تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1838032608
وقتی حسین علیزاده تا صبح در قبرستان تار نواخت
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: جام جم نوا » خبر » وقتی حسین علیزاده تا صبح در قبرستان تار نواخت
وقتی حسین علیزاده تا صبح در قبرستان تار نواخت چهارشنبه 20 آبان 1394 09:04 | کد خبر: 2164852412648356779 | بازدید: 3
حسین علیزاده نوازنده و آهنگساز، ماجرای شبی را بازگو کرده که بر مزار پدر پرویز مشکاتیان اهنگساز و نوازنده حاضر شده و ساز زده است.
به گزارش جام جم نوا به نقل از خبرآنلاین، او گفته:«یک شب طولانی که من پیش پرویز مشکاتیان بودم (و هنوز هم‌خانه نشده بودیم)، آن قدر از پدرش برایم گفت که بی‌آنکه او را ببینم، شیفته‌اش شدم. آن شب تا نزدیکی‌های صبح، سخن فقط از پدر پرویز بود؛ وقتی به خانه رسیدم تلفن زنگ زد و آن طرف خط صدای آشفته پرویز، مرا نگران کرد.خبر فوت پدرش را به او داده بودند و من این سوی خط شوکه بودم و هاج و واج.» به گفته‌ی علیزاده، فردای آن روز پرویز به نیشابور سفر کرد و من تصمیم گرفتم بی‌آنکه به او بگویم عازم نیشابور شوم. وقتی پرویز مرا پشت در خانه‌شان «در نیشابور» دید، بسیار شوکه شد. یک شب از مراسم خاکسپاری پدرش گذشته بود. پرویز تاری را که در خانه داشت به من داد و شبانه رفتیم سرِ مزار پدرش. تا نزدیکی‌های صبح، ساز زدیم. در آسمان شب، مهتاب زیبایی می‌درخشید و ما سرشار از احساس، در کنار مزار مردی بودیم که روحش - تا این حد - به ما نزدیک بود. هنوز هم خاطره آن شب با تمام جزئیات، در ذهنم مانده. حتی در ذهن خانواده پرویز (هم مانده بود)، وقتی که برای مراسم خاکسپاری‌اش دوباره به نیشابور و به همان خانه رفتم. من هرگز در عمرم تصور نکردم مشکاتیان بزرگ (پدر پرویز) را ندیده‌ام. تصویری که پرویز در ذهن من از پدرش ساخته بود،برای همیشه مثل خودش در خاطرم باقی ماند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها