محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826608430
بازار انرژی در تکاپوی افزایش تقاضای گاز
واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: آنچه در پی آمده است نگاهی دارد به جایگاه منابع گاز به عنوان یکی از حامل های انرژی و سهم آن در استفاده از این انرژی در اقتصاد ایران و جهان که بخش اول آن را دیروز ملاحظه کردید و اینک بخش دوم و پایانی را می خوانید : *** نکته جالب توجه این است که در هر کدام از این بازارها قیمتهای متفاوتی برای گاز طبیعی وجود دارد. به عنوان مثال در سال 2013 متوسط قیمت تک محموله گاز طبیعی در بازار هنری هاب آمریکا4 دلار در هر میلیون بیتی یو بود، در حالیکه متوسط قیمت هرمیلیون بیتی یو گاز طبیعی در همان سال در بازار آسیا حدود 16 دلار و در بازار اروپا حدود 11 و در بازار NBP انگلستان9دلار بود. همزمان با این بازارها تک محموله فوق، ترکیبی از قراردادهای کوتاه مدت و بلندمدت گاز در بازارهای منطقه ای وجود دارد و در این بازارها قیمت گاز براساس چانه زنی تعیین می شود. در واقع معاملات گاز در بازارهای گاز برمبنای توافق دوجانبه خریدار و فروشنده است. اکثر این قراردادها بلندمدت بوده و قیمت گاز براساس نفت خام تعیین می شود. قیمت گاز در قراردادهای بلندمدت بسیار گران تر از خرید گاز در بازار آزاد است. به همین دلیل تولیدکنندگان گاز از سوی خریداران گاز براساس قراردادهای بلندمدت تحت فشار هستند تا شرایط انعطاف پذیرتری را اعمال کنند. در عین حال وجود بند تجدید نظر می تواند منافع فروشنده و خریدار را تضمین کند. بنابراین مکانیزم قیمت گذاری گاز طبیعی و قیمت حاکم بر بازارهای منطقه ای نقش بسیار مهمی در تعیین بازارهای هدف و اولویت بندی این بازارها ایفا می کند. از طرف دیگر، مصرف کنندگان عمده انرژی، سرمایه گذاری چشمگیری را در زمینه بهره برداری های فزاینده از انرژی های نو، توسعه منابع غیرمتعارف و تحقیقات در ابعاد فنی و اقتصادی انجام می دهند تا وابستگی خود را به واردات انرژی کاهش دهند. پیشرفت فن آوری ها سبب کاهش هزینه های تولید گاز از منابع غیرمتعارف شده و این امر می تواند بازار جهانی نفت و گاز را به گونه ای مؤثر دگرگون سازد. انقلاب در فن آوری استخراج گاز، موجب بهره برداری اقتصادی از ذخایر عظیم گاز سنگ های رستی و لایه های زغال حاوی گاز شده است. این در حالی است که تجارت گاز طبیعی مایع شده (LNG)هم پیوسته رو به افزایش است. با وقوع انقلاب شیل گاز در آمریکا و تولید گاز از منابع غیرمتعارف و همچنین تبدیل شدن آمریکا از واردکننده به صادرکننده گاز به همراه افزایش تجارت LNG، بازار جهانی گاز دچار، تغییرات بنیادی شده و قیمت گذاری گاز را دچار تحول شده است، به گونه ای حتی برخی از کارشناسان بازار معتقدند اکنون بازار نفت و گاز می تواند دو بازار جدا با مکانیزم قیمتی خاص خود باشند. در همین حال گفتنی است: شرکت نفتی بریتیش پترولیوم اعلام کرده است جهان دیگر در خطر تمام شدن نفت و گاز قرار ندارد با توجه به وجود فناوری هایی که قادر به توسعه میادینی هستند که پیش از این در دسترس