تور لحظه آخری
امروز : چهارشنبه ، 16 آبان 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):چهار چيز از خوشبختى و چهار چيز از بدبختى است: چهار چيز خوشبختى: همسر خوب، خانه ...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

اوزمپیک چیست

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1826588222




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

آمریکا و صهیونیسم ایادی شیطان رجیم هستند


واضح آرشیو وب فارسی:عقیق: آمریکا و صهیونیسم جهانی و هر آنکه با اسلام ناب مخالف است، ایادی شیطان رجیم اند و تصور نکنید شیطان جداست و اینها جدا.عقیق : آیت الله روح الله قرهی مدیر حوزه علمیه امام مهدی(عج) در ایام محرم به «بررسی علل واقعه عاشورا و تاریخ کربلا» می پردازد که مشروح جدیدترین جلسه آن در پی می آید: غفلت، زیانبارترین دشمن!  عرض کردیم؛ در طریق بندگی، بالاترین سمّ مهلک؛ غفلت است و اگر کسی دچار بشود، امام را به قتله­گاه، می­برد و دین، دیگر دین نیست و جز، ظاهری از دین، چیزی نخواهد داشت و به حقیقت، دشمنش او را با این غفلت، به پرتگاه می برد. در غررالحکم ،مولی الموالی، امیرالمومنین (علیه الصّلوة و السّلام)می­فرمایند: الغفلة اضرّ الأعداء. معلوم می­شود، دشمنان بیرونی، زمانی پیروز می­شوند که انسان، غافل بشود، فرمودند: غفلت، زیان بارترین اعداء است یعنی؛ اگر انسان، دشمن ­هایی را برای خود، بداند و بشناسد، بالاترین دشمن که ضررش از همه­ی دشمنان بالاتر است، غفلت است.اگر بیان کردند:« أعدی عدوّک نفسک الّتی بین جنبیک« دشمن ترین دشمنان تو، نفس دون توست، امّا این نفس، زمانی به حرکت در می­آید که انسان غفلت کند. شیاطین انسانی، مورد غفلت انسان­ ها دشمن بیرونی از جنّ و انس هستند، باید به این کدواژه ­ها دقت کرد، دشمنان این نظام مقدّس را نباید از شیطان دور بدانید، اتّفاقاً آن­ها ایادی شیطانند و معمولاً شیطان از جنس ما استفاده می­کند، همانطور که خداوند متعال، هادیان الهی را از جنس خود ما قرار داد. «هوالذی بعث فی الامیین رسولا منهم» یا «من انفسهم ... ». لذا من تأکید دارم، وقتی می­گویم غفلت از «دشمن»، بدانید! آمریکا و صهیونیسم جهانی و یهود و هر آنکه با اسلام ناب مخالف است، ایادی شیطان رجیم اند و تصور نکنید شیطان جداست و اینها جدا. این، نموداری است که باید در ذهن مبارکتان باشد. بعضی در باب زهد و تقوا تصوّر می­کنند، وقتی انسان، در دنیا، زاهد ومتّقی شد، مبارزه با شیطان، یعنی؛ گناه نکند، نماز بخواند، روزه بگیرد، حجّ برود، اعمال هم انجام بدهد، کارخیر کند وقس علی هذا.. ولی اینکه در عالم، چه می­گذرد؟ به من ربطی ندارد! من باید دور از شیطان باشم! لذا عرض خواهیم کرد: در حادثه­ی کربلا، سه نفر، نیامدند که یکی، دعوت امام را شنید و دو نفر می­دانستند و نیامدند و این یه نفر، به زعم خودشان متقّی بودند و کاری با دنیا و دنیاپرستان نداشتند! می­گفتند: ما به نماز و روزه و عبادات خودمان مشغولیم و کاری هم به چیزی نداریم! خستگی ناپذیری شیطان همین چیزی که مجدّداً بعد از زمان اصلاحات، امروز هم در فضای مجازی منتشر می­کنند و جوابش هم داده شده، گرچه این یک نکته­ی اساسی است که سیاسیون ما باید، دقّت کنند، یکی از خصوصیات دشمن، اینست که روی بعضی از چیزها، مدّتی کار می­کنند وقتی جواب را شنیدند، مدّتی سکوت می­کنند، به تعبیری آب­ها از آسیاب بیفتد، دوباره با همان ادبیات یا یک سبک و سیاق جدید کار خود را آغاز می­کند یعنی؛ مثلاً عدّه­ای از جوان­هایی که در زمان فساد انگیز به ظاهر، اصلاحات، ده سالشان بود و حالا هجده ساله شدند، مجدّداً برایشان، این شبهات را مُد کردند که واقعه­ی کربلا بین دو گروه بود که این­ها با هم قوم و خویشی داشتند و هر دو هم عرب بودند، ما ایرانی هستیم، آریایی هستیم، دو گروه عرب، به ما چه ربطی دارد؟ آن­هم کِی؟ هزار و چند صد سال پیش! چه معنی دارد هر سال عالم را سیاه کنی و سیاه بپوشی و گریه کنی و به سر و صورت بزنی؟! به تعبیر عامیانه ما را سرکار گذاشتند. گاهی دشمن این­طور ورود پیدا می­کند. دشمن اصلی، شیطان و ایادی او از جنس ما هستند ما روی این تأکید داریم وقتی بیان می­کنیم: دشمن، یعنی؛ شیطان و ایادی شیطان، از جنس ما هستند، »من الجنّة و النّاس« پس اگر کسی غفلت کند، طبق بیان نورانی مولی الموالی(علیه الصّلوة و السّلام)، غافل بشوی، بالاترین ضررها را دیده ای، وقتی غافل شدی، شیطان از این غفلت، استفاده می­کند، لذا فرمودند: «المؤمن کیّس « مؤمن زیرک است، به روز است، دائم، عالم را رصد می­کند، که روایتش را هم عرض خواهم کرد که مولی الموالی امیر الؤمنین (علیه الصّلوة و السّلام)می فرمایند: مؤمن باید اینطور باشد. هشدار بزرگ و جدّی به عربستان! دودمان سعودی بر باد می­رود ... لذا ریشه تمام مصیبت­های مسلمانان که در این جلسات بیان کردیم، غفلت است و اینکه کار به کار کسی نداشته باشیم و فقط تسبیحی به دست ، سبوح قدوسی بگوییم، اخلاقی باشیم، آهسته برویم و آهسته بیاییم تا بدین ترتیب همه جریان­های سیاسی هم دوستت داشته باشند، چون با کسی کاری نداری. وقتی هم مردم پای مباحث چنین افرادی می روند، مدام اخلاق و توصیه به تقوا است که این ها خیلی هم خوب است، امّا در مورد این که اکنون در عالم چه می گذرد، سکوت اختیار می کند و می گوید: به ما ربطی ندارد! سکوت مسلمین از جمله ایران در دوره اصلاحات، کشور سودان را به دو نیم تقسیم کرد. حالا هم در لیبی و بحرین و ... همین طور است. هر چه می گذرد، هیچ توجّهی نمی کنیم! ولی تا زلزله­ای در پاکستان و هند و افغانستان رخ می دهد، بلافاصله اطلاعیه می دهیم و تسلیت می گوییم - که این هم بد نیست و ما هم واقعاً به مردم پاکستان و هند و افغانستان تسلیت عرض می کنیم - امّا در بحرین و یمن چه می­گذرد؟ به ما چه! مگر چه بشود که یه نکته­ای گفته شود! یا این که وقتی یک بچّه کوچک وهّابی سعودی کثیف، حرفی علیه این نظام مقدّس می زند، چیزی نمی گوییم و بعد هم می گوییم: ما می­خواهیم برادر باشیم و جوابی ندهیم! در حالی که یک تشر کوچک هم برای این بچّه بس است. البته ما حسن ظنّ داریم چون بیان کردند: ما جواب نمی­دهیم، یعنی؛ آن ها را آدم حساب نمی­کنیم که امیدواریم اینطور باشد. ولی به تعبیر عامیانه، قسم حضرت عبّاس را قبول کنم یا دم خروس را؟ الان هم بیان می­کنیم، بزرگان و مراجع هم بیان کردند و آن این که اگر آیت الله شیخ نمر را اعدام کنند، بدانند، واقعه بزرگی در عربستان اتّفاق خواهد افتاد. امیدوارم «باد صبا» مثل همیشه که به گوش آن­طرفی­ها می­رساند و ما تحلیل­هایی را می­بینیم که فلانی کیست و چه گفته؟ این هشدار بزرگ را هم به گوش این­ها برساند. من اعلان خطر می­کنم که اگر کوچک ترین حماقتی را راجع به این مرد بزرگوار، آیت الله شیخ نمر بکنند، بدانند که دودمان خودشان را بر باد داده­اند، کما این که قضیه ای که در منا هم رخ داد، تمام نشده و تازه شروع شده و سعودی ها به موقع، گوشمالی درست و حسابی خواهند دید و باید با آن ها برخورد کنیم. امّت غفلت زده: امّت ذلیل ونحس و زیر پا! مولی الموالی امیرالمؤمنین (علیه الصّلوة و السّلام)می فرمایند: «الغفلة ضلال النّفوس و عنوان النّحوس» می­فرمایند: این غفلت، گمراهی جان­هاست و سرلوحه نحسی­هاست. هر که غافل بشود، در ضلالت می­رود و نفوس ذلیل می­شوند، به تعبیر عامیانه، اگر غفلت کنی، بدبخت می­شوی. لذا همان طور که امروز در درس شرح شذرات المعارف آیت الله العظمی شاه آبادی (اعلی اللّه مقامه الشّریف) بیان کردیم: گاهی شیطان، وقتی رتبه انسان را در اسفلیت، می­بیند که این­قدر، سقوط، کرده است، تعجّب می­کند که این انسان کیست؟! لذا اگر انسان غفلت کند فرمودند: جان­ها و نفوس شما را و ملل شما را به گمراهی می­کشانند و شما در جوامع، نحس، شوم، بدبخت، خواب، بیچاره، ذلیل و زیرپا، خواهید شد. این تعبیر «عنوان النحوس»، عجیب است. عنوان یعنی سرلوحه و آنچه، اسّ و اساس است. لذا امیرالمؤمنین در این جا می گوید: عنوان شما، عنوان نحسی است. یعنی اگر غفلت کنید، مردم نحسی می شوید و دیگر به درد نمی خورید. لذا اگر انسان، شیطان و ایادی اش را کم بگیرد، فقط در جایی بنشیند، عبادت کند و نماز بخواند، بعد بگوید: من هم امام دارم؛ فایده ای ندارد. باید به چنین کسی گفت: دروغ گو! تو امام نداری! حالا من روایتی را از برایتان بیان می کنم که وقتی اسرا را آوردند و خطبه هایی خوانده شد و مردم شروع به گریه کردند، امام سجاد تشری به آنان زد و فرمود: دهان هایتان را ببندید، بمیرید، مرگ بر شما، همه شما دروغ می گویید. این روایت را سیّد بن طاووس در لهوف بیان فرموده و هم چنین در تاریخ طبرسی و مسیر الاحزان هم آمده، احمد بن یعقوب هم در تاریخ یعقوبی بیان می کند، ابن اعثم هم آن را تبیین کرده و شیخنا الاعظم، حضرت مفید عزیز هم بیان فرموده اند. حالا ورورد به شام و وقایعی را که اتّفاق افتاد، بیان خواهم کرد. در بدو ورود به شام، چهار خطبه خوانده شد. یکی از حضرت زینب کبری، یکی فاطمه صغری، یکی امّ کلثوم و دیگری از امام سجاد(علیهم صلوات المصلّین) بود. در هر چهار خطبه، وقتی مردم شروع به گریه کردند، هر چهار بزرگوار فرمودند: دهانتان را ببندید و دیگر گریه نکنید، مرگ بر شما. دور امام سجاد را گرفتند و گفتند: آقا! از این به بعد یار شما خواهیم بود. حضرت فرمودند: خفه شوید، دهانتان پر از ریگ باد که شما پدرم را هم این گونه دعوت کردید. دیگر فریب شما را نمی خوریم و تمام شد. پس اگر کسی غفلت کند، تمام است. غفلت؛ و گم کردن راه حقّ و عدم هوشیاری! امام صادق(صلوات اللّه و سلامه علیه) فرمودند: «وَ إِنْ کَانَ الشَّیْطَانُ عَدُوّاً فَالْغَفْلَةُ لِمَا ذَا»، اگر شیطان، دشمن است؛ پس غفلت چرا؟! مگر شیطان، دشمن نیست؟! مگر قرآن نفرمود: «عدوّی و عدوّکم». پس نمی توانیم غفلت کنیم. اگر یک لحظه غفلت کنی، تمام است و از بین می رویم. باز حضرت می فرمایند: «الغفلة فقد» غفلت، موجب گم کردن راه حقّ است. اگر غفلت کنی، گم می کنی. باز در غررالحکم است که امیرالمؤمنین فرمودند: «الْغَفْلَةُ ضِدُّ الْحَزْمِ» غفلت، ضدّ هوشیاری است. حتّی حضرت به دولت ها پیام دادند و فرمودند: «مِنْ دَلَائِلِ الدَّوْلَةِ قِلَّةُ الْغَفْلَة»، از دلائل کسی که می تواند دولتش را حفظ کند، این است که کم غفلت داشته باشد. دولتی که غفلتش زیاد باشد، از بین می رود و می پاشد، حالا هر کسی می خواهد باشد. دشمن و عملیاتی کردن روایات ما نزد یکی از اولیاء خدا و عرفای عظیم الشّأن بودیم، بحث میرزای شیرازی شد که وقتی تنباکو را تحریم کردند، فتوای ایشان حتّی در کاخ شاه هم نفوذ کرد و همسر شاه، قلیان ها را شکاند و میرزای شیرازی با شنیدن این خبر، گریه کردند. وقتی دلیل گریه ایشان را پرسیدند: میرزا فرموده بودند: دیگر دشمن فهمید که چه چیزی در میان مردم اثرگذار است و آن ها باید از چه طریقی وارد شوند. آن ولیّ خدا فرمود: چه کنیم که دشمن به روایت ما مسلّط است! می دانم آن ها روایت ما را عملیاتی می کنند، ولی ما نمی کنیم! همین روایت امیرالمؤمنین هم یکی از این موارد است، «مِنْ دَلَائِلِ الدَّوْلَةِ قِلَّةُ الْغَفْلَة». هر کس می خواهد دولتش پابرجا باشد، باید غفلتش کمتر باشد. اگر غفلتت زیاد شد، دولتت را از دست می دهی؛ لذا آن ها هشیار هستند که بیشتر مراقبت کنند تا غفلتشان کم شود. در حالی که ما باید این طور باشیم. امیرالمؤمنین هم این مطلب را در جنگ صفین فرمودند، حضرت فرمودند: شما نامرد هستید، آن ها در باطل خود قوی ایستاده اند و شما در حقّ خود قوی نیستید! پس این ها مطالبی است که اگر در آن دقّت نکنیم، بیچاره خواهیم شد. روایات شیعیان: درس های بزرگ سیاسی کشورداری! یکی از مطالب دیگر که خیلی عجیب است، این است که حضرت می فرمایند: «فِی السُّکُونِ إِلَى الْغَفْلَةِ اغْتِرَار»، اگر کسی ساکن شد و مواظب و مراقب و هشیار نبود و دیده بان هایش کار نکرد؛ عامل برای غفلتی می شود که در آخر موجب می شود که او، مغرور شده و فریب بخورد.  با وجود این روایات، دیگر به دنبال چه می گردند؟! من این را به صراحت بیان می کنم که علوم انسانی، علوم اسلامی است. من قبلاً هم در مطالب و کنگره هایی که طبق نظر امام المسلمین در زمینه علوم انسانی که باید اسلامی شود؛ بوده، بیان کردم که اصل این علوم در خود اسلام است. این روایات، عین سیاست است، حالا ما می رویم کتاب های سیاسیون دیگر را می خوانیم. اگر بیاییم روایات را راجع به سیاست دینی بررسی کنیم، می بینیم که حضرت دارند اسّ و اساس سیاست دینی را بیان می کنند. مثلاً در همین روایت می فرمایند: اگر شما ساکن و آرام شدی، بدان که همین مطلب، سبب غفلت و فریب تو خواهد شد. مثلاً در همان اوّل انقلاب که رژیم منحوس پهلوی، سلاح هایی را خریداری کرده بود، یک عدّه می گفتند: ما که با کسی جنگ نداریم، مگر می خواهیم با مردم بجنگیم؟! این، یک درس بزرگ سیاسی کشورداری است که اگر شما ساکن شدی، مراقب، هشیار، بیدار و مواظب نبودی، دائم سکوت کردی و گفتی: ما آرام هستیم و با کسی، کاری نداریم و در لاک خودمان هستیم؛ باید بدانی که یک موقع دشمن بالای سرت می آید. لذا حضرت می فرمایند: این کار، تو را به سمت غفلتی می برد که سبب فریب تو می شود. حالا این را در کدام دانشکده سیاسی می خواهی بخوانی؟! ببینید امیرالمؤمنین به چه زیبایی بیان می فرمایند. مردم غفلت کردند، گرفتار و بیچاره و بدبخت شدند و حالشان، این حال شد. جریان ورود اسرای کربلا به کوفه در این جلسه دیگر وقتی نیست که بخواهیم راجع به معاویه هم مطالبی را بیان کنیم که إن شاءالله ادامه آن مطلب را در جلسه بعد بیان خواهیم کرد. امّا چون این روزها، روز ورود اسرا به کوفه است، می خواهم بیان کنم که وقتی اسرا وارد کوفه شدند، چه اتّفاقاتی افتاد. بعدازظهر روز یازدهم محرّم، عمربن سعد و یارانش، در حالی که امام سجاد را به غل و زنجیر کشیده بودند، زنان اهل بیت را بی معجر و چادر در مقابل دیدگان هزار مردم کوفی، سوار بر شترهای بی جهاز و برهنه کرده بودند؛ سرزمین کربلا را ترک کردند و رهسپار کوفه شدند. این که در جلسات قبل بیان کردم که شام از همه جا برای اهل بیت سخت تر بود، برای این بود که حضرت می دانستند که مردم شام هیچ چیزی نمی دانند و بعد هم حضرت و اهل بیت رسول را در محله یهودی ها بردند که این، برای حضرت، خیلی سخت گذشت. آن ها چنین کارهایی را برنامه ریزی شده انجام می دادند تا نعوذبالله پیش خودشان اهل بیت رسول را ذلیل و خوار کنند. امّا کوفه این طور نیست. وقتی اسرا به کوفه آمدند، خیلی از مردم به تماشا آمدند. وقتی این اوضاع را دیدند، تعجّب کردند که دختران رسول الله با این وضع سوار بر شتران بی جهاز و در دید مردم هستند. اهل کوفه، اهل بیت را می شناختند، برای همین بسیار متعجّب شدند و صدا به گریه و زاری بلند کردند. وضع طوری شد که امام فرمودند: اگر شما برای ما گریه و زاری می کنید، پس چرا ما را کشتید؟! در این موقع زینب کبری(علیها الصّلوة و السّلام)، با اشاره دست به مردم کوفه بیان فرمودند که ساکت باشید. دیگر حضرت چاره ای ندارند و باید با آن وضع در جمع هم حضور داشته باشند. البته این مطلب را تاریخ نوشته و اگر کتب تاریخی، سندها را بیان نمی کردند؛ از آن جایی که ما بسیار اهل بیت را دوست داریم و برای ما هم باورش سخت است، این مطلب را قبول نمی کردیم. امّا این ها تاریخ است و اتّفاق افتاده؛ هر چند برخی آمدند و علیه تاریخ قلم دست گرفتند و گفتند: آقا! این چه حرفی است؟! مگر می شود زینب کبری(علیها الصّلوة و السّلام)، بی معجر باشد؟! بله آقا! بوده، خدا این طور می پسندد. همان طور که خدا می خواهد حسین در قتلگاه آن گونه به شهادت برسد و آن نانجیب پا بر روی سینه ایشان بگذارد. واقعاً خیلی سخت است و برای ما هم که غیرتی هستیم و حبّ اهل بیت را داریم، بسیار اذیّت کننده است. اتّفاقاً یکی از آقایان به نام آیت الله انصاری - که بسیار در محضر آیت الله العظمی بروجردی بود و خودش هم مجتهد بزرگواری بود - وقتی در یکی از روستاها بیان کرد که دختران رسول الله را آوردند و در شترهای بدون جهاز نشاندند و این ها معجر نداشتند؛ یکی از مردم بلند شد، شیخ را از بالای منبر، به پایین کشید و شروع به زدن ایشان کرد. نمی توانست باور کند. به شیخ می فرمود: شما غلط کردی که گفتی زینب ما را این گونه به اسارت بردند! مگر امام زمان اجازه دادند که زینب این گونه بروند؟! از بس حبّ به اهل بیت داشته، نمی توانسته باور کند و برایش سخت بوده است. لذا بعضی از آقایان هم می گویند: خیلی این مطلب را نگویید و وقتی یک بار گفتید، دیگر تمام شود. بگذریم، ما هم بیشتر نمی گوییم. خطبه های اهل بیت در ورود اسرا به کوفه با همین حال، حضرت دستشان را اشاره کردند و فرمودند: آرام باشید. در پی اشاره حضرت دارد که نفس ها در سینه حبس شد، زنگ های چهارپایان، همه از حرکت باز ایستاد. زینب کبری(علیها الصّلوة و السّلام)، سخن گفت. در ابتدا حمد و ثنای خدا را کرد و بر پیامبر و آلش درود بفرست. فرمود: «اءَمّا بَعْدُ: یا اءَهْلَ الْکُوفَةِ، یا اءَهْلَ الْخَتْلِ وَ الْغَدْرِ، اءَتَبْکُونَ؟! فَلا رَقَاءَتِ الدَّمْعَةُ، وَ لا هَدَاءَتِ الرَّنَّةُ، اِنَّمَا مَثَلُکُمْ کَمَثَلِ الَّتى نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ اءَنْکاثا، تَتَّخِذونَ اءَیْمانَکُمْ دَخَلا بَیْنَکُمْ»، حضرت شروع کردند، خطبه عجیبی را خواندند که این مردم زار زار گریه کردند. فرمود: ای مردم کوفه! ای اهل فریب و نیرنگ! آیا گریه می کنید؟! ای اهل خذالت و بدبختی، گریه می کنید؟! هنوز اشک چشم ما خشک نشده، سوز سینه هایمان آرام نشده، مثل شما، مثل آن زنی است که رشته های خود را می بافد و دو مرتبه آن را باز می کند. شما ایمان خود را مایه دغلى و مکر و خیانت در میان خود مى گیرید؛ شما مؤمن نیستید، شما بدبخت هستید. آگاه باشید که در میان شما، جز هرزه گویی، خودپسندی، بغض و دشمنی،دروغ گویی، تملّق و چاپلوسی وجود ندارد. حال مردانم شما به مانند کنیزانی می ماند که در خلوت، نسبت به کنیز دیگر، سخن چین و کینه توز هستند. شما مثل گیاهی هستید که در مذبله روییده شده است. شما بوی تعفّن می دهید و دیگر آدم نیستید. شما بد ذخیره ای برای آخرت خود فرستادید. شما مستحقّ و سزاوار خشم خدایید. شما همیشه در عذاب الهی خواهید بود و خلد ابدی دارید. مردم شروع به گریه کردند، حضرت فرمودند: شما می گریید؟! شما شیون بلند می کنید؟! آری به خدا! بگریید. از این به بعد خنده هایتان کمتر خواهد بود. این جنایت، دامانتان را آلوده کرده و با هیچ آبی نمی توانید خود را بشویید و طاهر شوید. مگر می شود خون پسر پیامبر، معدن رسالت و سرور جوانان اهل بهشت را ریخت و بعد با آبی آن را شست؟! شما کسی را کشتید که در سرگردانی ها، به عنوان ملجأ شما بود. در سختی ها، پناهگاه شما بود. کسی را کشتید که دلیل روشن و زبان گویای پیغمبر شما بود، بد گناهی مرتکب شدید. شما گناهی را مرتکب شده اید که هیچگاه روی رحمت خدا را نخواهد دید. نابودی نصیبتان شده است، کوشش هایتان بی نتیجه است، دست هایتان بریده باد، شما سخت زیان کارید. شما خشم خدا را به جان خریدید. شما داغ خواری و بیچارگی را بر خود نقش بستید، مردم کوفه! وای بر شما. آیا می دانید چه خونی از پیغمبر بر زمین ریختید؟! چه حرمتی از او هتک کردید؟! شما چه گناهی بزرگ، سخت، زشت، ناروا، خشونت آمیر و شرم آور مرتکب شدید. گناهی که زمین را پر کرده، آسمان را فراگرفته، آیا در شگفت نیستید که از آسمان، خون ببارد. آیا منتظر نیستید که هر لحظه عذاب بر شما نازل شود؟! ذلّتتان باد که روزبه روز ذلّت را خواهید چشید. مبادا به واسطه مهلتی که به شما دادند، شما را بیشتر تحریک کنند. شما چقدر بدبختید. بدانید این مهلتی که خدا داده، برای ایمن است که شما به سمت گناه بیشتر بروید، «و امهلهم رویداً». خاک بر سر شما! هیچ قومی مثل شما نیست. یهود چون شما نکرد. به خدا سوگند، دیدم که شما در آتش می سوزید. راوی می گوید: وقتی حضرت این طور گفتند، زن و مرد، ضجّه می زدند و وقتی گریه هایشان بلند می شد؛ حضرت می فرمودند: سکوت کنید، گریه نکنید، خاک بر دهانتان. لذا این ها دست هایشان را بر دهانشان می گذاشتند، ولی گریه می کردند. راوی می گوید: من دیدم یک پیرمردی آن قدر گریه کرد که محاسنش، خیس خیس شد. بعد مدام صدا می زد: پدر و مادرم فدای تو. پیدانتان، بهترین پیرها. جوانانتان، بهترین جوان ها. زن هایتان، بهترین زن ها، نسل شما، بهترین نسل هاست. نه خوار می شوید و نه شکست می پذیرید. خواستند شما را خوار کنند، خوار شدند. خواستند شما را شکست دهند، شکست خوردند. حضرت فرمود: ساکت! آن پیرمرد گفت: به جدّت قسمت می دهم که دیگر بیش از این بر ما نفرین نکن. حضرت سکوت کردند. بعد از ایشان، فاطمه صغری، دختر امام حسین بلند شد و چنین خطبه ای بیان کردند. ایشان در خطبه خود فرمودند: شما ما را در کوفه دیده بودید، جدّ ما را می شناختید، کرامت و بزرگواری ما را قبول داشتید و ...، امّا همه این ها را با کشتن حسین و اهل بیت او، تکذیب کردید. شما چه زمانی ما را در انظار عموم، برهنه دیده بودید؟! بعد از این حرف، مرد و زن، به شیون و زاری پرداختند. ایشان هم آن قدر به مردم نفرین کردند که یکی بلند شد و گفت: دختر پسر رسول خدا! کافی است، دیگر نگو، دل هایمان را آتش زدی؛ به جان مادرت، فاطمه ساکت شو و ما را بیش از این نسوزان. به خاطر این قسم، حضرت ساکت شدند. بعد از ایشان، امّ کلثوم، دختر امیرالمؤمنین بلند شد، در حالی که گریه راه گلویش را بسته بود و به سختی گریه می کرد، به سخنرانی پرداخت. ایشان هم بعد از حمد و ثنای الهی، فرمودند: ای مردم کوفه! بد به حالتان، حسین را تنها گذاشتید، او را کشتید، زنان و کودکانش را به اسارت گرفتید، مرگ بر شما! .... راوی می گوید: صدای ضجّه و ناله، چنان کوفه را پر کرد که ترسیدند که چه اتّفاقی دارد می افتد. وقتی امّ کلثوم ساکت شدند، امام سجاد سخن گفتند و با اشاره، مردم را ساکت کرده، بعد از ثنای خدا و درود بر پیامبر فرمودند: شما من را می شناسید، من پسر کسی هستم که در کنار فرات، تشنه کشتید ... مرگ بر شما باد. روای می گوید: صداها از هر طرف بلند شد، مردم به یکدیگر می گفتند: نابود شدیم، چه کردیم؟! نفهمیدیم! حضرت فرمودند: ساکت باشید، خاک بر دهان شما، امّا خدا رحمت کند کسی را که نصیحت من را پذیرا باشد. عدّه ای بلند شده و فرمودند: ما پیرو شما هستیم، یزید را دستگیر می کنیم، گوش به فرمان شماییم و ... . حضرت فرمودند: هیهات! هیهات! ای فریب کاران مکّار مرگ بر شما باد. حیله هایتان تمامی ندارد. آیا می خواهم با من هم مانند همان رفتارهایی که با پدرانم انجام دادید، انجام بدهید. به خدا شما تا قیامت در بدبختی هستید. سزای قاتل پدرم، آتش جهنّم است. این خطبه ها را تاریخ یعقوبی در جلد دوم، ابن اعثم، شیخنا الاعظم در امالی، طبرسی در احتجاج، خوارزمی در مقتل الحسین بیان می کنند. روای می گوید: مردم بسیار گریه می کردند و یک عدّه رفتند آب آوردند تا به فرزندان رسول خدا بدهند، زین العابدین زار زار گریه کردند، فرمودند: قطراتی از همین آب را که شما آوردید با این که پدرم صدا می زد: العطش قتلنی، به او ندادند. لذا اوّلین جایی که حضرت شروع کردند مصیبت عاشورا را خواندند، همین کوفه بود و خود زین العابدین از همین جا روضه خوانی را راه انداختند. پس این که می گوییم باید از مطالعه تاریخ عبرت بگیریم؛ یعنی مراقب باشیم که ما هم غافل نشویم که علی زمانه بیاید و ما را نفرین کند. ما قطره قطره خونمان را در پای ولایت و نائب امام زمان قرار می دهیم. ما قطعه قطعه می شویم در پای نائب امام زمان، چه برسد خود امام زمان. آقا جان! خودت هم می دانی مردم ما هیچ وقت از شیطان و ایادی اش فریب نمی خورند؛ چون پادزهری مانند حبّ به شما و حبّ به نائب شما را دارند. منبع:فارس


شنبه ، ۹آبان۱۳۹۴


[مشاهده متن کامل خبر]





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: عقیق]
[مشاهده در: www.aghigh.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن