محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830647488
باهنر: نتوانستیم ناطق نوری را قانع کنیم
واضح آرشیو وب فارسی:خلیج فارس: خلیج فارس: محمدرضا باهنر که هم رییس جبهه پیروان خط امام و رهبری و هم نایب رییس مجلس نهم است از چهره های معقول و معتدل اصولگرا محسوب می شود به همین دلیل تاکید دارد که باید مراقب بود که مجلس دهم به دست تندروها نیفتد. به گزارش«خلیج فارس» به نقل از ایسنا؛ او رقابت اصلی در انتخابات پیش رو را میان اصلاح طلبان و اصول گرایان می داند و می گوید که جریان اعتدال هم در این عرصه حتما نقش خواهد داشت. وی همچنین ناطق نوری را علی رغم برخی نظرات از ظرفیت های اصول گرایی می داند که البته هنوز این جریان نتوانسته او را قانع کنند که به میدان انتخابات پا بگذارد. مشروح گفت وگوی تفصیلی خبرنگار پارلمانی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) محمدرضا باهنر را در زیر می خوانید: به عنوان اولین سوال با توجه به در پیش بودن دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی و همچنین مجلس خبرگان، فضای سیاسی کشور و حضور جریانات مختلف را در این عرصه چه طور ارزیابی می کنید؟ در پایان سال جاری دو انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان به صورت همزمان برگزار می شود و دلیل آن هم این است که انتخابات در کشور ما یک مقوله جدی به شمار می رود و به همین دلیل همه مردم به این حس رسیده اند که نتیجه انتخابات در سرنوشت و زندگی شان اثر می گذارد؛ بنابراین هر انتخابی که در کشور ما اتفاق می افتد دو سه ماه قبل و بعد از آن معمولا تحت تاثیر انتخابات است. البته این اتفاقات هزینه زیادی را در برداشته است که بر همین اساس چند سال قبل در مجمع تشخیص مصلحت نظام پیشنهادی با عنوان سیاست کلی به مقام معظم رهبری ارائه شد که از چهار انتخابات ریاست جمهوری، مجلس شورای اسلامی، مجلس خبرگان و شوراهای اسلامی شهر و روستا که به صورت ملی در کشور برگزار می شود، دو به دو با هم همزمان باشند که از این طریق هزینه ها نیز کمتر شود. از این رو در دوره گذشته انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای اسلامی شهرو روستا با هم برگزار شد و در پایان سال جاری هم انتخابات مجلس و مجلس خبرگان با یکدیگر برگزار خواهند شد. معایب تقارن برگزاری این دو انتخابات چیست؟ باید به این نکته توجه داشت که این تقارن برگزاری انتخابات علی رغم منافع زیادی که به دنبال داشته اما یک اشکال نیز به وجود آورده و آن این است که این امکان وجود دارد که هرکدام از این انتخابات ها تحت تاثیر دیگری قرار گیرد. کما اینکه در انتخابات گذشته به نظر می رسد انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا بیشتر تحت الشعاع انتخابات ریاست جمهوری بود و فعالان سیاسی آن اندازه که می بایست دقت و هماهنگی داشته باشند، نتوانستند آن کار را انجام دهند، بنابراین باید تا حدودی فعالان سیاسی مواظب باشند که در آینده این اتفاق نیفتد. اهمیت مجلس خبرگان را با توجه به همزمانی آن با انتخابات مجلس تا چه اندازه می دانید؟ مساله از این نظر حائز اهمیت است که انتخابات مجلس خبرگان و مجلس شورای اسلامی دو ساختار کاملا متفاوت و دو وظیفه متفاوت دارند، انتخابات مجلس بیشتر در زندگی مردم احساس می شود، اما خبرگان یک وظیفه ویژه دیگری را دارد، به تعبیر امام (ره) مجلس خبرگان پشتوانه ولایت فقیه است و ولایت فقیه پشتوانه وحدت، انسجام و اقتدار ملی می باشد. طبیعی است که باید تا حدودی فعالان سیاسی دقت کنند که خدای نکرده انتخابات خبرگان تحت الشعاع انتخابات مجلس قرار نگیرد و هرکدام اهمیت ویژه خودشان را داشته باشند. حضور جریانات مختلف در انتخابات مجلس را چطور می بینید؟ در انتخابات مجلس احساس مان این است که در این دوره جریانات مختلف سیاسی فعال خواهند بود، اعم از جریان اصولگرا، اصلاح طلب و اعتدال، البته ما هم استقبال می کنیم زیرا معتقدیم که هرچه حضور فعالان سیاسی پررنگ تر باشد، حضور حداکثری بیشتر خواهد بود و نتیجه انتخابات مطلوب تر است. البته کسانی که می خواهند در فضای انتخاباتی فعالیت کنند، طبیعی است که باید چارچوب های قانون اساسی و قوانین موضوعه کشور و فرآیند انتخابات را پذیرفته و قبول کنند؛ زیرا همه ما وظیفه ای داریم؛ یعنی این مساله مخصوص یک گروه خاصی نیست؛ چه اصولگرا، چه اصلاح طلب و چه جریان معتدل باید در چارچوب قوانین موضوعه کشور فعالیت داشته باشند، بر این مبنا از این که همه در انتخابات شرکت کنند استقبال می کنیم. اشاره کردید که به طور کلی جریانات اصولگرا، اصلاح طلب و اعتدال در عرصه انتخابات حضور خواهند داشت، فکر می کنید در هر کدام از این جریانات چه کسانی سرلیست خواهند بود و این ها چطور می توانند در این زمینه عرضه اندام کنند؟ فکر نمی کنم سرلیستی آن قدر اهمیت داشته باشد، زیرا در کشور حدود 205 حوزه انتخابیه وجود دارد که از این تعداد حدود 175 حوزه تک نفره است و در این حوزه ها سرلیستی معنا ندارد. ممکن است 10 یا 15 نفر کاندیدا شوند که هرکدام برای خودشان برنامه هایی داشته باشند و در این عرصه فعالیت کنند، اما در تهران و چند کلان شهر کشور مانند مشهد، تبریز، اصفهان، اهواز و . . . که بیش از 4 نماینده دارند، ممکن است در آن ها سرلیستی مطرح شود که البته بیشتر ساختارهای لیست ها مطرح است. به عنوان نمونه دکتر لاریجانی که بالاخره سَرِ یک جریان سیاسی است چون در قم کاندیدا است، بنابراین دیگر سَرِ لیست نیست، اما در تهران ممکن است از سایر اصولگرایان سرلیست باشند، لذا اگر ایشان در تهران کاندیدا بود قاعدتا یکی از سرلیست های قوی بود. جریان اصلاح طلبی و اعتدال چطور در عرصه انتخابات پیش رو حضور خواهند داشت؟ در فضای کلی به نظر می رسد در جریانات سیاسی اصلاح طلبی بیشتر دکتر عارف خودشان را در معرض انتخاب قرار دادند و دیگرانی هم هستند که هنوز خیلی اسم شان مطرح نشده است. واژه اعتدال هم که از آن نام بردم بر این اساس است که بالاخره دولت مدعی است و ادعا دارد که جریان اعتدال را رهبری می کند اما خود دولت نمی تواند وارد بحث انتخابات شود و این غیرقانونی است، چرا که دولت بالقوه حق ندارد وارد انتخابات شود، اما افراد و شخصیت هایی در دولت هستند که از رییس جمهور گرفته تا دیگران که می توانند حزب داشته باشند و فعالیت سیاسی کرده و جریانات سیاسی را رهبری کنند. تا به امروز که بنده دنبال کرده ام هنوز