نبودند، بنابراین ذخایر نفتی جهان تا سال 2050 به رغم افزایش مصرف دو برابر خواهد شد. دیوید ایتون رئیس فناوری های بریتیش پترولیوم گفت: با در نظر گرفتن تمام گونه های انرژی در دسترس همچون انرژی هسته ای، باد و خورشید، منابع کافی برای تأمین 20 برابر آنچه که جهان در این دوره نیاز خواهد داشت، وجود دارد. وی خاطرنشان کرد: منابع انرژی فراوان است و نگرانی درباره تمام شدن منابع نفت و گاز به پایان رسیده است. شرکت های نفت و گاز سرمایه گذاری سنگینی را در استخراج حداکثری از ذخایر موجود با استفاده از مواد شیمیایی، ابر رایانه ها و تجهیزات رباتیک انجام داده اند اگرچه نصف شدن قیمت نفت از ماه ژوئن گذشته اشتهای آنها برای اکتشاف میادین جدید را کاهش داده و بیش از 200 میلیارد دلار پروژه در ماه های اخیر کنار گذاشته شده است. بریتیش پترولیوم اعلام کرد: با استفاده از این فناوری ها منابع اثبات شده سوخت های فسیلی در جهان از 9/2 تریلیون بشکه نفت به 8/4 تریلیون بشکه تا سال 2050 خواهد رسید که تقریباً دو برابر رقم 5/2 تریلیون بشکه ای پیش بینی شده برای تأمین تقاضای جهانی تا سال 2050 است. ایتون گفت: با فناوری ها و اکتشافات جدید این منابع به رقم قابل توجه 5/7 تریلیون بشکه نفت خواهد رسید. وی افزود: ما احتمالاً در حال نزدیک شدن به نقطه ای هستیم که پتانسیل استخراج بیشتر از ذخایر کشف شده از پتانسیل اکتشاف بالاتر خواهد رفت. این در حالی است که انتظار می رود جهان وابستگی خود به سوخت های فسیلی را در ازای منابع پاک تر انرژی کاهش دهد چرا که دولت ها سیاست هایی را برای محدود کردن انتشار کربن به منظور مبارزه با گرم شدن تدریجی زمین ارائه می دهند. باید اشاره داشت: گاز طبیعی از نظر خصایص زیست محیطی با هیچ سوخت فسیلی دیگر قابل مقایسه نیست. برآورد ها نشان می دهد که در سطوح مصرف کنونی، بهره برداری از ذخایر گاز طبیعی بیش از 250 سال طول خواهد کشید. خطوط لوله جدید، زیرساخت های رو به توسعه گاز طبیعی مایع شده(LNG) و انقلاب صورت گرفته در بهره برداری از منابع غیرمتعارف، واقعیت های مربوط به عرضه را کاملاً متحول ساخته است. در سطح جهانی، ذغالسنگ مهمترین منبع تولید برق تا سال 2035 خواهد بود ولی جایگزین سازی نیروگاه های قدیمی ذغال سنگ با نیروگاه های برق استفاده کننده از گاز طبیعی می تواند میزان انتشارات گازهای گلخانه ای را تا سطح 60 درصد در هر کیلووات برق تولیدی کاهش دهد. حتی مدرنترین نیروگاه های تولید برق استفاده کننده از سوخت ذغالسنگ، با تولید هر کیلووات برق، دو برابر نیروگاه های استفاده کننده از گاز طبیعی گازهای گلخانه ای منتشر می کنند. میزان انتشارات کربن حاصل از مصرف انرژی تا سال 2035 حدود 29 درصد افزایش خواهد یافت. اگرچه با کربن زدایی تدریجی ترکیب انرژی مصرفی، رشد میزان انتشار گازهای گلخانه ای کندتر از رشد مصرف انرژی خواهد بود، به نظر می رسد که ذغالسنگ در تولید سرانه کربن چه به صورت مناسب آن در آمریکا به شکل استفاده از گاز به جای ذغال سنگ برای تولید برق و چه به صورت نامناسب آن به شکل تداوم وابستگی به ذغال سنگ در