تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815395652
نگاه سلیقه ای به حریم خصوصی
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: نگاه سلیقه ای به حریم خصوصی تهران- ایرنا- روزنامه اعتماد در صفحه جامعه نوشت: حریم خصوصی مفهومی است که همواره محل چالش و بحث بوده و همچنان هم هست. با توجه به تغییرات سریعی که در سطوح مختلف جامعه در حال بروز است، تعریف حریم خصوصی هم در مقاطع مختلف دچار تغییر می شود.
در این گزارش که در شماره روز سه شنبه 12 آبان 1394 خورشیدی انتشار یافته، می خوانیم: «تلفن همراه حریم شخصی نیست» این جمله سرهنگ حسین رمضانی، معاون امور بین الملل و حقوقی پلیس فتای ناجا است که هفته گذشته ضمن اعلام آن به شهروندان و کاربران گوشی های هوشمند هشدار داد: «شهروندان گوشی تلفن همراه و تبلت و مانند آن را هرگز حریم شخصی ندانند. شهروندان نباید اطلاعات شخصی خود را در گوشی تلفن همراه یا تبلت ذخیره کنند که در صورت از دست رفتن اطلاعات، دیگر نمی توان هزینه های اجتماعی و فردی آن را جبران کرد.»حریم خصوصی مفهومی است که همواره محل چالش و بحث بوده و همچنان هم هست. با توجه به تغییرات سریعی که در سطوح مختلف جامعه در حال بروز است، تعریف حریم خصوصی هم در مقاطع مختلف دچار تغییر می شود. هر چند هیچ کدام از اصول مندرج در قانون اساسی مستقیما تعریفی از حریم خصوصی ارایه نداده اما حقوقدان ها معتقدند اصولی که در فصل حقوق ملت درج شده، مرتبط با مفهوم حریم خصوصی است و شاید بتوان گفت شفاف ترین اصلی که مستقیما به این موضوع اشاره دارد اصل بیست و پنجم قانون اساسی است که می گوید: «بازرسی و نرساندن نامه ها، ضبط و فاش کردن مکالمات تلفنی، افشای مخابرات تلگرافی و تلکس، سانسور، عدم مخابره و نرساندن آنها، استراق سمع و هر گونه تجسس ممنوع است مگر به حکم قانون» حریم خصوصی تعاریف و دسته بندی های متعددی دارد و هر بار مسوولان تعریف جدیدی از این مفهوم ارایه می دهند. اما به طور کلی انواع مختلف حریم خصوصی عبارتند از: حریم خصوصی مربوط به مسائل اقتصادی، حریم خصوصی پزشکی، حریم خصوصی در اینترنت و حریم خصوصی اطلاعات و حریم مربوط به محل زندگی شخصی که ورود به هر کدام از این فضاها تبعات قانونی مختلفی دارد که البته آن هم به طور مشخص و شفاف تعریف و ارایه نشده است. هر چند در ماده ١٧ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی آمده است: هیچ کس نباید در زندگی خصوصی و خانواده و اقامتگاه یا مکاتبات مورد مداخله خودسرانه (بدون مجوز) یا خلاف قانون قرار گیرد و همچنین شرافت و حیثیت او نباید مورد تعرض غیرقانونی واقع شود و هر کسی حق دارد در مقابل اینگونه مداخلات یا تعرض ها از حمایت قانون برخوردار شود. ماده ١٧ میثاق تا حدودی همان پیام ماده ١٢ اعلامیه جهانی حقوق بشر را دارد. کلی گویی و عدم شفافیت در ارایه یک تعریف دقیق از حریم خصوصی باعث بروز چالش ها و مشکلات بسیاری می شود. خصوصا در مورد حضور در فضای مجازی و استفاده از ابزار تکنولوژیکی که دایما به اینترنت متصلند. عدم آگاهی در مورد شکل حضور در این فضا می تواند باعث بروز مشکلات عدیده ای شود که هشدار پلیس فتا در این رابطه به همین موضوع بر می گردد.«اعتماد» نظر کارشناسان جامعه شناسی و حقوق را در مورد تعریف حریم خصوصی و چالش ها و آسیب هایی که عدم وجود یک تعریف دقیق می تواند به افراد یک جامعه بزند، جویا شده است.**نگاه-١ / تعریف حریم خصوصی در جوامع مختلف متفاوت استمحمدعلی نجفی توانا، رییس کانون وکلای دادگستری مرکزوقتی سخن از حریم خصوصی می شود، مصادیق زیادی به ذهن می آید، اما باید گفت حریم خصوصی در قوانین ایران تعریف مشخصی ندارد اما از نظر عرف و تطبیق با معیارهای عرفی که اینگونه امور برای تعیین مصادیق به آنها ارجاع می شود، حریم خصوصی جایی است که افراد بدون ارتباط با دیگران در خلوت خود قرار بگیرند. حریم خصوصی به محل ها و اماکنی اطلاق می شود که محل استراحت، زندگی و اسکان اشخاص بوده و خانه و ویلا و جایی که فرد در آن زندگی می کند، حیات منزل و اتومبیل و امثال آن می تواند از مصادیق حریم خصوصی تلقی شود. البته در یک تفسیر موسع، مکاتبات، مراسلات و سایت های خصوصی نیز جزو حریم اختصاصی اشخاص محسوب می شود. می توان با دادن یک معیار، مشکل نبود مصادیق شفاف را حل کرد. به طور کلی می توان گفت حریم خصوصی جایی است که برای ورود به آن باید از صاحب آن حریم اجازه بگیرند. ورود به آن ممنوع است مگر به حکم قانون و دستور قضایی. البته دستور قضایی باید دارای شرایطی باشد در غیر این صورت ورود به حریم خصوصی اشخاص ولو به دستور قضایی برخلاف قانون بوده و هتک حرمت تلقی می شود و توسط اشخاص قابل پیگیری است. راه های شناسایی حریم خصوصی را می توان در قانون اساسی و قانون عادی ملاحظه کرد. مثلا در قانون آیین دادرسی کیفری، شنود تلفن، گشایش مکاتبات و مراسلات، ممنوع است؛ مگر در مواردی که قانون تجویز کرده و قاضی حکم آن را صادر کرده است. همچنین در مورد اماکن خصوصی نیز این مطلب مصداق دارد. **نگاه-٢ / تعریف حریم خصوصی همواره ابهام داشته استامان الله قرایی مقدم، جامعه شناسدر رابطه با بحث حریم خصوصی و تعریفی که از آن باید داشته باشیم، همواره ابهامات زیادی وجود دارد، اما به طور کلی می توان گفت ما یک حقوق خصوصی داریم و یک حقوق اجتماعی، حقوق خصوصی در واقع به حریم خصوصی افراد مربوط می شود، که شامل آزادی بیان و اندیشه و محدوده زندگی می شود. همچنین دین و آیین و مذهب فرد و باورها و اعتقادات و چیزهایی که برای فرد مورد قبول است و آن مورد را برای خود مقدس می داند و به آن عقیده دارد. در نتیجه تعریف حریم خصوصی از جامعه ای به جامعه دیگر متفاوت است، اما در همه جوامع به طور مشترک یک تعریف جهانی از حریم خصوصی افراد وجود دارد، مثل اینکه در مورد علایق و دین و آیین فرد او را مورد سوال قرار داد. حریم خصوصی محدوده ای است که فرد براساس ارزش ها و هنجارهای اجتماعی برای خود قایل است و جامعه نیز آن را پذیرفته است و به دیگران اجازه نمی دهد در حریم خصوصی افراد دخالت کند و او را مورد بازخواست قرار دهد. جامعه بر اساس هنجارها و ارزش های موجود حریم خصوصی را تعیین می کند. تعریف حریم خصوصی در روستاها و جوامع کوچک تر با شهرها و جوامع وسیع تر متفاوت است. حقوق اجتماعی هم آن چیزی است که قانون تایید کرده است، و یک بخشی از حقوق خصوصی را در بر می گیرد. اما از جامعه ای به جامعه دیگر متفاوت است. با توجه به اینکه این روزها مردم بیشتر از فضای مجازی استفاده می کنند، در نتیجه تعاریف مربوط به حریم خصوصی گسترش پیدا می کند. با توجه به اینکه در این فضاها امکان انتشار تصاویر و فیلم هایی وجود دارد و به آسانی امکان دسترسی برای دیگران را فراهم می کند. پس می توان گفت حریم خصوصی در دنیای مجازی تعریف تازه ای پیدا می کند. به نظر می رسد قانون باید در این زمینه مثل تمام دنیا مواد قانونی خاص تهیه و تدوین کند، به این دلیل که این ورود در حریم خصوصی افراد به اشکال مختلف، تبعات فراوانی را داشته و خواهد داشت و حق و حقوق خصوصی افراد نقض می شود. پلیس و قوه قضاییه باید در این زمینه مداخله کند و حقوق خصوصی و حوزه محرمانه افراد را در هر زمینه ای حفاظت کند، و با استناد به مواد قانونی از حق و حقوق افراد حفاظت کند. در غیر این صورت وضعیت در آینده بدتر خواهد شد. البته در این زمینه مردم هم می توانند نقش داشته باشند و با افزایش آگاهی شان در زمینه حضور در فضای مجازی، از نقض شدن حقوق شان پیشگیری کنند. گاهی خود مردم به دلیل ناآگاهی در مورد استفاده از امکانات فضای مجازی خودشان حقوق خود را نقض می کنند.**نگاه-٣ / حریم خصوصی نداریمسعید معیدفر، جامعه شناسهر روزه در مورد حفظ حریم خصوصی در فضاهای مجازی و ابزارهای جدید الکترونیکی به مردم هشدار داده می شود. هر ابزار و فناوری جدیدی که وارد جامعه می شود، مشکلات و تبعات مربوط به خود را دارد. حتی اتومبیل با تمام محاسنی که دارد و راهگشاست، در کشور ما هر ساله باعث مرگ افراد زیادی می شود. اما امکان اینکه بخواهیم این ابزار و تجهیزات را به کلی نادیده بگیریم هم وجود ندارد. بلکه باید نحوه صحیح استفاده از آن را بیاموزیم و میزان آسیب های ناشی از عدم آگاهی یا عدم توانایی در استفاده درست از آن را به حداقل برسانیم. در بحث فضای مجازی هم با همین مساله روبه روییم. به بهانه های مختلف در این فضا، حریم خصوصی افراد نقض می شود و از بهره مندی آزاد از این ابزار توسط افراد جامعه ممانعت به عمل می آید. اینها بر می گردد به اینکه تعریف مشخص و دقیقی از حریم خصوصی وجود ندارد. بعضی از مسوولان تصور می کنند حریم خصوصی به این معناست که فرد در خانه اش بنشیند و با کسی کاری نداشته باشد و کسی هم با او کاری نداشته باشد. می توان گفت گاهی کاربرد این موضوع سیاسی است تا اجتماعی. در تعاریف موجود اتومبیل شخصی حریم خصوصی محسوب می شود، اما ما منع هایی داریم که این تعریف را نقض می کند و معتقد است که در برخی شرایط اتومبیل حریم خصوصی نیست. یا منزل افراد حریم خصوصی محسوب می شود، اما ما می بینیم وقتی فردی می خواهد از یک رسانه مثل ماهواره استفاده کند، خیلی راحت روی پشت بام خانه ها اقدام به جمع آوری ماهواره ها می شود.گاهی حریم خصوصی به قدری کوچک می شود که می توانیم بگوییم ما در کشورمان به عبارتی حریم خصوصی نداریم. آنقدر محدودیت برای این حریم خصوصی تعیین شده که می توان قاطعانه گفت در خصوصی ترین مکان ها هم افراد چیزی به نام حریم خصوصی ندارند. دلیل این مساله هم این است که شفافیتی در تعریف حریم خصوصی وجود ندارد.این عدم شفافیت می تواند در روابط افراد یک جامعه با یکدیگر هم تاثیر داشته باشد. عرصه های اجتماعی ما دچار اغتشاش است و در این عرصه ها قبض و بسط های فراوانی وجود دارد. همین مساله باعث شده که افراد در رفت و آمد بین عرصه اجتماعی و خصوصی دچار ابهام شوند. گاهی فرد آنقدر در عرصه اجتماعی دچار بیگانگی می شود، که با کوچک ترین پالس مثبت از سوی یک فرد، او را به حوزه خصوصی خود راه بدهد و قدرت تشخیص نداشته باشد که حوزه فردی اش کجاست و حوزه اجتماعی اش کجا و فرد این دو حوزه را از هم تمییز نمی دهد و رفتاری را که باید در حوزه خصوصی اش انجام دهد در حوزه اجتماعی انجام می دهد و بالعکس. این هم مجدد ناشی از عدم شفافیت در تعاریف ارایه شده از این فضاهاست. این یکی از ویژگی های جوامع بسته است. جامعه ای که در آن حریم ها تفکیک نشده آدم ها نمی دانند جایگاه و نقشی که در هر کدام از این حوزه ها دارند چگونه است. در جوامع محدود و بسته افراد معمولا در روابط بین شخصی شان هم دچار عدم تشخیص یا تشخیص غلط می شوند و شاهد هستیم چطور عده ای با سوءاستفاده از این آشفتگی موجود در فضاهای عمومی و خصوصی، بهره برداری های فراوانی کنند. معمولا اینطور است که بعد از بروز این سوءاستفاده هاست که نهادهای امنیتی هشدار می دهند، در صورتی که ریشه اصلی این اغتشاش، به جامعه بسته و عدم تربیت صحیح مردم برای حضور در حوزه های مختلفی که در آن زندگی می کنند، بر می گردد. در صورتی که در جوامع باز با اینکه محدودیت چندانی وجود ندارد، کمتر مورد سوءاستفاده قرار می گیرند، به این دلیل که افراد می توانند تشخیص دهند و فضاهای کنشگری خود را می شناسند و مهارت های حضور در آن را کسب کرده اند. **نگاه-٤ / حریم خصوصی؛ از ذهن تا فضای مجازیبهمن کشاورز، حقوقدانموضوع حریم خصوصی و مصادیق آن و مسائل مربوط به آن هرازچندگاهی به مناسبت هایی مطرح می شود. از گذشته ها تا به امروز این بحث که مکان عمومی چیست و حریم خصوصی کدام، همیشه مطرح بوده و حتی در مورد آن مناقشاتی وجود داشته و گاه این بحث ها بسیار حاد شده است. مثلا در مورد اینکه آیا اتومبیل حریم خصوصی اشخاص است یا خیر و آیا بازرسی آن باید با رعایت تشریفات و ترتیب قانونی باشد، بحث هایی مطرح شد که در72.7.28 به صدور نظریه شماره ٧/٣٦٩٤ از اداره حقوقی قوه قضاییه منجر شد که نتیجه این نظریه شناختن اتومبیل به عنوان حریم خصوصی بود و گفته شد بازرسی و اعطای نمایندگی به این منظور به مامورین پس از اعلام وقوع جرم و در مورد خاص و زمان معین باشد.همچنین در مورد اینکه آیا مشاعات مجتمع های آپارتمانی حریم خصوصی محسوب می شود یا نه، اختلاف عقیده وجود داشت و شاید هنوز هم دارد که البته نظر غالب این است که مشاعات را باید حریم خصوصی تلقی کرد. بگذریم از اینکه در قانون معروف به امر به معروف و نهی از منکر در خصوص اتومبیل و مشاعات نظر دیگری که بسیار قابل تامل است، ابراز شده. در خصوص اماکن در گذشته های دور آیین نامه ای وجود داشت که اماکن عمومی را تعریف می کرد و در سال ١٣٦٣ نیز هیات دولت آیین نامه ای را تصویب کرد که در آن ٣٩ مورد از اماکن عمومی برشمرده شده بود. این بحث مطرح بود که مامورین انتظامی برای ورود به چه مکان هایی نیاز به مجوز خاص دارند و به چه امکنه ای بدون مجوز می توانند وارد شوند.آنچه مسلم است به منزل و مسکن افراد حتی اگر از چارچوب در زمین کوبیده شده که پارچه ای به دور آن کشیده اند تشکیل شده باشد، بدون مجوز مقام قضایی نمی توان وارد شد و هتک حرمت منازل مجازات کیفری دارد و این موضوعی است که در اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی آمده است و سایر اسناد بین المللی مربوط نیز موید آن است. در عین حال حریم خصوصی را به اشکال دیگری نیز می توان و باید مجسم کرد. مثلا ذهن و وجدان مغفوله افراد حریم خصوصی آنهاست. به همین علت تقریبا در تمامی نظام های حقوقی استفاده از «اسکوپولامین» که به سرم حقیقت نیز مشهور است برای گرفتن اقرار یا اطلاعات از متهمان و مطلعین ممنوع است. همچنین بسیاری از متفکرین با نصب چیپس های الکترونی حاوی ویژگی های فردی افراد در زیر پوست شان هرچند که در موقع بروز بیماری و حادثه به آنها کمک می کند به شدت مخالفند و همچنین معتقدند نصب دوربین های مختلف در همه اماکن نباید عمومیت پیدا کند زیرا این دوربین ها تصاویر کسانی را ضبط می کند که چه بسا راضی به ضبط تصویر خود نباشند.آخرین مبحثی که در این خصوص مطرح شده و تاحد زیادی تازگی دارد موضوع مخابرات و ارتباطات در فضاهای مجازی است. آنچه مسلم است سیر وقایع در عالم نظر و از دیدگاه آرمانی درراستای حمایت از این حریم هاست. به نحوی که در نظام کیفری ما در گذشته ها صرفا تعرض مامورین دولت به مخابرات و ارتباطات افراد جرم و قابل مجازات محسوب می شد اما پس از تصویب قانون مجازات جرایم رایانه ای به موجب ماده ١ یا ٢ قانون افراد و اشخاص غیردولتی نیز مشمول مسوولیت کیفری در مورد تعرض به ارتباطات افراد قرار گرفتند. بنابراین در اینکه فضاهای مجازی و ابزارهای آنها حریم خصوصی افراد است و باید مصون از تعرض بماند تردیدی وجود ندارد. آنچه باقی می ماند این است که تکلیف سوءاستفاده از این ابزارها و این فضاها چیست؟ آیا می توان برای جلوگیری از سوءاستفاده یا ارتکاب احتمالی جرم مسیرها را مسدود، فضاها را محدود و امکان استفاده از ابزارها را منتفی کرد؟ به نظر می رسد پاسخ منفی باشد همچنان که نمی توان همه ابزارهای برنده را از دسترس همگان خارج کرد تا مبادا با آنها مرتکب جرح و قتل شوند و نمی توان قلم و کاغذ و مرکب و جوهر را کلا از دسترس مردم دور کرد تا مبادا دفاتر به کتب ضاله و مطالب مستهجن تبدیل شوند، نمی توان انواع ابزارهای الکترونیکی و فضاهای مجازی را با این احتمال که ممکن است کسانی از آنها سوءاستفاده کنند، مسدود و تخریب کرد. *منبع: روزنامه اعتماد**گروه اطلاع رسانی**9370**9131
12/08/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها