است و تعدد این نهادها یاعث شده هر شهروندی حداقل در چند نهاد مدنی عضویت داشته باشد و حتی تعداد نهادها از افراد بیشتر است؛ اما در ایران در حوزه نهادهای مدنی وضعیت مناسبی نداریم. او ادامه داد: یکی از ضعف های ایران در مقایسه با جوامع مشابه این است که نهادهای مدنی ضعیف تر، کمتر و آسیب پذیرتر هستند. در پژوهش های مذکور در سال 53 از مردم پرسیده شده است چه قدر به افراد دیگر بی اعتماد هستید که پاسخ ها نشان از بی اعتمادی 45 درصدی است و در مقایسه با سال 83 این عدد به 76 درصد رسیده است. بنابراین با افزایش سواد بی اعتمادی بین مردم افزوده می شود و این نشان دهنده بدبینی و سوءظنی است که در میان نخبگان وجود دارد. در فرهنگ سیاسی ایران هم مهمترین مشکل سوءظن و بدبینی است که عامل بسیاری از مسائل از جمله عدم شکل گیری احزاب قدرتمند است. معیار توسعه در ایران فرد محسوب می شود خانیکی شاخص دیگر اعتماد را عامل پیشرفت از دیدگاه مردم دانست و گفت: این دو پژوهش چهار عامل تحصیلات، موقعیت خانوادگی، ثروت و پشتکار فردی را ارائه می کنند و در سال 53 عامل تحصیلات با 53 درصد مهمترین دلیل پیشرفت از نظر پاسخ دهندگان بوده است در حالی که در سال 83 پشتکار فردی با 44 درصد مهمترین عامل تشخیص داده شده است که نشان از نوعی فردیت رشد یافته در فرهنگ است؛ در حالی که در ژاپن، فرهنگ جمع گرایی عامل اساسی توسعه بوده است. همین جمعی بودن فرهنگ نهادهای جمعی و مسوولیت اجتماعی را شکل داده است. پس معیار توسعه در ایران فرد محسوب می شود و این موضوع باعث کاهش سرمایه اجتماعی و شکننده و پرهزینه شدن آن می شود. جامعه ما هرچه مدرن تر می شود سرمایه اجتماعی آن کمتر می شود خانیکی با بیان عناصر سرمایه اجتماعی گفت: در تصویر سوم ما می بینیم سرمایه اجتماعی با کنش متقابل، تعاملات گروه ها و اجتماعات، تعهدات و انتظارات، هنجارها و موارد متعدد دیگری معنا پیدا می کند. متأسفانه مؤلفه های سرمایه اجتماعی در ایران در معرض تهدید قرار دارند. این سرمایه را می توان در دو سطح بررسی کرد؛ سطح نهادی یعنی چه قدر ساختارها وجود دارد و سطح نگرشی یعنی چه قدر به کار جمعی اعتبار می بخشیم. او ادامه داد: پژوهش سال 85 نشان می دهد سرمایه اجتماعی در ایران پایین رو به متوسط است؛ در بعد روابط انجمنی از قبیل همکاری نهادهای مدنی، سرمایه اجتماعی ضعیف است در حالی که در بعد پیوندهای بین فردی مثل رفت وآمد با دیگران قوی تر است. می توان گفت جامعه ما هرچه مدرن تر می شود سرمایه اجتماعی آن کاهش پیدا می کند. به گزارش شفقنا رسانه، خانیکی گفت: هر جا از نهاد و انجمن اسمی به میان می آید مطمئناً دچار ضعف هستیم و همین موجب می شود در شکل سیاسی از احزاب و در شکل اجتماعی از نهادهای مدنی گریزان باشیم. سرمایه اجتماعی در حوزه های قدیمی قوی و در حوزه های جدید ضعیف است و این در جامعه ای با تغییرات پرشتاب باعث می شود سرمایه به سمت سرمایه های سمبلیک و نمادین برود. او ادامه داد: ویژگی دیگر سرمایه اجتماعی در ایران این است که هرچه به فردیت و خانواده نزدیک می شویم، سرمایه اجتماعی بیشتر می شود و هرچه به بعد وسیع تر ملی می رویم سرمایه اجتماعی کاهش پیدا می کند. همچنین میانگین سرمایه اجتماعی در استان های توسعه یافته نسبت به استان های کمتر توسعه یافته در سطح پایین تری قرار دارد. اما متأسفانه ما می بینیم شهرها و مناطق دیگر کشور نیز همان مسیر تهران و برخی شهرهای دیگر را ادامه می دهند و بنابراین به همان وضعیت دچار می شوند. خانیکی خاطرنشان کرد: جامعه ایران با دو مساله مواجه است، سرمایه اجتماعی قدیمی رو به فرسایش است و سرمایه جدید در حال جایگزین شدن نیست، مناسبات مردم پایین است و به همین دلیل گرفتار آسیب های مزمن هستیم. بدقوارگی مصرف رسانه ای به بد قوارگی مسائل فرهنگی و اجتماعی منجر شده است خانیکی در ادامه به تصویر چهارم از جامعه ایران اشاره کرد و گفت: این تصویر مصرف رسانه ای در ایران را نشان می دهد و بر مبنای پژوهش انجام شده در سال 82 است. نتایج این پژوهش نشان می دهد 63 درصد از زمان فراغت ما به مصرف رسانه ها اختصاص دارد بنابراین ما با جامعه ای رسانه ای شده مواجه هستیم. جامعه ای که در سیاست، اقتصاد و اجتماع هم رسانه ای شده است. او ادامه داد: در این تحقیق تلویزیون با 43 درصد بیشترین وقت را از مخاطب گرفته است و رسانه های دیگر مانند رادیو، مطبوعات، سینما و تئاتر در رتبه های پایین قرار دارند. در سال 92 یک پیمایش ملی نشان داد 94 درصد پاسخگویان جوان تلویزیون نگاه می کنند و بعد از این دوره ما شاهد شتاب در کاربران اینترنت و شبکه های اجتماعی هستیم. در نوامبر 2015 کاربران اینترنت در ایران 46 میلیون نفر اعلام شد و از سوی دیگر کاربران برنامه یا رسانه ای مثل تلگرام به 14 میلیون رسیده است. بنابراین ما در جامعه ایران با مصرف رسانه ای نامتوازن و نامتقارن مواجه هستیم. خانیکی گفت: میزان استفاده از رسانه های اجتماعی و الکترونیک بسیار زیاد و سهم استفاده از رسانه های مکتوب و نوشتاری و مطبوعات در سطح پایین قرار دارد و این بدقوارگی مصرف رسانه ای در ایران به بدقوارگی مسائل فرهنگی و اجتماعی هم می رسد. از طرف دیگر در جامعه ای که در معرض تغییرات سخت افزاری و نرم افزاری مختلفی است، مطمئناً ارزش ها و نگرش ها نیز دچار تغییرات پرشتابی هستند. او ادامه داد: مشارکت و اعتماد اجتماعی هم دستخوش تغییراتی شده است و هنگامی که تغییرات با شتاب زیاد و در زمان کم و در بعد زیاد انجام می گیرد، ما با تعدد و تراکم آسیب ها مواجه هستیم. این موضوع باعث می شود مساله اجتماعی موجود در هر جامعه در حال توسعه ای، به آسیب تبدیل شود و آسیب به تهدید و نهایتاً تهدید در زمان کوتاهی به بحران بدل می شود. جامعه ما نظاره گر است نه کنشگر خانیکی در ادامه گفت: یکی از پایه های لرزان بحث اعتماد در ایران، مساله بی اعتمادی و بی مسوولیتی است. جامعه ی ما به دلیل فردگرایی به سمت بی اعتمادی رفته است. همه به همدیگر، به جامعه، نهادهای مدنی، و نهادهای مدنی به جامعه و حتی به تاریخ و آینده هم بی اعتماد شده ایم و این بی اعتمادی آسیب های اجتماعی را تشدید می کند. جامعه ای که به پزشکان و روان شناسان بی اعتماد است و آنها را افرادی می داند که دنبال منافع خودشان هستند وضعیتی بهتر از این نخواهد داشت. او ادامه داد: این گستره بی اعتمادی هم در سطح افقی و هم در سطح عمودی وجود دارد و تشدید سوءظن تاریخی که هم به صورت فردی و هم به صورت نهادی در جامعه مشاهده می شود، باعث تنهاتر شدن و فردگرایی می شود. نتیجه ی بی اعتمادی چیزی جز نظاره گری نیست. متأسفانه جامعه ی ما نظاره گر است نه کنشگر و این مربوط به همه مسائل است پس جامعه ی دانشگاهی ما بهتر است بیش از هر چیز به خودش انتقاد کند که نظاره گر مسائل جامعه است. رسانه در جامعه ی ما در زمینه ای از تله ها قرار دارد این مدرس ارتباطات با بیان این که تعداد مشارکت کنندگان در آسیب ها و بحران ها کمتر است، گفت: وقتی بی اعتمادی در لایه های جامعه زیاد است، جامعه در معرض تله یا دام اجتماعی قرار می گیرد و یک مساله کوچک می تواند به راحتی به بحران تبدیل شود. دام وضعیتی است که بهره مندی کوتاه مدت جای منافع بلند مدت را می گیرد. تله ها وقتی موفق می شوند که زمینه ها مساعد باشد. رسانه در جامعه ی ما در زمینه ای از تله ها قرار دارد و به دلیل تعدد تله های اجتماعی رسانه در نقش مخرب و ویرانگر خود ظاهر می شود نه نقش سازنده. او ادامه داد: وقتی سود جای آرمان و مسوولیت اجتماعی را می گیرد می توان برای توسعه سریع و کم هزینه محیط زیست را نادیده گرفت یا پول نفت را بدون توجه به آینده هزینه کرد. کسانی که به آرمان ها پشت پا می زنند خطرناک تر از دیگران هستند. هر چه قدر در جامعه اعتماد به نهادهای اجتماعی وجود داشته باشد، اعتماد اجتماعی هم افزایش پیدا می کند ولی هرچه اعتماد در نظام کمتر شود زمینه فساد هم بیشتر می شود. نسبت بین دام های اجتماعی و اعتماد به نهاد های سیاسی دولتی و مدنی مهم است. هرچه اعتماد به این نهادها و کارآمدی آنها بیشتر باشد، دام های اجتماعی هم کمتر می شود. به گزارش شفقنا رسانه، خانیکی با اشاره به مساله فرهنگ عقلانیت و رابطه ی آن با دام های اجتماعی گفت: عده ای معتقدند مسائل فرهنگی ذاتی است و در خون ما ایرانیان است مثل هنر نزد ایرانیان است و بس، آنها بی اعتمادی را هم این چنین تحلیل می کنند و در سوی دیگر عده ای نیز معتقدند تحت شرایط خاص ویژگی های خاصی به وجود می آید و این نگاه عقلانی است و در جامعه ای که دستخوش تغییر است، باید انتخاب داشته باشید و با عقلانیت انتخاب کنید. جامعه ما به انبوه تنهای رایزمن نزدیک شده است او در ادامه با اشاره به ضعیف بودن حافظه تاریخی و جمعی جامعه ما گفت: جامعه ما به دلیل ضعف انباشت تاریخی، یا نگاه کاملا افراطی افتخارآمیز یا نگاه افراطی تحقیر آمیز به گذشته دارد در حالی که جامعه ایران عناصر زیادی دارد که می تواند همبستگی را تقویت کند اما به دلیل استفاده های ابزاری از عناصر فرهنگی اعم از دین و سنت ها نتوانسته ایم این عناصر را به خوبی در خدمت اخلاقی کردن جامعه قرار دهیم. خانیکی گفت: اگر ما حافظه تاریخی و جمعی داشته باشیم، می توانیم عناصر فرهنگی گذشته را استخراج کنیم. رسانه در این زمینه می تواند فضای گفت وگو را فراهم کند و با گشودن جامعه به سمت همدیگر، افراد و گروه ها همدیگر را می بینند. بر این اساس میزان اعتماد افزایش پیدا می کند اما در جامعه امروز به رغم افزایش رسانه ها و گسترده تر شدن جامعه آنچه می بینم نزدیک شدن جامعه ما به انبوه تنهای دیوید رایزمن است. بنابراین هر وقت نهادهای قدرتمند شکل بگیرد سطح اعتماد هم افزایش پیدا می کند ولی وقتی جامعه به درون خود پناه می برد، اعتماد هم پایین تر می آید. مسائل را با عقل ابزاری می سنجیم نه عقل ارتباطی او در پاسخ به این پرسش که چرا مسوولیت اجتماعی در جامعه امروزی کمتر شده است، گفت: جامعه ما فردگراتر از گذشته شده است. یکی از راه های ترمیم سرمایه اجتماعی استفاده از سرمایه مادی است، متأسفانه ما در کارهای خیرخواهانه و نیکوکارانه اجتماعی هم مشارکت نداریم و این مسائل را با عقل ابزاری می سنجیم نه عقل ارتباطی. وقتی حوزه عمومی قوی و باز وجود داشته باشد و افراد مستقل از قدرت ارتباط داشته باشند، کنش ارتباطی به وجود می آید؛ اما وقتی جامعه تسخیر سرمایه داری می شود کنش استراتژیک و سودگرایانه حاکم می شود و مسوولیت اجتماعی هم در برابر عمل سودگرایانه رو به زوال است. مسوولیت اجتماعی در فضای بسته نادیده گرفته می شود و لازمه ی آن جریان آزاد اطلاعات است که با تاباندن نور به مسائل باعث می شود تا ما در دوگانه ی مقصر و بی تقصیر گرفتار نشویم و به نوعی همه را مسوول و مقصر بدانیم. آنچه از رسانه می خواهیم، کار رسانه نیست خانیکی در پاسخ به پرسش مصطفی معین مبنی بر نقش رسانه ها و نخبگان در بهبود این وضعیت گفت: یکی از ویژگی های جامعه ی ژاپن به رغم شبکه ای شدن جهان، این است که روزنامه خوانی در جامعه ی ژاپن پایین نیامده است ورود به وضعیت جدید الزاماً به معنای پایان دوره گذشته نیست و این گذار می تواند شکل استفاده را هم تغییر دهد. اما وضعیت امروز جامعه ما در زمینه ی کالاهای فرهنگی و رسانه ای بسیار بدقواره است و با هم همخوانی ندارند. او ادامه داد: متأسفانه وقتی به رسانه ها می رسیم یا به بزرگ نمایی یا به کوچک نمایی می پردازیم. امروزه در جامعه ما سطح انتظارات از رسانه ها بالاست و دلیل هم این است که به نهادهای دیگر کمتر اهمیت داده می شود. وقتی دستگاه های مسوول وظایف خود را انجام نمی دهند، سطح انتظار از شهروندان بالا می رود. از رانندگان انتظار داریم صبور باشند در حالی که برای این امر باید ابتدا جامعه از آشفتگی و بی نظمی ساختاری دور باشد، بعد انتظار صبر از راننده را داشته باشیم. خانیکی تاکید کرد: ضعف جامعه مدنی باعث شده تا اضافه بار آنها به دوش رسانه ها گذاشته شود و آنچه از رسانه می خواهیم، کار رسانه نیست؛ رسانه حزب یا نهاد خیرخواهانه نیست که هر جا دچار کم کاری باشد دست به دامن رسانه ها شود. او گفت: به نظر من بی اعتمادی وقتی شکل می گیرد که نهادها نمی توانند حل اختلاف بکنند و وقتی از نهادها ناامید باشیم سعی میکنیم نگاه ریش سفیدی و عرفی به مسائل داشته باشیم که جزء ویژگی های جامعه ای با روابط سنتی است نه جامعه مدرن و اینجاست که دچار آنومی می شویم. بنابراین ناکارکردی و کژکارکردی نهادها به دوش رسانه ها می افتد و رسانه نمی تواند کارکرد نهادها را داشته باشد. پیرو همین بحث در جلسه ای با موضوع روابط عمومی از مسوولان روابط عمومی خواهش کردم تا به دنبال کمپین ها نروند چرا که کمپین سازی کار نهادهای مدنی است نه روابط عمومی ها. کوچ انسان ها به فضای مجازی، موجد سست کوشی در افراد است به گزارش شفقنا رسانه، عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی در بخش دیگری از این نشست گفت: در ایران به فضای مجازی و فضای واقعی به عنوان دو فضای جدا از هم نگاه می شود نه مبدل هم. انسان ها به فضای مجازی کوچ داده می شوند و همین باعث سست کوشی در افراد می شود. آنها تا به فضای واقعی نیایند تغییری نمی توانند در جامعه ایجاد کنند و دلیل رجوع به فضای مجازی هم کم هزینه بودن و سهل الوصول بودن آن است. خانیکی در پاسخ به این پرسش که چرا نخبگان و حتی مسوولان ما تنها توصیفگر مسائل شده اند و کنشگر نیستنند گفت: متأسفانه در عالم نظر مساله گریزی وجود دارد چون کار سختی است بویژه در حوزه علوم انسانی و اجتماعی که محدودیت هایی دارد مانند سنگینی کار و دشواری علمی و همچنین بستر و زمینه ای که در آن فساد از هر نوع اقتصادی و علمی می تواند وجود داشته باشد، بنابراین افراد از مساله اجتماعی گریزان هستند و هر چه مفاهیم انتزاعی تر باشد بهتر است. اگر مساله گریزی در جامعه کمتر شود و مسوولان به نظریه پردازی نپردازند و تنها به اجرا مشغول باشند، آن موقع روشنفکر و فرد دانشگاهی هم حرفی برای گفتن دارد. نشست "تحول ساختار رسانه و مساله اعتماد اجتماعی در ایران" 2 آذر 1394 در موسسه رحمان برگزار شد. *در اساطیر رومی، ژانوس، خدای دروازه ها، دربها، گذرگاه ها و مسیرهای ورودی، و همین طور خدای آغازها و پایان ها بود. ژانوس اغلب با دو چهره یا دو سر به تصویر کشیده می شود که از این دو سر، یکی به روبرو و دیگری در جهت مخالف آن، یعنی به پشت سر نگاه می کند و برخی معتقدند این دو سر به آینده و گذشته می نگرند.
چهارشنبه ، ۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پایگاه اطلاعات نشریات کشور]
[مشاهده در: www.magiran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]
-
گوناگون
پربازدیدترینها