چین و هند نقش اصلی را ایفا خواهد کرد. چنانچه پیش بینی های 2013 آژانس بین المللی انرژی را مدنظر قرار دهیم، نحوه تحقق اهداف سازمان ملل در رابطه با شرایط اقلیمی و محیط زیست جهانی، به هیچ وجه روشن نخواهد بود. پیشنهاد علمی اتحادیه بین المللی گاز(IGU) این است که سهم مورد انتظار ذغالسنگ در تولید برق تا سال 2040 به یک سوم تقلیل یابد تا در نتیجه آن تقاضای جهانی برای گاز طبیعی 25 درصد افزایش یابد. یعنی تا سال 2040 تولید این حامل انرژی حدود 1100 میلیارد متر مکعب افزایش یابد که با توجه به وجود منابع گاز طبیعی متعارف و غیرمتعارف، هدف واقع بینانه ای خواهد بود. در چنین سناریویی، تقاضای جهانی برای گاز طبیعی در بخش تولید برق به سطح 3 تریلیون مترمکعب در فاصله بین سال 2035 تا 2040 و سهم گاز در تولید برق از 24 درصد کنونی به 36 درصد خواهد رسید. استفاده از 1100 میلیارد مترمکعب دیگر از گاز طبیعی به جای ذغالسنگ در تولید برق هم رشد انتشارات گازهای گلخانه ای را به طرز چشمگیری کاهش خواهد داد و امکان تثبیت سطح گازهای گلخانه ای را در حد 40 میلیارد تن از سال 2030 به بعد فراهم خواهد کرد. منابع لازم برای تحقق این هدف هم عمدتاً ذخایر غیرمتعارف مانند شیل گاز و متان حاصل از معادن ذغالسنگ خواهند بود. علاوه بر این، صنعت هم آشکارا باید به مخاطرات بهداشتی حاصل از بهره برداری گسترده ذغالسنگ بپردازد. مطالعات نشان می دهد که استفاده از ذغال سنگ برای تولید برق عواقب زیانبار و مخرب بهداشتی را به دنبال دارد که هزینه آن در اروپا بین 15 تا 24 میلیارد دلار در سال است و در کشورهایی چون پکن و دهلی نو، اوج آلودگی هوا به یک موضوع سیاسی و نگرانی عمده مردمی تبدیل شده است. از آنجا که بخش تولید برق در کشورهای عضو OECD 75درصد تقاضا برای زغالسنگ و در سایر نقاط جهان 60درصد تقاضا برای آن را به خود اختصاص داده است، می توان با تنظیم استفاده از ذغال سنگ در این بخش میزان کربن منتشره را به طور گسترده ای کاهش داد و در عین حال از تضعیف نقش رقابتی صنعت از طریق مالیات های سنگین کربن که تاثیرات بسیار مخربی بر تجارت جهانی دارد، پرهیز کرد. هر دو کشور آمریکا و انگلیس از سال 2013 همین مسیر را دنبال کرده اند. در طرح عملی زیست محیطی اوباما محدودیت 500 گرم انتشار کربن در هر کیلووات ساعت برق تولیدی نیروگاه های استفاده کننده از سوخت های فسیلی مدنظر قرار گرفته که بدین معناست که هیچ نیروگاه جدید ذغالسنگی قابل احداث نخواهد بود، مگر این که مجهز به امکانات جذب و ذخیره سازی گازهای گلخانه ای منتشره باشد. اقدامات لازم برای انطباق پذیری در بخش تولید برق هم باید تا سال 2018 انجام شود. به همین دلیل بخش تولید برق آمریکا به شدت به استفاده از گاز طبیعی رو آورده است. این حرکت تا حدود زیادی مرهون قیمت پایین گاز در آمریکاست. ولی جالب توجه این است که در انگلیس که قیمت گاز حدوداً سه برابر قیمت گاز آمریکاست، اقدامات مشابهی اعمال شده است. به طور کلی اداره عملکرد استاندارد انتشارات گازهای گلخانه ای انگلیس محدودیت 450گرم کربن تولیدی را برای واحدهای تولید برق تا سال 2045 وضع کرده است. از گاز طبیعی و انرژی های تجدید پذیر که چه در بخش تولید برق و ذخیره سازی و حتی تزریق بیوگاز در خطوط لوله کاملاً مکمل یکدیگرند، باید به عنوان دو محور اصلی سیاست های جهانی انرژی پایدار و سازگار با محیط زیست استفاده به عمل آید. گاز طبیعی در برخورد با بسیاری از چالش های موجود می تواند همطراز انرژی های تجدیدپذیر عمل کند و بسیاری از نگرانی های موجود در رابطه با تجدیدپذیرها را که شامل موارد زیر است، مرتفع سازد: عدم اطمینان و اختلال در عرضه انرژی های تجدیدپذیر: در مواردی چون انرژی خورشیدی و انرژی باد که عرضه آن ها ماهیتا دچار وقفه می شود، گاز طبیعی می تواند به عنوان انرژی پشتیبان استفاده شود. موقعیت مکانی: واحدهای تولید برق استفاده کننده از گاز طبیعی می توانند در مناطق دورافتاده، ظرفیت تولید برق را افزایش داده و هزینه گسترش شبکه برق سراسری را کاهش دهند و حتی نیاز به استفاده از توربین های بادی را در مناطق ساحلی و غیرساحلی از بین ببرند. حتی از شبکه انتقال و توزیع گاز طبیعی می توان در مواقع ضروری برای انتقال و توزیع بیوگاز استفاده و مشکلات را مرتفع کرد. عدم اطمینان از تولید برق با استفاده از انرژی های تجدیدپذیر: از گاز طبیعی می توان برای حفظ تعادل شبکه تولید و توزیع برق استفاده کرد. از دید اتحادیه بین المللی گاز، گاز طبیعی را نباید سوختی برای مرحله گذار تلقی کرد بلکه باید آن را سوخت مطلوب برای آینده پایدار و سازگار با محیط زیست جهانی دانست. این در حالی است که در نخستین بسته زیست محیطی و انرژی که در اواخر سال 2008 به خصوص در اتحادیه اروپا به کار گرفته شد، سه هدف خاص ویژه اتحادیه اروپا تا سال 2020 مدنظر قرار گرفت که عبارتند از کاهش 20درصدی گازهای گلخانه ای، افزایش سهم انرژی های تجدیدپذیر در سبد انرژی مصرفی اتحادیه تا سطح 20درصد، و کاهش 20درصدی مصرف انرژی های اولیه. فقدان اولویت بندی این سه هدف موجود شد که رقابت پذیری نظام انرژی اروپایی، مخصوصاً بخش تولید برق، شدیداً تحت تأثیر قرار گیرند که در گزارش ژانویه 2014 کمیساریای عالی استراتژی و دورنمای فرانسه هم مورد تأکید قرار گرفته است. فشار شدیدی که به بخش تولید برق وارد شد تا به هدف افزایش 20درصدی استفاده از انرژی های تجدیدپذیر دست یابند، ثابت کرده است که حرکت مزبور از نظر اقتصادی و زیست محیطی توجیه پذیر نبوده است، زیرا هزینه کربن زدایی از بخش تولید برق با استفاده از انرژی های تجدیدپذیر بسیار زیاد است به نحوی که یا موجب افزایش قابل ملاحظه قیمت برای مصرف کننده نهایی می شود یا این که سبب می شود مجموعه ای از یارانه های دولتی به تولید کنندگان تعلق گیرد، گرچه مقدار این یارانه ها به قدری ناکافی است که مانع از پیوستن بخش عمده ای از مردم به جرگه جمعیت مبتلا به فقر انرژی نمی شود. بسیاری از کشورها، مخصوصاً آلمان، اسپانیا، هلند و ایتالیا برای کاهش هزینه بالای انرژی های تجدیدپذیر، برای تولید برق، به واردات ذغال سنگ ارزان قیمت رو آورده اند و شماری از واحدهای تولید برق 50 گیگاواتی کارا و سازگار با محیط زیست را کاملاً یا موقتاً تعطیل کرده اند. نظام تبادل انتشارات گازهای گلخانه ای هم در مهار و گرایش به استفاده از ذغالسنگ تأثیر و کارایی خود را از دست داده، چرا که اکثر صنایع صادراتی تحمل هزینه های سنگین کربن زدایی در بازار جهانی رقابتی را از دست داده اند. به طور کلی می توان گفت که چنانچه اتحادیه اروپا از ترکیبی از گاز طبیعی به اضافه انرژی های تجدیدپذیر به جای ترکیب ذغالسنگ و انرژی های تجدیدپذیر استفاده می کرد، کاهش گازهای گلخانه ای با نتایج اقتصادی بهتر توأم می شد.دومین بسته انرژی مصوب کمیسیون اتحادیه اروپا در تاریخ 22 ژانویه 2014 دوره 2020 تا 2030 را هدف قرار داده و راه های جدیدی را برای دستیابی به روش مؤثرتر هزینه ای منتهی به اقتصاد کم کربن، پیش روی اتحادیه قرار داده است.کاهش انتشارات کربن در این بسته انرژی به جای اینکه تنها هدف باشد، به هدف عمده و اصلی تبدیل شده یعنی بخش نظام تبادل انتشارات گازهای گلخانه ای (شامل 11000 تأسیسات ثابت تولید برق واحدهای صنعتی) می بایست میزان کربن تولیدی خود را تا سال 2030 تا سطح 43 درصد و بخش خارج از نظام تبادل انتشارات گازهای گلخانه ای تا سطح 30درصد در مقایسه با سال 2005، کاهش دهند.هدف جدید 27درصد برای استفاده از انرژی های تجدیدپذیر تا سال 2030 برای اتحادیه اروپا تعیین شده و هر کشور عضو می تواند طی 16 سال آینده خود را با این روند تطبیق دهد.این چارچوب جدید اتحادیه اروپا باید به کشورهای عضو در تکوین سیاست های انرژی شان انعطاف پذیری و آزادی عمل بیشتری بدهد تا بتوانند ترکیب انرژی خود را با افزایش سهم گاز طبیعی باز تعریف کنند.به نظر می رسد نتیجه نهایی، ترکیب انرژی مؤثرتر و رقابتی تر خواهد بود که در آن تعامل، همکاری و تشریک مساعی واحدهای تولید برق، گاز، ظرفیت های عظیم ذخیره سازی گاز و جنبه تکمیل کننده منابع انرژی تجدیدپذیر و واحدهای تولید برق گازسوز غیرمتمرکز، امکان پذیر خواهد شد.دورنمای انرژی بین الملی 2013 در سطح جهانی و تا سال 2035 مخاطرات و فرصت های موجود برای صنعت را شناسایی می کند که عبارتند از: با رو به افزایش بودن تولید ناخالص داخلی جهانی در سطح 6/3درصد در سال، مصرف جهانی انرژی بین سال 2010 تا 2040 به میزان 56درصد بالا خواهد رفت که نیمی از این افزایش مختص چین و هند است. به عبارت دیگر موتور محرک رشد تقاضا برای انرژی جنوب آسیا خواهد بود. در این میان رشد ذغالسنگ هم تا بعد از سال 2030 سریعتر از رشد مصرف نفت و گاز خواهد بود که علت عمده آن هم افزایش مصرف چین است و رشد کندتر تقاضا برای نفت در کشورهای عضو سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه (DECD). در این زمینه همچنین گاز طبیعی دارای رشدی سریعتر از سایر سوخت های فسیلی خواهد بود زیرا هم ذخایر متعارف جدید و هم افزایش عرضه شیل گاز به ویژه در آمریکا از این رشد حمایت می کند. دبیرخانه شورای اطلاع رسانی دولت
یکشنبه ، ۱آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[مشاهده در: www.ettelaat.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها