واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: به گزارش سرویس دینی جام نیوز، روزنامه آمریکایی هافینگتن پست با درج مقاله ای از یک جوان وبلاگ نویس مسلمان، ۶ آموزه برجسته قرآن کریم را که در رسانه ها سخنی از آنها به میان نمی آید، مطرح کرد. روزنامه «Huffington Post»، رو وصیم، وبلاگ نویس مسلمان آمریکایی که در مورد قرآن مطلب […]به گزارش سرویس دینی جام نیوز، روزنامه آمریکایی هافینگتن پست با درج مقاله ای از یک جوان وبلاگ نویس مسلمان، ۶ آموزه برجسته قرآن کریم را که در رسانه ها سخنی از آنها به میان نمی آید، مطرح کرد. روزنامه «Huffington Post»، رو وصیم، وبلاگ نویس مسلمان آمریکایی که در مورد قرآن مطلب می نویسد، در این مقاله می گوید: «اغلب اوقات در اخبار، اسلام تنها با تروریسم و افراط گرایی ارتباط داده می شود. بیننده آگاه ممکن است با خود فکر کند: چگونه کسی در ذهن خود نمی تواند هیچ الهام و آرامشی از این دین دریافت کند؟ اما برای بیش از یک میلیارد نفر، همین دین راهی به سوی آزادی و صلح است. سفر معنوی من، چه باور کنید چه نکنید، در یک عصر کسل کننده که زمان زیادی برای تلف کردن داشتم شروع شد. در آن روز خاص از اتفاق برق ما هم قطع بود و من نتوانستم کاری برای انجام دادن پیدا کنم. شروع به گشتن در موبایلم کردم و یک نرم افزار قرآن دیدم که قبلاً آن را دانلود کرده بودم و به دلایلی احساس کردم که بالاخره زمان خواندن کتابی که ادعا می کردم به آن معتقدم فرا رسیده است. خواندن را شروع کردم و ظرف چند روز کل آن را به پایان رساندم. قرآن، آنطور که من دیدم، یک کتاب شگفت انگیز بود؛ بسیار متفاوت با آن چیزی که بسیاری از مسلمانان عمل می کنند. مهم تر از همه اینکه کتابی بود که به سرعت توانستم با آن ارتباط برقرار کنم و پاسخ مشکلاتم را که اغلب به آن ها فکر می کردم، پیدا کنم. هرچه بیشتر با آن وقت می گذراندم، بیشتر بهره می بردم. هرچه در عمق قرآن بیشتر و بیشتر فرو می رفتم، بیشتر به خاطر ساختار، انسجام و زبان آن تحت تاثیر قرا می گرفتم. در تمام این فراز و نشیب ها ـ لحظه های شادی و سرمستی و تقلاهای فکری (که به هنگام مطالعه قرآن پیدا می کردم) ـ منصفانه است که بگویم این سفر مرا به انسان بهتری تبدیل کرد و به زندگی من معنا و هدف داد. در اینجا ۶ موردی که من بیش از همه در مورد قرآن دوست دارم را آورده ام: ۱- قرآن انسان را به تأمل و تفکر ترغیب می کند « إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِندَ اللّهِ الصُّمُّ الْبُکْمُ الَّذِینَ لاَ یَعْقِلُونَ: قطعا بدترین جنبندگان نزد خدا کران و لالان اند که نمی اندیشند» (انفال: ۲۲) « وَلاَ تَقْفُ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ کُلُّ أُولئِکَ کَانَ عَنْهُ مَسْؤُولًا: از آنچه نمی دانی پیروی مکن؛ چرا که گوش و چشم و دل همه مسئول هستند!» (اسرا: ۳۶) عبارت «آیا تفکر نمی کنید» بارها و بارها در قرآن آمده و به تدریج مرا بر آن داشت که به جای باور کردن هرچیزی که می شنوم یا می خوانم، شروع به تجزیه و تحلیل کنم و این به کلی زندگی مرا تغییر داد. وقتی می شنوم که عده ای می گویند که قرآن یک کتاب قدیمی است که آزادی فکر را سرکوب می کند با خود فکر می کنم «آیا این ها اصلاً قرآن را خوانده اند؟» ۲- قرآن پیروی کورکورانه از راه و روش دیگران را نهی می کند « یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ إِنَّ کَثِیرًا مِّنَ الأَحْبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَیَأْکُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَیَصُدُّونَ عَن سَبِیلِ اللّهِ وَالَّذِینَ یَکْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّهَ وَلاَ یُنفِقُونَهَا فِی سَبِیلِ اللّهِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِیمٍ: ای کسانی که ایمان آورده اید بسیاری از علما(ی اهل کتاب) و راهبان، اموال مردم را به باطل می خورند و (آنان را) از راه خدا باز می دارند، و آنها را که طلا و نقره را گنجینه (و ذخیره و پنهان) می سازند و در راه خدا انفاق نمی کنند، به مجازات دردناک بشارت ده.» (توبه: ۳۴) « وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَکُبَرَاءنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِیلَا: و می گویند: پروردگارا! ما از رؤسا و بزرگان خود اطاعت کردیم و ما را گمراه ساختند.» (احزاب: ۶۷) « وَإِن تُطِعْ أَکْثَرَ مَن فِی الأَرْضِ یُضِلُّوکَ عَن سَبِیلِ اللّهِ إِن یَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلاَّ یَخْرُصُونَ: و اگر اکثر کسانی را که در روی زمین هستند اطاعت کنی تو را از راه خدا گمراه می کنند، آنها تنها از گمان پیروی می کنند و از تخمین و حدس» (انعام: ۱۱۶) بارها و بارها در قرآن به افرادی اشاره شده که در روز قیامت خود را سرزنش می کنند که چرا بدون تعقل و تفکر از افراد دیگر و یا پیشینیان خود پیروی کرده اند. ۳- قرآن می فرماید راه های بسیاری به سوی خدا وجود دارد « إِنَّ الَّذِینَ آمَنُواْ وَالَّذِینَ هَادُواْ وَالنَّصَارَى وَالصَّابِئِینَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ: کسانی که ایمان آورده اند، و یهود و نصاری و صابئان (پیروان یحیی یا نوح یا ابراهیم) آنها که ایمان بخدا و روز رستاخیز آورده اند و عمل صالح انجام داده اند پاداششان نزد پروردگارشان مسلم است، و هیچ گونه ترس و غمی برای آنها نیست (و هر کدام از پیروان ادیان که در عصر و زمان خود بر طبق وظائف و فرمان الهی عمل کرده اند ماجورند و رستگار.)» (بقره: ۶۲) « وَالَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ: و آنها که در راه ما (با خلوص نیت) کوشیده اند قطعا هدایتشان خواهیم کرد و خدا با نیکوکاران است.»(عنکبوت:۶۹) فرقه گرایی مبتنی بر این عقیده است که تنها یک راه درست برای پرستش و خدمت به خدا وجود دارد؛ اما قرآن می فرماید که راه های زیادی به سوی خدا وجود دارد و به کلی فرقه گرایی را نفی می کند. ۴- قرآن حامی آزادی عقیده است « وَلَوْ شَاء رَبُّکَ لآمَنَ مَن فِی الأَرْضِ کُلُّهُمْ جَمِیعًا أَفَأَنتَ تُکْرِهُ النَّاسَ حَتَّى یَکُونُواْ مُؤْمِنِینَ: و اگر پروردگار می خواست تمام آنها که در روی زمین هستند همگی (از روی اجبار) ایمان می آوردند، آیا تو می خواهی مردم را مجبور سازی که ایمان بیاورند؟» (یونس: ۹۹) « لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ: در قبول دین، اکراهی نیست. راه درست از راه انحرافی، روشن شده است. بنابراین، کسی که به طاغوت کافر شود و به خدا ایمان آورد، به دستگیره محکمی چنگ زده است، که گسستن برای آن نیست. و خداوند، شنوا و داناست.» (بقره: ۲۵۶) ۵- قرآن از مسلمانان می خواهد که از نظر اجتماعی فعال باشند « یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ کُونُواْ قَوَّامِینَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاء لِلّهِ وَلَوْ عَلَى أَنفُسِکُمْ أَوِ الْوَالِدَیْنِ وَالأَقْرَبِینَ إِن یَکُنْ غَنِیًّا أَوْ فَقَیرًا فَاللّهُ أَوْلَى بِهِمَا فَلاَ تَتَّبِعُواْ الْهَوَى أَن تَعْدِلُواْ وَإِن تَلْوُواْ أَوْ تُعْرِضُواْ فَإِنَّ اللّهَ کَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًا: ای کسانی که ایمان آورده اید پیوسته قیام به عدالت کنید، برای خدا گواهی دهید اگر چه به زیان خود شما یا پدر و مادر یا نزدیکان شما بوده باشد، چه اینکه اگر آنها غنی یا فقیر باشند خداوند سزاوارتر است که از آنها حمایت کند، بنابراین از هوی و هوس پیروی نکنید که از حق منحرف خواهید شد، و اگر حق را تحریف کنید و یا از اظهار آن اعراض نمائید خداوند به آنچه انجام می دهید آگاه است.» (نساء: ۱۳۵) قرآن بر عدالت اجتماعی و مبارزه با ظلم تأکید دارد. اسلام دینی نیست که فقط به شما اعتقادات بدهد و برای داشتن آن بهشت را وعده دهد. بلکه قرآن از شما می خواهد که از منابع خود برای کمک به انسان های آسیب پذیر استفاده کنید و سفیران صلح و عدالت باشید. تمرکز مکرر بر عدالت اجتماعی و اقتصادی، مرا بر آن داشت که به توانایی های خود برای ایجاد تغییر، هرچقدر کوچک، ایمان بیاورم و مرا بر آن داشت که بیش از پیش در فعالیت های اجتماعی و کمک به نیازمندان سهیم شوم. ۶- قرآن ایمان را هدف نهایی نمی داند «أَحَسِبَ النَّاسُ أَن یُتْرَکُوا أَن یَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا یُفْتَنُونَ: آیا مردم گمان کردند به حال خود رها می شوند و آزمایش نخواهند شد؟!»(عنکبوت:۲) قرآن به صراحت می فرماید که ایمان زبانی هدف نیست و اگر نتوان ایمان را به عمل معنادار تبدیل کرد، شکست خورده است. توجه اصلی قرآن بر چگونه تبدیل کردن ایمان به عمل است و این به ما می آموزد که صرف اعتقاد داشتن به ارزش هایی مانند صداقت، عدالت، وفاداری و … هدف نیست، عمل کردن و به ظهور رساندن این ارزش ها مهم است.»/ایکنا
سه شنبه ، ۲۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]