دولت یک ظرفیت سیاسی تشکیلاتی تعریف شده ای را عرضه نکرده است، البته احزاب کوچک و بزرگی مانند حزب اعتدال و توسعه یا کارگزاران سازندگی وجود دارند اما این ها نماینده دولت نیستند و تفکر دولت را نمایندگی نمی کنند لذا هنوز چنین ظرفیتی به وجود نیاورده اند و اگر بتوانند این ظرفیت را ایجاد کنند یا عَلَمی را بلند کنند می توانند یک جریانی به نام اعتدال داشته باشند. اما عموما رقابت بین دو جریان اصلاح طلبی و اصولگرایی خواهد بود که فکر می کنم این دفعه انتخابات خوب، پرشور وهیجانی را داشته باشیم. در حال حاضر اصلاح طلبان نیز فعالیت های انتخاباتی خود را آغاز کرده اند، شما جایی گفته بودید که اصولگرایان باید نوعی هم پوشانی داشته باشند که اصلاح طلبان نتوانند به مجلس وارد شوند، این گونه اظهار نظر چه مفهومی دارد؟ متاسفانه بعضی رسانه های اصلاح طلب از صحبت بنده برداشت درستی نداشتند. من بارها و بارها گفته ام، الان هم می گویم که از حضور اصلاح طلبان استقبال می کنیم؛ البته همان هایی که چارچوب قانون اساسی و. . . را قبول دارند. اما این را هم گفته بودم که باید تلاش کنیم مجلس دست اصلاح طلبان نیفتد. این تلاش، تلاش حزبی است و طبیعی هم می باشد، آن ها هم تلاش می کنند تا مجلس دست اصولگراها نیفتد و این یعنی رقابت. لذا تعبیر و تفسیر کردن این که این ها نمی خواهند راه بدهند یا نمی خواهند در انتخابات حضور داشته باشند تعبیر درستی نیست. ما استقبال می کنیم از حضور جریانات، چه این که جریان اصولگرایی کاندیدا دارد، جریان اصلاح طلبی هم کاندیدا خواهد داشت و در این عرصه رقابت خواهیم کرد. آن ها تلاش می کنند ما اکثریت نباشیم ما هم تلاش می کنیم آن ها اکثریت نباشند، در واقع این موضوع مشی و حق هر حزبی است که با رقیبش رقابت کند و الاّ اگر ما بگوییم رقبای ما خوش آمدند، تشریف بیاورند و مجلس را بگیرند که این دیگر فعالیت سیاسی نیست. تاکیدتان بر این قضیه برای چیست؟ مگر نه این است که چهره های اصیل و سنتی اصول گرا همچنان بر این اعتقادند که همه جریانات باید در مجلس نماینده داشته باشند؟ نه، اصلا مشی بنده عوض نشده، اتفاقا آن زمانی هم که اصلاح طلبان بی رمق بودند یا در دوره های گذشته به این عرصه ورود نمی کردند، در مصاحبه های من بارها و بارها تکرار شده که از فعالیت آنها استقبال می کنم. یعنی ما چون یک فعال سیاسی هستیم اتفاقا دوست داریم که رقیب پرقدرت داشته باشیم اما رقیب پر قدرت نه اینکه آن آمد ما کنار بکشیم و آنها برنده شوند بلکه با آن ها رقابت می کنیم و قطعا به دنبال این هستیم که اکثریت دست اصولگرایان باشد، می خواهم بگویم نه تنها حق هر حزب است بلکه ساختار حزب و تشکیلات یعنی همین. به عنوان مثال یک تیم فوتبال اگر با هم رقابت می کنند طبیعی است که یک تیم فوتبال مقتدر علاقه مند است با تیمی مشابه خود مسابقه دهد نه اینکه مسابقه را ببازد، ما هم علاقه مند هستیم که با تیم قدرتمند اصلاحطلبی رقابت کنیم البته برنده هم شویم و آن ها هم طبیعی است که این گونه نظر داشته باشند، لذا از اصلاح طلبان هم نمی توانیم توقع داشته باشیم که شما وارد انتخابات شوید اما برنده نشوید و بگذارید که ما ببریم. این که نمی شود. بحث بنده هم همین بود. این تعبیر که استدلال کردند رقبای ما حذف شوند، نه هرگز چنین حرفی وجود ندارد زیرا ما در رقابت تلاش می کنیم که خودمان رأی بیاوریم و این حق طبیعی ما است. شما در صحبت های خود اشاره کردید که اگر دکتر لاریجانی در تهران بود سرلیست یک جریان قرار می گرفت، با توجه به این که چندی پیش برخی صحبت از تشکیل حزبی به ریاست ایشان می کردند، نظر شما در این باره چیست؟ یک سری دوستان آقای لاریجانی مطرح کردند که حزبی را به نام رهروان ولایت راه اندازی کنند یعنی به نام همان فراکسیونی که در مجلس وجود دارد. من با کلیت قضیه کاملا موافقم که حزبی تشکیل شود تا بتواند مقداری جریان اصولگرایی را رهبری کند اما از نظر کارشناسی و تاکتیکی معتقد بودم و الان هم هستم که فراکسیون مجلس نمی تواند حزب راه اندازی کند اما حزب می تواند فراکسیون مجلس را تشکیل دهد. اصولا مجلس در کشور ما شناور است اگر دقت داشته باشیم در این 9 دوره مجلس که پشت سر گذاشته ایم به طور متوسط عمر نمایندگی در کشور ما یک و نیم دوره است یعنی هنوز متوسط این که یک نفر بخواهد نماینده شود، به دو دوره نرسیده است. لذا عموما نماینده ها می آیند و می روند و این چنین نماینده هایی نمی توانند یک حزب تشکیل دهند اما یک حزب می تواند بیرون از مجلس تشکیل شود که گاهی درمجلس هم این امکان وجود دارد اقلیت یا اکثریت و یا افراد قدرتمند از آن ها حضور داشته باشند. در هر صورت آن هایی که می خواستند حزب راه اندازی کنند تا الان اقدام عملیاتی نکردند و فکر هم نمی کنم اگر بخواهند عملیاتی کنند به این دوره از انتخابات برسد. اما جریانی به نام جریان رهروان ولایت وجود دارد که مشی آن هم در مجلس نهم کاملا مشخص بوده و این ها بیشتر به ذهنیت و مدیریت لاریجانی نزدیک هستند و طبیعی است که یک جریان جدی و قوی در انتخابات بوده و حضور خواهند داشت. البته ما تصورمان این است که این مجموعه یکی از جریانات قدرتمند و جریان کلی اصولگرایی خواهد بود یعنی این ها یک جریان جدای از اصولگرایی نیستند و جزو ظرفیت های اصولگرایی به شمار می روند که امیدواریم بتوانیم با آنها همکاری و هماهنگی داشته باشیم. وظیفه معتدلین جریانات اصولگرایان برای به حاشیه راندن تندروها چیست؟ با توجه به این که تندروی هایی را در همین مجلس نهم شاهد بودیم؟ در هر صورت یک نظر کلی دارم و این که احزاب و جریان های سیاسی که روی کار می آیند و دولت یا مجلس را در دست می گیرند، توصیه کلی بنده به آنها این است که اصولا تندروی و افراط در کشور پیش برنده نیست و نمی تواند کارهای کشور را سامان دهد. یعنی نظریات باید تا حدودی معتدل باشد تا کارها در بخش های مختلف اعم از سیاست، اقتصاد، روابط بین الملل و . . . پیشرفت کند. فرقی نمی کند چه اصلاح طلبان و چه اصولگرایان تا به حال نشان داده اند زمانی که جریانات تند آن ها قدرت را در دست گرفتند ممکن است 4 تا خدمت هم داشته باشند اما از طرف دیگر اشکال و گرفتاری های زیادتری به وجود خواهند آورد. بنابراین توصیه ام به رقبای مان و به اصلاح طلبان این است که اگر به قدرت رسیدند کار را دست تندروها و رادیکال ها ندهند. زیرا در جریان حوادث سال 88 دیدیم که چه هزینه سنگینی به خاطر خودخواهی ها، خود محوری ها و هنجارشکنی ها به کشور و مملکت وارد شد. در آن طرف هم جریانات انحراف داشتند مصیبت ها و گرفتاری هایی را به وجود می آوردند، اما این که مثلا در مجلس یا از نظر حاکمیتی بگوییم تندروها حق حضور در انتخابات ندارند نه این گونه نیست آنها هم بالاخره شهروند کشور هستند و مشی و فکر متعلق به خود را دارند و می توانند وارد عرصه انتخابات می شود البته چارچوب قانون اساسی و قوانین موضوعه کشور هم باید رعایت کنند. به هر حال، فارغ از آن نمی توانیم بگوییم فلانی چون تندرو است در انتخابات نباید شرکت کند، ممکن است کاندیدا شود و رأی هم بیاورد. اما در کلان و کلیت مجلس معتقدم که به دست تندروها نباید بیفتد، فرقی هم نمی کند چند تندرو افراطی اصلاح طلب و یا چه افراطی اصولگرا باشد. در مقطعی شاهد بودیم علی رغم وجود جریانات معتدل، تندروها توانستند عرصه را بدست گرفته و عرض اندام کنند در این موضوع آیا می شود انتقاداتی هم متوجه معتدلین کرد؟ آن مدیریتی که یک جریان باید داشته باشد و تلاش کند که افراطی گری حاکم نشود، معنا و مفهومش این نیست که اصولگراها باید دو گروه شوند یک دسته تندروها و دسته دیگر معتدلین و بعد بخواهند با یکدیگر رقابت کنند طبیعی است که در این صورت جریان سوم که اصلاح طلب است برنده می شود. البته اصلاح طلبان نیز نباید دو گروه تندرو و معتدل شوند زیرا ممکن است در اقلیت قرار گیرند و این از نظر تاکتیکی درست نیست. بنابراین، مهم مدیریت کردن است، یعنی این که گفته شود در مجلس دهم هیچ افراطی ای چه اصلاح طلب و چه اصولگرا نباید در این عرصه حضور داشته باشند، حرف غیر عملیاتی است حتما تعدادی ورود می کنند که این مشی را دارند اما مهم این است که چه طور مدیریت شوند. برخی در مجلس نهم تصورشان این بوده که تعدادی تندرو مجلس را اداره می کنند در حالی که اینگونه نبوده است. اگر زمانی مجلس دست تندروها بود، همین مجلس نهم، شاید تا به حال ده ها استیضاح انجام داده بود در حالی که دو یا سه استیضاح داشت که آن هم طبیعی است. حالا اگر زمانی فرض کنیم وزیری استیضاح شد نباید بگویند این مجلس دست تندروها افتاده است در واقع اگر اعتدال در مجلس حاکم نبود آن موقع معلوم می شد که چرا اتفاقات غیر میمون و غیرمبارکی می افتاد. پس معتقدید که اگر در خیلی جاها مدیریت درست تری وجود داشت شاهد برخی اتفاقات نبودیم؟ من در این موضوعات صفر و صدی نیستم، به عنوان مثال در مجلس نهم وزیر علوم استیضاح شد بنده در این زمینه ابتدا موافق نبودم حتی 6 ماه طول کشید خیلی سعی کردیم که استیضاح کنندگان با وزیر به یک نقطه تفاهم برسند اما نشد، زمان نزدیک به استیضاح من هم طرفدار استیضاح شدم و به وزیر علوم رأی ندادم. در نتیجه نمی توان گفت چنین اتفاقاتی نباید رخ دهد و یا توقع داشت که مجلسی تشکیل شود که اصولا استیضاح نکند، چرا که امکان پذیر نیست وزیری که از مجلس رأی اعتماد می گیرد باید بتواند آن را حفظ کند. برخی شخصیت های نظام اخیرا تاکید می کنند که یاران انقلاب باید زیادتر و عمیق تر شوند، فکر می کنید در شرایط فعلی چه دلیلی دارد که به این موضوع تاکید می شود؟ مجلس باید به ارزش های انقلاب، خط امام(ره) و رهنمودهای رهبری مقید و متعهد و وفادار باشد، اگر خدای نکرده مجلسی داشته باشیم که نخواهد وحدت را حفظ کند و به دنبال هنجارشکنی باشد، یاد و خاطره مجلس ششم به ذهن مان می آید و هزینه هایی که آن موقع اتفاق افتاد. مشی همه ما این است که وفاداران به نظام جمهوری اسلامی ایران باید به مجلس بروند و این جایگاهی مهم، حساس و تاثیرگذار در مسیر آینده انقلاب است که به گفته امام (ره)، نباید بگذاریم انقلاب به دست نااهلان بیفتد. اخیرا برخی چهره های سیاسی بر ضرورت حضور برخی چهره های شاخص جریانات و به نوعی ریش سفیدان به فضای انتخابات تاکید می کنند، مثلا بحث دعوت از آقای ناطق نوری به میان آمده، فکر می کنید چه ضرورتی احساس شده که برخی دلسوزان و مسئولین نظام می گویند که در این شرایط باید چهره های امتحان پس داده وارد عرصه شوند؟ این افراد که گفته می شود ظرفیت های انقلاب هستند، باید تلاش کنیم که امیدوار باشند و احساس تکلیف کنند که در صحنه ها حضور یابند، به عنوان نمونه بارها و بارها از آقای ناطق نوری خواسته ایم که بیایند و فعال باشند. ایشان هم دلایلی برای خودشان دارند که البته بعضا از این دلایل ما قانع نمی شویم و قبول نداریم، اما ایشان می گویند که احساس وظیفه و تکلیف شرعی نمی کنند که بیایند، حتی نامزدی ایشان برای انتخابات مطرح بود که رسما اعلام کردند که نمی خواهند ورود کنند. اما من باز هم تاکید کرده و می کنم، ظرفیت هایی مثل ناطق نوری اگر چه نمی خواهند کاندیدا شوند، اما اگر بیایند و در جریانات سیاسی فعال شوند بسیار مفید است؛ گرچه برخی تصورشان این است که اگر آقای ناطق نوری به این عرصه وارد شود ممکن است در جریان اصلاح طلبی فعال شود اما من به هیچ وجه این تحلیل را قبول ندارم. یعنی شما آقای ناطق نوری را فردی کاملا اصولگرا می دانید؟ آقای ناطق نوری ظرفیت اصولگرایی است، اگر هم در میدان بیایند حتما ظرفیت در ظرفیت اصولگرایی کار می کنند، اما این که بتوانیم ایشان را قانع کنیم که حضور داشته و فعال باشند متاسفانه هنوز نتوانستیم ایشان را قانع کنیم. از نظر شما چهره های دیگری هستند که بتوانند با ورود به عرصه انتخابات نقش لیدر را بازی کنند؟ به هر حال جامعه روحانیت مبارز محوریت کار را به دست گرفته است و درصدد است که شورای هماهنگی نیروهای اصول گرا را تشکیل دهند، ما هم اعلام حمایت کرده ایم، بنده به عنوان عضو جبهه پیروان خط امام(ره) و رهبری و دبیر کل جامعه اسلامی مهندسین اعلام می کنم که ما حتما چتر و سایه جامعه روحانیت مبارز را قبول داریم که بیایند ومحوریت کار را به دست گیرند. نقش جامعه مدرسین حوزه علمیه قم چطور است؟ جامعه مدرسین معمولا در انتخابات خبرگان فعال است و تصمیم شان این است که در انتخابات مجلس خصوصا به صورت مصداقی وارد نشوند. البته با آن ها صحبت هایی هم شده است، اما معتقدند که حداکثر اگر بخواهند وارد مصادیق شوند برای انتخابات قم خواهد بود و استدلا شان این است که در سراسر کشور شعبه و دفتری ندارند، لذا مصلحت نمی دانند وارد مصادیق انتخابات شوند ما هم قبول داریم. با توجه به تاکیداتی که برای باز بودن فضای انتخابات می شود، چه توصیه ای به شورای نگهبان دارید؟ شورای نگهبان ضامن و حافظ اسلامیت و جمهوریت نظام است، در انتخابات هم صلاحیت افراد را بررسی می کند و هم صحت انتخابات را. بعضی ها فکر می کنند شورای نگهبان به اصطلاح مامور اسلامیت نظام و صلاحیت نماینده هاست، در حالی که اینگونه نیست و باید هم صلاحیت نمایندگان و هم آراء مردم را حفظ کند. به تعبیر مقام معظم رهبری، آراء مردم امانت الهی است و نباید کسی در اینها خیانت کند و اگر بخواهد خیانت شود باید شورای نگهبان با گوش، چشم و دستِ بازی که دارد این ها را حفاظت کند. اما این که من به شورای نگهبان چه توصیه ای دارم، خب ما خودمان هم بخواهیم کاندیدا شویم، وظیفه تایید صلاحیت بر عهده شورای نگهبان است، باید مواظبت کنیم که ان شاءالله خدای نکرده اگر صلاحیت داشتیم این صلاحیت ضایع نشود و از بین نرود. اما شورای نگهبان آنچه که می گوید ما هم قبول داریم یعنی اینکه جریان فتنه در کشور ما خط قرمز است و حق هم همین است زیرا حوادثی که در سال 88 رخ داد هزینه برای کشور کم نداشت، بنابراین آنها که ساختار نظام را قبول ندارند و دنبال ساختارشکنی هستند طبیعی است که نمی توانند در ساختارهای نظام قرار بگیرند. البته لازم است توضیح دهم که هیچ حکومتی در دنیا وجود ندارد که اجازه دهد یک عده حتی با رأی مردم در قدرت قرار گرفته و ساختار حکومت را تهدید کنند. به عنوان مثال در کشور فرانسه که همه آن را کشوری دموکراتیک می شناسند در قانون اساسی آن آمده است که نظام فرانسه لائیک است و با هیچ روش دموکراتیکی قابل تغییر نیست؛ لذا حتی اگر فرض کنیم 90 درصد مردم فرانسه بگویند که نظام لائیک نمی خواهند با توجه به قانون اساسی شان نمی توانند نظام را تغییر دهند یا باید انقلاب کنند یا جنگ. در نتیجه اگر کسانی تصور داشته باشند که در نظام جمهوری اسلامی می شود با رأی مردم در مراکز قدرت نفوذ کرد و برای تغییر تلاش کرد این حرف خیلی ساده لوحانه ای است و در هیچ جای دنیا این طور چیزی نیست. بنابراین در رابطه با مساله صلاحیت ها باید اعتقاد و تعهد کاندیداها به کلیت نظام جمهوری اسلامی ایران ثابت شود و این طبیعی است و البته شورای نگهبان می تواند با سعه صدر با مساله برخورد کند. چطور می شود مجلس متخصص داشته باشیم، آیا صرف فوق لیسانس داشتن به معنی متخصص بودن است؟ تخصص گرایی و تجربه گرایی را چطور می شود لحاظ کرد؟ بحث این است که با ساختاری که حکومت مان دارد و مردم سالاری دینی که برای داخل کشور و هم برای نسل معاصر دنیا عرضه کردیم، یک پروژه بسیار خوب و موفق بوده است. معتقدم مردم سالاری دینی با وجود چند حزب قدرتمند می تواند کامل شود. اکنون انتخاباتی که در کشور انجام می شود جریان ها و جبهه ها با هم رقابت می کنند، اما احزابی قدرتمندی نیستند که با یکدیگر رقابت کنند؛ لذا افراد این جریانات نیز شناور خواهند بود. فرض کنید فردی با حمایت یک جریان به مجلس راه پیدا می کند اما وقتی وارد مجلس شد دیگر کاری به جریان ندارد و برای خودش مشی، موضع و رفتاری را اتخاذ می کند. البته برخی معتقدند که این یعنی استقلال نماینده در حالی که این استقلال به این معنا و مفهوم معنایی ندارد که نماینده ای بخواهد مستقل باشد. اما چرا؟ برای این که فرق کار اجرایی و قوه مقننه این است که در کار اجرایی کسی که تجربه و سابقه دارد مشخص است آن فرد می تواند در وزارت خانه ای مشغول به کار شود که وظیفه اش هم مشخص است. اما یک نماینده که وارد مجلس می شود در تمامی مسائل مملکت می تواند اظهارنظر کند و تصمیم بگیرد و یا قانون تصویب کند. یعنی قدرتی که مجلس در قانون اساسی دارد یک قدرت بی نظیری است؛ بنابراین نماینده در هر امری می تواند قانون گذاری کند و حتی بسیاری از تصمیمات مهم مملکت در مجلس باید گرفته شود مثل قانون بودجه، برنامه های توسعه ای و رأی اعتماد به وزرا و . . .، در نتیجه اگر فرض کنیم که یک متخصص بسیار خوبی در رشته پزشکی نماینده شود این درست است که تخصص در رشته پزشکی در مجلس استفاده می شود، اما همین نماینده مکلف است به مسایل سیاسی، فرهنگی و . . . رأی دهد و البته رأی ندادن هم نوعی رای دادن است؛ یعنی طرف یا رأی منفی می دهد یا رأی مثبت. بنابراین یک نماینده در مجلس نمی تواند بگوید بی نیاز است از یک مجموعه بزرگ تشیکلاتی و باید کار تخصصی کند. از طرف دیگر چون احزاب قدرتمند نیستند فرض کنیم در مجلس به 20 نفر اقتصاددان قدرتمند نیاز داریم اما چون یک مرکز واحد برای کاندیداتوری این افراد در کشور تصمیم گیری نمی کند، گاهی اوقات به جای 20 نفر اقتصاددان، پنج نفر وجود دارد و گاهی نیز بیشتر از حد نیاز، در واقع هیچ مدیریتی در کلان نمی شود. این که می گویند به دنبال آدم های مجرب و متخصص برویم، این مساله در زمان انتخابات معمولا خیلی اتفاق نمی افتد، چرا؟ به عنوان نمونه در یک منطقه یک معلم خوش سابقه با رأی مردم وارد مجلس شود، اما در مجلس باید در اقتصاد، بودجه، سیاست خارجی رأی دهد و حتی اگر برجام به مجلس آمد باید نظر دهد. اینجاست که می بینیم یک حزب چقدر می تواند مفید باشد. ضرورت بی طرفی رسانه ها در امور سیاسی کشور تا چه اندازه دیده می شود، به ویژه رسانه ملی که نه تنها باید خود را درگیر دعواهای سیاسی نکند بلکه به تلطیف فضا کمک کند؟ رسانه ملی باید بازگو کننده سیاست های نظام و منعکس کننده افکار عمومی کشور البته در چارچوب قانون اساسی باشد. بنابراین باید در فعالیت های حزبی حتما رسانه ملی بی طرف باشد. و این مخصوص رسانه ملی هم نیست دولت، مجمع تشخیص مصلحت نظام و قوه قضائیه هم نباید این کار را کنند. البته افراد دولت سیاسی هستند، ممکن است حزب هم داشته باشند اشکالی ندارد. اما دولت نباید در انتخابات طرفدار یک جریان و یک جناح باشد. اما در مورد رسانه ها چون احزاب قدرتمند در کشور نداریم بسیاری از رسانه های ما عملا عملکرد حزبی دارند. البته یکسری رسانه های ملی هستند مثل ایرنا، ایران، همشهری، کیهان و اطلاعات هستند که وصل به بیت المال و نظام هستند این ها هم نمی توانند برای افراد تلبیغ کنند. در این میان، خبرگزاری ها و سایت هایی وجود دارند که خصوصی هستند و تاسیس شده اند که کار حزبی کنند که اصولا درست نیست. اما آن هایی که وصل به نظام هستند و مالک شان نظام جمهوری اسلامی ایران است که رسانه ملی اکمل آن ها است این ها حتما باید در جریانات انتخاباتی وارد مباحث حزبی نشوند.
شنبه ، ۹آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خلیج فارس]
[مشاهده در: www.pgnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها